Two hypotheses have been put forwar

Two hypotheses have been put forward to explain the mechanisms
that govern compensatory growth. The first is the ‘central control’
hypothesis, which suggests that the body has a set point for body size
appropriate for a particular age and that this control mechanism resides
in the central nervous system (Wilson and Osbourn, 1960). After a period
of under nutrition, the body tries to attain size that is appropriate for age
in the shortest possible time. The second is the ‘peripheral control’
hypotheses, which suggests that control of body size is determined by the
tissues where cell number or, more accurately, DNA determines the
extent of growth following a period of under nutrition or illness

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ได้ย้าย hypotheses สองไปข้างหน้าเพื่ออธิบายกลไกการที่ควบคุมการเจริญเติบโตชดเชย แรกคือ 'ควบคุมศูนย์กลาง'สมมติฐาน ซึ่งแสดงให้เห็นว่า ร่างกายมีจุดตั้งค่าสำหรับขนาดของร่างกายเหมาะสำหรับอายุเฉพาะ และกลไกนี้ควบคุมอยู่ในการระบบประสาทส่วนกลาง (Wilson และ Osbourn, 1960) หลังจากรอบระยะเวลาของใต้โภชนาการ ร่างกายพยายามที่จะให้ได้ขนาดที่เหมาะสมกับอายุในเวลาสั้นสุด สองคือ 'ควบคุมต่อพ่วง'hypotheses ซึ่งแสดงให้เห็นว่า การควบคุมขนาดของร่างกายเป็นไปตามเนื้อเยื่อที่กำหนดของจำนวนเซลล์หรือ อย่างถูกต้อง ดีเอ็นเอขอบเขตของการเจริญเติบโตต่อไปเป็นระยะเวลาภายใต้โภชนาการหรือการเจ็บป่วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมมติฐานที่สองได้รับการใส่ไปข้างหน้าเพื่ออธิบายกลไก
ที่ควบคุมการเจริญเติบโตของการชดเชย ที่แรกก็คือ 'ควบคุมกลาง'
สมมติฐานซึ่งแสดงให้เห็นว่าร่างกายมีจุดที่ตั้งไว้สำหรับขนาดของร่างกาย
ที่เหมาะสมสำหรับวัยโดยเฉพาะอย่างยิ่งและว่ากลไกการควบคุมนี้อาศัยอยู่
ในระบบประสาทส่วนกลาง (วิลสันและ Osbourn, 1960) หลังจากระยะเวลา
ภายใต้โภชนาการร่างกายพยายามที่จะบรรลุขนาดที่เหมาะสมกับอายุ
ในเวลาที่สั้นที่สุด ประการที่สองคือการควบคุมอุปกรณ์ต่อพ่วง '
สมมติฐานซึ่งแสดงให้เห็นว่าการควบคุมขนาดของร่างกายจะถูกกำหนดโดย
เนื้อเยื่อที่จำนวนเซลล์หรือแม่นยำดีเอ็นเอกำหนด
ขอบเขตของการเจริญเติบโตต่อไปภายใต้ระยะเวลาของการโภชนาการหรือการเจ็บป่วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 สมมติฐานได้ถูกหยิบยกมาอธิบาย กลไกที่ควบคุมการเจริญเติบโตทดแทน . แรกคือ " " ควบคุมกลางสมมติฐาน ซึ่งแสดงให้เห็นว่าร่างกายมีจุดตั้งสำหรับขนาดของร่างกายที่เหมาะสมสำหรับอายุโดยเฉพาะและกลไกการควบคุมนี้อยู่ในระบบประสาทส่วนกลาง ( วิลสัน และ ออสเบิร์น 1960 ) หลังจากระยะเวลาในด้านโภชนาการ ร่างกายพยายามที่จะบรรลุขนาดที่เหมาะสมสำหรับอายุในเวลาที่สั้นที่สุด ประการที่สองคือ " " ควบคุมอุปกรณ์ต่อพ่วงสมมติฐาน ซึ่งแสดงให้เห็นว่าการควบคุมขนาดของร่างกายจะถูกกำหนดโดยเนื้อเยื่อที่เบอร์มือถือ หรือ ดีเอ็นเอ จะแม่นยำมากขึ้นขอบเขตของการเจริญเติบโตตามระยะเวลาตามโภชนาการ หรือเจ็บป่วย