Yes, it's comfortable enough," agre

Yes, it's comfortable enough," agreed the boss, and he flipped the Financial Times with a paper-knife. As a matter of fact he was proud of his room ; he liked to have it admired, especially by old Woodifield. It gave him a feeling of deep, solid satisfaction to be planted there in the midst of it in full view of that frail old figure in the muffler.

" I've had it done up lately," he explained, as he had explained for the past—how many ?— weeks. " New carpet," and he pointed to the bright red carpet with a pattern of large white rings. " New furniture," and he nodded towards the massive bookcase and the table with legs like twisted treacle. " Electric heating ! " He waved almost exultantly towards the five transparent, pearly sausages glowing so softly in the tilted copper pan.

But he did not draw old Woodifield's attention to the photograph over the table of a grave-looking boy in uniform standing in one of those spectral photographers' parks with photographers' storm-clouds behind him. It was not new. It had been there for over six years.

" There was something I wanted to tell you," said old Woodifield, and his eyes grew dim remembering. " Now what was it ? I had it in my mind when I started out this morning." His hands began to tremble, and patches of red showed above his beard.

Poor old chap, he's on his last pins, thought the boss. And, feeling kindly, he winked at the old man, and said jokingly, " I tell you what. I've got a little drop of something here that'll do you good before you go out into the cold again. It's beautiful stuff. It wouldn't hurt a child." He took a key off his watch-chain, unlocked a cupboard below his desk, and drew forth a dark, squat bottle. " That's the medicine," said he. " And the man from whom I got it told me on the strict Q.T. it came from the cellars at Windsor Cassel."

Old Woodifield's mouth fell open at the sight. He couldn't have looked more surprised if the boss had produced a rabbit.

" It's whisky, ain't it ? " he piped, feebly.

The boss turned the bottle and lovingly showed him the label. Whisky it was.

" D'you know," said he, peering up at the boss wonderingly, " they won't let me touch it at home." And he looked as though he was going to cry.

" Ah, that's where we know a bit more than the ladies," cried the boss, swooping across for two tumblers that stood on the table with the water-bottle, and pouring a generous finger into each. " Drink it down. It'll do you good. And don't put any water with it. It's sacrilege to tamper with stuff like this. Ah ! " He tossed off his, pulled out his handkerchief, hastily wiped his moustaches, and cocked an eye at old Woodifield, who was rolling his in his chaps.

The old man swallowed, was silent a moment, and then said faintly, " It's nutty ! "

But it warmed him ; it crept into his chill old brain—he remembered.

" That was it," he said, heaving himself out of his chair. " I thought you'd like to know. The girls were in Belgium last week having a look at poor Reggie's grave, and they happened to come across your boy's. They're quite near each other, it seems."

Old Woodifield paused, but the boss made no reply. Only a quiver in his eyelids showed that he heard.

" The girls were delighted with the way the place is kept," piped the old voice. " Beautifully looked after. Couldn't be better if they were at home. You've not been across, have yer ? "

" No, no ! " For various reasons the boss had not been across.

" There's miles of it," quavered old Woodifield, " and it's all as neat as a garden. Flowers growing on all the graves. Nice broad paths." It was plain from his voice how much he liked a nice broad path.

The pause came again. Then the old man brightened wonderfully.

" D'you know what the hotel made the girls pay for a pot of jam ? " he piped. " Ten - francs! Robbery, I call it. It was a little pot, so Gertrude says, no bigger than a half-crown. And she hadn't taken more than a spoonful when they charged her ten francs. Gertrude brought the pot away with her to teach 'em a lesson. Quite right, too ; it's trading on our feelings. They think because we're over there having a look round we're ready to pay anything. That's what it is." And he turned towards the door.

" Quite right, quite right! " cried the boss, though what was quite right he hadn't the least idea. He came round by his desk, followed the shuffling footsteps to the door, and saw the old fellow out. Woodifield was gone.

For a long moment the boss stayed, staring at nothing, while the grey-haired office messenger, watching him, dodged in and out of his cubby hole like a dog that expects to be taken for a run. Then : " I'll see nobody for half an hour, Macey," said the boss. " Understand ? Nobody at all."

" Very good, sir."

The door shut, the firm heavy steps recrossed the bright carpet, the fat body plumped down in the spring chair, and leaning forward, the boss covered his face with his hands. He wanted, he intended, he had arranged to weep...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช่ มันเป็นสบายพอ ตกลงเจ้านาย และเขาพลิกครั้งเงินกระดาษมีด ที่แท้ที่จริงเขาเป็นความภาคภูมิใจของห้องของเขา เขาชอบที่จะชื่นชม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Woodifield เก่า มันให้ความรู้สึกที่พึงพอใจลึก ไม้ต้องการปลูกมีก็แบบเต็มของตัวเลขเก่าที่ขี้โรคในท่อที่เขา"ฉันเคยขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้, " เขาอธิบาย เขาได้อธิบายผ่านมา — จำนวน? — สัปดาห์ "แรก" และเขาชี้พรมสีแดงสดใสด้วยลวดลายของแหวนสีขาวขนาดใหญ่ "เฟอร์นิเจอร์ใหม่" และเขาพยักหน้าไปทางตู้หนังสือขนาดใหญ่ และตารางที่ มีขาเหมือนบิดเชื่อม "เครื่องทำความร้อนไฟฟ้า" เขาโบกเกือบ exultantly ต่อใส ไข่มุกไส้กรอกห้าเรืองดังเบา ๆ ในกระทะทองแดงเอียงแต่เขาไม่ได้วาดภาพให้เก่า Woodifield มากกว่าของเด็กดูศพในเหมือนยืนอยู่ในสวนของช่างภาพเหล่านั้นสเปกตรัมกับเมฆพายุของช่างหลังเขาอย่างใดอย่างหนึ่ง ก็ไม่ใหม่ จะได้รับมีกว่าหกปี"มีบางสิ่งบางอย่างที่อยากบอก กล่าวว่า Woodifield เก่า และตาของเขาเติบโตมาจำติ่มซำ "ตอนนี้อะไรมา ได้มันในใจของฉันเมื่อฉันเริ่มต้นเช้านี้" มือของเขาเริ่มสั่นเครือ และแพทช์สีแดงแสดงบนหนวดเคราของเขาPoor old chap, he's on his last pins, thought the boss. And, feeling kindly, he winked at the old man, and said jokingly, " I tell you what. I've got a little drop of something here that'll do you good before you go out into the cold again. It's beautiful stuff. It wouldn't hurt a child." He took a key off his watch-chain, unlocked a cupboard below his desk, and drew forth a dark, squat bottle. " That's the medicine," said he. " And the man from whom I got it told me on the strict Q.T. it came from the cellars at Windsor Cassel."Old Woodifield's mouth fell open at the sight. He couldn't have looked more surprised if the boss had produced a rabbit." It's whisky, ain't it ? " he piped, feebly.The boss turned the bottle and lovingly showed him the label. Whisky it was." D'you know," said he, peering up at the boss wonderingly, " they won't let me touch it at home." And he looked as though he was going to cry." Ah, that's where we know a bit more than the ladies," cried the boss, swooping across for two tumblers that stood on the table with the water-bottle, and pouring a generous finger into each. " Drink it down. It'll do you good. And don't put any water with it. It's sacrilege to tamper with stuff like this. Ah ! " He tossed off his, pulled out his handkerchief, hastily wiped his moustaches, and cocked an eye at old Woodifield, who was rolling his in his chaps.The old man swallowed, was silent a moment, and then said faintly, " It's nutty ! "But it warmed him ; it crept into his chill old brain—he remembered." That was it," he said, heaving himself out of his chair. " I thought you'd like to know. The girls were in Belgium last week having a look at poor Reggie's grave, and they happened to come across your boy's. They're quite near each other, it seems."Old Woodifield paused, but the boss made no reply. Only a quiver in his eyelids showed that he heard." The girls were delighted with the way the place is kept," piped the old voice. " Beautifully looked after. Couldn't be better if they were at home. You've not been across, have yer ? "" No, no ! " For various reasons the boss had not been across." There's miles of it," quavered old Woodifield, " and it's all as neat as a garden. Flowers growing on all the graves. Nice broad paths." It was plain from his voice how much he liked a nice broad path.The pause came again. Then the old man brightened wonderfully." D'you know what the hotel made the girls pay for a pot of jam ? " he piped. " Ten - francs! Robbery, I call it. It was a little pot, so Gertrude says, no bigger than a half-crown. And she hadn't taken more than a spoonful when they charged her ten francs. Gertrude brought the pot away with her to teach 'em a lesson. Quite right, too ; it's trading on our feelings. They think because we're over there having a look round we're ready to pay anything. That's what it is." And he turned towards the door."ถูกต้อง ถูกต้อง" ร้องไห้เจ้านาย ว่าอะไรถูกต้องเขาไม่ยาก เขามาตลอด โดยโต๊ะของเขา ตามรอยเท้าสลับประตู และเห็นเพื่อนเก่าออก Woodifield ก็หายไปช่วงยาวพักเจ้านาย จ้องอะไร ในขณะที่สำนักงานผมเทาศาสน ดูเขา dodged และออกจากหลุมของเขา cubby เช่นสุนัขที่คาดว่าจะต้องดำเนินการ แล้ว: "ฉันจะดูไม่มีใครสำหรับครึ่งชั่วโมง Macey, " กล่าวว่า เจ้านาย " เข้าใจหรือไม่ ไม่มีใครทั้งนั้น""ดีมาก รัก"ปิดประตู ขั้นตอนหนักแน่นสดใสพรม ไขมันร่างกาย plumped ลงในเก้าอี้สปริง recrossed และเอียงไปข้างหน้า เจ้านายครอบคลุมใบหน้าของเขา ด้วยมือของเขา เขาต้องการ เขาตั้งใจ เขาจัดการร้อง...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใช่มันเป็นความสะดวกสบายพอ "ตกลงที่เจ้านายและเขาพลิกไทม์ทางการเงินด้วยกระดาษมีดเป็นเรื่องของความเป็นจริงเขาเป็นความภาคภูมิใจของห้องพักของเขา.. เขาชอบที่จะมีมันชื่นชมโดยเฉพาะอย่างยิ่งเก่า Woodifield มันทำให้เขา ความรู้สึกของความลึกและความพึงพอใจที่เป็นของแข็งที่จะปลูกมีในท่ามกลางของมันในมุมมองเต็มรูปแบบของว่าตัวเลขเก่าอ่อนแอในท่อไอเสียได้. " ฉันเคยได้ทำขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ "เขาอธิบายขณะที่เขาได้อธิบายสำหรับที่ผ่านมาหลายวิธีหรือไม่ -. สัปดาห์ที่ผ่านมา" พรมใหม่ "และเขาชี้ไปที่พรมแดงสดใสด้วยรูปแบบของแหวนสีขาวขนาดใหญ่." ใหม่ เฟอร์นิเจอร์ "และเขาพยักหน้าไปที่ตู้หนังสือขนาดใหญ่และตารางที่มีขาเหมือนน้ำเชื่อมบิด." ร้อนไฟฟ้า! "เขาโบกมือเกือบ exultantly ต่อห้าโปร่งใสไส้กรอกไข่มุกเรืองแสงเพื่อให้เบา ๆ ในกระทะทองแดงเอียง. แต่เขาไม่ได้ดึงดูดความสนใจเก่า Woodifield เพื่อถ่ายภาพในช่วงตารางของเด็กหลุมฝังศพที่ดูอยู่ในสถานะที่สม่ำเสมอในหนึ่งในช่างภาพผีเหล่านั้น 'สวนสาธารณะกับช่างภาพ' พายุเมฆอยู่ข้างหลังเขา. มันไม่ได้ใหม่. มันเคยมีมานานกว่าหกปี. " มีบางอย่างที่ผมอยากจะบอกคุณ "เก่า Woodifield กล่าวและดวงตาของเขาเติบโตจดจำสลัว." ตอนนี้สิ่งที่มันเป็น? ฉันมีไว้ในใจของฉันเมื่อฉันเริ่มออกในเช้าวันนี้. "มือของเขาเริ่มที่จะกลัวตัวสั่นและแพทช์สีแดงแสดงให้เห็นข้างต้นเครา. แย่ CHAP เก่าเขาอยู่บนขาสุดท้ายของเขาคิดว่าเจ้านาย. และความรู้สึกเมตตาเขาขยิบตา ที่ชายชราและพูดติดตลกว่า "ผมบอกคุณว่า ฉันมีหยดเล็ก ๆ ของบางสิ่งบางอย่างที่นี่ที่จะทำคุณความดีก่อนที่คุณจะออกไปในน้ำเย็นอีกครั้ง มันเป็นสิ่งที่สวยงาม มันจะไม่เจ็บเด็ก. "เขาเอากุญแจออกดูห่วงโซ่ของเขาได้ปลดล็อคตู้ด้านล่างโต๊ะทำงานของเขาและดึงออกมามืดขวดหมอบ." นั่นคือยา "เขากล่าว." และชายคนหนึ่งจากผู้ที่ ฉันได้มันบอกผมใน QT เข้มงวดมันมาจากห้องใต้ดินที่วินด์เซอร์คาสเซิล. " ปากเก่า Woodifield ลดลงเปิดที่เห็น. เขาอาจจะไม่ได้มองแปลกใจมากขึ้นถ้าเจ้านายได้ผลิตกระต่าย. " มันเป็นวิสกี้ไม่ได้หรือไม่ "เขาประปา, ปะหงับๆ. เจ้านายเปิดขวดและความรักให้เขาฉลาก. วิสกี้มันเป็น. " D'คุณรู้ว่า "เขาพูด peering ขึ้นที่เจ้านาย wonderingly" พวกเขาจะไม่ให้ฉันสัมผัสมันที่บ้าน. "และเขาดูราวกับว่าเขากำลังจะร้องไห้. " อานั่นคือสิ่งที่เรารู้น้อยกว่าผู้หญิง "ร้องไห้เจ้านายที่บินโฉบไปทั่วสองแก้วที่ยืนอยู่บนโต๊ะกับน้ำขวดและเทนิ้วใจกว้างในแต่ละ." ดื่มมันลง มันจะทำคุณความดี และไม่ใส่น้ำใด ๆ กับมัน มันเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่จะยุ่งเกี่ยวกับสิ่งเช่นนี้ Ah! "เขาโยนออกของเขาดึงออกมาจากผ้าเช็ดหน้าของเขารีบเช็ดหนวดของเขาและง้างตาที่เก่า Woodifield ที่ถูกกลิ้งของเขาใน Chaps ของเขา. ชายชรากลืนกินก็เงียบสักครู่แล้วกล่าวว่าแผ่วเบา" มันบ๊อง ! " แต่มันอบอุ่นเขาก็คืบคลานเข้ามาเย็นของเขาสมองเขาจำเก่า. " นั่นคือมัน "เขากล่าวว่ากระเพื่อมตัวเองออกจากเก้าอี้ของเขา." ผมคิดว่าคุณต้องการที่จะรู้ว่า สาว ๆ ที่อยู่ในเบลเยียมสัปดาห์ที่ผ่านมามีลักษณะที่หลุมฝังศพของเรกกียากจนและพวกเขาเกิดขึ้นจะเจอของเด็กของคุณ พวกเขากำลังค่อนข้างใกล้กันดูเหมือนว่า. " เก่า Woodifield หยุดชั่วคราว แต่เจ้านายไม่ตอบ. เพียงสั่นในเปลือกตาของเขาแสดงให้เห็นว่าเขาได้ยิน. " สาว ๆ ที่มีความยินดีกับวิธีการที่จะถูกเก็บไว้ "ประปาเสียงเก่า." สวยงามมองหลัง ไม่อาจจะดีกว่าถ้าพวกเขาอยู่ที่บ้าน คุณไม่เคยข้ามได้ YER? " " ไม่ไม่! "สำหรับเหตุผลต่างๆเจ้านายไม่เคยข้าม. " มีไมล์ของมัน "quavered เก่า Woodifield" และมันคือทั้งหมดเป็นที่เรียบร้อยเป็นสวน ปลูกดอกไม้บนหลุมฝังศพทั้งหมด เส้นทางในวงกว้างที่ดี. "มันเป็นธรรมดาจากเสียงของเขาว่าเขาชอบเส้นทางที่กว้างดี. หยุดชั่วคราวมาอีกครั้ง. แล้วชายชราสว่างเยี่ยมยอด. " D'คุณรู้ว่าสิ่งที่ทำโรงแรมสาวจ่ายสำหรับหม้อติดขัดหรือไม่? "เขาประปา." สิบ - ฟรังก์! ปล้นผมเรียกมันว่า มันเป็นหม้อเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อเกอร์ทรูดกล่าวว่าไม่ใหญ่กว่าครึ่งมงกุฎ และเธอก็ไม่ได้ถ่ายมากกว่าหนึ่งช้อนเต็มเมื่อพวกเขาเรียกเก็บเงินเธอสิบฟรังก์ เกอร์ทรูดนำหม้อไปกับเธอในการสอน 'em บทเรียน ค่อนข้างขวาเกินไป ก็ซื้อขายกันที่ความรู้สึกของเรา พวกเขาคิดว่าเพราะเราไปที่นั่นมีลักษณะกลมเราพร้อมที่จะจ่ายอะไร นั่นคือสิ่งที่มันเป็น. "และเขาก็หันไปที่ประตู. " ค่อนข้างขวาค่อนข้างถูกต้อง! "ร้องไห้เจ้านาย แต่สิ่งที่ค่อนข้างขวาเขาไม่ได้คิดอย่างน้อย. เขามาโดยรอบโต๊ะทำงานของเขาตามรอยเท้าสับไปที่ประตูและเห็นเพื่อนเก่าออก. Woodifield ก็หายไป. สำหรับช่วงเวลาที่ยาวเจ้านาย อยู่จ้องมองที่ไม่มีอะไรในขณะที่ผู้ส่งสารสำนักงานมีผมสีเทา, เฝ้าดูเขาหลบเข้าและออกจากหลุม Cubby ของเขาเหมือนสุนัขที่คาดว่าจะต้องดำเนินการสำหรับการทำงานจากนั้น:. "ฉันจะเห็นไม่มีใครสำหรับครึ่งชั่วโมง Macey "กล่าวว่าเจ้านาย." เข้าใจ? ไม่มีใคร at all. " " ดีมากครับ. " ตัดไฟประตูขั้นตอนหนัก บริษัท recrossed พรมสดใสไขมันในร่างกายฟื้นฟูลงในเก้าอี้ฤดูใบไม้ผลิและพิงไปข้างหน้าเจ้านายปกคลุมใบหน้าของเขาด้วยมือของเขา. เขาต้องการ เขาตั้งใจที่เขาได้จัดให้ร้องไห้ ...