None of them knew the color of the

None of them knew the color of the sky. Their eyes glanced level, and were fastened upon the waves that swept toward them. These waves were of the hue of slate, save for the tops, which were of foaming white, and all of the men knew the colors of the sea. The horizon narrowed and widened, and dipped and rose, and at all times its edge was jagged with waves that seemed thrust up in points like rocks.[14]

"The Open Boat" is divided into seven sections, each told mainly from the point of view of the correspondent, based upon Crane himself. The first part introduces the four characters—the correspondent, a condescending observer detached from the rest of the group;[15] the captain, who is injured and morose at having lost his ship, yet capable of leadership; the cook, fat and comical, but optimistic that they will be rescued; and the oiler, Billie, who is physically the strongest, and the only one in the story referred to by name. The four are survivors of a shipwreck, which occurred before the beginning of the story, and are drifting at sea in a small dinghy.

In the following four sections, the moods of the men fluctuate from anger at their desperate situation, to a growing empathy for one another and the sudden realization that nature is indifferent to their fates. The men become fatigued and bicker with one another; nevertheless, the oiler and the correspondent take turns rowing toward shore, while the cook bails water to keep the boat afloat. When they see a lighthouse on the horizon, their hope is tempered with the realization of the danger of trying to reach it. Their hopes dwindle further when, after seeing a man waving from shore, and what may or may not be another boat, they fail to make contact. The correspondent and the oiler continue to take turns rowing, while the others sleep fitfully during the night. The correspondent then notices a shark swimming near the boat, but he does not seem to be bothered by it as one would expect. In the penultimate chapter, the correspondent wearily recalls a verse from the poem "Bingen on the Rhine" by Caroline Norton, in which a "soldier of the Legion" dies far from home.

The final chapter begins with the men's resolution to abandon the floundering dinghy they have occupied for thirty hours and to swim ashore. As they begin the long swim to the beach, Billie the oiler, the strongest of the four, swims ahead of the others; the captain advances towards the shore while still holding onto the boat, and the cook uses a surviving oar. The correspondent is trapped by a local current, but is eventually able to swim on. After three of the men safely reach the shore and are met by a group of rescuers, they find Billie dead, his body washed up on the beach.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่มีพวกเขารู้ว่าสีของท้องฟ้า ตา glanced ระดับ และถูกยึดเมื่อคลื่นที่กวาดไปยังพวกเขา คลื่นเหล่านี้ถูกเว้ชนวน บันทึกสำหรับท็อปส์ ซึ่งเป็นโฟมขาว และทุกคนรู้ว่าสีของทะเล ขอบฟ้า narrowed และถึง เวลา และจุ่ม และกุหลาบ และตลอดเวลาขอบของถูกขรุขระกับคลื่นที่เหมือนแรงขับขึ้นในจุดที่หิน [14]"เรือเปิด" แบ่งออกเป็นเจ็ดส่วน แต่ละบอกจากมุมมองของนักข่าว ขึ้นเครนตัวเอง ส่วนแรกแนะนำอักขระสี่ตัว — การนักข่าว ผู้สังเกตการณ์ที่วางตัวแยกออกจากส่วนเหลือของกลุ่ม [15] กัปตัน ผู้ได้รับบาดเจ็บ และ morose ที่เรือของเขาหายไป ความสามารถในการเป็นผู้นำ ทำอาหาร ไขมัน และตลก แต่แง่ดีว่า พวกเขาจะถูกกู้คืน และโซ่ที่ ชื่อ ที่อยู่ทางกายภาพแข็งแกร่ง และเดียวในเรื่องที่อ้างอิง โดยชื่อ สี่ผู้รอดชีวิตของซากเรือ ซึ่งเกิดขึ้นก่อนการเริ่มต้นของเรื่องราว และลอยในทะเลในการพายขนาดเล็ก ได้ในส่วน 4 ต่อไปนี้ อารมณ์ของผู้ชายผันผวนจากความโกรธที่สถานการณ์ของพวกเขาหมดหวัง การเติบโตถึงธรรมอย่างฉับพลันที่ว่า ธรรมชาติคือไม่แยแสกับชะตาของพวกเขาและคนอื่น ผู้ชายกลายเป็นเหนื่อย และ bicker กับคนอื่น อย่างไรก็ตาม ที่โซ่และนำผู้สื่อข่าวจะพายเรือเข้าหาฝั่ง ในขณะที่น้ำ bails ทำให้เรือล่ม เมื่อเห็นประภาคารบนขอบฟ้า ความหวังของพวกเขาเป็นอารมณ์กับสำนึกของอันตรายจากการพยายามเข้าถึงมัน ความหวังของพวกเขาลดน้อยลงเพิ่มเติมเมื่อ หลังจากเห็นคนโบกจากฝั่ง และสิ่งที่อาจ หรืออาจไม่มีเรืออื่น พวกเขาล้มเหลวที่จะทำให้ติดต่อ ที่นักข่าวและโซ่ที่ต่อไปผลัดกันพาย ขณะที่คนอื่น ๆ นอนหลับ fitfully ในตอนกลางคืน นักข่าวที่ประกาศจากนั้นฉลามว่ายน้ำใกล้เรือ แต่เขาไม่ต้องกังวลมันจะเป็นอย่าง ในบท penultimate นักข่าวที่งานเรียกคืนข้อความจากบทกวี "Bingen บนลุ่มน้ำไรน์" โดยแคโรไลน์ Norton "ทหารของกองทัพ"ตายไกลบ้านตอนสุดท้ายเริ่มต้น ด้วยความละเอียดของผู้ชาย จะละทิ้งพาย floundering ที่มีการครอบครองสามสิบชั่วโมง และ จะว่ายน้ำขึ้นฝั่ง เมื่อพวกเขาเริ่มว่ายน้ำยาวไปยังชายหาด บิลลีโซ่ แข็งแกร่งของสี่ ว่ายน้ำก่อนผู้อื่น กัปตันเงินไปทางฝั่งกดค้างบนเรือ และปรุงอาหารใช้เป็นพายรอดตาย นักข่าวที่ติดตามกระแสท้องถิ่น แต่ในที่สุดก็สามารถว่ายน้ำใน หลังจากสามคนถึงฝั่งอย่างปลอดภัย และจะได้พบกับกลุ่มของครั้ง พวกเขาพบบิลลีตาย ร่างกายของเขาขึ้นมาเกยตื้นบนชายหาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่มีของพวกเขารู้ว่าสีของท้องฟ้า สายตาของพวกเขาชำเลืองมองระดับและถูกยึดเมื่อคลื่นที่กวาดไปยังพวกเขา คลื่นเหล่านี้เป็นของเว้ชนวนบันทึกสำหรับท็อปส์ซูซึ่งเป็นของฟองสีขาวและทุกคนรู้ว่าสีของน้ำทะเล ขอบฟ้าแคบและกว้างขึ้นและลดลงและเพิ่มขึ้นและทุกครั้งที่ขอบเป็นหยักกับคลื่นที่ดูเหมือนแรงผลักดันขึ้นมาในจุดที่เหมือนหิน. [14]

"เปิดเรือ" แบ่งออกเป็นเจ็ดส่วนแต่ละบอกส่วนใหญ่มาจากจุด ในมุมมองของผู้สื่อข่าวตามเครนตัวเอง ส่วนแรกแนะนำสี่ตัวอักษรที่ผู้สื่อข่าวสังเกตการณ์วางตัวออกจากส่วนที่เหลือของกลุ่ม; [15] กัปตันที่ได้รับบาดเจ็บและอารมณ์ไม่ดีที่มีการสูญเสียเรือของเขายังมีความสามารถในการเป็นผู้นำ ปรุงอาหารไขมันและตลก แต่ในแง่ดีว่าพวกเขาจะได้รับความช่วยเหลือ; และ oiler แบงค์ซึ่งเป็นร่างกายที่แข็งแกร่งและเป็นคนเดียวในเรื่องเรียกตามชื่อ ทั้งสี่คนเป็นผู้รอดชีวิตจากเรืออับปางที่เกิดขึ้นก่อนที่จะจุดเริ่มต้นของเรื่องและมีการลอยในทะเลในเรือขนาดเล็ก.

ในต่อไปนี้สี่ส่วนอารมณ์ความรู้สึกของคนที่มีความผันผวนจากความโกรธที่สถานการณ์ที่ล่อแหลมของพวกเขาที่จะเอาใจใส่ในการเจริญเติบโต สำหรับอีกคนหนึ่งและก่อให้เกิดอย่างฉับพลันธรรมชาติที่เป็นไม่แยแสกับชะตากรรมของพวกเขา ผู้ชายกลายเป็นเหนื่อยและทะเลาะกับอีกคนหนึ่ง; อย่างไรก็ตามผู้สื่อข่าว oiler และใช้เวลาเปลี่ยนพายเรือไปยังฝั่งในขณะที่การปรุงอาหาร bails น้ำเพื่อให้เรือล่ม เมื่อพวกเขาเห็นประภาคารบนขอบฟ้าความหวังของพวกเขาจะมีอารมณ์ด้วยความตระหนักถึงอันตรายของการพยายามที่จะเข้าถึงมันได้ หวังของพวกเขาลดน้อยลงไปอีกเมื่อหลังจากที่ได้เห็นชายคนหนึ่งโบกจากฝั่งและสิ่งที่อาจจะหรืออาจจะไม่ได้เรืออื่นที่พวกเขาล้มเหลวที่จะทำให้การติดต่อ ผู้สื่อข่าวและกาหยอดน้ำมันยังคงผลัดกันพายเรือในขณะที่คนอื่น ๆ นอนหลับเป็นครั้งเป็นคราวในช่วงเวลากลางคืน ผู้สื่อข่าวจากนั้นสังเกตเห็นปลาฉลามว่ายน้ำที่อยู่ใกล้กับเรือ แต่เขาดูเหมือนจะไม่ได้รับการใส่ใจโดยมันเป็นหนึ่งคาดหวัง ในบทสุดท้ายผู้สื่อข่าวกระป้อกระแป้จำกลอนบทกวี "Bingen ในแม่น้ำไรน์" โดยแคโรไลน์นอร์ตันซึ่งเป็น "ทหารของกองทัพ" ตายห่างไกลจากบ้าน.

บทสุดท้ายเริ่มต้นด้วยความละเอียดของผู้ชายที่จะละทิ้งความพยามยาม เรือที่พวกเขาได้ครอบครองมานานกว่าสามสิบชั่วโมงและจะว่ายน้ำขึ้นฝั่ง ขณะที่พวกเขาเริ่มต้นว่ายน้ำยาวถึงชายหาดแบงค์กาหยอดน้ำมันที่แข็งแกร่งของทั้งสี่มาแหวกว่ายไปข้างหน้าของคนอื่น ๆ ; กัปตันก้าวหน้าไปสู่ฝั่งในขณะที่ยังคงถือลงบนเรือและการปรุงอาหารใช้ไม้พายที่รอดตาย ผู้สื่อข่าวถูกขังอยู่โดยปัจจุบันในประเทศ แต่ในที่สุดก็สามารถว่ายน้ำบน หลังจากที่สามของมนุษย์ได้อย่างปลอดภัยถึงฝั่งและจะได้พบโดยกลุ่มของหน่วยกู้ภัยที่พวกเขาพบว่าแบงค์ตายร่างกายของเขาซัดขึ้นไปบนชายหาด