THE FRAGMENTATION OF THE EIGHTEENTH

THE FRAGMENTATION OF THE EIGHTEENTH CENTURY
•None of the great centresof the seventeenth century survived into modern times. By the early 1800s new dynasties ruled in Burma, Siam and Vietnam; in the island world Bantenand Makassar had both lost their status as independent entrepots, Mataramwas divided into two, and Aceh had been torn by two generations of civil strife.
•In tracing the reasons for these developments in mainland Southeast Asia, it could be argued that the very process of centralization contained within itself the seeds of fragmentation.
•Only a powerful centrecould maintain its position in the face of the cumulative tensions induced by continuing efforts to tighten supervision of people and resources. Whenever the dominance of the capital was questioned, it was reflected in the steady seepage of manpower away from royal control. In societies where the king was heavily reliant on his armies to maintain his own standing against potential opposition, this loss of manpower was serious, especially if it coincided with conflicts over succession or the sharing of power.
•Added to this was the fact that many royal servicemen were evading their obligations by avoiding registration, commuting their service through payments, entering the monkhood or placing themselves under the protection of other princes or nobles
•Much of the island world in the mid-eighteenth century was also in disarray. It would be easy to attribute this to the influence of the Europeans
•The impact of the Europeans on political developments in the archipelago one must also remember that their numbers were never great. In concluding commercial treaties, VOC officials dealt almost exclusively with the ruler and his court, and this meant that outside Java comparatively few areas were deeply touched by the Dutch.
•the advent of the Dutch had brought hostility and conflict, there were numerous others for whom the VOC was a powerful and protective friend.
•The question often arises as to why the Dutch were able to maintain their position in the island world for so long.
•In part, the reason lies in the profusion of small political units which had always been a feature of the island world and which the VOC helped to perpetuate by working to prevent regional alliances which might form the basis of an anti-Dutch coalition.
•Furthermore, the Dutch were always able to find one Indonesian group to use against another because local rulers themselves often saw a VOC alliance as a means of gaining an advantage over some long-time enemy.
•Conclusion
•In the first place, there had been a marked trend towards a greater centralization of authority, particularly among the mainland states. A combination of prosperity, administrative reform, and control of labourhad enabled a number of centresto confirm their ascendancy over their neighbours, so that by the eighteenth century the typical Southeast Asian state was not so much a confederation of nearly equal communities as a hierarchically organized polity where the component parts paid some kind of allegiance to a dominant centre.
•An important aspect of the expansion of political authority was the creation of a 'capital culture'. Distinctive features of dress, language and custom which had once been key aspects in a community's separate identity now came to be seen as variations of the dominant culture which emanated from the political centre.
•In the island world the process of centralization was not nearly so apparent, facing as it did formidable obstacles of geography and wide cultural variation.
•The peoples of the Philippines still thought of themselves very much as 'Cebuanos' or 'Tagalogs', and to these localized loyalties was added the deeper divide between the Christianized north and centreand the Muslim south. Nonetheless, significant changes had taken place. The Spanish administration had helped to impose a degree of political uniformity, blurring some of the regional differences existing before the conquest, and their emphasis on the development of Manila gave it a pre-eminence which has survived to the present day.
•Nor is it difficult to point to features of the Malay-Indonesian archipelago which were to be of critical importance in the creation of contemporary nation states. The trading network which had long served to link areas as distant as Timor and Melaka was not broken, despite VOC efforts, while the Dutch dependence on Malay as a medium of communication reinforced its position of lingua franca, and promoted its use in places where it had previously been little heard.
•By the seventeenth century the perception of a 'country' had enabled outsiders visiting mainland states to produce books such as de la Loubere'sDescription of the Kingdom of Siam, and the History of the Kingdom of Tonkin by Alexander of Rhodes. The concept of a 'national' history was also developing among indigenous scholars.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การกระจายตัวของศตวรรษราช•None ศตวรรษ centresof ดี seventeenth ที่รอดชีวิตในยุค โดยเพราะช่วงต้น ราชวงศ์ใหม่ปกครองในพม่า ไทย และ เวียดนาม ในโลกเกาะมากัสซาร์ Bantenand มีทั้งสูญเสียสถานะเป็น entrepots อิสระ Mataramwas แบ่งออกเป็นสอง และมีการขาดอาเจะห์ โดยมิดแพ่งรุ่นสอง•In ติดตามเหตุผลสำหรับการพัฒนาโครงการเหล่านี้ในแผ่นดินใหญ่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ สามารถโต้เถียงที่ กระบวนการมากชอบรวมศูนย์อยู่ภายในเมล็ดเรียงกัน•Only centrecould มีประสิทธิภาพรักษาตำแหน่งหน้าตึงเครียดสะสมที่เกิดจากต่อพยายามกระชับควบคุมคนและทรัพยากร เมื่อการปกครองของเมืองหลวงถูกไต่สวน จะถูกสะท้อนออกมาใน seepage steady ของกำลังคนจากควบคุมรอยัล นี้สูญเสียกำลังคนไม่รุนแรง โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ามันร่วมกับความขัดแย้งอย่างต่อเนื่องหรือร่วมกันใช้อำนาจในสังคมที่พระมหากษัตริย์ถูกมากพึ่งกองทัพของเขาเพื่อรักษาตนยืนอยู่กับฝ่ายค้านที่มีศักยภาพ•Added นี้เป็นความจริงที่ว่า เล็งหลายรอยัลถูก evading ภาระหน้าที่ของตน โดยหลีกเลี่ยงการลงทะเบียน ไม่กี่การรับชำระเงิน ป้อนการออกบวช หรือทำตัวเองภายใต้การป้องกันของปริ๊นซ์หรือขุนนางอื่น ๆ•Much ของโลกเกาะกลางราชศตวรรษถูกยังอลวน มันจะง่ายต่อการแอตทริบิวต์นี้ให้อิทธิพลของชาวยุโรป•The ผลกระทบของชาวยุโรปในการพัฒนาทางการเมืองในหมู่เกาะหนึ่งต้องยังจำหมายเลขของพวกเขาก็ไม่เคยดี ในการสรุปสนธิสัญญาทางการค้า VOC เจ้าหน้าที่ติดต่อโดยเฉพาะกับไม้บรรทัดและศาลของเขา และนี้หมายถึง ว่า นอกจาวา ดีอย่างหนึ่งบางพื้นที่ได้ลึกสัมผัส โดยดัตช์ที่•the มายดัตช์ที่มีนำมาถกเถียงและความขัดแย้ง มีหลายคนที่ VOC เป็นเพื่อนมีประสิทธิภาพ และป้องกัน•The คำถามมักจะเกิดขึ้นเป็นเหตุดัตช์ที่มีความสามารถรักษาตำแหน่งของพวกเขาในโลกเกาะสำหรับนานส่วน •In เหตุผลอยู่สลอนหน่วยทางการเมืองขนาดเล็กซึ่งจะได้เป็นคุณลักษณะของโลกเกาะ และ VOC ที่ช่วยขยายเวลาโดยให้พันธมิตรระดับภูมิภาคที่อาจเป็นพื้นฐานของรัฐบาลดัตช์ป้องกันการ•Furthermore ดัตช์ที่ก็สามารถหากลุ่มอินโดนีเซียหนึ่งใช้กับอีกเนื่องจากไม้ท้องถิ่นตัวเองมักจะเห็นเป็น VOC พันธมิตรว่าได้เปรียบมากกว่าศัตรูบางนาน•Conclusion•In แรก ก็มีแนวโน้มเครื่องต่อชอบรวมศูนย์อำนาจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากรัฐแผ่นดินใหญ่มากขึ้น รวมเจริญ ปฏิรูป และการควบคุมของ labourhad ที่เปิดใช้งาน จำนวน centresto ยืนยัน ascendancy ของพวกเขาผ่านเพื่อนบ้านของพวกเขา โดยศตวรรษ eighteenth รัฐเอเชียตะวันออกเฉียงใต้โดยทั่วไปไม่มากเป็นสมาพันธ์ของชุมชนเกือบเท่าเป็น polity จัดชั้นที่ส่วนประกอบบางชนิดของการให้สัตยาบันจ่ายให้แก่ศูนย์หลักที่•An ด้านสำคัญของการขยายตัวของอำนาจทางการเมืองถูกสร้าง 'วัฒนธรรมหลวง' คุณสมบัติที่โดดเด่นของการแต่งกาย ภาษา และกำหนดเองที่มีเมื่อได้แง่มุมที่สำคัญในชุมชนของอัตขณะนี้มาให้เห็นเป็นรูปแบบของวัฒนธรรมหลักซึ่ง emanated จากศูนย์กลางทางการเมือง•In โลกเกาะชอบรวมศูนย์การไม่ดังนั้นเห็นได้ชัด หันเป็นอุปสรรคที่น่ากลัวของภูมิศาสตร์และการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมที่กว้างขึ้นคน •The ของฟิลิปปินส์ยังคิดว่า ตัวเองดีมากเป็น 'Cebuanos' หรือ 'Tagalogs' และ loyalties ถิ่นเหล่านี้มีเพิ่มลึกแบ่งระหว่าง centreand และ Christianized เหนือใต้มุสลิม กระนั้น เปลี่ยนแปลงที่สำคัญได้รับการ ช่วยดูแลสเปนเพื่อกำหนดระดับของการเมืองใจ เบลอบางส่วนของความแตกต่างภูมิภาคที่มีอยู่ก่อนที่จะชนะ และการเน้นพัฒนาของมะนิลาให้เนินก่อนที่มีชีวิตรอดถึงปัจจุบัน•Nor is it difficult to point to features of the Malay-Indonesian archipelago which were to be of critical importance in the creation of contemporary nation states. The trading network which had long served to link areas as distant as Timor and Melaka was not broken, despite VOC efforts, while the Dutch dependence on Malay as a medium of communication reinforced its position of lingua franca, and promoted its use in places where it had previously been little heard.•By the seventeenth century the perception of a 'country' had enabled outsiders visiting mainland states to produce books such as de la Loubere'sDescription of the Kingdom of Siam, and the History of the Kingdom of Tonkin by Alexander of Rhodes. The concept of a 'national' history was also developing among indigenous scholars.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระจายตัวของศตวรรษที่สิบแปด•ไม่มีของดี centresof ศตวรรษที่สิบเจ็ดอยู่รอดในยุคปัจจุบัน
โดยต้นปี 1800 ราชวงศ์ใหม่ปกครองในพม่าไทยและเวียดนาม ในโลกเกาะ Bantenand Makassar มีทั้งสูญเสียสถานะของพวกเขาเป็น entrepots อิสระ Mataramwas แบ่งออกเป็นสองและอาเจะห์ได้รับการฉีกขาดสองรุ่นของความขัดแย้ง.
•ในการติดตามสาเหตุของการพัฒนาเหล่านี้ในแผ่นดินใหญ่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ก็อาจจะแย้งว่า กระบวนการของการรวมศูนย์อำนาจที่มีอยู่ภายในตัวเองเมล็ดของการกระจาย.
•เพียง centrecould ที่มีประสิทธิภาพรักษาตำแหน่งของตนในการเผชิญกับความตึงเครียดที่สะสมที่เกิดจากความพยายามอย่างต่อเนื่องที่จะกระชับการกำกับดูแลของผู้คนและทรัพยากร เมื่อใดก็ตามที่การปกครองของเงินทุนที่ได้รับการถามมันก็สะท้อนให้เห็นในการซึมคงที่ของกำลังคนออกไปจากพระราชอำนาจ ในสังคมที่มีพระมหากษัตริย์เป็นอย่างมากพึ่งพากองทัพของเขาที่จะรักษายืนของตัวเองกับความขัดแย้งที่อาจเกิดการสูญเสียของกำลังคนนี้เป็นเรื่องร้ายแรงโดยเฉพาะถ้ามันใกล้เคียงกับความขัดแย้งอย่างต่อเนื่องหรือใช้งานร่วมกันของอำนาจ.
•เพิ่มเข้ามานี้เป็นความจริงที่ว่าหลาย ๆ พระราช servicemen ถูกหลบเลี่ยงภาระหน้าที่ของตนโดยการหลีกเลี่ยงการลงทะเบียนบริการการเดินทางของพวกเขาผ่านการชำระเงินเข้ามาบวชหรือการวางตัวเองภายใต้การคุ้มครองของเจ้าชายอื่น ๆ
หรือขุนนาง•มากของโลกเกาะในช่วงกลางศตวรรษที่สิบแปดก็ยังอยู่ในความระส่ำระสาย
มันจะเป็นเรื่องง่ายที่จะคุณลักษณะนี้เพื่ออิทธิพลของยุโรป•ผลกระทบของชาวยุโรปในการพัฒนาทางการเมืองในหมู่เกาะหนึ่งยังต้องจำไว้ว่าตัวเลขของพวกเขาไม่เคยดี ในการสรุปสนธิสัญญาการค้าเจ้าหน้าที่ VOC จัดการเกือบเฉพาะกับผู้ปกครองและศาลของเขาและนี้หมายความว่านอก Java ไม่กี่พื้นที่ที่ค่อนข้างถูกสัมผัสลึกโดยชาวดัตช์.
•การถือกำเนิดของชาวดัตช์ได้นำความเกลียดชังและความขัดแย้งมีอื่น ๆ อีกมากมายสำหรับ ซึ่ง VOC เป็นเพื่อนที่มีประสิทธิภาพและการป้องกัน.
•คำถามที่มักจะเกิดขึ้นว่าทำไมชาวดัตช์ก็สามารถที่จะรักษาตำแหน่งของพวกเขาในโลกเกาะเป็นเวลานาน.
•ในส่วนเหตุผลที่อยู่ในความอุดมสมบูรณ์ของหน่วยงานทางการเมืองเล็ก ๆ ที่มี เสมอเป็นคุณลักษณะของโลกเกาะและที่ VOC ช่วยที่จะขยายเวลาการทำงานเพื่อป้องกันไม่ให้พันธมิตรในภูมิภาคซึ่งอาจเป็นพื้นฐานของการร่วมมือกันต่อต้านดัตช์.
•นอกจากนี้ชาวดัตช์ได้เสมอสามารถที่จะหากลุ่มหนึ่งของอินโดนีเซียที่จะใช้กับคนอื่น เพราะผู้ปกครองในท้องถิ่นตัวเองมักจะเห็นเป็นพันธมิตร VOC เป็นวิธีการดึงดูดความได้เปรียบเหนือศัตรูบางเวลานาน. •สรุป•ในสถานที่แรกที่มีการทำเครื่องหมายแนวโน้มไปสู่อำนาจของผู้มีอำนาจมากขึ้นโดยเฉพาะในกลุ่มประเทศแผ่นดินใหญ่ การรวมกันของความเจริญรุ่งเรือง A, การปฏิรูปการบริหารและการควบคุม labourhad เปิดใช้งานจำนวน centresto ยืนยันวาสนาของพวกเขามากกว่าเพื่อนบ้านของพวกเขาเพื่อที่ว่าจากศตวรรษที่สิบแปดรัฐในเอเชียทั่วไปตะวันออกเฉียงใต้เป็นไม่มากสมาพันธ์ของชุมชนเท่ากับเกือบเป็นรัฐธรรมนูญจัดลำดับชั้น ที่ชิ้นส่วนที่จ่ายบางชนิดของความจงรักภักดีกับศูนย์ที่โดดเด่น. •ส่วนที่สำคัญที่สุดของการขยายตัวของผู้มีอำนาจทางการเมืองคือการสร้างวัฒนธรรมทุนฯ คุณสมบัติที่โดดเด่นของการแต่งกายภาษาและกำหนดเองซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นด้านที่สำคัญในตัวตนที่แยกจากกันของชุมชนในขณะนี้ก็จะถูกมองว่าเป็นรูปแบบของวัฒนธรรมที่โดดเด่นที่เล็ดลอดออกมาจากศูนย์กลางทางการเมือง. •ในโลกเกาะกระบวนการของการรวมศูนย์อำนาจที่ไม่ได้เกือบดังนั้น ที่เห็นได้ชัดหันหน้าไปทางเท่าที่จะทำได้อุปสรรคที่น่ากลัวของการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมภูมิศาสตร์และกว้าง. •ชาวฟิลิปปินส์ยังคิดว่าตัวเองเป็นอย่างมากขณะที่ 'Cebuanos' หรือ 'Tagalogs' และความจงรักภักดีที่มีการแปลเหล่านี้ถูกบันทึกแบ่งลึกระหว่างทิศเหนือ Christianized และ centreand ทางตอนใต้ของชาวมุสลิม อย่างไรก็ตามการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญเกิดขึ้น การบริหารสเปนได้ช่วยที่จะกำหนดระดับของความเท่าเทียมทางการเมืองการเบลอของภาพบางส่วนของความแตกต่างในระดับภูมิภาคที่มีอยู่ก่อนที่จะพิชิตและเน้นของพวกเขาในการพัฒนาของมะนิลาให้มันก่อนโดดเด่นที่มีชีวิตรอดมาจนถึงปัจจุบัน. •ไม่มันเป็น ยากที่จะชี้ไปที่คุณสมบัติของหมู่เกาะมลายูอินโดนีเซียซึ่งจะเป็นสิ่งที่สำคัญในการสร้างรัฐชาติร่วมสมัย เครือข่ายค้าที่ได้ทำหน้าที่นานในการเชื่อมโยงพื้นที่ห่างไกลราวกับติมอร์และมะละกาไม่ขาดแม้จะมีความพยายาม VOC ในขณะที่การพึ่งพาดัตช์ภาษามลายูเป็นสื่อกลางในการสื่อสารเสริมตำแหน่งของภาษากลางและการส่งเสริมการใช้งานในสถานที่ที่มัน เคยได้ยินเล็ก ๆ น้อย ๆ . •โดยศตวรรษที่สิบเจ็ดการรับรู้ของ 'ประเทศ' ได้เปิดใช้งานภายนอกไปเยือนรัฐแผ่นดินใหญ่ในการผลิตหนังสือเช่นเดอลา Loubere'sDescription แห่งราชอาณาจักรไทยและประวัติศาสตร์ของราชอาณาจักรโดยอเล็กซานตังเกี๋ย โรดส์ แนวคิดของประวัติศาสตร์แห่งชาติ 'ถูกยังมีการพัฒนาในหมู่นักวิชาการของชนพื้นเมือง