The term ‘author’ refers to one who

The term ‘author’ refers to one who originates or gives existence to a piece of work. Authorship then, determines a responsibility for what is created by that author. The practice of appropriation is often thought to support the point of view that authorship in art is an outmoded or misguided concept.7 Perhaps the most famous supporter of this notion was Roland Barthes. His 1966 work ‘The Death of the Author’ argued that we should not look to the creator of a literary or artistic work when attempting to interpret the meaning inherent within. “The explanation of a work is always sought in the man or woman who created it… (but) it is language which speaks; not the author.”8 With appropriated works, the viewer is less likely to consider the role of the author or artist in constructing interpretations and opinions of the work if they are aware of the work from which it was appropriated. Questions are more likely to concern the validity of the work in a more current context, and the issues raised by the resurrection and re-contextualising of the original. Barthes finishes his essay by affirming, “The birth of the reader must be at the cost of the death of the author.”9 , Suggesting that one can and should only interpret a work on it’s own terms and merit, not that of the person who created it. In contrast to the view supported by the much-cited words of Roland Barthes, is the view that appropriation can in fact strengthen and reaffirm the concept of authorship within art. In her 2005 essay Appropriation and Authorship in Contemporary Art, Sherri Irvin argues:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำ 'ผู้สร้าง' หมายถึงคนหนึ่งที่มีต้นกำเนิด หรือให้ดำรงอยู่กับชิ้นงาน เสียแล้ว กำหนดความรับผิดชอบสำหรับสิ่งที่สร้างขึ้นโดยผู้สร้าง มักคิดว่า การปฏิบัติของการจัดสรรเงินสนับสนุนมองว่า เสียในศิลปะเป็นการ concept.7 outmoded หรือผิด ๆ บางทีผู้สนับสนุนที่มีชื่อเสียงของความคิดนี้คือ Roland Barthes งาน 'การตายของผู้เขียน' 1966 เขาโต้เถียงว่า เราไม่ควรมองที่ผู้สร้างงาน วรรณกรรมเมื่อพยายามจะตีความหมายที่อยู่ภายใน "คำอธิบายของการทำงานจะขอเสมอในคนหรือหญิงที่สร้าง... (แต่) เป็นภาษาที่พูด ไม่ให้ผู้ 8 งานวส ตัวแสดงได้น้อยจะพิจารณาบทบาทของผู้สร้างหรือศิลปินในการสร้างการตีความและความเห็นของการทำงานหากพวกเขาจะตระหนักถึงการทำงานที่มีการจัดสรร คำถามมีมากมักจะเกี่ยวกับความถูกต้องของการทำงานในบริบทที่เป็นปัจจุบันมากขึ้น และปัญหาเพิ่มขึ้น โดยฟื้นคืนชีพ และ re-contextualising ของเดิม Barthes เสร็จสิ้นเจตจำนง โดยยืนยัน "การเกิดของผู้อ่านต้องเป็นค่าใช้จ่ายของการตายของผู้เขียน" 9, Suggesting ว่า หนึ่งสามารถ และควรแปลงานในเงื่อนไขของมันเองและบุญ ไม่ว่า ของบุคคล ผู้ที่สร้างมันเท่านั้น ตรงข้ามกับมุมมองที่ได้รับการสนับสนุน โดยคำอ้างมากของ Roland Barthes เป็นมุมมองที่จัดสรรสามารถการเสริมสร้าง และยืนยันแนวคิดของเสียภายในศิลปะในความเป็นจริง ในปี 2005 เรียงความจัดสรรและเธอเสียในศิลปะร่วมสมัย Sherri Irvin ระบุว่า:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'เขียน' หมายถึงเป็นผู้หนึ่งที่มีต้นกำเนิดหรือให้ดำรงอยู่กับชิ้นส่วนของการทำงาน ประพันธ์แล้วกำหนดความรับผิดชอบในสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นโดยผู้เขียนว่า การปฏิบัติของการจัดสรรเป็นความคิดที่มักจะให้การสนับสนุนมุมมองที่ผลงานในงานศิลปะเป็น concept.7 ล้าสมัยหรือเข้าใจผิดบางทีผู้สนับสนุนที่มีชื่อเสียงที่สุดของความคิดนี้เป็น Roland Barthes 1966 ผลงานของเขา 'ความตายของผู้เขียนที่ถกเถียงกันอยู่ว่าเราไม่ควรมองไปที่ผู้สร้างงานวรรณกรรมหรือศิลปะเมื่อพยายามที่จะตีความความหมายธรรมชาติที่มีอยู่ภายใน "คำอธิบายของการทำงานเป็นที่ต้องการเสมอในชายหรือหญิงที่สร้างมัน ... ( แต่) มันเป็นภาษาที่พูด; ไม่ได้เป็นผู้เขียน. "8 ที่มีผลงานที่เหมาะสมผู้ชมมีโอกาสน้อยที่จะต้องพิจารณาบทบาทของผู้เขียนหรือศิลปินในการสร้างการตีความและความคิดเห็นของการทำงานหากพวกเขามีความตระหนักในการทำงานจากที่ได้รับการจัดสรร คำถามที่มีแนวโน้มที่จะเกี่ยวข้องกับความถูกต้องของการทำงานในบริบทที่เป็นปัจจุบันมากขึ้นและปัญหาที่เกิดขึ้นโดยการฟื้นคืนชีพอีกครั้ง contextualising ของเดิม Barthes เสร็จสิ้นการทดลองของเขาโดยเห็นพ้อง "การเกิดของผู้อ่านจะต้องมีค่าใช้จ่ายของการเสียชีวิตของผู้เขียนที่." 9 บอกว่าใครสามารถและควรตีความทำงานในแง่ที่เป็นของตัวเองและคุณค่าไม่ว่าของบุคคล ที่สร้างมัน ในทางตรงกันข้ามกับมุมมองที่สนับสนุนโดยคำมากอ้างของ Roland Barthes เป็นมุมมองที่จัดสรรในความเป็นจริงสามารถสร้างความเข้มแข็งและยืนยันแนวคิดของการสร้างสรรค์งานศิลปะภายใน ในการจัดสรรเรียงความของเธอปี 2005 และการประพันธ์ในงานศิลปะร่วมสมัย Sherri Irvin ระบุ:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำว่า " ผู้เขียน " หมายถึงคนที่มาหรือให้มีชีวิตอยู่เพื่อผู้หญิงทำงาน ประพันธ์แล้ว กำหนดความรับผิดชอบสำหรับสิ่งที่จะถูกสร้างขึ้นโดยผู้เขียน การปฏิบัติของการจัดสรร มักคิดที่จะสนับสนุนมุมมองที่ผลงานศิลปะเป็นแนวคิดล้าสมัยหรือผิด 7 บางทีผู้สนับสนุนที่มีชื่อเสียงที่สุดของความคิดนี้คือ Roland Barthes . งานของเขา " 1966 การตายของผู้เขียนแย้งว่า เราไม่ควรมองไปที่ผู้สร้างงานวรรณกรรมหรือศิลปะเมื่อพยายามที่จะตีความความหมายภายในโดยธรรมชาติ " คำอธิบายของงาน มักพบในผู้ชายหรือผู้หญิงที่สร้างมันขึ้นมา . . . . . . . ( แต่ ) เป็นภาษาที่พูด ; ผู้เขียนไม่ได้ " 8 กับงานที่เหมาะสม ตัวแสดงเป็นโอกาสน้อยที่จะต้องพิจารณาบทบาทของผู้สร้างสรรค์หรือศิลปินในการตีความและความคิดเห็นของงานหากพวกเขาทราบ งานที่เหมาะสม . คำถามที่น่าจะเกี่ยวกับความถูกต้องของงานในบริบทปัจจุบันมากขึ้น และปัญหาที่เกิดขึ้น โดยการฟื้นคืนพระชนม์และ contextualising ของต้นฉบับ Barthes เสร็จสิ้นเรียงความของเขา โดยยืนยันว่า " การเกิดของผู้อ่านจะต้องมีต้นทุนของความตายของผู้เขียน " 9 , ชี้ให้เห็นว่าหนึ่งสามารถและควรจะตีความในแง่ของตัวเองและมันเป็นบุญ ไม่ใช่ผู้ที่สร้าง ในทางตรงกันข้ามกับมุมมองสนับสนุนโดยมากอ้างคำพูดของ Roland Barthes , มุมมองที่เหมาะสมสามารถในความเป็นจริงสร้างความเข้มแข็งและยืนยันแนวคิดของผลงานในศิลปะ ในเรียงความของเธอ 2005 ความเหมาะสม และผลงานศิลปะร่วมสมัย เชอร์รี ร์วแย้ง :