Warfare between tribes was common,

Warfare between tribes was common, generally over land conflicts or to restore mana. Fighting was carried out between subtribes (hapū). Although not practised during times of peace, Māori would sometimes eat their conquered enemies.[69] As Māori continued in geographic isolation, performing arts such as the haka developed from their Polynesian roots, as did carving and weaving. Regional dialects arose, with differences in vocabulary and in the pronunciation of some words. In 1819 two young northern chiefs, Tuai and Titere,[70] who had learnt to speak and write English, went to London, where they met the language expert Samuel Lee. They stayed with a school teacher, Hall, who they told that even in Northern New Zealand there were "different languages and dialects".[71] The language retained enough similarities to other Eastern Polynesian languages, to the point where a Tahitian chief on James Cook's first voyage in the region acted as an interpreter between Māori and the crew of the Endeavour.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สงครามระหว่างเผ่าได้ทั่วไป โดยทั่วไปความขัดแย้งที่ดิน หรือ การคืนค่า mana การต่อสู้ที่ดำเนินการระหว่าง subtribes (hapū) แม้ว่าจะไม่ปฏิบัติในช่วงเวลาของสันติภาพ เมารีจะกินบางครั้งศัตรูตุ้น [69] เป็นเมารีอย่างต่อเนื่องในทางภูมิศาสตร์แยก ศิลปะเช่นฮาก้าที่พัฒนาจากรากของตน Polynesian เป็นได้แกะสลัก และทอ ภูมิภาคภาษาเกิดขึ้น มีความแตกต่าง ในคำศัพท์ และการออกเสียงบางคำ ใน 1819 สองหนุ่มเหนือรัว Tuai และ Titere, [70] ที่ได้เรียนรู้การพูด และเขียนภาษาอังกฤษ ได้ไปลอนดอน ที่พวกเขาได้พบผู้เชี่ยวชาญภาษา Samuel Lee พวกเขาอยู่กับครูโรงเรียน ห้องโถง ที่พวกเขาบอกว่า แม้แต่ใน ภาคเหนือนิวซีแลนด์มี "ภาษาและสำเนียง" [71] ภาษาที่เก็บเพียงพอความคล้ายคลึงกับภาษา Polynesian ตะวันออก ไปยังจุดที่หัวหน้า Tahitian ในการเดินทางแรกของ James Cook ในภูมิภาคดำเนินเป็นการล่ามระหว่างเมารีและลูกเรือ Endeavour

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สงครามระหว่างเผ่าเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไปมากกว่าความขัดแย้งที่ดินหรือที่จะเรียกคืนมานา การต่อสู้ได้ดำเนินการระหว่าง subtribes (hapū) แม้ว่าจะไม่ได้รับการฝึกฝนในช่วงเวลาของความสงบสุขMāoriบางครั้งจะกินศัตรูของพวกเขาเสียที. [69] ในฐานะที่เป็นชาวเมารีอย่างต่อเนื่องในการแยกทางภูมิศาสตร์ศิลปะการแสดงเช่นฮาคาที่พัฒนาจากรากโปลีนีเซียของพวกเขาเช่นเดียวกับการแกะสลักและการทอผ้า ภาษาที่เกิดขึ้นในภูมิภาคท​​ี่มีความแตกต่างในคำศัพท์และในการออกเสียงของคำว่า ในปี 1819 สองหนุ่มหัวหน้าภาคเหนือและ Tuai Titere [70] ที่ได้เรียนรู้ที่จะพูดและเขียนภาษาอังกฤษไปลอนดอนที่พวกเขาได้พบกับผู้เชี่ยวชาญด้านภาษาซามูเอลลี พวกเขาอยู่กับครูโรงเรียนฮอลล์ที่พวกเขาบอกว่าแม้ในภาคเหนือของประเทศนิวซีแลนด์มี "ภาษาที่แตกต่างและภาษาท้องถิ่น". [71] ภาษาที่สะสมความคล้ายคลึงกันมากพอที่จะภาษาโปลีนีเซียตะวันออกไปยังจุดที่หัวหน้าตาฮิติในเจมส์ การเดินทางครั้งแรกของคุกในภูมิภาคท​​ำหน้าที่เป็นล่ามระหว่างเมารีและลูกเรือของมานะฯ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สงครามระหว่างเผ่าที่พบโดยทั่วไปมากกว่าความขัดแย้งที่ดิน หรือคืนมานะ การต่อสู้ครั้งนี้ระหว่าง subtribes ( แฮปยู ) แม้ว่าจะไม่ได้ปฏิบัติในยามสงบ ม. สยามโอริ บางครั้งจะกินของพวกเขาเอาชนะศัตรู [ 69 ] โดยอุบาสกโอริอย่างต่อเนื่องในทางภูมิศาสตร์แยก ศิลปะการแสดง อาทิ คณะพัฒนาจาก Polynesian รากของพวกเขาเช่นเดียวกับ แกะสลัก การทอผ้าถิ่นเกิด , มีความแตกต่างในคำศัพท์และการออกเสียงของคำ ใน 1819 สองหนุ่มเหนือและหัวหน้าต่วย titere [ 70 ] ที่ได้เรียนรู้ที่จะพูดและเขียนภาษาอังกฤษ ไป ลอนดอน ที่ที่เขาเจอกัน ภาษา ผู้เชี่ยวชาญ แซมมวล ลี เขาอยู่กับครู หอประชุมโรงเรียนที่พวกเขาบอกว่า แม้แต่ในภาคเหนือของนิวซีแลนด์มี " ภาษาและภาษาถิ่น "[ 71 ] ภาษารักษาความคล้ายคลึงพอที่จะภาษาโพลีนีเซียนตะวันออกอื่น ๆไปยังจุดที่หัวหน้า Tahitian บนเจมส์คุกก่อนการเดินทางในภูมิภาคทำหน้าที่เป็นล่ามระหว่างโอริ อุบาสก และลูกเรือของความพยายาม