inheritanceIDDM exhibits 30 to 50%

inheritance
IDDM exhibits 30 to 50% concordance in monozygotic twins, suggesting that the disorder is dependent on environmental factors as well as genes. The average risk to sibs is 6% (Todd, 1990). Recessive, dominant, and multifactorial hypotheses have been advanced, as well as 'susceptibility' hypotheses (Rotter, 1981). Genetic and environmental influences in IDDM were reviewed by Craighead (1978). Usually in genetic disease the most severe form of a disorder shows the clearest genetic basis. It is therefore surprising to find that the genetics of IDDM is less clear than that of NIDDM. Concordance in NIDDM was 100% for identical twins in which the index case had onset of diabetes after age 45 years, and nearly half had a diabetic parent, while discordance was found in half the pairs with earlier onset, few of whom had a family history of diabetes (Tattersall and Pyke, 1972).

Nilsson (1964) commented on the difficulties of distinguishing dominant and recessive inheritance when gene frequency is high. He considered autosomal recessive inheritance to be most likely, with a gene frequency of about 0.30 and a lifetime penetrance of about 70% for males and 90% for females. A gene frequency of about 0.05 and a penetrance of 25 to 30% would be required to account for the findings on a dominant hypothesis. Hodge et al. (1980) proposed a 3-allele model based on a susceptibility locus (S) tightly linked to the HLA complex. Thomson (1980) espoused a 2-locus model. See 125850 for a clear example of an autosomal dominant type of diabetes mellitus: maturity-onset diabetes of the young (MODY).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สืบทอดอินซูลินจัดแสดง 30-50% สอดคล้องในฝาแฝดไข่ใบ ชี้ให้เห็นว่า ความผิดปกติขึ้นอยู่กับปัจจัยแวดล้อมเช่นเดียวกับยีน มีความเสี่ยงเฉลี่ยการ sibs 6% (ทอดด์ 1990) แก่นสานต์ โดดเด่น และ multifactorial สมมติฐานมีการสูง ตลอดจนสมมติฐาน 'ไก่' (Rotter, 1981) อิทธิพลทางพันธุกรรม และสิ่งแวดล้อมในอินซูลินไดสอบทาน โดย Craighead (1978) ปกติในโรคทางพันธุกรรม แบบรุนแรงที่สุดของความผิดปกติที่แสดงพื้นฐานพันธุกรรมชัดเจน ดังนั้นจึงน่าแปลกใจที่จะค้นหาว่า พันธุกรรมของอินซูลินนั้นน้อยกว่าของ NIDDM สอดคล้องใน NIDDM 100% สำหรับฝาแฝดเหมือนที่กรณีดัชนีมีเริ่มมีอาการของโรคเบาหวานหลังจากอายุ 45 ปี และเกือบครึ่งหนึ่งมีพ่อแม่เป็นโรคเบาหวาน ขณะ discordance พบคู่ครึ่งกับโจมตีก่อนหน้านี้ ในไม่กี่คนที่มีประวัติครอบครัวของโรคเบาหวาน (Tattersall และ Pyke, 1972) สค๊ (1964) ความเห็นเกี่ยวกับปัญหาความแตกต่างโดดเด่น และแก่นสานต์มรดกเมื่อยีนความถี่สูง เขาถือว่าสืบทอดแก่นสานต์ autosomal จะมากที่สุด gene frequency ของเกี่ยวกับ 0.30 และมีเพเนแทรนซ์อายุประมาณ 70% สำหรับผู้ชายและ 90% สำหรับเพศหญิง ความถี่ยีนของเกี่ยวกับ 0.05 และมีเพเนแทรนซ์ 25-30% จะต้องบัญชีสำหรับผลการวิจัยบนสมมติฐานหลัก Hodge et al. (1980) การนำเสนอแบบ 3 อัลลีอิงความอ่อนแอที (S) ใกล้ชิดเชื่อมโยงกับ HLA ที่ซับซ้อน ทอมสัน (1980) ดำเนินรูปแบบที 2 ดู 125850 สำหรับตัวอย่างที่ชัดเจนโดดเด่นชนิด autosomal ของเบาหวาน: โรคเบาหวานเริ่มมีอาการอายุของหนุ่มสาว (MODY)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มรดก
IDDM การจัดแสดงนิทรรศการ 30 ถึง 50% สอดคล้องใน monozygotic ฝาแฝดบอกว่าความผิดปกติจะขึ้นอยู่กับปัจจัยแวดล้อมเช่นเดียวกับยีน ความเสี่ยงเฉลี่ย SIBS คือ 6% (Todd, 1990) ถอยที่โดดเด่นและ multifactorial สมมติฐานขั้นสูงได้รับเช่นเดียวกับ 'อ่อนแอ' สมมติฐาน (เอาถ่าน, 1981) อิทธิพลทางพันธุกรรมและสิ่งแวดล้อมใน IDDM สอบทานโดยเคร็กเฮ (1978) โดยปกติในโรคทางพันธุกรรมในรูปแบบที่รุนแรงที่สุดของความผิดปกติแสดงให้เห็นถึงพื้นฐานทางพันธุกรรมที่ชัดเจน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจที่จะพบว่าพันธุกรรมของ IDDM มีความชัดเจนน้อยกว่าที่ผลิต สอดคล้องในที่ผลิตได้ 100% สำหรับฝาแฝดเหมือนกันในกรณีที่ดัชนีมีอาการของโรคเบาหวานหลังจากอายุ 45 ปีและเกือบครึ่งหนึ่งมีพ่อแม่เป็นโรคเบาหวานในขณะที่ความบาดหมางกันก็พบว่าในช่วงครึ่งปีคู่กับการโจมตีก่อนหน้านี้ไม่กี่คนที่มีประวัติครอบครัว ของโรคเบาหวาน (Tattersall และ Pyke, 1972).

ค๊ (1964) ความเห็นเกี่ยวกับความยากลำบากในการแยกแยะมรดกโดดเด่นและด้อยเมื่อความถี่ของยีนที่อยู่ในระดับสูง เขาถือว่าเป็นมรดก autosomal ถอยที่จะเป็นส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่มีความถี่ของยีนประมาณ 0.30 และ penetrance อายุการใช้งานประมาณ 70% สำหรับผู้ชายและ 90% สำหรับสตรี ความถี่ของยีนประมาณ 0.05 และ penetrance 25 ถึง 30% จะต้องบัญชีสำหรับการค้นพบอยู่บนสมมติฐานที่โดดเด่น ฮ็อดจ์, et al (1980) ได้เสนอรูปแบบ 3 อัลลีลอยู่บนพื้นฐานของความเชื่ออำนาจอ่อนแอ (S) เชื่อมโยงกับความซับซ้อน HLA ทอมสัน (1980) ดำเนินการรูปแบบที่ 2 สถานที ดู 125850 สำหรับตัวอย่างที่ชัดเจนของ autosomal ชนิดที่โดดเด่นของโรคเบาหวานโรคเบาหวานครบกําหนดที่เริ่มมีอาการของหนุ่มสาว (MODY)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มรดกม์มา 30 ถึง 50% สอดคล้องในฝาแฝดโมโนไซโกติก , ชี้ให้เห็นว่าโรคจะขึ้นอยู่กับปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม ตลอดจนยีน ความเสี่ยงเฉลี่ย sibs 6 % ( ทอดด์ , 1990 ) ลักษณะด้อย , เด่น , และ multifactorial สมมติฐานได้รับการขั้นสูงรวมทั้ง " ความอ่อนแอ " สมมติฐาน ( ใบบอน , 1981 ) อิทธิพลของพันธุกรรมและสภาพแวดล้อม โดย craighead ม์จำนวน ( 1978 ) โดยปกติในทางพันธุกรรมโรคแบบฟอร์มรุนแรงที่สุดของโรคแสดงให้เห็นพื้นฐานทางพันธุกรรมชัดเจน จึงไม่แปลกที่จะพบว่าพันธุกรรมของชนิดพึ่งอินซูลินมีความชัดเจนน้อยกว่าของเบาหวาน . ความสอดคล้องกันในระดับ 100 % เหมือนฝาแฝดที่ดัชนีกรณีมีการโจมตีของโรคเบาหวานหลังอายุ 45 ปี และเกือบครึ่งมีแม่หวาน ขณะที่ความบาดหมางที่พบในครึ่งคู่กับก่อนหน้านี้ เริ่มไม่กี่ของบุคคลที่มีประวัติครอบครัวของโรคเบาหวาน ( แท็ตเตอร์เซิล และ ไพค์ , 1972 )นิลส์สัน ( 1964 ) ความเห็นเกี่ยวกับปัญหาของการแยกลักษณะเด่นและลักษณะด้อยมรดกเมื่อความถี่ของยีนสูง เขาถือว่าเป็นยีนด้อยมรดกให้มากที่สุด กับยีนความถี่ประมาณ 0.30 และชีวิตเจเน็ต ลีห์ ประมาณ 70% และ 90% สำหรับชายและหญิง ยีนความถี่ประมาณ 0.05 และเจเน็ต ลีห์ 25 ถึง 30 % จะต้องบัญชีสำหรับผลสมมติฐานหลัก ฮ็อดจ์ et al . ( 1980 ) ได้เสนอรูปแบบ 3-allele ตามกลุ่มโลคัส ( s ) ให้เชื่อมโยงกับค่าสัมประสิทธิ์ที่ซับซ้อน ทอมสัน ( 1980 ) การยอมรับในรูปแบบ 2-locus . ดู 125850 สำหรับตัวอย่างที่ชัดเจนของ autosomal เด่นประเภทของโรคเบาหวาน : เบาหวานในเด็กวัยเริ่มต้น ( ทำให้ )