Where do good ideas come from? Well

Where do good ideas come from? Well, I don't know about good ideas, but it's pretty obvious where Steven Johnson got the inspiration for his seventh volume of pop technologese – Malcolm Gladwell's third volume of pop economics, Outliers. That book related, with a Sybil Fawlty-like talent for stating the bleeding obvious, how success in everything from musicianship to middle-management is as much the result of good luck as hard graft. Who but a swivel-eyed free-market Tory, one fancied, could demur? In a culture weaned on the fantasy of the self-made man, anybody who was nobody proved keen to cling to Gladwell's not-at-all-contentious comfort blanket.

Where Good Ideas Come From is rather more controversial – though not in any meaningful way. Implicit in the arguments of this "Natural History of Innovation" is the idea that we are all capable of consciousness-changing, world-shattering insights – if only we can be bothered to ensure that our living- and working-spaces are designed to foster Eureka!-style moments.

It is true, of course, that certain environments are inimical to serious thought. Nobody ever had a good idea at a rave, for instance, where having no ideas is rather the point. Einstein, on the other hand, was adamant that it was the very dullness of his day job at the patent office that helped engender the special theory of relativity. Still, I can't see any of the corporate honchos targeted by Johnson's book hiring people who say they'll be bored if they come to work for them. And anyway, we're not all Einstein.

"We have a natural tendency," writes Johnson, "to romanticise breakthrough innovations, imagining momentous ideas transcending their surroundings, a gifted mind somehow seeing over the detritus of old ideas and ossified tradition." Well, yes, we do. Because though ideas may well be "works of bricolage... built out of that detritus", somebody did the building – and it sure as hell wasn't me; nor, in all probability, you. We all stand on the shoulders of giants, says Johnson, though he fails to point out that the taller among us will always see further than the shorter.

Not even Darwin is taller than Johnson, who cuts the great man down to size by adopting the historic present when discussing his work: "Darwin possesses the puzzle pieces but fails to put them together in the right configuration," writes the schoolmasterly Johnson, for all the world as if he were standing over young Charles and seeing just where the poor chap (who "fails to understand that he has the solution at his fingertips") is going wrong. "All of which means," concludes the teacher, that "we cannot say definitively that Darwin hit upon the idea for his theory of natural selection [in just one day] on September 28, 1838." But how small a brain would you need to believe that a theory as big as Darwin's could spring fully formed into even as capacious a bonce as his?

Bluntly, good ideas are the occasional by-product of the work of gifted people. You can follow all Johnson's advice about idea generation – about going for walks and nursing hunches and noting everything down – but without a mind large enough to take in the world on its own terms, you aren't going to come up with anything that changes the terms of the world. Blue-sky thinkers with their helicopter views will doubtless claim that Johnson's suggestions help them push the envelope, but the rest of us can see that his "adjacent possibles" and "liquid networks" are no more than the latest flimflam.

At one point, Johnson tries to convince us that ideas grow out of ideas the way the natural world synergises. Beavers gnaw down trees in which woodpeckers drill holes in which songbirds nest – and in some way, I forget quite how, it's all a bit like Twitter. Well, maybe. Reading this book, though, another analogy from nature kept riding into view. You can lead a horse to water, but you can't make it think.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความคิดที่ดีมาจากไหน ดี ฉันไม่ทราบเกี่ยวกับความคิดที่ดี แต่ก็ชัดสวยที่ Steven Johnson ได้รับแรงบันดาลใจสำหรับเขาป๊อป technologese – มิลล์ Gladwell ป๊อปเศรษฐศาสตร์ Outliers สามระดับระดับเจ็ด ที่จองที่เกี่ยวข้อง ด้านเหมือนฟอว์ลตี Sybil ระบุชัดเจน เลือดออกมากผลโชคดีเป็นผ่ายากเป็นความสำเร็จในทุกที่จาก musicianship เพื่อผู้บริหารระดับกลาง แต่ที่ตาหมุนฟรีตลาด Tory หนึ่ง fancied ที่สามารถ demur ในวัฒนธรรมการหย่านมในจินตนาการของคนตัวเองทำ ใครที่ไม่มีใครพิสูจน์ความหวงของ Gladwell สบายไม่ที่ทั้งหมดโต้เถียงแบบครอบคลุมดีความคิดมาจากถกเถียงกันค่อนข้างมาก – ไม่ว่าในรูปแบบใดมีความหมาย นัยในอาร์กิวเมนต์นี้ "ประวัติศาสตร์ธรรมชาติของนวัตกรรม" มีความคิดว่า เรามีความสามารถทั้งหมดของข้อมูลเชิงลึกของจิตสำนึกที่เปลี่ยนแปลง ซึ่งทำให้ ป่นปี้โลก – หากเพียงเราจะใส่ใจเพื่อให้แน่ใจว่า ของเราชีวิต - ทำงานพื้นที่ และออกแบบมาเสริม Eureka ! -แบบช่วงเวลามันเป็นความจริง แน่นอน สภาพแวดล้อมที่บาง inimical การคิดร้าย เคยไม่มีใครมีความคิดดีที่คลั่งการ เช่น มีไม่มีความคิดเป็นจุด ไอน์สไตน์ คง มีความมุ่งมั่นว่า มันเป็นของวันงานที่สำนักงานสิทธิบัตรที่ช่วยให้เกิดความสัมพันธ์ของทฤษฎีพิเศษเซ็งมาก ยังคง ฉันไม่เห็นใด ๆ ของ honchos บริษัทที่กำหนดเป้าหมายไว้ โดยหนังสือของ Johnson ที่จ้างคนที่พูดว่า พวกเขาจะเบื่อหากมาทำงาน และต่อไป เราไม่ได้ทั้งหมดไอน์สไตน์"We have a natural tendency," writes Johnson, "to romanticise breakthrough innovations, imagining momentous ideas transcending their surroundings, a gifted mind somehow seeing over the detritus of old ideas and ossified tradition." Well, yes, we do. Because though ideas may well be "works of bricolage... built out of that detritus", somebody did the building – and it sure as hell wasn't me; nor, in all probability, you. We all stand on the shoulders of giants, says Johnson, though he fails to point out that the taller among us will always see further than the shorter.Not even Darwin is taller than Johnson, who cuts the great man down to size by adopting the historic present when discussing his work: "Darwin possesses the puzzle pieces but fails to put them together in the right configuration," writes the schoolmasterly Johnson, for all the world as if he were standing over young Charles and seeing just where the poor chap (who "fails to understand that he has the solution at his fingertips") is going wrong. "All of which means," concludes the teacher, that "we cannot say definitively that Darwin hit upon the idea for his theory of natural selection [in just one day] on September 28, 1838." But how small a brain would you need to believe that a theory as big as Darwin's could spring fully formed into even as capacious a bonce as his?Bluntly, good ideas are the occasional by-product of the work of gifted people. You can follow all Johnson's advice about idea generation – about going for walks and nursing hunches and noting everything down – but without a mind large enough to take in the world on its own terms, you aren't going to come up with anything that changes the terms of the world. Blue-sky thinkers with their helicopter views will doubtless claim that Johnson's suggestions help them push the envelope, but the rest of us can see that his "adjacent possibles" and "liquid networks" are no more than the latest flimflam.At one point, Johnson tries to convince us that ideas grow out of ideas the way the natural world synergises. Beavers gnaw down trees in which woodpeckers drill holes in which songbirds nest – and in some way, I forget quite how, it's all a bit like Twitter. Well, maybe. Reading this book, though, another analogy from nature kept riding into view. You can lead a horse to water, but you can't make it think.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ไม่คิดที่ดีมาจากไหน? ดีฉันไม่ทราบเกี่ยวกับความคิดที่ดี แต่ก็เห็นได้ชัดสวยที่สตีเว่นจอห์นสันได้รับแรงบันดาลใจสำหรับปริมาณที่เจ็ดของเขา technologese ป๊อป - เล่มที่สาม Malcolm Gladwell ของเศรษฐศาสตร์ป๊อปอัพค่าผิดปกติ หนังสือที่เกี่ยวข้องกับความสามารถของซีบิล Fawlty เหมือนสำหรับระบุมีเลือดออกที่เห็นได้ชัดว่าประสบความสำเร็จในทุกอย่างจากนักดนตรีเพื่อผู้บริหารระดับกลางเป็นมากผลของความโชคดีเป็นสินบนอย่างหนัก ใคร แต่หมุนตาตลาดเสรี Tory หนึ่ง fancied อาจคัดค้าน? ในวัฒนธรรมหย่านมในจินตนาการของคนที่สร้างตัวเองให้ทุกคนที่ไม่มีใครได้รับการพิสูจน์ความกระตือรือร้นที่จะยึดติดกับ Gladwell ไม่-at-ทั้งหมดถกเถียงสะดวกสบายผ้าห่ม. ความคิดที่ดีมาจากค่อนข้างขัดแย้ง - แม้ว่าไม่ได้ในทางความหมายใด ๆ . โดยปริยายในการขัดแย้งนี้ "ประวัติศาสตร์ธรรมชาติของนวัตกรรม" คือความคิดที่ว่าเราทุกคนมีความสามารถของสติเปลี่ยนแปลงข้อมูลเชิงลึกโลกแตก - ถ้าเพียง แต่เราสามารถใส่ใจเพื่อให้มั่นใจว่าห้องนั่งเล่นและการทำงานช่องว่างของเราถูกออกแบบมาเพื่อส่งเสริมให้เกิดการ Eureka! ช่วงเวลาสไตล์. มันเป็นความจริงแน่นอนว่าสภาพแวดล้อมบางอย่างเป็นปฏิปักษ์ที่จะคิดอย่างจริงจัง ไม่มีใครเคยมีความคิดที่ดีที่คลั่งเช่นที่มีความคิดไม่เป็นค่อนข้างจุด ไอน์สไตบนมืออื่น ๆ ก็ยังยืนกรานว่ามันเป็นความโง่มากของงานวันของเขาที่สำนักงานสิทธิบัตรที่ช่วยทำให้เกิดทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษ แต่ฉันก็ยังไม่สามารถเห็นใด ๆ ของ Honchos องค์กรกำหนดเป้าหมายโดยจอห์นสันคนหนังสือการจ้างงานผู้ที่กล่าวว่าพวกเขาจะเบื่อถ้าพวกเขามาทำงานสำหรับพวกเขา และต่อไปเราไม่ได้ Einstein ทั้งหมด. "เรามีแนวโน้มตามธรรมชาติ" เขียนจอห์นสัน "เพื่อ romanticise นวัตกรรมความก้าวหน้าจินตนาการความคิดที่สำคัญเหนือสภาพแวดล้อมของพวกเขามีจิตใจที่มีพรสวรรค์อย่างใดเห็นในช่วงที่เหลือของความคิดเก่าและประเพณีที่คล้ายกระดูกได้." ก็ใช่ที่เราทำ เพราะแม้ว่าความคิดที่ดีอาจจะเป็น "ผลงานของ Bricolage ... สร้างขึ้นจากเศษซากที่ว่า" ใครทำอาคาร - และก็แน่ใจว่าเป็นนรกไม่ได้ฉัน; มิได้ในทุกโอกาสคุณ เราทุกคนยืนอยู่บนไหล่ของยักษ์จอห์นสันกล่าวว่าแม้ว่าเขาจะล้มเหลวในการชี้ให้เห็นว่าสูงในหมู่พวกเราก็จะเห็นเพิ่มเติมกว่าสั้น. ไม่ได้ดาร์วินคือสูงกว่าจอห์นสันที่ตัดคนที่ยิ่งใหญ่ลงไปขนาดโดยการนำ ปัจจุบันประวัติศาสตร์เมื่อพูดถึงการทำงานของเขา: "ดาร์วินครอบครองชิ้นส่วนปริศนา แต่ล้มเหลวที่จะนำพวกเขาร่วมกันในการกำหนดค่าขวา" เขียน schoolmasterly จอห์นสันสำหรับทุกคนในโลกราวกับว่าเขากำลังยืนอยู่เหนือหนุ่มชาร์ลส์และเห็นเพียงที่เด็กชายยากจน ( ที่ "ล้มเหลวที่จะเข้าใจว่าเขามีวิธีการแก้ปัญหาที่ปลายนิ้วของเขา") เป็นไปอย่างผิดปกติ "ทั้งหมดซึ่งหมายความว่า" สรุปครูว่า "เราไม่สามารถพูดแตกหักที่ดาร์วินตีเมื่อความคิดสำหรับทฤษฎีของการคัดเลือกโดยธรรมชาติ [ในเวลาเพียงหนึ่งวัน] ที่ 28 กันยายน 1838" แต่วิธีการขนาดเล็กสมองคุณจะต้องเชื่อว่าเป็นทฤษฎีที่เป็นใหญ่เป็นดาร์วินอาจฤดูใบไม้ผลิที่เกิดขึ้นอย่างเต็มที่ในแม้ในขณะที่ความจุ bonce เป็นของเขา? โผงผาง, ความคิดที่ดีเป็นครั้งคราวโดยผลิตภัณฑ์ของการทำงานของผู้คนที่มีพรสวรรค์ คุณสามารถทำตามทุกคำแนะนำจอห์นสันเกี่ยวกับการสร้างความคิด - เกี่ยวกับการไปเดินเล่นและลางสังหรณ์พยาบาลและสังเกตทุกอย่างลง - แต่ไม่มีจิตใจที่มีขนาดใหญ่พอที่จะใช้ในโลกในแง่ของตัวเองคุณจะไม่ได้ไปเกิดขึ้นกับสิ่งที่มีการเปลี่ยนแปลง ข้อกำหนดของโลก นักคิดที่ฟ้ามีมุมมองที่เฮลิคอปเตอร์ของพวกเขาอย่างไม่ต้องสงสัยจะอ้างว่าข้อเสนอแนะของจอห์นสันช่วยให้พวกเขาผลักดันซองจดหมาย แต่ที่เหลือของเราจะเห็นได้ว่า "possibles ที่อยู่ติดกัน" ของเขาและ "เครือข่ายเหลว" เป็นไม่เกิน flimflam ล่าสุด. เมื่อถึงจุดหนึ่ง จอห์นสันพยายามโน้มน้าวให้เราเห็นว่าความคิดที่งอกออกมาจากความคิดทางธรรมชาติของโลก synergises บีเว่อร์แทะต้นไม้ที่หลุมเจาะ woodpeckers ที่ขับขานรัง - และในทางบางอย่างผมลืมค่อนข้างวิธีการก็คือทั้งหมดที่บิตเช่นที่ Twitter ดีอาจจะ อ่านหนังสือเล่มนี้แม้ว่าการเปรียบเทียบอีกจากธรรมชาติเก็บไว้ขี่ในมุมมอง คุณสามารถนำม้าไปในน้ำ แต่คุณไม่สามารถทำให้มันคิดว่า