Percentage of Outside Directors on

Percentage of Outside Directors on a Firm’s Board of Directors
A higher level of outside representation is considered to be an essential feature of an independent board (see, for example, Oviatt, 1988; Mallette and Fowler, 1992; Daily and Dalton, 1994; Young, Stedham and Beekun, 2000). The literature defines outside directors as members of the board not directly working for, or having professional relationships with the firm they govern (see, for example, Mallette and Fowler, 1992). Throughout the closing decades of the 20th Century a variety of corporate governance and agency proponents recommended the inclusion of more outside representation on a board as a strategy for enhancing its governance. It has been argued that outside directors and more likely than inside directors to carry out their control and oversight functions as their interests will be more likely aligned with shareholders (see, for example, Zahra and Pearce, 1989; Johnson, Hoskisson and Hitt, 1993). Due to their reliance on the firm for an immediate livelihood, inside directors are less likely to support investment into projects that carry substantial risk and do not provide an immediate positive return.
Empirical results on the importance of outside directors on a board of directors and the impact on firm performance is somewhat mixed. Rosenstein and Wyatt (1990, 1997), for example, found the announcement of the appointment of an outside director was followed by a positive excess return. Byrd and Hickman (1992), Mayers, Shivdasani and Smith (1997) and Weisbach (1998)
8
also supported a positive association. Conversely, several large, wide cross-sectional studies failed to indicate any relationship (Hermalin and Weisbach, 1991; Agrawal and Knoeber, 1996). It has been suggested studies finding a positive relationship only did so because sample selection was conditioned to events potentially requiring good decision-making, a major function of outside directors (see, for example, Ezzamel and Watson, 1997).
Despite the conflicting empirical results, it is the overall hypothesis of this study that outside representation on a board of directors will have a positive impact on a firm’s K&IC performance. Thus, the following hypothesis is formed:
Proposition 1: As the size of the board of directors of publicly listed firms in South Africa, Sweden and the United Kingdom increases the firm’s K&IC performance will also increase.
Ownership Concentration of Inside Directors of a Firm’s Board of Directors
Prior literature has suggested inside directors are more likely to align their decision-making processes with management than shareholders. Agency theorists, however, argue that as the percentage of insider ownership in the firm increases this will influence these directors to make decisions more reflective of the interests of shareholders. This is because these inside directors are owners in the firm themselves (Vafeas and Theodorou, 1998). Consequently, increases in the percentage of inside directors’ ownership will assist to preserve the board independence leading to better firm performance (Young et al., 2000). Finkelstein (1992), for example, argued ownership empowered inside directors, enabling them to generate new business incentives and strategies, increase innovation and enable the firm to adapt more quickly to a changing environment. Meanwhile, Zahra, Oviatt and Minyard (1993) suggested insider ownership allowed these directors to develop better strategies to allocate resources to diverse stakeholders. This enhanced a firm’s image and reputation, key K&IC components. Finally, inside director
9
ownership provides them with an incentive to focus on the long-term viability of the firm (Hansen and Hill, 1991). These directors would then focus on decisions that “maintain or improve product quality and innovation through increased research and development spending” (Johnson and Greening, 1999, p. 570).
Empirical findings on the association between the level of inside directors’ ownership and firm performance is mixed. Demsetz and Lehn (1985), Leech and Leahy (1991) and Vafeas and Theodorou (1998), using data from the United States or the United Kingdom, found no association. In contrast, empirical findings by McConnell and Servaes (1990) and Conyon and Leech (1994) supported a positive relationship. An interest result from Morck et al., (1988) implied an elliptical-like relationship. They (Morck et al., 1988) showed that as inside directors’ ownership increased to approximately five per cent of total outstanding shares firm performance improved. For ownership levels between five and twenty-five per cent there was a decline. For levels of insider director ownership above twenty-five per cent, firm performance was enhanced. In this study, the association between inside directorship ownership and firm performance in the context of K&IC is re-examined. The following hypothesis related to this association is put forward:
Proposition 2: There is a positive relationship between the percentage of inside directors’ ownership of publicly listed firms in South Africa, Sweden and the United Kingdom and the firm’s level of K&IC performance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เปอร์เซ็นต์ของกรรมการภายนอกในคณะกรรมการของบริษัทแสดงภายนอกในระดับที่สูงขึ้นถือเป็นคุณลักษณะจำเป็นคณะกรรมการอิสระ (ดู เช่น Oviatt, 1988 Mallette และฟาวเลอร์ 1992 ทุกวัน และดาล ตัน 1994 หนุ่ม Stedham และ Beekun, 2000) วรรณคดีกำหนดนอกกรรมการเป็นสมาชิกคณะทำงานไม่ตรง หรือมีความสัมพันธ์มืออาชีพกับบริษัทพวกเขาควบคุม (ดู เช่น Mallette และฟาวเลอร์ 1992) ตลอดทศวรรษที่ผ่านมาปิดศตวรรษ proponents กำกับดูแลและหน่วยงานองค์กรต่าง ๆ แนะนำรวมเพิ่มเติมอยู่นอกแสดงบนกระดานเป็นกลยุทธ์สำหรับการเพิ่มประสิทธิภาพการกำกับดูแลกิจการ มันมีการโต้เถียงที่ นอกกรรมการ และอาจจะมากกว่าภายในกรรมการทำหน้าที่ควบคุมและกำกับดูแลเป็นที่สนใจของพวกเขาจะมีแนวโน้มที่สอดคล้องกับผู้ถือหุ้น (ดู เช่น ซาห์ราและ Pearce, 1989 Johnson, Hoskisson และ Hitt, 1993) เนื่องจากความเชื่อมั่นของพวกเขาในบริษัทสำหรับการดำรงชีวิตทันที ภายในกรรมการมีแนวโน้มเพื่อสนับสนุนการลงทุนในโครงการที่มีความเสี่ยงที่พบ และไม่มีการส่งคืนค่าบวกทันทีค่อนข้างมีผสมผลประจักษ์ในความสำคัญของผลกระทบต่อประสิทธิภาพของบริษัทและกรรมการภายนอกในคณะกรรมการ Rosenstein และ Wyatt (1990, 1997), เช่น พบประกาศแต่งตั้งเป็นกรรมการภายนอกถูกตามด้วยค่าบวกส่วนเกิน Byrd และ Hickman (1992), Mayers, Shivdasani และ Smith (1997) และ Weisbach (1998)8นอกจากนี้ยัง ได้รับการสนับสนุนความสัมพันธ์ในเชิงบวก ในทางกลับกัน หลายขนาดใหญ่ กว้างเหลวการศึกษาล้มเหลวในการระบุความสัมพันธ์ใด ๆ (Hermalin และ Weisbach, 1991 Agrawal และ Knoeber, 1996) จึงมีการแนะนำศึกษาหาความสัมพันธ์เป็นบวกเท่านั้นไม่ได้เนื่องจากตัวอย่างเลือกถูกปรับอากาศเหตุการณ์อาจต้องตัดสินใจดี ฟังก์ชันสำคัญของกรรมการภายนอก (ดู เช่น Ezzamel และ Watson, 1997)แม้ มีประจักษ์ผลขัดแย้งกัน เป็นสมมติฐานโดยรวมวิชานี้ที่แสดงอยู่นอกบนกระดานของกรรมการจะมีผลกระทบประสิทธิภาพ K และ IC ของบริษัท ดังนั้น สมมติฐานต่อไปนี้จะเกิดขึ้น:ข้อเสนอที่ 1: เป็นขนาดของคณะกรรมการของบริษัทอยู่ทั่วไปในแอฟริกาใต้ สวีเดน และสหราชอาณาจักรที่เพิ่มประสิทธิภาพ K และ IC ของบริษัทยังจะเพิ่มความเข้มข้นของความเป็นเจ้าของกรรมการในคณะกรรมการของบริษัทเอกสารประกอบการก่อนมีการแนะนำภายในกรรมการมีแนวโน้มการจัดตำแหน่งของกระบวนการตัดสินใจบริหารมากกว่าผู้ถือหุ้น หน่วยงาน theorists ไร โต้เถียงว่า เป็นเปอร์เซ็นต์ของความเป็นเจ้าของภายในในการเพิ่มขึ้นของบริษัท นี้จะมีผลกระทบเหล่านี้กรรมการตัดสินใจมากขึ้นสะท้อนผลประโยชน์ของผู้ถือหุ้น ทั้งนี้เนื่องจากภายในกรรมการที่เป็นเจ้าของในบริษัทตัวเอง (Vafeas และ Theodorou, 1998) ดังนั้น เพิ่มเปอร์เซ็นต์ของภายในกรรมการเจ้าจะช่วยเหลือเพื่อรักษาอิสระคณะที่นำไปสู่ประสิทธิภาพที่ดีของบริษัท (หนุ่มร้อยเอ็ด al., 2000) Finkelstein (1992), เช่น โต้เถียงความเป็นเจ้าของอำนาจภายในกรรมการ เปิดใช้งานการสร้างแรงจูงใจทางธุรกิจใหม่และกลยุทธ์ เพิ่มนวัตกรรม และเปิดบริษัทเพื่อปรับให้เข้ากับสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงได้รวดเร็วขึ้น ในขณะเดียวกัน ซาห์รา Oviatt และ Minyard ภายในแนะนำ (1993) เป็นเจ้าของอนุญาตกรรมการพัฒนากลยุทธ์ที่ดีกว่าการปันส่วนทรัพยากรไปเสียที่หลากหลายเหล่านี้ ปรับปรุงของบริษัทรูปภาพ และชื่อเสียง คีย์ K และคอมโพเนนต์ของ IC ในที่สุด ภายในกรรมการ9เจ้าของทำให้พวกเขา มีสิ่งจูงใจเน้นชีวิตระยะยาวของบริษัท (แฮนเซ่นและฮิลล์ 1991) กรรมการเหล่านี้จะมุ่งเน้นในการตัดสินใจที่ "รักษา หรือปรับปรุงคุณภาพของผลิตภัณฑ์และนวัตกรรมผ่านการวิจัยเพิ่มขึ้นและการใช้จ่ายพัฒนา" แล้ว (Johnson และ Greening, 1999, p. 570)พบประจักษ์ในความสัมพันธ์ระหว่างระดับของภายในประสิทธิภาพของเจ้าของและบริษัทกรรมการผสม Demsetz และ Lehn (1985), ปลิง และ Leahy (1991) และ Vafeas และ Theodorou (1998), ใช้ข้อมูลจากประเทศสหรัฐอเมริกาหรือสหราชอาณาจักร พบไม่ ในทางตรงกันข้าม ค้นพบประจักษ์ McConnell และ Servaes (1990) และ Conyon และปลิง (1994) ได้รับการสนับสนุนความสัมพันธ์ในเชิงบวก ผลลัพธ์สนใจจาก Morck และ al., (1988) โดยนัยความสัมพันธ์เหมือนรี พวกเขา (Morck et al., 1988) พบว่าอยู่ภายในเจ้าของกรรมการที่เพิ่มขึ้นไปประมาณร้อยละห้าของหุ้นโดดเด่นประสิทธิภาพของบริษัทดีขึ้น ระดับความเป็นเจ้าของระหว่างห้ายี่สิบห้าร้อย มีลดน้อยลง ระดับของความเป็นเจ้าของผู้อำนวยการภายในสูงกว่าร้อยละยี่สิบห้า มีเพิ่มประสิทธิภาพของบริษัท ในการศึกษานี้ ความสัมพันธ์ระหว่างภายในดำรง ความเป็นเจ้าของและบริษัทประสิทธิภาพในบริบทของ K และ IC จะกล่าวถึงอีกครั้ง สมมติฐานต่อไปนี้ที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์นี้จะย้ายไปข้างหน้า:ข้อเสนอที่ 2: มีความสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่างเปอร์เซ็นต์ภายในกรรมการเจ้าของบริษัทอยู่ทั่วไปในแอฟริกาใต้ สวีเดน และสหราชอาณาจักร และระดับประสิทธิภาพของ K และ IC ของบริษัท

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ร้อยละของกรรมการนอกในคณะกรรมการ บริษัท ฯ
ระดับที่สูงขึ้นของการเป็นตัวแทนด้านนอกจะถือเป็นคุณลักษณะที่สำคัญของคณะกรรมการอิสระ (ดูตัวอย่างเช่น Oviatt 1988; Mallette และฟาวเลอร์, 1992; วันและดัลตัน, ปี 1994 หนุ่มสาว , Stedham และ Beekun, 2000) วรรณกรรมกำหนดกรรมการภายนอกในฐานะสมาชิกของคณะกรรมการไม่ได้โดยตรงที่ทำงานให้หรือมีความสัมพันธ์กับ บริษัท มืออาชีพที่พวกเขาควบคุม (ดูตัวอย่างเช่น Mallette และฟาวเลอร์, 1992) ตลอดทศวรรษที่ผ่านมาปิดของศตวรรษที่ 20 ความหลากหลายของการกำกับดูแลกิจการและผู้เสนอหน่วยงานที่แนะนำรวมของการเป็นตัวแทนภายนอกเพิ่มเติมเกี่ยวกับคณะกรรมการเป็นกลยุทธ์การเสริมสร้างธรรมาภิสำหรับมัน จะได้รับการถกเถียงกันอยู่ว่ากรรมการภายนอกและมีแนวโน้มมากกว่ากรรมการภายในที่จะดำเนินการฟังก์ชั่นการควบคุมและการกำกับดูแลของพวกเขาเป็นความสนใจของพวกเขาจะจัดชิดมีโอกาสมากขึ้นกับผู้ถือหุ้น (ดูตัวอย่างเช่น Zahra และเพียร์ซ, 1989; จอห์นสัน Hoskisson และ Hitt 1993 ) เนื่องจากความเชื่อมั่นใน บริษัท สำหรับการดำรงชีวิตทันทีกรรมการภายในมีโอกาสน้อยที่จะสนับสนุนการลงทุนในโครงการที่มีความเสี่ยงอย่างมีนัยสำคัญและไม่ให้ผลตอบแทนที่ดีในทันที.
ผลเชิงประจักษ์เกี่ยวกับความสำคัญของกรรมการภายนอกที่เกี่ยวกับคณะกรรมการและ ผลกระทบต่อประสิทธิภาพของ บริษัท มีการผสมบ้าง Rosenstein และไวแอตต์ (1990, 1997) ตัวอย่างเช่นพบการประกาศแต่งตั้งเป็นกรรมการภายนอกตามมาด้วยผลตอบแทนส่วนเกินในเชิงบวก เบิร์ดและฮิค (1992), Mayers, Shivdasani และสมิ ธ (1997) และ Weisbach (1998)
8
นอกจากนี้ยังได้รับการสนับสนุนสมาคมบวก ตรงกันข้ามขนาดใหญ่หลายการศึกษาหน้าตัดกว้างล้มเหลวที่จะแสดงให้เห็นความสัมพันธ์ใด ๆ (Hermalin และ Weisbach 1991; Agrawal และ Knoeber, 1996) จะได้รับการศึกษาชี้ให้เห็นการหาความสัมพันธ์เชิงบวกเพียง แต่ไม่มากเพราะการเลือกตัวอย่างปรับอากาศกับเหตุการณ์ที่อาจเกิดขึ้นต้องมีการตัดสินใจที่ดีฟังก์ชั่นที่สำคัญของกรรมการภายนอก (ดูตัวอย่างเช่น Ezzamel และวัตสัน, 1997).
แม้จะมีผลการศึกษาที่ขัดแย้งกัน มันเป็นสมมติฐานโดยรวมของการศึกษาครั้งนี้ว่าการแสดงนอกในคณะกรรมการบริหารจะมีผลกระทบในเชิงบวกต่อผลการดำเนินงานของ บริษัท K & IC ดังนั้นสมมติฐานต่อไปนี้จะเกิดขึ้น:
โจทย์ที่ 1:. ในฐานะที่เป็นขนาดของคณะกรรมการบริหารของ บริษัท ที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ในแอฟริกาใต้, สวีเดนและสหราชอาณาจักรเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของ บริษัท K & IC
ยังจะเพิ่มความเข้มข้นเป็นเจ้าของภายในกรรมการคณะกรรมการบริษัท ฯ
กรรมการวรรณคดีก่อนได้แนะนำกรรมการภายในมีแนวโน้มที่จะปรับกระบวนการตัดสินใจของพวกเขากับผู้บริหารผู้ถือหุ้นกว่า ทฤษฎีหน่วยงาน แต่ยืนยันว่าเป็นเปอร์เซ็นต์ของความเป็นเจ้าของภายในใน บริษัท ที่เพิ่มขึ้นนี้จะมีผลต่อกรรมการเหล่านี้ในการตัดสินใจมากขึ้นสะท้อนผลประโยชน์ของผู้ถือหุ้น นี้เป็นเพราะกรรมการภายในเหล่านี้เป็นเจ้าของใน บริษัท ที่ตัวเอง (Vafeas และ Theodorou, 1998) ดังนั้นการเพิ่มขึ้นในอัตราร้อยละของความเป็นเจ้าของกรรมการภายใน 'จะให้ความช่วยเหลือเพื่อรักษาความเป็นอิสระของคณะกรรมการที่นำไปสู่ผลการดำเนินงานของ บริษัท ที่ดีขึ้น (หนุ่ม et al., 2000) Finkelstein (1992) ตัวอย่างเช่นการถกเถียงกันเป็นเจ้าของอำนาจภายในคณะกรรมการช่วยให้พวกเขาในการสร้างแรงจูงใจทางธุรกิจใหม่และกลยุทธ์การเพิ่มนวัตกรรมและช่วยให้ บริษัท ที่จะปรับตัวได้รวดเร็วมากขึ้นในสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลง ในขณะเดียวกัน Zahra, Oviatt และ Minyard (1993) ชี้ให้เห็นความเป็นเจ้าของภายในได้รับอนุญาตให้กรรมการเหล่านี้ในการพัฒนากลยุทธ์ที่ดีกว่าในการจัดสรรทรัพยากรเพื่อผู้มีส่วนได้เสียที่มีความหลากหลาย ภาพนี้ที่เพิ่มขึ้นของ บริษัท และชื่อเสียงที่สำคัญ K & IC ส่วนประกอบ ในที่สุดผู้อำนวยการภายใน
9
เป็นเจ้าของให้พวกเขามีแรงจูงใจที่จะมุ่งเน้นไปที่ชีวิตในระยะยาวของ บริษัท (แฮนเซนและฮิลล์ 1991) กรรมการเหล่านี้ก็จะมุ่งเน้นไปที่การตัดสินใจว่า "การรักษาหรือปรับปรุงคุณภาพของผลิตภัณฑ์และนวัตกรรมที่ผ่านการวิจัยที่เพิ่มขึ้นและการพัฒนาการใช้จ่าย" (จอห์นสันและบ่น, 1999, น. 570).
ผลการวิจัยเชิงประจักษ์เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างระดับของความเป็นเจ้าของกรรมการภายในและ บริษัท ที่ ประสิทธิภาพการทำงานที่มีการผสม Demsetz และ Lehn (1985), ปลิงและ Leahy (1991) และ Vafeas และ Theodorou (1998) โดยใช้ข้อมูลจากประเทศสหรัฐอเมริกาหรือสหราชอาณาจักรพบว่าไม่มีความสัมพันธ์ ในทางตรงกันข้ามผลการวิจัยเชิงประจักษ์โดย McConnell และ Servaes (1990) และ Conyon และปลิง (1994) ได้รับการสนับสนุนความสัมพันธ์ทางบวก ผลที่น่าสนใจจาก Morck et al. (1988) โดยนัยความสัมพันธ์รูปไข่เหมือน พวกเขา (Morck et al., 1988) แสดงให้เห็นว่าเป็นเจ้าของกรรมการภายในเพิ่มขึ้นประมาณร้อยละห้าของจำนวนหุ้นที่จำหน่ายได้แล้วทั้งหมดของ บริษัท ที่ดีขึ้นผลการดำเนินงาน สำหรับระดับการเป็นเจ้าของระหว่างห้าและร้อยละยี่สิบห้ามีการลดลง สำหรับระดับของความเป็นเจ้าของผู้อำนวยการภายในข้างต้นร้อยละยี่สิบห้าผลการดำเนินงาน บริษัท ที่เพิ่มขึ้น ในการศึกษานี้ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าของกรรมการภายในและผลการดำเนินงานของ บริษัท ในบริบทของ K & IC ที่มีการตรวจสอบอีกครั้ง สมมติฐานดังต่อไปนี้ที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์นี้จะถูกนำมา:
โจทย์ที่ 2: มีความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างร้อยละของความเป็นเจ้าของกรรมการภายในของ บริษัท ที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ในแอฟริกาใต้, สวีเดนและสหราชอาณาจักรและระดับ บริษัท ของประสิทธิภาพการทำงาน K & IC เป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ร้อยละของผู้บริหารอยู่ในกระดานของบริษัทของกรรมการ
ระดับที่สูงขึ้นแทนภายนอกถือว่าเป็นคุณลักษณะที่สำคัญของคณะกรรมการอิสระ ( ดู ตัวอย่างเช่น โอวีออต , 1988 ; มัลแล็ตต์ และ ฟาวเลอร์ , 1992 ; ทุกวันและดัลตัน , 1994 ; และยัง stedham beekun , 2000 ) วรรณกรรมกำหนดกรรมการภายนอก ขณะที่สมาชิกของคณะกรรมการโดยตรงไม่ทำงานสำหรับหรือมีความสัมพันธ์กับ บริษัท ที่พวกเขาปกครอง ( ดูตัวอย่างเช่นมัลแล็ตต์ และ ฟาวเลอร์ , 1992 ) ตลอดปิดมานานหลายทศวรรษของศตวรรษที่ 20 ที่หลากหลายขององค์กรและหน่วยงานผู้เสนอแนะนำรวมเพิ่มเติมภายนอก การเป็นตัวแทนในคณะกรรมการเป็นกลยุทธ์เพื่อเพิ่มความสามารถ”จะได้รับการถกเถียงกันอยู่ว่ากรรมการและกรรมการภายนอกมากกว่าภายในเพื่อดำเนินการควบคุมและกำกับดูแลการทำงานตามความสนใจของพวกเขาจะมีโอกาสมากขึ้นสอดคล้องกับผู้ถือหุ้น ( ดูตัวอย่างเช่น Zahra และ เพียร์ซ , 1989 ; จอห์นสัน , และ ข้อมูลนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ , 1993 ) เนื่องจากการพึ่งพาของพวกเขาใน บริษัท สำหรับอาชีพทันทีภายในกรรมการมีโอกาสน้อยที่จะสนับสนุนการลงทุนในโครงการที่มีความเสี่ยง และไม่ได้ให้ผลตอบแทนที่ดี
ผลทันที ในส่วนของกรรมการอยู่ในคณะกรรมการบริหารและผลกระทบต่อผลการดำเนินงานผสมอยู่บ้าง าและ Wyatt ( พ.ศ. 2540 ) , ตัวอย่างพบประกาศแต่งตั้งกรรมการภายนอกตามด้วยบวกส่วนเกินกลับ เบิร์ด และฮิกเมิน ( 1992 ) , ไมเยอร์ shivdasani , และ Smith ( 1997 ) และ weisbach ( 1998 )
8
ยังสนับสนุนสมาคมบวก ในทางกลับกัน หลายขนาดใหญ่ การศึกษาภาคตัดขวางกว้างล้มเหลวเพื่อบ่งชี้ความสัมพันธ์ใด ๆ ( hermalin และ weisbach , 1991 ; Agrawal และ knoeber , 1996 )ควรมีการศึกษาพบความสัมพันธ์เชิงบวกเพียงเพราะการเลือกตัวอย่างเป็นเว็บไซด์ต่างๆอาจต้องตัดสินใจดี ฟังก์ชันหลักของ บริษัท ภายนอก ( ดู ตัวอย่าง ezzamel วัตสัน , 1997 ) .
แม้จะขัดแย้งกัน empirical ผลลัพธ์