Root rot pathogens were found throu

Root rot pathogens were found through diagnostic surveys in all departments (regions) of Bénin,
West Africa, to affect 86 to 100% and 96 to 100% of cassava fields during the dry and rainy
seasons, respectively. Disease incidence in individual fields ranged between 0 and 53%, and
averaged 16 to 27% per department. Nattrassia mangiferae was consistently the most frequently
isolated root rot pathogen (56% in the dry season and 22 to 52% in the rainy season). Pathogenicity
of N. mangiferae was confirmed on four cultivars of cassava using stem cuttings and
storage roots. For all four cultivars, N. mangiferae significantly reduced the number of roots.
Lesions (3 to 15 cm long) formed on the lower stem portion of all inoculated plants, whereas
control plants remained symptom free. On storage roots, the disease profile was similar to that
formed on stem cuttings. Other root rot pathogens detected during the dry season were Macrophomina
phaseolina (14.2%), Fusarium spp. (11.8%), Botryodiplodia theobromae (7.7%), and
Pythium spp. (2.9%). During the rainy season, Fusarium spp. were the second most commonly
isolated root rot pathogens in three departments (Atlantique, Borgou, and Mono). In Oueme and
Zou, B. theobromae was the second most isolated root rot pathogen (ranging between 24 and
28%) during the rainy season. During the same season, Pythium spp. were pronounced in Borgou
(18%), followed by Mono (11%), Atlantique (9%), Atacora (8%), Oueme (5%), and Zou
(6%). Results of the study are discussed with a view to creating awareness of the destructive
power of N. mangiferae, a hitherto poorly recognized root rot pathogen of cassava in Bénin and
West Africa in general.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พบรากเน่าเชื้อโรคผ่านการสำรวจวินิจฉัยในทุกแผนก (ภูมิภาค) ของ Béninแอฟริกาตะวันตก มีผลกับ 86 100% และ 96-100% ของมันสำปะหลังในช่วงแล้ง และฤดูฝนซีซั่น ตามลำดับ อุบัติการณ์ของโรคในแต่ละเขตข้อมูลที่อยู่ในช่วงระหว่าง 0 ถึง 53% และ16 ถึง 27% เฉลี่ยต่อกรม Nattrassia mangiferae ถูกอย่างสม่ำเสมอบ่อยที่สุดแยกเชื้อโรครากเน่า (56% ในฤดูแล้งและ 22 ถึง 52% ในฤดูฝน) Pathogenicity อยู่ของ N. mangiferae ได้รับการยืนยันในสี่สายพันธุ์ของมันสำปะหลังที่ใช้ตัดก้าน และรากเก็บ สำหรับทั้งหมดสี่พันธุ์ N. mangiferae ลดจำนวนของรากรอยโรค (3-15 ซม.ยาว) ที่เกิดขึ้นในลำต้นส่วนล่างของพืช inoculated ทั้งหมด ในขณะที่ควบคุมพืชยังคง อาการฟรี เก็บราก ประวัติโรคได้คล้ายกับที่เกิดจากตัดลำต้น เชื้อโรคเน่ารากอื่น ๆ ตรวจพบในช่วงฤดูแล้งได้ Macrophominaphaseolina (14.2%), Fusarium ออกซิเจน (11.8%), Botryodiplodia theobromae (7.7%), และปริมาณเชื้อ Pythium ออกซิเจน (2.9%) ฤดูฝน Fusarium ออกซิเจนถูกที่สองมากที่สุดแยกรากเน่าเชื้อในแผนกที่สาม (Atlantique, Borgou และโมโน) ใน Oueme และZou, B. theobromae แก้ไขที่สองแยกส่วนใหญ่รากเน่าเชื้อโรค (ตั้งแต่ 24 และ28%) ในช่วงฤดูฝน ในช่วงฤดูกาลเดียวกัน ออกซิเจนปริมาณเชื้อ Pythium ได้เด่นชัดใน Borgou(18%), ตาม ด้วยโมโน (11%), Atlantique (9%), Atacora (8%), Oueme (5%), และ Zou(6%). มีการกล่าวถึงผลของการศึกษาเพื่อสร้างจิตสำนึกของการทำลายพลังของ N. mangiferae เชื้อโรคเน่าก่อนนี้ไม่รู้จักรากของมันสำปะหลังใน Bénin และแอฟริกาตะวันตกโดยทั่วไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุลชีพก่อโรครากเน่าถูกพบผ่านการสำรวจวินิจฉัยในทุกหน่วยงาน (ภูมิภาค) ของเบนิน,
แอฟริกาตะวันตกจะมีผลต่อ 86-100% และ 96 ถึง 100% ของเขตมันสำปะหลังในช่วงแล้งและฤดูฝน
ฤดูกาลตามลำดับ อุบัติการณ์ของโรคในแต่ละเขตข้อมูลอยู่ระหว่าง 0 และ 53% และ
เฉลี่ย 16-27% ต่อกรม Nattrassia mangiferae เป็นอย่างต่อเนื่องบ่อยที่สุด
โรครากเน่าติดเชื้อที่แยกได้ (56% ในฤดูแล้งและ 22-52% ในช่วงฤดูฝน) การทำให้เกิดโรค
ของสหประชาชาติ mangiferae ได้รับการยืนยันในสี่สายพันธุ์มันสำปะหลังโดยใช้การตัดลำต้นและ
รากจัดเก็บข้อมูล ทั้งสี่สายพันธุ์เอ็น mangiferae ลดลงอย่างมีนัยสำคัญจำนวนของราก.
แผล (3-15 ซม. ยาว) ที่เกิดขึ้นในส่วนของลำต้นที่ต่ำกว่าของพืชเชื้อทั้งหมดในขณะที่
พืชควบคุมอาการยังคงอยู่ฟรี รากจัดเก็บข้อมูลรายละเอียดของโรคเป็นแบบเดียวกับที่
เกิดขึ้นบนตัดลำต้น จุลชีพก่อโรครากเน่าอื่น ๆ ที่ตรวจพบในช่วงฤดูแล้งเป็น Macrophomina
phaseolina (14.2%) Fusarium spp (11.8%) Botryodiplodia theobromae (7.7%) และ
Pythium spp (2.9%) ในช่วงฤดูฝน, เชื้อรา Fusarium เป็นคนที่สองมากที่สุด
แยกรากเน่าเชื้อโรคในสามแผนก (แอ็ตแลนติ Borgou และ Mono) ใน Oueme และ
Zou บี theobromae เป็นครั้งที่สองที่แยกได้มากที่สุดเชื้อโรครากเน่า (ตั้งแต่ระหว่างวันที่ 24 และ
28%) ในช่วงฤดูฝน ในช่วงฤดูเดียวกัน Pythium spp เด่นชัดใน Borgou
(18%) ตามด้วยโมโน (11%), แอ็ตแลนติ (9%), Atacora (8%), Oueme (5%) และ Zou
(6%) ผลการศึกษาที่มีการหารือกับมุมมองในการสร้างความตระหนักของการทำลายล้าง
พลังของเอ็น mangiferae ที่ได้รับการยอมรับมาจนบัดนี้ไม่ดีก่อให้เกิดโรครากเน่าของมันสำปะหลังในเบนินและ
แอฟริกาตะวันตกโดยทั่วไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรครากเน่า พบผ่านการสำรวจวินิจฉัยทุกแผนก ( ภูมิภาค ) ของ B éนินแอฟริกาตะวันตกกับ 86 ถึง 100% และ 96 ถึง 100% ของเขตข้อมูลในฤดูแล้งและฤดูฝน มันสำปะหลังซีซั่นส์ ตามลำดับ การเกิดโรคในแต่ละสาขาอยู่ระหว่าง 0 และร้อยละ 53 และเฉลี่ย 16 ถึง 27 % ต่อแผนก nattrassia mangiferae ต่อเนื่องเป็นบ่อยที่สุดแยกโรครากเน่า ( 56 เปอร์เซ็นต์ในฤดูแล้งและ 22 52% ในฤดูฝน ) ก้ำ( mangiferae ยืนยัน 4 พันธุ์มันสำปะหลังโดยการใช้กิ่งและลำต้นรากกระเป๋า . ทั้งหมด 4 พันธุ์ โดย mangiferae ลดจำนวนของรากแผล ( 3 ยาว 15 ซม. ) ที่เกิดขึ้นบนล่างลำต้นส่วนของพืชเชื้อ ในขณะที่พืชควบคุมยังคงอาการฟรี รากกระเป๋า , ประวัติโรคที่คล้ายกับว่าก่อตั้งขึ้นบนลำต้นกิ่ง . โรครากเน่า ๆที่ตรวจพบ ระหว่างฤดูฝนกับฤดูแล้ง macrophominaชีวภาพ ( 14.2 % ) , Fusarium spp . ( 11.8 % ) ผล theobromae ( 7.7% ) และเชื้อรา Pythium spp . ( 2.9% ) ในช่วงฤดูฝน , Fusarium spp . เป็นครั้งที่สองมากที่สุดแยกรากเน่า เชื้อโรคในสามฝ่าย ( National บอร์กู , และโมโน ) ใน oueme และZou , B . theobromae เป็นสองส่วนใหญ่แยกรากเน่า เชื้อโรค ( ช่วงระหว่าง 24 และ28 เปอร์เซ็นต์ ) ในช่วงฤดูฝน ในระหว่างฤดูกาลเดียวกัน , Pythium spp . ถูกออกเสียงในบอร์กู( 18 % ) รองลงมาคือ โมโน ( 11% ) , National ( 9% ) , atacora ( 8% ) , oueme ( 5% ) และ ซู( 6% ) ผลการศึกษามีการกล่าวถึงมีมุมมองในการสร้างความตระหนักในอันตรายพลังของเอ็น mangiferae , จนบัดนี้ได้รู้จักรากเน่า เชื้อโรคจากมันสำปะหลังใน B é n และแอฟริกาตะวันตกในทั่วไป