SWS1 opsins exhibit the avian UVS v

SWS1 opsins exhibit the avian UVS visual
pigment-specific Cys90, they also share Thr93
and Ala118 with the Humboldt penguin
(Spheniscus humboldti) and pigeon (Wilkie et al.,
2000); the chicken SWS1 opsin sequence shares
Ser90 with the penguin and pigeon but has Val93
and Thr118 instead. This implies that the passeriform/psittaciform
UVS visual pigments (lmax
362–373 nm) evolved from the ancestral VS (lmax
405 nm) pigment by Ser90Cys and that the
ciconiiform/columbiform VS (lmax 402–409 nm)
visual pigments subsequently re-evolved from
UVS pigments by a single Cys90Sersubstitution.
Some birds are known to use visual information
conferred by ultraviolet wavelengths for the
assessment ofconspecifics (Bennett et al., 1996,
1997; Hunt et al., 1997, 1998; Andersson et al.,
1998) and in foraging (Viitala et al., 1995; Church
et al., 1998b). Moreover, many flowers, berries,
seeds, insects and other food items reflect nearultraviolet
wavelengths (Silberglied, 1979; Burkhardt,
1982; Meyer-Rochow and Ja¨rvilheto,
1997; Church et al., 1998a). The range ofSWS1
opsin-based visual pigment lmax values measured
in birds suggests that there is considerable interspecific
variation in the utility ofultraviolet
wavelengths, although it can be difficult to
separate phylogenetic relatedness from environmental
influences.
For example, the Manx shearwater (Puffinus
puffinus) and Humboldt penguin have a similar
SWS1 visual pigment lmax value to the pigeon,
which despite its present distribution is a descendent
ofthe rock dove (a coastal inhabitant like the
other two species). However, despite their morphological
differences, these three species are also
thought to be closely related phylogenetically
(Sibley and Ahlquist, 1990). By contrast, the large
difference in lmax value between the galliform/
anseriform-type VS visual pigment and the passeriform/psittaciform-type
UVS visual pigment
exists despite considerable overlap in the visual
ecology ofthese terrestrial species, especially with
regards to diet.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

SWS1 opsins แสดง visual อุฟส์นกเฉพาะเม็ดสี Cys90 พวกเขายังใช้ Thr93และ Ala118 กับนกวินฮัมโบลด์(Spheniscus humboldti) และนกพิราบ (Wilkie et al.,2000); ไก่ SWS1 opsin ลำดับหุ้นSer90 นกเพนกวินและนกพิราบแต่มี Val93และ Thr118 แทน นี้หมายถึงการที่ passeriform/psittaciformอุฟส์ภาพสี (lmax362-373 nm) พัฒนาจาก VS โบราณ (lmax405 nm) เม็ดสี โดย Ser90Cys และการciconiiform/columbiform VS (lmax 402-409 nm)ภาพสีในเวลาต่อมาอีกพัฒนาจากสีอุฟส์ โดย Cys90Sersubstitution เดียวนกบางอย่างทราบว่าการใช้ข้อมูลภาพปรึกษา โดยความยาวคลื่นอัลตราไวโอเลตสำหรับการประเมิน ofconspecifics (เบนเนต et al., 19961997 ล่าและ al., 1997, 1998 Andersson et al.,ปี 1998) และในอก (Viitala และ al., 1995 คริสตจักรร้อยเอ็ด al., 1998b) นอกจากนี้ หลายดอกไม้ ครบเมล็ดพืช แมลง และรายการอาหารอื่น ๆ สะท้อน nearultravioletความยาวคลื่น (Silberglied, 1979 Burkhardt1982 Meyer Rochow และ Ja¨rvilheto1997 คริสตจักรและ al., 1998a) OfSWS1 ช่วงวัดค่า lmax opsin ตามเม็ดภาพในนกแนะนำว่า มีจำนวนมาก interspecificเปลี่ยนแปลงใน ofultraviolet ยูทิลิตี้ความยาวคลื่น แม้ว่าจะยากแยก phylogenetic relatedness จากสิ่งแวดล้อมมีอิทธิพลต่อการตัวอย่าง นกจมูกหลอด Manx (Puffinuspuffinus) และมีคล้ายนกวินฮัมโบลด์ค่า lmax รงควัตถุภาพ SWS1 นกพิราบซึ่งแม้ มีการกระจายอยู่เป็นการโหนดสืบทอดของนกพิราบ (inhabitant ชายฝั่งเช่นการอื่น ๆ สองสายพันธ์) อย่างไรก็ตาม แม้ มีการกระทบความแตกต่าง ชนิดที่สามเหล่านี้มีความคิดที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด phylogenetically(Sibley และ Ahlquist, 1990) โดยคมชัด ขนาดใหญ่ความแตกต่างในค่า lmax ระหว่าง galliform /ชนิด anseriform VS ภาพรงควัตถุและ passeriform/psittaciform-ชนิดเม็ดภาพอุฟส์มีอยู่แม้ มีการทับซ้อนกันมากในการ visualofthese สายพันธุ์นิเวศวิทยาภาคพื้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับขอแสดงความนับถือกับอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

SWS1 opsins จัดแสดงนก UVS
ภาพสีเฉพาะCys90 พวกเขายังมีการแบ่ง Thr93
และ Ala118 กับนกเพนกวินฮัม
(Spheniscus humboldti) และนกพิราบ (วิลคี, et al.
2000) ลำดับ SWS1 ไก่ opsin หุ้น
Ser90 กับนกเพนกวินและนกพิราบ แต่มี Val93
และ Thr118 แทน ซึ่งหมายความว่า passeriform / psittaciform
UVS เม็ดสีภาพ (LMAX
362-373 นาโนเมตร) วิวัฒนาการมาจากบรรพบุรุษ VS (LMAX
405 นาโนเมตร) เม็ดสีโดย Ser90Cys และที่
ciconiiform / columbiform VS (402-409 นาโนเมตร LMAX)
เม็ดสีที่มองเห็นได้อีกครั้งภายหลังการพัฒนา
จาก. เม็ดสี UVS โดย Cys90Sersubstitution เดียวนกบางตัวเป็นที่รู้จักกันที่จะใช้ข้อมูลภาพการประชุมตามความยาวคลื่นรังสีอัลตราไวโอเลตสำหรับการประเมินofconspecifics (เบนเน็ตต์, et al, 1996. 1997; ล่า et al, 1997, 1998;.. แอนเดอ, et al, 1998) และในการหาอาหาร (Viitala, et al, 1995;. คริสตจักร., et al, 1998b) นอกจากนี้ยังมีดอกไม้มาก, เบอร์รี่, เมล็ดพืชแมลงและรายการอาหารอื่น ๆ สะท้อนให้เห็นถึง nearultraviolet ความยาวคลื่น (Silberglied 1979; Burkhardt, 1982; Meyer-Rochow และJa¨rvilheto, 1997;. คริสตจักร, et al, 1998) ช่วง ofSWS1 opsin ตามภาพสีค่า LMAX วัดในนกที่แสดงให้เห็นว่ามีinterspecific มากการเปลี่ยนแปลงในยูทิลิตี้ofultraviolet ความยาวคลื่นแม้ว่ามันอาจเป็นเรื่องยากที่จะแยกความสัมพันธ์สายวิวัฒนาการจากสิ่งแวดล้อมที่มีอิทธิพลต่อ. ยกตัวอย่างเช่นหลอดเกาะแมน (พัฟพัฟ) และ นกเพนกวินฮัมมีคล้ายสีSWS1 ภาพค่า LMAX ไปนกพิราบ, ซึ่งแม้จะมีการจัดจำหน่ายในปัจจุบันเป็นผู้สืบเชื้อสายมาofthe นกพิราบ (เป็นผู้ที่อาศัยอยู่ชายฝั่งทะเลเช่นอีกสองชนิด) อย่างไรก็ตามแม้จะมีลักษณะทางสัณฐานวิทยาของพวกเขาแตกต่างเหล่านี้สามชนิดนอกจากนี้ยังมีความคิดที่จะเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดphylogenetically (Sibley และ Ahlquist, 1990) โดยคมชัดขนาดใหญ่แตกต่างในค่า LMAX ระหว่าง galliform / anseriform ชนิด VS ภาพสีและ passeriform / psittaciform ชนิดUVS ภาพสีที่มีอยู่แม้จะมีการทับซ้อนกันมากในภาพนิเวศวิทยาofthese สายพันธุ์ในโลกโดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องที่เกี่ยวกับอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

sws1 ือ พซินจัดแสดงนก ภาพสีเฉพาะ cys90 ส

thr93 และพวกเขายังใช้ ala118 กับเพนกวินฮัมโบลด์
( spheniscus humboldti ) และนกพิราบ ( วิลคี et al . ,
2 ) ; ไก่ sws1 พซินลำดับหุ้น
ser90 กับนกเพนกวิน และนกพิราบ แต่ได้ val93
และ thr118 แทน นี้แสดงให้เห็นว่า passeriform / psittaciform สีภาพ ( Lmax

ส362 - 373 nm ) วิวัฒนาการมาจากบรรพบุรุษ ( Lmax VS
405 nm ) สี โดย ser90cys และ
ciconiiform / columbiform vs ( Lmax 402 - 409 nm )

ภาพสีต่อมา Re พัฒนาจากส สี โดย cys90sersubstitution เดียว
นกบางเรียกใช้ภาพโดยรังสีอัลตราไวโอเลตความยาวคลื่นสำหรับข้อมูล
)
การประเมิน ofconspecifics ( Bennett et al . , 1996 ,
1997 ; ล่า et al . , 1997 , 1998 ;แอนเดอร์ น et al . , 1998 ) และผึ้ง
( viitala et al . , 1995 ; โบสถ์
et al . , 1998b ) นอกจากนี้ ดอกไม้ หลายผลเบอร์รี่
เมล็ดพืช แมลง และรายการอาหารอื่น ๆสะท้อนให้เห็นถึง nearultraviolet
ความยาวคลื่น ( silberglied , 1979 ; เบิร์คฮาร์ดท์
1982 ; เมเยอร์ rochow และจาตั้ง rvilheto
, 1997 ; โบสถ์ et al . , 1998a ) ช่วง ofsws1
พซินตามภาพสี Lmax ค่าที่วัดได้
ในนกบ่งบอกว่ามีการเปลี่ยนแปลง interspecific
เป็นอย่างมากในยูทิลิตี้ ofultraviolet
ความยาวคลื่น ถึงแม้ว่ามันอาจจะยากที่จะแยกจากอิทธิพลสิ่งแวดล้อม phylogenetic สัมพันธ์

.
ตัวอย่างเช่น เกาะแมนนกจมูกหลอด ( puffinus
puffinus ) และเพนกวินฮัมมีเหมือนกัน
sws1 ภาพสีค่า Lmax
ซึ่งแม้ของนกพิราบ การเป็นทายาท
ปัจจุบันของนกพิราบ ( อาศัยชายฝั่งทะเลเช่น
อีกสองชนิด ) อย่างไรก็ตาม แม้จะมีความแตกต่างของลักษณะทางสัณฐานวิทยา
ทั้ง 3 ชนิด จะยังคิดจะเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด

( และ phylogenetically Sibley อัลควิสต์ , 2533 ) โดยคมชัดขนาดใหญ่
ความแตกต่างในค่า Lmax ระหว่าง galliform /
ประเภท anseriform VS สีภาพและ passeriform / psittaciform ประเภทภาพสี

สคงอยู่ แม้จะมีมากทับซ้อนกันในระบบนิเวศบกชนิดของภาพ

โดยเฉพาะเรื่องอาหาร