Attitude is “a person’s consistentl

Attitude is “a person’s consistently favorable or unfavorable evaluation, feelings, and
tendencies toward an object or idea” (Change & Liu, 2009, p. 1,689).
Dabholkar & Bagozzi (2002) defined attitude as the evaluation of customers’ experience at a product or store reflecting
their feelings, such as favorable or unfavorable, good or bad, as well as pleasant or unplesant.
Repurchase intention refers to customers’ willingness to maintain the relationship with a store or
a brand and repurchase the products in future (Zeithaml, Berry, & Parasuraman, 1996). Ajzen &
Fishbein (2005) found two components of attitude that include attitude toward physical objects
(e.g., product) and attitude towards particular behavior. When customers have positive emotions
towards the object, they are more likely to have the behavioral intention (Ranjbarian, Fathi, &
Kamali, 2010). Many prior marketing studies have proved that attitude is an antecedent on
repurchase intention (Bobbitt & Dabholkar, 2001). Based on the discussion in the relationship
between attitude and repurchase intention, one hypothesis is proposed as follows

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีทัศนคติ "ของผู้ประเมินอย่างสม่ำเสมอดี หรือร้าย ความรู้สึก และแนวโน้มไปทางวัตถุหรือความคิด" (การเปลี่ยนแปลงและหลิว ปี 2009, p. 1,689) Dabholkar และ Bagozzi (2002) กำหนดทัศนคติเป็นการประเมินของลูกค้าประสบการณ์ในผลิตภัณฑ์ หรือร้านค้าสะท้อนความรู้สึก เช่นดี หรือ ร้าย ดี หรือไม่ ดี เช่นผ่อน หรือ unplesantRepurchase เจตนาหมายถึงความตั้งใจของลูกค้าเพื่อรักษาความสัมพันธ์กับร้านค้า หรือแบรนด์ และ repurchase ผลิตภัณฑ์ในอนาคต (Zeithaml เบอร์รี่ และ Parasuraman, 1996) Ajzen &Fishbein (2005) พบสององค์ประกอบของทัศนคติที่มีทัศนคติต่อวัตถุทางกายภาพ(เช่น ผลิตภัณฑ์) และทัศนคติที่มีต่อลักษณะเฉพาะ เมื่อลูกค้ามีอารมณ์บวกต่อวัตถุ พวกเขามีแนวโน้มที่มีความตั้งใจพฤติกรรม (Ranjbarian, Fathi, &Kamali, 2010) ในการศึกษาตลาดก่อนได้พิสูจน์ทัศนคติที่อยู่เป็น antecedentความตั้งใจปรับ (Bobbitt & Dabholkar, 2001) จากการสนทนาในความสัมพันธ์ระหว่างทัศนคติและปรับเจตนา สมมติฐานหนึ่งมีการนำเสนอดังนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทัศนคติคือ
"การประเมินผลของบุคคลอย่างต่อเนื่องที่ดีหรือไม่เอื้ออำนวยความรู้สึกและแนวโน้มที่มีต่อวัตถุหรือความคิด" (เปลี่ยนแปลงและหลิว 2009 พี. 1689).
Dabholkar และ Bagozzi (2002) ทัศนคติที่กำหนดเป็นการประเมินผลของประสบการณ์ของลูกค้าที่มี
สินค้าหรือร้านค้าที่สะท้อนให้เห็นถึงความรู้สึกของพวกเขาเช่นดีหรือเสียเปรียบดีหรือไม่ดีเช่นเดียวกับที่พอใจหรือunplesant.
ความตั้งใจที่จะซื้อคืนหมายถึงความตั้งใจของลูกค้าที่จะรักษาความสัมพันธ์กับร้านค้าหรือแบรนด์และซื้อผลิตภัณฑ์ในอนาคต (Zeithaml, แบล็กเบอร์และ Parasuraman, 1996)
Ajzen &
Fishbein (2005) พบว่าทั้งสองส่วนประกอบของทัศนคติที่มีทัศนคติที่มีต่อวัตถุทางกายภาพ
(เช่นผลิตภัณฑ์) และทัศนคติที่มีต่อพฤติกรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อลูกค้ามีอารมณ์ในเชิงบวกที่มีต่อวัตถุที่พวกเขามีแนวโน้มที่จะมีความตั้งใจเชิงพฤติกรรม (Ranjbarian, Fathi และ Kamali 2010) หลายการศึกษาตลาดก่อนได้พิสูจน์ว่าทัศนคติที่เป็นมาก่อนในความตั้งใจที่จะซื้อคืน (Bobbitt และ Dabholkar, 2001) ขึ้นอยู่กับการอภิปรายในความสัมพันธ์ระหว่างทัศนคติและความตั้งใจซื้อคืนหนึ่งสมมติฐานเสนอดังต่อไปนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทัศนคติ คือ " คนเป็นอย่างดี หรือ ร้าย ด้านความรู้สึก และแนวโน้มที่มีต่อวัตถุหรือความคิด
" ( เปลี่ยน&หลิว , 2552 , หน้า 1689 ) .
dabholkar & bagozzi ( 2002 ) กำหนดทัศนคติและการประเมินของประสบการณ์ของลูกค้าในผลิตภัณฑ์หรือร้านค้าสะท้อน
ความรู้สึก เช่น ดี หรือ ร้าย ดี หรือ ไม่ดี เช่นเดียวกับที่ถูกใจ หรือ unplesant .
ความตั้งใจซื้อหมายถึงความเต็มใจของลูกค้าเพื่อรักษาความสัมพันธ์กับร้านหรือ
แบรนด์ และซื้อผลิตภัณฑ์ในอนาคต ( Zeithaml , เบอร์รี่ , &ของ Parasuraman , 1996 ) Ajzen &
Fishbein ( 2005 ) พบสององค์ประกอบของทัศนคติที่มีทัศนคติต่อวัตถุทางกายภาพ
( เช่นผลิตภัณฑ์ ) และทัศนคติต่อพฤติกรรมโดยเฉพาะ เมื่อลูกค้าได้อารมณ์บวก
ต่อวัตถุ พวกเขามีแนวโน้มที่จะมีเจตนาเชิงพฤติกรรม ( ranjbarian fathi & , ,
kamali , 2010 ) การศึกษาการตลาดก่อนหลายคนได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า ทัศนคติ คือนำบน
ความตั้งใจซื้อ ( บ็อบบิต& dabholkar , 2001 ) บนพื้นฐานของการสนทนาในความสัมพันธ์ระหว่างทัศนคติและความตั้งใจซื้อ
หนึ่งสมมติฐานที่เสนอดังนี้