- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
1. INTRODUCTION A number of litera
1. INTRODUCTION
A number of literature show that investors’ risk preferences towards risk are not symmetric as being assumed in a traditional framework. Kaheneman and Tversky (1979) first proposed the prospect theory. The theory proposes an alternative to the utility function with value function that is concave on gain and convex on loss relative to the initial wealth to explain investors’ preference. The new function can explain both risk-taking and risk-averse behaviors normally found in the market. Recent empirical studies that use experimental data and market data support the idea. Using a unique data set of Thai investors’ portfolio, this study contributes in two areas. It is the first study that investigates gain or loss from two-consecutive trading. Secondly, it investigates the portfolio adjustment of investors after gain or loss. The study measures the adjustment in terms of systematic risk, diversification, and sentiment.
The results confirm asymmetric impact on trading strategy made by investors after gain or loss. The two-consecutive trading day framework allows us to confirm that the investors lower their portfolio’s risk after two consecutive profitable trading days. They seem to fix their reference points in judging gain or loss with the purchasing price. Since one third of the portfolio is invested in large capitalization stocks, the result is in line with Kliger and Kudryavtsev (2008) who suggested that the reference point adaptation is mostly found in low capitalization stock with limited information. If the investors realize their gain in the first period and still have profitable trade in the second period, they will readjust weights of existing stocks in their portfolio to be more diversified rather than buying a new stock. The impact is profound when their portfolio consists mainly of the large capitalization stocks. The investors become bearish after two consecutive profitable trading days. This is in contrast with the overconfidence hypothesis suggested by Svenson (1981).
The paper consists of 5 sections. The next section will review previous studies on the prospect theory. The results are used to develop the empirical model to be tested in section 3. Section 4 will show the empirical results from the panel regression with fixed effect. The last session concludes the paper with the recommendations for future study.
2. LITERATURE REVIEW
By applying psychology effect on stock trading, Kahneman and Tversky (1979, 1992) proposed that investors were loss averse rather than risk averse. The utility function was replaced by the value function as shown in Figure 1 in which investors value loss and gain asymmetrically. In addition, the range of value function in loss area is convex while the gain area is concave.
Two key impacts from the value function on investor’s behavior are known as the disposition effect [Shefrin and Statman (1985)]. First, when one’s wealth increases from W0 to W1 , his value increases by V(W1) while when his wealth reduces by the same amount, his value declines to V(-W1). In terms of size, V(-W1) is much larger than ∆V(W1). In other words, investor suffers from loss much larger than he enjoys from the same amount of gain. The theory then predicts that the investor tends to realize his gain when the stock price soars. On the other hand, he will hold on the stock when i ts price falls to avoid pain from loss. Empirical result by Portfolio Adjustment and Disposition Effect 42Odean (1998) confirms this behavior. Second, if wealth increases from W1 to W2, his value will increase by ∆∆V +=V(W2)-V(W1) while his value will decline by ∆∆V -= |V(-W2 )-V(-W1) |. The size of marginal pain from loss is still much larger than marginal value from gain. They tend to seek risk when faced with possible losses (∆∆∆V - is large), and avoid risk when a certain gain is possible (∆V + is too small to compensate risk).
Note that to separate loss and gain in Figure 1, one needs to identify the initial wealth or W0. This point has been known as the reference point. A number of studies were dedicated to the question of what is reference point and the results are still controversial. Spranca et al (1991) found that the reference point is fixed at the purchasing price. Koszegi and Rabin (2004) proposed that investors base their reference points on their expected future performance of the stock. Instead of focusing on individual stock, Glaser and Weber (2009) found that past portfolio return really moves trading volume. After high portfolio returns, investors buy high risk stocks and become less diversified.
Lim (1995), Gooding et al (1996), Arkes et al (2008) proposed that the reference point is not fixed but it is adjusted to best satisfy investors. For example, when the stock price increases, the investor will shift his reference point to the new level because the concavity of the gain area will maximize his value while he is reluctant to adjust the reference point to further depress himself when the stock price goes down. Chen and Rao (2002) found that the reference point changes over time. Kliger and Kudryavtsev (2008) found the effect of earning announcement on the reference point and the impact is profound for low market capitalization stock. There are two main approaches to test the prospect theory. The first approach is the experiment under simulated event used by Currim and Sarin (1989), Tversky and Kahneman (1992), Weber and Camerer (1998), Dijk and Knippenberg (1998), Shafran et al (2009). Another approach is through actual trading behavior of investors in the real market. Very few studies conducted on the latter due to lack of trading data. To the best of the author’s knowledge, there were studies in US. Discount brokerage house [Odean (1998)], IPO market [Kaustia (2004), Taiwan [Barber et al (2007)], and Netherlands [Dimmock and Kouwenberg (2010)] .
What makes the prospect theory interesting is its ability to explain the trading behavior of investors regarding to their previous experiences. Later studies found more evidences on investors’ behaviors. For example, Thaler and Johnson (1990) reported herding behavior. Investors invest more in risky asset when the market is optimistic. After gain, investors seem to be more aggressive and less risk averse. This is in line with Svenson (1981)’s overconfidence hypothesis and the empirical results found in Glaser and Weber (2009). French and Poterba (1991) and Nocetti (2006) found that investors prefer to hold the stocks they are familiar or home-bias. Frijns et al (2008) used a simple experimental setting to find the determinants of portfolio choice. They found that age and gender are significant factors. Market sentiment and financial expertise of investors enable investors to tolerate more risk. However, familiarity and trading experience (gain/loss) have no impact on riskiness of the portfolio. Nam et al (2008) suggested trading strategy against loss-averse retail investors who are always reluctant to sell their losing stock.
This paper uses empirical data of portfolio held by Thai investors to directly test the prospect theory, in particular the disposition effect. If investors adjust their portfolio’s risk differently after gain and loss, the prospect theory shall be supported. However, the disposition effect needs more evidence than asymmetric adjustment towards risk. Figure 1 shows that change in wealth and risk adjustment shall be investigated by at least two lags. This will allow us to measure the impact of the persistent losses or gains. If the disposition effect exists, the loss after loss (the gain after gain) should have less impact than the first loss (gain). This study then formulates the empirical model by combining monetary gain in one period with dummy variable of gain in another period as an independent variable to explain the portfolio’s risk adjustment.
3. METHODOLOGY
This paper accesses a unique data set on the transactions made by one brokerage house in Thailand. The data set includes trading orders made of top 500 clients of this broker during Jan 2, 2008 to June 30, 2008 translating into 130 trading days. The data set gives detail on the stock name, the number of executed orders, and the executed prices without the identity of the clients. The clients whose trading days are less than 30 days are deleted from the sample. As a result, there are 76 active traders during the period of the study.
The data set allows us to simulate portfolio held by each anonymous client on a daily basis. Since we lack the data of the initial portfolio value for each investor in the sample, we need to infer the portfolio backward from trading orders data. All buying orders after Jan 2, 2008 are accumulated into the portfolio by using the executed price as the purchasing price. However, some assumptions are needed for the sell orders. The stocks that were not bought before the sell orders during the sample period are assumed to be bought at the year-end price of 2007. The portfolio at the beginning is then added up this amount at the year-end price. Cash received from stock selling is excluded from the portfolio after the transaction. We assume that there is no short-selling except for the sell orders of the stocks that were first listed during the study period. All sell orders without prior buy for that stock are obvious short-sell and we need not to recreate the portfolio at the beginning for that order. The later buy orders of the stock are then matched with the previous short-sell orders. The process to reconstruct the portfolio is described in Figure 2.
Descriptive statistics of the daily data set is shown in Table 1. The portfolio value of the top customers is around 30 million Baht on average with high variation. The largest portfolio is around 1 billion Baht while the smallest is -11 million Baht. The number of stocks held is 17 stocks and the ratio of the number of s
A number of literature show that investors’ risk preferences towards risk are not symmetric as being assumed in a traditional framework. Kaheneman and Tversky (1979) first proposed the prospect theory. The theory proposes an alternative to the utility function with value function that is concave on gain and convex on loss relative to the initial wealth to explain investors’ preference. The new function can explain both risk-taking and risk-averse behaviors normally found in the market. Recent empirical studies that use experimental data and market data support the idea. Using a unique data set of Thai investors’ portfolio, this study contributes in two areas. It is the first study that investigates gain or loss from two-consecutive trading. Secondly, it investigates the portfolio adjustment of investors after gain or loss. The study measures the adjustment in terms of systematic risk, diversification, and sentiment.
The results confirm asymmetric impact on trading strategy made by investors after gain or loss. The two-consecutive trading day framework allows us to confirm that the investors lower their portfolio’s risk after two consecutive profitable trading days. They seem to fix their reference points in judging gain or loss with the purchasing price. Since one third of the portfolio is invested in large capitalization stocks, the result is in line with Kliger and Kudryavtsev (2008) who suggested that the reference point adaptation is mostly found in low capitalization stock with limited information. If the investors realize their gain in the first period and still have profitable trade in the second period, they will readjust weights of existing stocks in their portfolio to be more diversified rather than buying a new stock. The impact is profound when their portfolio consists mainly of the large capitalization stocks. The investors become bearish after two consecutive profitable trading days. This is in contrast with the overconfidence hypothesis suggested by Svenson (1981).
The paper consists of 5 sections. The next section will review previous studies on the prospect theory. The results are used to develop the empirical model to be tested in section 3. Section 4 will show the empirical results from the panel regression with fixed effect. The last session concludes the paper with the recommendations for future study.
2. LITERATURE REVIEW
By applying psychology effect on stock trading, Kahneman and Tversky (1979, 1992) proposed that investors were loss averse rather than risk averse. The utility function was replaced by the value function as shown in Figure 1 in which investors value loss and gain asymmetrically. In addition, the range of value function in loss area is convex while the gain area is concave.
Two key impacts from the value function on investor’s behavior are known as the disposition effect [Shefrin and Statman (1985)]. First, when one’s wealth increases from W0 to W1 , his value increases by V(W1) while when his wealth reduces by the same amount, his value declines to V(-W1). In terms of size, V(-W1) is much larger than ∆V(W1). In other words, investor suffers from loss much larger than he enjoys from the same amount of gain. The theory then predicts that the investor tends to realize his gain when the stock price soars. On the other hand, he will hold on the stock when i ts price falls to avoid pain from loss. Empirical result by Portfolio Adjustment and Disposition Effect 42Odean (1998) confirms this behavior. Second, if wealth increases from W1 to W2, his value will increase by ∆∆V +=V(W2)-V(W1) while his value will decline by ∆∆V -= |V(-W2 )-V(-W1) |. The size of marginal pain from loss is still much larger than marginal value from gain. They tend to seek risk when faced with possible losses (∆∆∆V - is large), and avoid risk when a certain gain is possible (∆V + is too small to compensate risk).
Note that to separate loss and gain in Figure 1, one needs to identify the initial wealth or W0. This point has been known as the reference point. A number of studies were dedicated to the question of what is reference point and the results are still controversial. Spranca et al (1991) found that the reference point is fixed at the purchasing price. Koszegi and Rabin (2004) proposed that investors base their reference points on their expected future performance of the stock. Instead of focusing on individual stock, Glaser and Weber (2009) found that past portfolio return really moves trading volume. After high portfolio returns, investors buy high risk stocks and become less diversified.
Lim (1995), Gooding et al (1996), Arkes et al (2008) proposed that the reference point is not fixed but it is adjusted to best satisfy investors. For example, when the stock price increases, the investor will shift his reference point to the new level because the concavity of the gain area will maximize his value while he is reluctant to adjust the reference point to further depress himself when the stock price goes down. Chen and Rao (2002) found that the reference point changes over time. Kliger and Kudryavtsev (2008) found the effect of earning announcement on the reference point and the impact is profound for low market capitalization stock. There are two main approaches to test the prospect theory. The first approach is the experiment under simulated event used by Currim and Sarin (1989), Tversky and Kahneman (1992), Weber and Camerer (1998), Dijk and Knippenberg (1998), Shafran et al (2009). Another approach is through actual trading behavior of investors in the real market. Very few studies conducted on the latter due to lack of trading data. To the best of the author’s knowledge, there were studies in US. Discount brokerage house [Odean (1998)], IPO market [Kaustia (2004), Taiwan [Barber et al (2007)], and Netherlands [Dimmock and Kouwenberg (2010)] .
What makes the prospect theory interesting is its ability to explain the trading behavior of investors regarding to their previous experiences. Later studies found more evidences on investors’ behaviors. For example, Thaler and Johnson (1990) reported herding behavior. Investors invest more in risky asset when the market is optimistic. After gain, investors seem to be more aggressive and less risk averse. This is in line with Svenson (1981)’s overconfidence hypothesis and the empirical results found in Glaser and Weber (2009). French and Poterba (1991) and Nocetti (2006) found that investors prefer to hold the stocks they are familiar or home-bias. Frijns et al (2008) used a simple experimental setting to find the determinants of portfolio choice. They found that age and gender are significant factors. Market sentiment and financial expertise of investors enable investors to tolerate more risk. However, familiarity and trading experience (gain/loss) have no impact on riskiness of the portfolio. Nam et al (2008) suggested trading strategy against loss-averse retail investors who are always reluctant to sell their losing stock.
This paper uses empirical data of portfolio held by Thai investors to directly test the prospect theory, in particular the disposition effect. If investors adjust their portfolio’s risk differently after gain and loss, the prospect theory shall be supported. However, the disposition effect needs more evidence than asymmetric adjustment towards risk. Figure 1 shows that change in wealth and risk adjustment shall be investigated by at least two lags. This will allow us to measure the impact of the persistent losses or gains. If the disposition effect exists, the loss after loss (the gain after gain) should have less impact than the first loss (gain). This study then formulates the empirical model by combining monetary gain in one period with dummy variable of gain in another period as an independent variable to explain the portfolio’s risk adjustment.
3. METHODOLOGY
This paper accesses a unique data set on the transactions made by one brokerage house in Thailand. The data set includes trading orders made of top 500 clients of this broker during Jan 2, 2008 to June 30, 2008 translating into 130 trading days. The data set gives detail on the stock name, the number of executed orders, and the executed prices without the identity of the clients. The clients whose trading days are less than 30 days are deleted from the sample. As a result, there are 76 active traders during the period of the study.
The data set allows us to simulate portfolio held by each anonymous client on a daily basis. Since we lack the data of the initial portfolio value for each investor in the sample, we need to infer the portfolio backward from trading orders data. All buying orders after Jan 2, 2008 are accumulated into the portfolio by using the executed price as the purchasing price. However, some assumptions are needed for the sell orders. The stocks that were not bought before the sell orders during the sample period are assumed to be bought at the year-end price of 2007. The portfolio at the beginning is then added up this amount at the year-end price. Cash received from stock selling is excluded from the portfolio after the transaction. We assume that there is no short-selling except for the sell orders of the stocks that were first listed during the study period. All sell orders without prior buy for that stock are obvious short-sell and we need not to recreate the portfolio at the beginning for that order. The later buy orders of the stock are then matched with the previous short-sell orders. The process to reconstruct the portfolio is described in Figure 2.
Descriptive statistics of the daily data set is shown in Table 1. The portfolio value of the top customers is around 30 million Baht on average with high variation. The largest portfolio is around 1 billion Baht while the smallest is -11 million Baht. The number of stocks held is 17 stocks and the ratio of the number of s
0/5000
1. แนะนำ
จำนวนเอกสารประกอบการแสดงลักษณะความเสี่ยงของนักลงทุนต่อความเสี่ยงไม่สมมาตรเป็นการสันนิษฐานในกรอบแบบดั้งเดิม Kaheneman และ Tversky (1979) ก่อนเสนอทฤษฎีโน้ม ทฤษฎีที่เสนอทางเลือกฟังก์ชันอรรถประโยชน์มีค่าฟังก์ชันบนกำไรเว้า และนูนบนสูญเสียความมั่งคั่งเริ่มอธิบายความสำคัญของนักลงทุนสัมพันธ์ ฟังก์ชั่นใหม่สามารถอธิบายเสี่ยงและพฤติกรรมเสี่ยง averse มักพบในตลาด ผลการศึกษาล่าสุดที่ใช้ทดลองตลาดและข้อมูลข้อมูลสนับสนุนความคิด ใช้ชุดข้อมูลเฉพาะของผลงานของนักลงทุนไทย การศึกษานี้สนับสนุนในสองพื้นที่ เป็นการศึกษาแรกที่ตรวจสอบกำไรหรือขาดทุนจากการค้าขายติดต่อกัน 2 ประการที่สอง มันตรวจสอบปรับปรุงผลงานของนักลงทุนกำไรหรือขาดทุน การศึกษามาตรการการปรับปรุงระบบความเสี่ยง วิสาหกิจ และความเชื่อมั่น
ผลการยืนยันผลกระทบ asymmetric ซื้อทำกำไรหรือขาดทุน โดยนักลงทุน กรอบค้าวันที่สองติดต่อกันช่วยให้เราเพื่อยืนยันว่า นักลงทุนลดความเสี่ยงของพอร์ตโฟลิโอของตนหลังจากที่สองติดต่อกันวันค้ากำไร พวกเขาดูเหมือนจะแก้ไขจุดอ้างอิงของพวกเขาในการตัดสินกำไรหรือขาดทุน ด้วยราคาซื้อ เนื่องจากหนึ่งในสามของโครงการเป็นการลงทุนในหุ้นขนาดใหญ่ใหญ่ ผลกับ Kliger และ Kudryavtsev (2008) ที่แนะนำให้ ปรับจุดอ้างอิงเป็นส่วนใหญ่พบในหุ้นมูลค่าต่ำด้วยข้อมูลที่จำกัด ถ้านักลงทุนทราบกำไรของพวกเขาในระยะแรก และยัง มีผลกำไรทางการค้าในระยะที่สอง พวกเขาจะปรับเปลี่ยนน้ำหนักของหุ้นอยู่ในพอร์ตของตนจะมีความหลากหลายมากขึ้นมากกว่าการซื้อหุ้นใหม่ ผลกระทบจะลึกซึ้งเมื่อผลงานของพวกเขาประกอบด้วยส่วนใหญ่ของหุ้นใหญ่ขนาดใหญ่ นักลงทุนเป็นหยาบคายหลังจากสองโซนเวลาค้ากำไร นี่คือ in contrast with ทฤษฏีเหลิงแนะ Svenson (1981)
กระดาษประกอบด้วย 5 ส่วน ส่วนต่อไปจะตรวจสอบการศึกษาทฤษฎีโน้มก่อนหน้านี้ ใช้ผลการพัฒนาแบบรวมที่จะทดสอบใน 3 ส่วน 4 ส่วนจะแสดงผลรวมจากการถดถอยแผงมีผลถาวร รอบสุดท้ายสรุปกระดาษที่ มีข้อเสนอแนะสำหรับการศึกษาในอนาคต
2 การทบทวนวรรณกรรม
โดยใช้ผลจิตวิทยาหุ้นค้า Kahneman และ Tversky (1979, 1992) เสนอว่า นักลงทุนได้ averse แทน averse เสี่ยงขาดทุน ฟังก์ชันอรรถประโยชน์ถูกแทนที่ ด้วยฟังก์ชันค่าดังแสดงในรูปที่ 1 ซึ่งนักลงทุนมูลค่าขาดทุน และได้รับ asymmetrically นอกจากนี้ ฟังก์ชันค่าสูญเสียในช่วงเป็นนูนขณะตั้งกำไรเว้า
ผลกระทบสำคัญสองจากฟังก์ชัน value ในพฤติกรรมของนักลงทุนจะเรียกว่าผลการจัดการ [Shefrin และ Statman (1985)] ครั้งแรก เมื่อหนึ่งมั่งคั่งเพิ่ม W0 W1 เขาเพิ่มค่า โดย V(W1) ในขณะที่เมื่อเขาอีกมากมายให้ลดยอดเงินเท่ากัน ค่าเขาปฏิเสธการ V(-W1) ในแง่ของขนาด V(-W1) มีขนาดใหญ่กว่า ∆V(W1) ในคำอื่น ๆ นักลงทุน suffers จากขนาดใหญ่กว่าเขาตลอดจากยอดเงินเดียวกันของกำไรขาดทุน ทฤษฎีแล้วทำนายว่า นักลงทุนมีแนวโน้มที่จะ รับรู้กำไรของเขาเมื่อราคาหุ้นโถง บนมืออื่น ๆ เขาจะเก็บหุ้นเมื่อฉัน ts ราคาตกเพื่อหลีกเลี่ยงความเจ็บปวดจากการสูญเสีย ผลรวม โดยการปรับปรุงผลงานและผลการโอนการครอบครอง 42Odean (1998) ยืนยันการทำงานนี้ ที่สอง ถ้าให้เลือกมากมายเพิ่มขึ้นจาก W1 W2 เขาจะมีมูลค่าเพิ่ม โดย ∆∆V =V(W2)-V(W1) ในขณะที่ค่าของเขาจะปฏิเสธ โดย ∆∆V-= |V(-W2)-V(-W1) | ขนาดของกำไรความเจ็บปวดจากการสูญเสียมีมากยังมากกว่าค่ากำไรจากกำไร พวกเขามักจะค้นหาความเสี่ยงเมื่อต้องเผชิญกับการขาดทุนได้ (∆∆∆V - เป็นใหญ่), และหลีกเลี่ยงความเสี่ยงเมื่อมีกำไรได้ (∆V คือเล็กเกินไปเพื่อชดเชยความเสี่ยง)
หมายเหตุให้ แยกขาดทุน และกำไรในรูปที่ 1 ต้องระบุการเริ่มต้นให้เลือกมากมายหรือ W0 รู้จักจุดนี้เป็นจุดอ้างอิง จำนวนของการศึกษาได้ทุ่มเทให้กับคำถามของจุดอ้างอิงคืออะไร และผลจะยังคงแย้ง Spranca et al (1991) พบว่า ได้รับการแก้ไขจุดอ้างอิงที่ราคาซื้อ Koszegi และดี (2004) นำเสนอว่า นักลงทุนพื้นฐานของจุดอ้างอิงในการปฏิบัติในอนาคตที่คาดไว้ของหุ้น แทนที่จะเน้นไปที่หุ้นละ Glaser และแบ่งแยก (2009) พบว่าผลงานที่ผ่านมาคืนจริง ๆ ย้ายปริมาณซื้อขาย หลังจากลงทุนสูงกลับ นักลงทุนซื้อหุ้นความเสี่ยงสูง และหลากหลายเป็นน้อย
Lim (1995) Gooding et al (1996), Arkes et al (2008) เสนอว่า จุดอ้างอิงจะไม่ถาวร แต่มีการปรับปรุงเพื่อตอบสนองนักลงทุนส่วน ตัวอย่าง เมื่อราคาหุ้นเพิ่มขึ้น นักลงทุนจะเปลี่ยนจุดอ้างอิงของเขาไปยังระดับใหม่เนื่องจาก concavity ของกำไรจะเพิ่มค่าของเขาในขณะที่กำลังปรับเปลี่ยนจุดอ้างอิงเพื่อเพิ่มเติม กดเองเมื่อราคาหุ้นลงไม่ เฉินและราว (2002) พบว่า จุดอ้างอิงเปลี่ยนแปลงช่วงเวลา Kliger และ Kudryavtsev (2008) พบผลของรายได้ประกาศบนจุดอ้างอิง และผลกระทบอย่างลึกซึ้งในตลาดต่ำมูลค่าหุ้น มีสองวิธีหลักในการทดสอบทฤษฎีโน้ม วิธีแรกคือ ทดลองภายใต้เหตุการณ์จำลอง Currim และสาริน (1989), Tversky และ Kahneman (1992), แบ่งแยก และ Camerer (1998), Dijk และ Knippenberg (1998), Shafran et al (2009) อีกวิธีคือผ่านพฤติกรรมจริงซื้อขายของนักลงทุนในตลาดจริง ดำเนินการศึกษาน้อยมากบนหลังจากขาดข้อมูลค้า กับผู้รู้ มีการศึกษาในสหรัฐอเมริกา ส่วนลดซื้อขายบ้าน [Odean (1998)], เสนอขายหุ้นตลาด [Kaustia (2004), ไต้หวัน [ร้าน et al (2007)], และเนเธอร์แลนด์ [Dimmock และ Kouwenberg (2010)]
สิ่งที่ทำให้ทฤษฎีโน้มที่น่าสนใจคือ ความสามารถในการอธิบายพฤติกรรมของนักลงทุนซื้อขายเกี่ยวข้องกับประสบการณ์ของพวกเขาก่อนหน้านี้ หลังศึกษาพบหลักฐานเพิ่มเติมเกี่ยวกับพฤติกรรมของนักลงทุน ตัวอย่าง Thaler และจอห์นสัน (1990) รายงาน herding ลักษณะการทำงาน นักลงทุนลงทุนเพิ่มในสินทรัพย์เสี่ยงเมื่อตลาดในเชิงบวก หลังจากกำไร นักลงทุนดูเหมือนจะ ยิ่งก้าวร้าว และน้อยกว่าความเสี่ยง averse นี่คือตาม Svenson (1981) ของเหลิงสมมติฐาน และผลประจักษ์พบ Glaser และแบ่งแยก (2009) ฝรั่งเศส และ Poterba (1991) และ Nocetti (2006) พบว่า นักลงทุนต้องการถือหุ้นที่จะคุ้นเคย หรือความโน้ม เอียงบ้าน Frijns et al (2008) ใช้การตั้งค่าการทดลองเรื่องการหาดีเทอร์มิแนนต์ที่เลือกผลงาน พวกเขาพบว่า อายุและเพศเป็นปัจจัยสำคัญ ความเชื่อมั่นของตลาดและความเชี่ยวชาญทางการเงินของนักลงทุนให้นักลงทุนอดทนความเสี่ยงเพิ่มเติม อย่างไรก็ตาม ความคุ้นเคยและประสบการณ์ (กำไร/ขาดทุน) การซื้อขายได้ไม่ส่งผลกระทบใน riskiness ของวงจร น้ำ et al (2008) แนะนำซื้อจากนักลงทุนขาดทุน averse ขายปลีกที่มักไม่ขายหุ้นของพวกเขาแพ้
กระดาษนี้ใช้ข้อมูลรวมของผลงานที่จัดขึ้น โดยนักลงทุนไทยโดยตรงทดสอบทฤษฎีโน้ม โดยเฉพาะอย่างยิ่งผลครอบครอง ถ้านักลงทุนปรับความเสี่ยงของพอร์ตโฟลิโอของตนแตกต่างจากกำไรและขาดทุน ทฤษฎีโน้มจะได้รับการสนับสนุน อย่างไรก็ตาม มีผลครอบครองต้องการหลักฐานเพิ่มเติมกว่าปรับปรุง asymmetric ต่อความเสี่ยง รูปที่ 1 แสดงว่า การเปลี่ยนแปลงปรับปรุงให้เลือกมากมายและความเสี่ยงจะถูกตรวจสอบ โดย lags น้อยสอง นี้จะช่วยให้เราสามารถวัดผลกระทบของแบบขาดทุนหรือกำไร ถ้าผลครอบครองอยู่ สูญหายหลังจากขาดทุน (กำไรจากกำไร) ควรมีผลกระทบน้อยกว่าครั้งแรกขาดทุน (กำไร) การศึกษานี้แล้ว formulates แบบประจักษ์ โดยได้รับเงินในรอบระยะเวลาหนึ่งกับตัวแปรการกระพริบของกำไรในรอบระยะเวลาอื่นเป็นตัวแปรอิสระเพื่ออธิบายการปรับปรุงความเสี่ยงของพอร์ตโฟลิโอ
3 วิธี
กระดาษนี้เข้าถึงชุดข้อมูลเฉพาะธุรกรรมที่ทำ โดยหนึ่งนายหน้าซื้อขายบ้านในประเทศไทย ชุดข้อมูลประกอบด้วยซื้อขายสั่งทำของลูกค้าสูงสุด 500 ของโบรกเกอร์นี้ระหว่าง 2 jan, 2008 30 มิถุนายน 2008 แปลในวันซื้อขาย 130 ชุดข้อมูลให้รายละเอียดเกี่ยวกับชื่อหุ้น จำนวนการสั่งซื้อดำเนินการ และราคาดำเนินการ โดยไม่มีตัวตนของลูกค้า ลูกค้าวันซื้อขายน้อยกว่า 30 วันจะถูกลบออกจากตัวอย่าง เป็นผล ยังมีผู้ค้างาน 76 ในระหว่างรอบระยะเวลาของการศึกษา
ชุดข้อมูลช่วยให้เราสามารถจำลองผลงานที่จัดขึ้น โดยไคลเอนต์แต่ละแบบในชีวิตประจำ เนื่องจากเราขาดข้อมูลของค่าลงทุนเริ่มต้นสำหรับนักลงทุนแต่ละตัวอย่าง เราจำเป็นต้องเข้าใจผลงานย้อนหลังจากข้อมูลใบสั่งการซื้อขาย ใบสั่งซื้อทั้งหมดหลังจาก 2 jan 2008 จะสะสมในวงจร โดยค่าดำเนินการเป็นราคาซื้อ อย่างไรก็ตาม บางสมมติฐานมีความจำเป็นสำหรับใบสั่งขาย หุ้นที่ถูกซื้อก่อนใบสั่งขายในรอบระยะเวลาตัวอย่างจะถือว่าสามารถซื้อได้ที่ราคาสิ้นปี 2007 ผลงานที่เพิ่มจำนวนราคาสิ้นปีนี้ เงินสดรับจากการขายหุ้นจะถูกแยกออกจากวงจรหลังจากธุรกรรม เราคิดว่ามีไม่สั้นขายยกเว้นใบสั่งขายหุ้นที่มีการจดทะเบียนครั้งแรกในระหว่างระยะเวลาการศึกษา ทั้งหมดขายใบสั่งโดยไม่ทราบซื้อหุ้นที่มีราคาขาย สั้นชัดเจน และเราไม่จำเป็นต้องสร้างผลงานที่เริ่มต้นสำหรับใบสั่งนั้น ใบสั่งซื้อภายหลังหุ้นแล้วตรงกับใบสั่งขายสั้นก่อนหน้านี้ กระบวนการสร้างผลงานอธิบายไว้ในรูปที่ 2
สถิติพรรณนาของชุดข้อมูลรายวันจะแสดงในตารางที่ 1 ค่าผลงานของลูกค้าสูงสุดคือ ประมาณ 30 ล้านบาทโดยเฉลี่ย มีความผันแปรสูง ผลงานที่ใหญ่ที่สุดคือ ประมาณ 1 พันล้านบาทในขณะเล็กที่สุดเป็น-11 ล้านบาท จำนวนหุ้นที่ถืออยู่ 17 หุ้นและอัตราส่วนของจำนวน s
จำนวนเอกสารประกอบการแสดงลักษณะความเสี่ยงของนักลงทุนต่อความเสี่ยงไม่สมมาตรเป็นการสันนิษฐานในกรอบแบบดั้งเดิม Kaheneman และ Tversky (1979) ก่อนเสนอทฤษฎีโน้ม ทฤษฎีที่เสนอทางเลือกฟังก์ชันอรรถประโยชน์มีค่าฟังก์ชันบนกำไรเว้า และนูนบนสูญเสียความมั่งคั่งเริ่มอธิบายความสำคัญของนักลงทุนสัมพันธ์ ฟังก์ชั่นใหม่สามารถอธิบายเสี่ยงและพฤติกรรมเสี่ยง averse มักพบในตลาด ผลการศึกษาล่าสุดที่ใช้ทดลองตลาดและข้อมูลข้อมูลสนับสนุนความคิด ใช้ชุดข้อมูลเฉพาะของผลงานของนักลงทุนไทย การศึกษานี้สนับสนุนในสองพื้นที่ เป็นการศึกษาแรกที่ตรวจสอบกำไรหรือขาดทุนจากการค้าขายติดต่อกัน 2 ประการที่สอง มันตรวจสอบปรับปรุงผลงานของนักลงทุนกำไรหรือขาดทุน การศึกษามาตรการการปรับปรุงระบบความเสี่ยง วิสาหกิจ และความเชื่อมั่น
ผลการยืนยันผลกระทบ asymmetric ซื้อทำกำไรหรือขาดทุน โดยนักลงทุน กรอบค้าวันที่สองติดต่อกันช่วยให้เราเพื่อยืนยันว่า นักลงทุนลดความเสี่ยงของพอร์ตโฟลิโอของตนหลังจากที่สองติดต่อกันวันค้ากำไร พวกเขาดูเหมือนจะแก้ไขจุดอ้างอิงของพวกเขาในการตัดสินกำไรหรือขาดทุน ด้วยราคาซื้อ เนื่องจากหนึ่งในสามของโครงการเป็นการลงทุนในหุ้นขนาดใหญ่ใหญ่ ผลกับ Kliger และ Kudryavtsev (2008) ที่แนะนำให้ ปรับจุดอ้างอิงเป็นส่วนใหญ่พบในหุ้นมูลค่าต่ำด้วยข้อมูลที่จำกัด ถ้านักลงทุนทราบกำไรของพวกเขาในระยะแรก และยัง มีผลกำไรทางการค้าในระยะที่สอง พวกเขาจะปรับเปลี่ยนน้ำหนักของหุ้นอยู่ในพอร์ตของตนจะมีความหลากหลายมากขึ้นมากกว่าการซื้อหุ้นใหม่ ผลกระทบจะลึกซึ้งเมื่อผลงานของพวกเขาประกอบด้วยส่วนใหญ่ของหุ้นใหญ่ขนาดใหญ่ นักลงทุนเป็นหยาบคายหลังจากสองโซนเวลาค้ากำไร นี่คือ in contrast with ทฤษฏีเหลิงแนะ Svenson (1981)
กระดาษประกอบด้วย 5 ส่วน ส่วนต่อไปจะตรวจสอบการศึกษาทฤษฎีโน้มก่อนหน้านี้ ใช้ผลการพัฒนาแบบรวมที่จะทดสอบใน 3 ส่วน 4 ส่วนจะแสดงผลรวมจากการถดถอยแผงมีผลถาวร รอบสุดท้ายสรุปกระดาษที่ มีข้อเสนอแนะสำหรับการศึกษาในอนาคต
2 การทบทวนวรรณกรรม
โดยใช้ผลจิตวิทยาหุ้นค้า Kahneman และ Tversky (1979, 1992) เสนอว่า นักลงทุนได้ averse แทน averse เสี่ยงขาดทุน ฟังก์ชันอรรถประโยชน์ถูกแทนที่ ด้วยฟังก์ชันค่าดังแสดงในรูปที่ 1 ซึ่งนักลงทุนมูลค่าขาดทุน และได้รับ asymmetrically นอกจากนี้ ฟังก์ชันค่าสูญเสียในช่วงเป็นนูนขณะตั้งกำไรเว้า
ผลกระทบสำคัญสองจากฟังก์ชัน value ในพฤติกรรมของนักลงทุนจะเรียกว่าผลการจัดการ [Shefrin และ Statman (1985)] ครั้งแรก เมื่อหนึ่งมั่งคั่งเพิ่ม W0 W1 เขาเพิ่มค่า โดย V(W1) ในขณะที่เมื่อเขาอีกมากมายให้ลดยอดเงินเท่ากัน ค่าเขาปฏิเสธการ V(-W1) ในแง่ของขนาด V(-W1) มีขนาดใหญ่กว่า ∆V(W1) ในคำอื่น ๆ นักลงทุน suffers จากขนาดใหญ่กว่าเขาตลอดจากยอดเงินเดียวกันของกำไรขาดทุน ทฤษฎีแล้วทำนายว่า นักลงทุนมีแนวโน้มที่จะ รับรู้กำไรของเขาเมื่อราคาหุ้นโถง บนมืออื่น ๆ เขาจะเก็บหุ้นเมื่อฉัน ts ราคาตกเพื่อหลีกเลี่ยงความเจ็บปวดจากการสูญเสีย ผลรวม โดยการปรับปรุงผลงานและผลการโอนการครอบครอง 42Odean (1998) ยืนยันการทำงานนี้ ที่สอง ถ้าให้เลือกมากมายเพิ่มขึ้นจาก W1 W2 เขาจะมีมูลค่าเพิ่ม โดย ∆∆V =V(W2)-V(W1) ในขณะที่ค่าของเขาจะปฏิเสธ โดย ∆∆V-= |V(-W2)-V(-W1) | ขนาดของกำไรความเจ็บปวดจากการสูญเสียมีมากยังมากกว่าค่ากำไรจากกำไร พวกเขามักจะค้นหาความเสี่ยงเมื่อต้องเผชิญกับการขาดทุนได้ (∆∆∆V - เป็นใหญ่), และหลีกเลี่ยงความเสี่ยงเมื่อมีกำไรได้ (∆V คือเล็กเกินไปเพื่อชดเชยความเสี่ยง)
หมายเหตุให้ แยกขาดทุน และกำไรในรูปที่ 1 ต้องระบุการเริ่มต้นให้เลือกมากมายหรือ W0 รู้จักจุดนี้เป็นจุดอ้างอิง จำนวนของการศึกษาได้ทุ่มเทให้กับคำถามของจุดอ้างอิงคืออะไร และผลจะยังคงแย้ง Spranca et al (1991) พบว่า ได้รับการแก้ไขจุดอ้างอิงที่ราคาซื้อ Koszegi และดี (2004) นำเสนอว่า นักลงทุนพื้นฐานของจุดอ้างอิงในการปฏิบัติในอนาคตที่คาดไว้ของหุ้น แทนที่จะเน้นไปที่หุ้นละ Glaser และแบ่งแยก (2009) พบว่าผลงานที่ผ่านมาคืนจริง ๆ ย้ายปริมาณซื้อขาย หลังจากลงทุนสูงกลับ นักลงทุนซื้อหุ้นความเสี่ยงสูง และหลากหลายเป็นน้อย
Lim (1995) Gooding et al (1996), Arkes et al (2008) เสนอว่า จุดอ้างอิงจะไม่ถาวร แต่มีการปรับปรุงเพื่อตอบสนองนักลงทุนส่วน ตัวอย่าง เมื่อราคาหุ้นเพิ่มขึ้น นักลงทุนจะเปลี่ยนจุดอ้างอิงของเขาไปยังระดับใหม่เนื่องจาก concavity ของกำไรจะเพิ่มค่าของเขาในขณะที่กำลังปรับเปลี่ยนจุดอ้างอิงเพื่อเพิ่มเติม กดเองเมื่อราคาหุ้นลงไม่ เฉินและราว (2002) พบว่า จุดอ้างอิงเปลี่ยนแปลงช่วงเวลา Kliger และ Kudryavtsev (2008) พบผลของรายได้ประกาศบนจุดอ้างอิง และผลกระทบอย่างลึกซึ้งในตลาดต่ำมูลค่าหุ้น มีสองวิธีหลักในการทดสอบทฤษฎีโน้ม วิธีแรกคือ ทดลองภายใต้เหตุการณ์จำลอง Currim และสาริน (1989), Tversky และ Kahneman (1992), แบ่งแยก และ Camerer (1998), Dijk และ Knippenberg (1998), Shafran et al (2009) อีกวิธีคือผ่านพฤติกรรมจริงซื้อขายของนักลงทุนในตลาดจริง ดำเนินการศึกษาน้อยมากบนหลังจากขาดข้อมูลค้า กับผู้รู้ มีการศึกษาในสหรัฐอเมริกา ส่วนลดซื้อขายบ้าน [Odean (1998)], เสนอขายหุ้นตลาด [Kaustia (2004), ไต้หวัน [ร้าน et al (2007)], และเนเธอร์แลนด์ [Dimmock และ Kouwenberg (2010)]
สิ่งที่ทำให้ทฤษฎีโน้มที่น่าสนใจคือ ความสามารถในการอธิบายพฤติกรรมของนักลงทุนซื้อขายเกี่ยวข้องกับประสบการณ์ของพวกเขาก่อนหน้านี้ หลังศึกษาพบหลักฐานเพิ่มเติมเกี่ยวกับพฤติกรรมของนักลงทุน ตัวอย่าง Thaler และจอห์นสัน (1990) รายงาน herding ลักษณะการทำงาน นักลงทุนลงทุนเพิ่มในสินทรัพย์เสี่ยงเมื่อตลาดในเชิงบวก หลังจากกำไร นักลงทุนดูเหมือนจะ ยิ่งก้าวร้าว และน้อยกว่าความเสี่ยง averse นี่คือตาม Svenson (1981) ของเหลิงสมมติฐาน และผลประจักษ์พบ Glaser และแบ่งแยก (2009) ฝรั่งเศส และ Poterba (1991) และ Nocetti (2006) พบว่า นักลงทุนต้องการถือหุ้นที่จะคุ้นเคย หรือความโน้ม เอียงบ้าน Frijns et al (2008) ใช้การตั้งค่าการทดลองเรื่องการหาดีเทอร์มิแนนต์ที่เลือกผลงาน พวกเขาพบว่า อายุและเพศเป็นปัจจัยสำคัญ ความเชื่อมั่นของตลาดและความเชี่ยวชาญทางการเงินของนักลงทุนให้นักลงทุนอดทนความเสี่ยงเพิ่มเติม อย่างไรก็ตาม ความคุ้นเคยและประสบการณ์ (กำไร/ขาดทุน) การซื้อขายได้ไม่ส่งผลกระทบใน riskiness ของวงจร น้ำ et al (2008) แนะนำซื้อจากนักลงทุนขาดทุน averse ขายปลีกที่มักไม่ขายหุ้นของพวกเขาแพ้
กระดาษนี้ใช้ข้อมูลรวมของผลงานที่จัดขึ้น โดยนักลงทุนไทยโดยตรงทดสอบทฤษฎีโน้ม โดยเฉพาะอย่างยิ่งผลครอบครอง ถ้านักลงทุนปรับความเสี่ยงของพอร์ตโฟลิโอของตนแตกต่างจากกำไรและขาดทุน ทฤษฎีโน้มจะได้รับการสนับสนุน อย่างไรก็ตาม มีผลครอบครองต้องการหลักฐานเพิ่มเติมกว่าปรับปรุง asymmetric ต่อความเสี่ยง รูปที่ 1 แสดงว่า การเปลี่ยนแปลงปรับปรุงให้เลือกมากมายและความเสี่ยงจะถูกตรวจสอบ โดย lags น้อยสอง นี้จะช่วยให้เราสามารถวัดผลกระทบของแบบขาดทุนหรือกำไร ถ้าผลครอบครองอยู่ สูญหายหลังจากขาดทุน (กำไรจากกำไร) ควรมีผลกระทบน้อยกว่าครั้งแรกขาดทุน (กำไร) การศึกษานี้แล้ว formulates แบบประจักษ์ โดยได้รับเงินในรอบระยะเวลาหนึ่งกับตัวแปรการกระพริบของกำไรในรอบระยะเวลาอื่นเป็นตัวแปรอิสระเพื่ออธิบายการปรับปรุงความเสี่ยงของพอร์ตโฟลิโอ
3 วิธี
กระดาษนี้เข้าถึงชุดข้อมูลเฉพาะธุรกรรมที่ทำ โดยหนึ่งนายหน้าซื้อขายบ้านในประเทศไทย ชุดข้อมูลประกอบด้วยซื้อขายสั่งทำของลูกค้าสูงสุด 500 ของโบรกเกอร์นี้ระหว่าง 2 jan, 2008 30 มิถุนายน 2008 แปลในวันซื้อขาย 130 ชุดข้อมูลให้รายละเอียดเกี่ยวกับชื่อหุ้น จำนวนการสั่งซื้อดำเนินการ และราคาดำเนินการ โดยไม่มีตัวตนของลูกค้า ลูกค้าวันซื้อขายน้อยกว่า 30 วันจะถูกลบออกจากตัวอย่าง เป็นผล ยังมีผู้ค้างาน 76 ในระหว่างรอบระยะเวลาของการศึกษา
ชุดข้อมูลช่วยให้เราสามารถจำลองผลงานที่จัดขึ้น โดยไคลเอนต์แต่ละแบบในชีวิตประจำ เนื่องจากเราขาดข้อมูลของค่าลงทุนเริ่มต้นสำหรับนักลงทุนแต่ละตัวอย่าง เราจำเป็นต้องเข้าใจผลงานย้อนหลังจากข้อมูลใบสั่งการซื้อขาย ใบสั่งซื้อทั้งหมดหลังจาก 2 jan 2008 จะสะสมในวงจร โดยค่าดำเนินการเป็นราคาซื้อ อย่างไรก็ตาม บางสมมติฐานมีความจำเป็นสำหรับใบสั่งขาย หุ้นที่ถูกซื้อก่อนใบสั่งขายในรอบระยะเวลาตัวอย่างจะถือว่าสามารถซื้อได้ที่ราคาสิ้นปี 2007 ผลงานที่เพิ่มจำนวนราคาสิ้นปีนี้ เงินสดรับจากการขายหุ้นจะถูกแยกออกจากวงจรหลังจากธุรกรรม เราคิดว่ามีไม่สั้นขายยกเว้นใบสั่งขายหุ้นที่มีการจดทะเบียนครั้งแรกในระหว่างระยะเวลาการศึกษา ทั้งหมดขายใบสั่งโดยไม่ทราบซื้อหุ้นที่มีราคาขาย สั้นชัดเจน และเราไม่จำเป็นต้องสร้างผลงานที่เริ่มต้นสำหรับใบสั่งนั้น ใบสั่งซื้อภายหลังหุ้นแล้วตรงกับใบสั่งขายสั้นก่อนหน้านี้ กระบวนการสร้างผลงานอธิบายไว้ในรูปที่ 2
สถิติพรรณนาของชุดข้อมูลรายวันจะแสดงในตารางที่ 1 ค่าผลงานของลูกค้าสูงสุดคือ ประมาณ 30 ล้านบาทโดยเฉลี่ย มีความผันแปรสูง ผลงานที่ใหญ่ที่สุดคือ ประมาณ 1 พันล้านบาทในขณะเล็กที่สุดเป็น-11 ล้านบาท จำนวนหุ้นที่ถืออยู่ 17 หุ้นและอัตราส่วนของจำนวน s
การแปล กรุณารอสักครู่..
1. INTRODUCTION
A number of literature show that investors’ risk preferences towards risk are not symmetric as being assumed in a traditional framework. Kaheneman and Tversky (1979) first proposed the prospect theory. The theory proposes an alternative to the utility function with value function that is concave on gain and convex on loss relative to the initial wealth to explain investors’ preference. The new function can explain both risk-taking and risk-averse behaviors normally found in the market. Recent empirical studies that use experimental data and market data support the idea. Using a unique data set of Thai investors’ portfolio, this study contributes in two areas. It is the first study that investigates gain or loss from two-consecutive trading. Secondly, it investigates the portfolio adjustment of investors after gain or loss. The study measures the adjustment in terms of systematic risk, diversification, and sentiment.
The results confirm asymmetric impact on trading strategy made by investors after gain or loss. The two-consecutive trading day framework allows us to confirm that the investors lower their portfolio’s risk after two consecutive profitable trading days. They seem to fix their reference points in judging gain or loss with the purchasing price. Since one third of the portfolio is invested in large capitalization stocks, the result is in line with Kliger and Kudryavtsev (2008) who suggested that the reference point adaptation is mostly found in low capitalization stock with limited information. If the investors realize their gain in the first period and still have profitable trade in the second period, they will readjust weights of existing stocks in their portfolio to be more diversified rather than buying a new stock. The impact is profound when their portfolio consists mainly of the large capitalization stocks. The investors become bearish after two consecutive profitable trading days. This is in contrast with the overconfidence hypothesis suggested by Svenson (1981).
The paper consists of 5 sections. The next section will review previous studies on the prospect theory. The results are used to develop the empirical model to be tested in section 3. Section 4 will show the empirical results from the panel regression with fixed effect. The last session concludes the paper with the recommendations for future study.
2. LITERATURE REVIEW
By applying psychology effect on stock trading, Kahneman and Tversky (1979, 1992) proposed that investors were loss averse rather than risk averse. The utility function was replaced by the value function as shown in Figure 1 in which investors value loss and gain asymmetrically. In addition, the range of value function in loss area is convex while the gain area is concave.
Two key impacts from the value function on investor’s behavior are known as the disposition effect [Shefrin and Statman (1985)]. First, when one’s wealth increases from W0 to W1 , his value increases by V(W1) while when his wealth reduces by the same amount, his value declines to V(-W1). In terms of size, V(-W1) is much larger than ∆V(W1). In other words, investor suffers from loss much larger than he enjoys from the same amount of gain. The theory then predicts that the investor tends to realize his gain when the stock price soars. On the other hand, he will hold on the stock when i ts price falls to avoid pain from loss. Empirical result by Portfolio Adjustment and Disposition Effect 42Odean (1998) confirms this behavior. Second, if wealth increases from W1 to W2, his value will increase by ∆∆V +=V(W2)-V(W1) while his value will decline by ∆∆V -= |V(-W2 )-V(-W1) |. The size of marginal pain from loss is still much larger than marginal value from gain. They tend to seek risk when faced with possible losses (∆∆∆V - is large), and avoid risk when a certain gain is possible (∆V + is too small to compensate risk).
Note that to separate loss and gain in Figure 1, one needs to identify the initial wealth or W0. This point has been known as the reference point. A number of studies were dedicated to the question of what is reference point and the results are still controversial. Spranca et al (1991) found that the reference point is fixed at the purchasing price. Koszegi and Rabin (2004) proposed that investors base their reference points on their expected future performance of the stock. Instead of focusing on individual stock, Glaser and Weber (2009) found that past portfolio return really moves trading volume. After high portfolio returns, investors buy high risk stocks and become less diversified.
Lim (1995), Gooding et al (1996), Arkes et al (2008) proposed that the reference point is not fixed but it is adjusted to best satisfy investors. For example, when the stock price increases, the investor will shift his reference point to the new level because the concavity of the gain area will maximize his value while he is reluctant to adjust the reference point to further depress himself when the stock price goes down. Chen and Rao (2002) found that the reference point changes over time. Kliger and Kudryavtsev (2008) found the effect of earning announcement on the reference point and the impact is profound for low market capitalization stock. There are two main approaches to test the prospect theory. The first approach is the experiment under simulated event used by Currim and Sarin (1989), Tversky and Kahneman (1992), Weber and Camerer (1998), Dijk and Knippenberg (1998), Shafran et al (2009). Another approach is through actual trading behavior of investors in the real market. Very few studies conducted on the latter due to lack of trading data. To the best of the author’s knowledge, there were studies in US. Discount brokerage house [Odean (1998)], IPO market [Kaustia (2004), Taiwan [Barber et al (2007)], and Netherlands [Dimmock and Kouwenberg (2010)] .
What makes the prospect theory interesting is its ability to explain the trading behavior of investors regarding to their previous experiences. Later studies found more evidences on investors’ behaviors. For example, Thaler and Johnson (1990) reported herding behavior. Investors invest more in risky asset when the market is optimistic. After gain, investors seem to be more aggressive and less risk averse. This is in line with Svenson (1981)’s overconfidence hypothesis and the empirical results found in Glaser and Weber (2009). French and Poterba (1991) and Nocetti (2006) found that investors prefer to hold the stocks they are familiar or home-bias. Frijns et al (2008) used a simple experimental setting to find the determinants of portfolio choice. They found that age and gender are significant factors. Market sentiment and financial expertise of investors enable investors to tolerate more risk. However, familiarity and trading experience (gain/loss) have no impact on riskiness of the portfolio. Nam et al (2008) suggested trading strategy against loss-averse retail investors who are always reluctant to sell their losing stock.
This paper uses empirical data of portfolio held by Thai investors to directly test the prospect theory, in particular the disposition effect. If investors adjust their portfolio’s risk differently after gain and loss, the prospect theory shall be supported. However, the disposition effect needs more evidence than asymmetric adjustment towards risk. Figure 1 shows that change in wealth and risk adjustment shall be investigated by at least two lags. This will allow us to measure the impact of the persistent losses or gains. If the disposition effect exists, the loss after loss (the gain after gain) should have less impact than the first loss (gain). This study then formulates the empirical model by combining monetary gain in one period with dummy variable of gain in another period as an independent variable to explain the portfolio’s risk adjustment.
3. METHODOLOGY
This paper accesses a unique data set on the transactions made by one brokerage house in Thailand. The data set includes trading orders made of top 500 clients of this broker during Jan 2, 2008 to June 30, 2008 translating into 130 trading days. The data set gives detail on the stock name, the number of executed orders, and the executed prices without the identity of the clients. The clients whose trading days are less than 30 days are deleted from the sample. As a result, there are 76 active traders during the period of the study.
The data set allows us to simulate portfolio held by each anonymous client on a daily basis. Since we lack the data of the initial portfolio value for each investor in the sample, we need to infer the portfolio backward from trading orders data. All buying orders after Jan 2, 2008 are accumulated into the portfolio by using the executed price as the purchasing price. However, some assumptions are needed for the sell orders. The stocks that were not bought before the sell orders during the sample period are assumed to be bought at the year-end price of 2007. The portfolio at the beginning is then added up this amount at the year-end price. Cash received from stock selling is excluded from the portfolio after the transaction. We assume that there is no short-selling except for the sell orders of the stocks that were first listed during the study period. All sell orders without prior buy for that stock are obvious short-sell and we need not to recreate the portfolio at the beginning for that order. The later buy orders of the stock are then matched with the previous short-sell orders. The process to reconstruct the portfolio is described in Figure 2.
Descriptive statistics of the daily data set is shown in Table 1. The portfolio value of the top customers is around 30 million Baht on average with high variation. The largest portfolio is around 1 billion Baht while the smallest is -11 million Baht. The number of stocks held is 17 stocks and the ratio of the number of s
A number of literature show that investors’ risk preferences towards risk are not symmetric as being assumed in a traditional framework. Kaheneman and Tversky (1979) first proposed the prospect theory. The theory proposes an alternative to the utility function with value function that is concave on gain and convex on loss relative to the initial wealth to explain investors’ preference. The new function can explain both risk-taking and risk-averse behaviors normally found in the market. Recent empirical studies that use experimental data and market data support the idea. Using a unique data set of Thai investors’ portfolio, this study contributes in two areas. It is the first study that investigates gain or loss from two-consecutive trading. Secondly, it investigates the portfolio adjustment of investors after gain or loss. The study measures the adjustment in terms of systematic risk, diversification, and sentiment.
The results confirm asymmetric impact on trading strategy made by investors after gain or loss. The two-consecutive trading day framework allows us to confirm that the investors lower their portfolio’s risk after two consecutive profitable trading days. They seem to fix their reference points in judging gain or loss with the purchasing price. Since one third of the portfolio is invested in large capitalization stocks, the result is in line with Kliger and Kudryavtsev (2008) who suggested that the reference point adaptation is mostly found in low capitalization stock with limited information. If the investors realize their gain in the first period and still have profitable trade in the second period, they will readjust weights of existing stocks in their portfolio to be more diversified rather than buying a new stock. The impact is profound when their portfolio consists mainly of the large capitalization stocks. The investors become bearish after two consecutive profitable trading days. This is in contrast with the overconfidence hypothesis suggested by Svenson (1981).
The paper consists of 5 sections. The next section will review previous studies on the prospect theory. The results are used to develop the empirical model to be tested in section 3. Section 4 will show the empirical results from the panel regression with fixed effect. The last session concludes the paper with the recommendations for future study.
2. LITERATURE REVIEW
By applying psychology effect on stock trading, Kahneman and Tversky (1979, 1992) proposed that investors were loss averse rather than risk averse. The utility function was replaced by the value function as shown in Figure 1 in which investors value loss and gain asymmetrically. In addition, the range of value function in loss area is convex while the gain area is concave.
Two key impacts from the value function on investor’s behavior are known as the disposition effect [Shefrin and Statman (1985)]. First, when one’s wealth increases from W0 to W1 , his value increases by V(W1) while when his wealth reduces by the same amount, his value declines to V(-W1). In terms of size, V(-W1) is much larger than ∆V(W1). In other words, investor suffers from loss much larger than he enjoys from the same amount of gain. The theory then predicts that the investor tends to realize his gain when the stock price soars. On the other hand, he will hold on the stock when i ts price falls to avoid pain from loss. Empirical result by Portfolio Adjustment and Disposition Effect 42Odean (1998) confirms this behavior. Second, if wealth increases from W1 to W2, his value will increase by ∆∆V +=V(W2)-V(W1) while his value will decline by ∆∆V -= |V(-W2 )-V(-W1) |. The size of marginal pain from loss is still much larger than marginal value from gain. They tend to seek risk when faced with possible losses (∆∆∆V - is large), and avoid risk when a certain gain is possible (∆V + is too small to compensate risk).
Note that to separate loss and gain in Figure 1, one needs to identify the initial wealth or W0. This point has been known as the reference point. A number of studies were dedicated to the question of what is reference point and the results are still controversial. Spranca et al (1991) found that the reference point is fixed at the purchasing price. Koszegi and Rabin (2004) proposed that investors base their reference points on their expected future performance of the stock. Instead of focusing on individual stock, Glaser and Weber (2009) found that past portfolio return really moves trading volume. After high portfolio returns, investors buy high risk stocks and become less diversified.
Lim (1995), Gooding et al (1996), Arkes et al (2008) proposed that the reference point is not fixed but it is adjusted to best satisfy investors. For example, when the stock price increases, the investor will shift his reference point to the new level because the concavity of the gain area will maximize his value while he is reluctant to adjust the reference point to further depress himself when the stock price goes down. Chen and Rao (2002) found that the reference point changes over time. Kliger and Kudryavtsev (2008) found the effect of earning announcement on the reference point and the impact is profound for low market capitalization stock. There are two main approaches to test the prospect theory. The first approach is the experiment under simulated event used by Currim and Sarin (1989), Tversky and Kahneman (1992), Weber and Camerer (1998), Dijk and Knippenberg (1998), Shafran et al (2009). Another approach is through actual trading behavior of investors in the real market. Very few studies conducted on the latter due to lack of trading data. To the best of the author’s knowledge, there were studies in US. Discount brokerage house [Odean (1998)], IPO market [Kaustia (2004), Taiwan [Barber et al (2007)], and Netherlands [Dimmock and Kouwenberg (2010)] .
What makes the prospect theory interesting is its ability to explain the trading behavior of investors regarding to their previous experiences. Later studies found more evidences on investors’ behaviors. For example, Thaler and Johnson (1990) reported herding behavior. Investors invest more in risky asset when the market is optimistic. After gain, investors seem to be more aggressive and less risk averse. This is in line with Svenson (1981)’s overconfidence hypothesis and the empirical results found in Glaser and Weber (2009). French and Poterba (1991) and Nocetti (2006) found that investors prefer to hold the stocks they are familiar or home-bias. Frijns et al (2008) used a simple experimental setting to find the determinants of portfolio choice. They found that age and gender are significant factors. Market sentiment and financial expertise of investors enable investors to tolerate more risk. However, familiarity and trading experience (gain/loss) have no impact on riskiness of the portfolio. Nam et al (2008) suggested trading strategy against loss-averse retail investors who are always reluctant to sell their losing stock.
This paper uses empirical data of portfolio held by Thai investors to directly test the prospect theory, in particular the disposition effect. If investors adjust their portfolio’s risk differently after gain and loss, the prospect theory shall be supported. However, the disposition effect needs more evidence than asymmetric adjustment towards risk. Figure 1 shows that change in wealth and risk adjustment shall be investigated by at least two lags. This will allow us to measure the impact of the persistent losses or gains. If the disposition effect exists, the loss after loss (the gain after gain) should have less impact than the first loss (gain). This study then formulates the empirical model by combining monetary gain in one period with dummy variable of gain in another period as an independent variable to explain the portfolio’s risk adjustment.
3. METHODOLOGY
This paper accesses a unique data set on the transactions made by one brokerage house in Thailand. The data set includes trading orders made of top 500 clients of this broker during Jan 2, 2008 to June 30, 2008 translating into 130 trading days. The data set gives detail on the stock name, the number of executed orders, and the executed prices without the identity of the clients. The clients whose trading days are less than 30 days are deleted from the sample. As a result, there are 76 active traders during the period of the study.
The data set allows us to simulate portfolio held by each anonymous client on a daily basis. Since we lack the data of the initial portfolio value for each investor in the sample, we need to infer the portfolio backward from trading orders data. All buying orders after Jan 2, 2008 are accumulated into the portfolio by using the executed price as the purchasing price. However, some assumptions are needed for the sell orders. The stocks that were not bought before the sell orders during the sample period are assumed to be bought at the year-end price of 2007. The portfolio at the beginning is then added up this amount at the year-end price. Cash received from stock selling is excluded from the portfolio after the transaction. We assume that there is no short-selling except for the sell orders of the stocks that were first listed during the study period. All sell orders without prior buy for that stock are obvious short-sell and we need not to recreate the portfolio at the beginning for that order. The later buy orders of the stock are then matched with the previous short-sell orders. The process to reconstruct the portfolio is described in Figure 2.
Descriptive statistics of the daily data set is shown in Table 1. The portfolio value of the top customers is around 30 million Baht on average with high variation. The largest portfolio is around 1 billion Baht while the smallest is -11 million Baht. The number of stocks held is 17 stocks and the ratio of the number of s
การแปล กรุณารอสักครู่..
1 . บทนำ
หมายเลขของวรรณกรรมที่แสดงให้เห็นว่านักลงทุนความเสี่ยงต่อความเสี่ยงลักษณะไม่สมมาตรเป็นคิดในกรอบแบบดั้งเดิม และ kaheneman tversky ( 1979 ) ก่อนเสนอทฤษฎีจิตวิทยาทฤษฎีที่เสนอทางเลือกให้ฟังก์ชันอรรถประโยชน์กับฟังก์ชันค่าที่เว้านูนบนได้รับการสูญเสียเทียบกับความมั่งคั่งของนักลงทุนเริ่มต้นอธิบายความชอบ ฟังก์ชันใหม่ที่สามารถอธิบายพฤติกรรมเสี่ยงและเสี่ยง averse ปกติที่พบในตลาด ล่าสุด การศึกษาเชิงประจักษ์ที่ใช้ข้อมูลและข้อมูลการตลาดสนับสนุนความคิดการใช้ซ้ำชุดข้อมูลนักลงทุนไทย ' ผลงานการศึกษานี้มีส่วนช่วยใน 2 พื้นที่ มันเป็นครั้งแรกที่การศึกษาที่อาจได้รับหรือสูญเสียจากสองติดต่อกันในการซื้อขาย ประการที่สอง เพื่อศึกษาการปรับตัวของนักลงทุนหลังจากบริษัทได้รับความเสียหาย การศึกษามาตรการการปรับตัวในแง่ของความเสี่ยงที่เป็นระบบ วิสาหกิจ และความเชื่อมั่น
ผลยืนยันผลกระทบที่ไม่สมมาตรในกลยุทธ์การซื้อขายจากนักลงทุน หลังได้รับความเสียหาย สองวันติดต่อกันซื้อขายกรอบช่วยให้เราเพื่อยืนยันว่า นักลงทุนลดความเสี่ยงของพอร์ต หลังจากที่สองวันติดต่อกัน ค้าขายกําไร พวกเขาดูเหมือนจะแก้ไขจุดอ้างอิงในการตัดสินได้รับหรือสูญเสียกับราคาซื้อตั้งแต่หนึ่งในสามของพอร์ตลงทุนในหุ้นทุนขนาดใหญ่ ผลที่ได้คือในบรรทัดที่มี kliger kudryavtsev ( 2008 ) และแนะนำให้จุดอ้างอิงการปรับตัวส่วนใหญ่พบในหุ้นทุนต่ำด้วยข้อมูลที่จำกัด ถ้านักลงทุนตระหนักได้ในช่วงแรก และยังคงมีการค้ากำไรในงวดที่สองพวกเขาจะปรับน้ำหนักของหุ้นที่มีอยู่ในพอร์ตของพวกเขาจะหลากหลายมากขึ้นมากกว่าการซื้อหุ้นใหม่ ผลกระทบที่ลึกซึ้งเมื่อผลงานของพวกเขาประกอบด้วยส่วนใหญ่ของหุ้นบริษัทขนาดใหญ่ นักลงทุนจะงุ่มง่ามหลังจากสองวันติดต่อกัน ค้าขายกําไร นี้เป็นในทางตรงกันข้ามกับเหลิงสมมติฐานโดยสเวนสัน
( 1981 )กระดาษ ประกอบด้วย 5 ส่วน ส่วนถัดไปจะทบทวนการศึกษาก่อนหน้านี้ในทฤษฎีจิตวิทยา ผลลัพธ์ที่ได้จะใช้เพื่อพัฒนาแบบจำลองถูกทดสอบในมาตรา 3 ส่วนที่ 4 จะแสดงผลเชิงประจักษ์ จากแผงถดถอยถาวรผล ช่วงที่ผ่านมาสรุปกระดาษกับข้อเสนอแนะสำหรับการศึกษาในอนาคต
2
ทบทวนวรรณกรรมโดยการใช้ Effect จิตวิทยาในการซื้อขายหุ้น และ tversky Kahneman ( 1979 , 1992 ) ที่เสนอให้นักลงทุนขาดทุนรังเกียจมากกว่า ไม่ชอบความเสี่ยง ฟังก์ชันยูทิลิตี้ที่ถูกแทนที่ด้วยฟังก์ชันค่า ดังแสดงในรูปที่ 1 ซึ่งค่าลงทุนและได้รับความสูญเสีย asymmetrically . นอกจากนี้ในช่วงของฟังก์ชันค่าในพื้นที่การสูญเสียนูน ในขณะที่พื้นที่รับเป็นเว้า
สองคีย์ผลกระทบจากฟังก์ชันค่าต่อพฤติกรรมของนักลงทุนที่รู้จักกันเป็นนิสัยและผล [ shefrin สตาตเมิ่น ( 1985 ) ] ครั้งแรก เมื่อมีความมั่งคั่งเพิ่มขึ้น จากการเพิ่มค่าอ้อย W1 , ของเขาโดย V ( W1 ) ในขณะที่เมื่อความมั่งคั่งของเขาลดลงเท่าเดิม ค่าของเขาลดลงถึง V ( - W1 ) ในแง่ของขนาด , V ( - W1 ) มีขนาดใหญ่กว่า∆ V ( W1 ) ในคำอื่น ๆนักลงทุนได้รับความทุกข์จากการสูญเสียที่ใหญ่กว่าที่เขาชอบจากจำนวนเงินเดียวกันของกําไร ทฤษฎีแล้วคาดการณ์ว่า นักลงทุนมีแนวโน้มที่จะตระหนักถึงผลประโยชน์ของเขา เมื่อราคาหุ้นทะยานขึ้น . บนมืออื่น ๆ , เขาจะถือหุ้นเมื่อผมได้มาราคาตกเพื่อหลีกเลี่ยงความเจ็บปวดจากการสูญเสีย ผลเชิงประจักษ์ โดยการปรับแฟ้มและการจัดการผล 42odean ( 1998 ) ยืนยันว่า พฤติกรรมนี้ ประการที่สองถ้าความมั่งคั่งเพิ่มขึ้น จากการทดลองกับ W2 มูลค่าจะเพิ่มขึ้น โดย∆∆ V = V ( W2 ) - V ( W1 ) ในขณะที่ค่าของเขาจะลดลงโดย∆∆ V = | V ( - W2 ) - V ( - W1 ) | . ขนาดของความเจ็บปวดของการสูญเสียยังคงมากกว่ามูลค่าส่วนเพิ่มจากการได้รับ พวกเขามีแนวโน้มที่จะแสวงหาความเสี่ยงเมื่อเผชิญกับความสูญเสียที่เป็นไปได้ ( ∆∆∆ V - มีขนาดใหญ่ ) และหลีกเลี่ยงความเสี่ยง เมื่อได้รับบางอย่างที่เป็นไปได้ ( ∆ V มีขนาดเล็กเกินไปเพื่อชดเชยความเสี่ยง
โปรดทราบว่าแยกและได้รับความสูญเสียในรูปที่ 1 หนึ่งต้องระบุเริ่มต้นความมั่งคั่งหรือ W0 . จุดนี้เป็นที่รู้จักกันเป็นจุดอ้างอิง จำนวนของการศึกษาที่ได้ทุ่มเทเพื่อคำถามของสิ่งที่เป็นจุดอ้างอิง และผลลัพธ์ที่ยังคงแย้ง spranca et al ( 2534 ) พบว่า จุดอ้างอิงคงที่เท่ากับราคาซื้อและ koszegi ราบิน ( 2004 ) เสนอว่านักลงทุนฐานจุดอ้างอิงของพวกเขาคาดหวังอนาคตการทำงานของหุ้น แทนที่จะเน้นหุ้นแต่ละตัว เกลเซอร์ และ เว็บเบอร์ ( 2552 ) พบว่า ผลงานที่ผ่านมากลับจริงๆย้ายปริมาณการซื้อขาย หลังจากผลงานสูง ผลตอบแทน นักลงทุน ซื้อหุ้นที่มีความเสี่ยงสูง และกลายเป็นความหลากหลายน้อย
ลิม ( 1995 ) , กู้ดดิ้ง et al ( 1996 )arkes et al ( 2551 ) เสนอว่าจุดอ้างอิงที่ไม่คงที่ แต่มันปรับที่ดีที่สุดตอบสนองนักลงทุน ตัวอย่างเช่นเมื่อราคาหุ้นเพิ่มขึ้น นักลงทุนจะเปลี่ยนจุดอ้างอิงของเขาไปยังระดับใหม่ เพราะส่วนโค้งเว้าของพื้นที่จะได้รับการเพิ่มมูลค่าของเขาในขณะที่เขาไม่เต็มใจที่จะปรับจุดอ้างอิงเพิ่มเติม กดเอง เมื่อราคาหุ้นตกเฉินและ Rao ( 2002 ) พบว่า จุดอ้างอิงที่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา และ kliger kudryavtsev ( 2551 ) พบว่าผลของรายได้ประกาศจุดอ้างอิงและผลกระทบที่ลึกซึ้งสำหรับหุ้นตลาดทุนต่ำ มีสองวิธีหลักที่จะทดสอบทฤษฎีจิตวิทยา วิธีแรกเป็นการทดลองภายใต้บรรยากาศจำลองเหตุการณ์และใช้โดย currim สาริน ( 1989 )และ tversky Kahneman ( 1992 ) , เวเบอร์และ camerer ( 1998 ) , และ knippenberg Dijk ( 1998 ) , shafran et al ( 2009 ) อีกวิธีหนึ่งคือผ่านพฤติกรรมการซื้อขายจริงของนักลงทุนในตลาดจริง การศึกษาต่อหลังน้อยมาก เนื่องจากขาดข้อมูลการซื้อขาย ในการที่ดีที่สุดของความรู้ของผู้เขียน มีการศึกษาในสหรัฐอเมริกา ลดราคาบ้านนายหน้า [ โอเดียน ( 1998 ) ] , [ kaustia ตลาด IPO ( 2004 )ไต้หวัน [ ช่างตัดผม et al ( 2007 ) ] และ [ dimmock เนเธอร์แลนด์ และ ลวนานนท์ ( 2010 ) ]
สิ่งที่ทำให้ทฤษฎีโอกาสที่น่าสนใจคือความสามารถในการอธิบายพฤติกรรมการซื้อขายของนักลงทุนเกี่ยวกับประสบการณ์ของพวกเขา การศึกษาต่อมาพบหลักฐานพฤติกรรมของนักลงทุน ตัวอย่างเช่น เทเลอร์ และ จอห์นสัน ( 1990 ) รายงานกลุ่มพฤติกรรมนักลงทุนที่ลงทุนในสินทรัพย์ที่มีความเสี่ยงมากขึ้นเมื่อตลาดมีการมองโลกในแง่ดี หลังจากได้รับนักลงทุนดูเหมือนจะก้าวร้าวมากขึ้นและน้อยไม่ชอบความเสี่ยง นี้จะสอดคล้องกับสเวนสัน ( 1981 ) เหลิงสมมติฐาน และผลการศึกษาพบใน เกลเซอร์ และ เว็บเบอร์ ( 2009 ) ฝรั่งเศสและ poterba ( 1991 ) และ nocetti ( 2006 ) พบว่า นักลงทุนต้องการถือหุ้นที่พวกเขาคุ้นเคย หรือ บ้าน ลำเอียงฟรินท์ et al ( 2008 ) ที่ใช้ในการตั้งค่าแบบง่ายเพื่อค้นหาปัจจัยการเลือกผลงาน พวกเขาพบว่า อายุและเพศเป็นปัจจัยที่สำคัญ ความเชื่อมั่นตลาดและความเชี่ยวชาญทางการเงินของนักลงทุนที่ช่วยให้นักลงทุนยอมรับความเสี่ยงมากขึ้น อย่างไรก็ตาม ความคุ้นเคย และประสบการณ์ เทรดดิ้ง ( กำไร / ขาดทุน ) ไม่มีผลกระทบต่อความเสี่ยงของพอร์ตโฟลิโอนัม et al ( 2008 ) แนะนำกลยุทธ์การซื้อขายกับการสูญเสียรังเกียจนักลงทุนรายย่อยที่มักจะลังเลที่จะขายหุ้นของพวกเขาสูญเสีย .
บทความนี้ใช้ข้อมูลเชิงประจักษ์ในผลงานที่จัดขึ้นโดยนักลงทุนไทยโดยตรงเพื่อทดสอบทฤษฎีลูกค้า โดยเฉพาะในการจัดการผล ถ้านักลงทุนปรับความเสี่ยงของตนเอง ผลงานต่างกันหลังจากได้รับและสูญเสียทฤษฎี โอกาสจะได้รับการสนับสนุนอย่างไรก็ตาม การจัดการผลต้องการหลักฐานมากกว่าการปรับต่อความเสี่ยง รูปที่ 1 แสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงในความมั่งคั่งและการปรับความเสี่ยงจะถูกสอบสวนโดยอย่างน้อยสองล่าช้า นี้จะช่วยให้เราได้ศึกษาถึงผลกระทบของการสูญเสียถาวรหรือกำไร ถ้าการจัดการผลมีอยู่ การสูญเสีย หลังจากขาดทุน ( กำไรหลังจากที่ได้รับ ) ควรมีผลกระทบน้อยกว่าการสูญเสียที่แรก ( เข้า )การศึกษาแบบจำลองเชิงประจักษ์ โดยรวมแล้ว PayPal ผลประโยชน์ทางการเงินในช่วงหนึ่งกับตัวแปรหุ่นที่ได้รับในรอบระยะเวลาอื่นเป็นตัวแปรที่ใช้อธิบายการปรับความเสี่ยงของพอร์ตโฟลิโอ
3 วิธีการ
กระดาษนี้เข้าถึงเฉพาะข้อมูลเกี่ยวกับรายการที่ทำโดยบ้านนายหน้าหนึ่งเดียวในไทยชุดข้อมูลประกอบด้วยคำสั่งซื้อขายได้สูงสุด 500 ลูกค้าของโบรกเกอร์นี้ระหว่าง 2 ม.ค. 2551 ถึง 30 มิถุนายน 2551 แปลลงในการซื้อขายวัน 130 ชุดข้อมูลให้รายละเอียดเกี่ยวกับชื่อหุ้น จำนวนการสั่ง และประหารราคาโดยไม่มีตัวตนของลูกค้า ลูกค้าที่มีการซื้อขายวันน้อยกว่า 30 วัน จะถูกลบออกจากตัวอย่าง ผลมี 76 traders ที่ใช้งานอยู่ในช่วงของการศึกษา
ชุดข้อมูลช่วยให้เราสามารถจำลองที่จัดขึ้นโดยแต่ละผลงานที่ไม่ระบุชื่อลูกค้าในแต่ละวัน เนื่องจากเราขาดข้อมูลคุณค่าผลงานเริ่มต้นสำหรับแต่ละคนลงทุนในตัวอย่าง เราต้องยืนยันผลงานย้อนหลังจากข้อมูลคำสั่งซื้อขาย คำสั่งซื้อ หลัง ม.ค. 2 ,2008 สะสมเข้าพอร์ต โดยใช้ราคาตามราคาการจัดซื้อ อย่างไรก็ตาม บางสมมติฐานที่จำเป็น สำหรับการขาย หุ้นที่ไม่ได้ซื้อก่อนจะขายในช่วงระยะเวลาตัวอย่างสมมติให้ซื้อได้ในราคาปลายปี 2007 ผลงานที่เป็นจุดเริ่มต้นแล้วเพิ่มขึ้นยอดนี้ที่ราคาบาทเงินที่ได้รับจากการขายหุ้นรวมจากผลงานหลังจากธุรกรรม เราสมมติว่าไม่มีขาย ยกเว้นการขายสั้น ๆของหุ้นที่จดทะเบียนครั้งแรกในช่วงระยะเวลาการศึกษา ทั้งหมดขายก่อนซื้อหุ้นนั้นมีขายที่สั้น ชัดเจน และเราต้องไม่สร้างผลงานที่เริ่มต้นสำหรับคำสั่งหลังคำสั่งซื้อในหุ้น แล้วจับคู่กับก่อนหน้าสั้นขาย กระบวนการ เพื่อสร้างผลงานที่อธิบายไว้ในรูปที่ 2
สถิติของชุดข้อมูลทุกวัน แสดงดังตารางที่ 1 ผลงานคุณค่าของลูกค้าด้านบนประมาณ 30 ล้านบาท โดยมีการเปลี่ยนแปลงสูงพอร์ตที่ใหญ่ที่สุด ประมาณ 1 พันล้านบาท ในขณะที่ขนาดจิ๋ว - 11 ล้านบาท จำนวนหุ้นที่ถือเป็น 17 หุ้นและอัตราส่วนของจำนวนของ
หมายเลขของวรรณกรรมที่แสดงให้เห็นว่านักลงทุนความเสี่ยงต่อความเสี่ยงลักษณะไม่สมมาตรเป็นคิดในกรอบแบบดั้งเดิม และ kaheneman tversky ( 1979 ) ก่อนเสนอทฤษฎีจิตวิทยาทฤษฎีที่เสนอทางเลือกให้ฟังก์ชันอรรถประโยชน์กับฟังก์ชันค่าที่เว้านูนบนได้รับการสูญเสียเทียบกับความมั่งคั่งของนักลงทุนเริ่มต้นอธิบายความชอบ ฟังก์ชันใหม่ที่สามารถอธิบายพฤติกรรมเสี่ยงและเสี่ยง averse ปกติที่พบในตลาด ล่าสุด การศึกษาเชิงประจักษ์ที่ใช้ข้อมูลและข้อมูลการตลาดสนับสนุนความคิดการใช้ซ้ำชุดข้อมูลนักลงทุนไทย ' ผลงานการศึกษานี้มีส่วนช่วยใน 2 พื้นที่ มันเป็นครั้งแรกที่การศึกษาที่อาจได้รับหรือสูญเสียจากสองติดต่อกันในการซื้อขาย ประการที่สอง เพื่อศึกษาการปรับตัวของนักลงทุนหลังจากบริษัทได้รับความเสียหาย การศึกษามาตรการการปรับตัวในแง่ของความเสี่ยงที่เป็นระบบ วิสาหกิจ และความเชื่อมั่น
ผลยืนยันผลกระทบที่ไม่สมมาตรในกลยุทธ์การซื้อขายจากนักลงทุน หลังได้รับความเสียหาย สองวันติดต่อกันซื้อขายกรอบช่วยให้เราเพื่อยืนยันว่า นักลงทุนลดความเสี่ยงของพอร์ต หลังจากที่สองวันติดต่อกัน ค้าขายกําไร พวกเขาดูเหมือนจะแก้ไขจุดอ้างอิงในการตัดสินได้รับหรือสูญเสียกับราคาซื้อตั้งแต่หนึ่งในสามของพอร์ตลงทุนในหุ้นทุนขนาดใหญ่ ผลที่ได้คือในบรรทัดที่มี kliger kudryavtsev ( 2008 ) และแนะนำให้จุดอ้างอิงการปรับตัวส่วนใหญ่พบในหุ้นทุนต่ำด้วยข้อมูลที่จำกัด ถ้านักลงทุนตระหนักได้ในช่วงแรก และยังคงมีการค้ากำไรในงวดที่สองพวกเขาจะปรับน้ำหนักของหุ้นที่มีอยู่ในพอร์ตของพวกเขาจะหลากหลายมากขึ้นมากกว่าการซื้อหุ้นใหม่ ผลกระทบที่ลึกซึ้งเมื่อผลงานของพวกเขาประกอบด้วยส่วนใหญ่ของหุ้นบริษัทขนาดใหญ่ นักลงทุนจะงุ่มง่ามหลังจากสองวันติดต่อกัน ค้าขายกําไร นี้เป็นในทางตรงกันข้ามกับเหลิงสมมติฐานโดยสเวนสัน
( 1981 )กระดาษ ประกอบด้วย 5 ส่วน ส่วนถัดไปจะทบทวนการศึกษาก่อนหน้านี้ในทฤษฎีจิตวิทยา ผลลัพธ์ที่ได้จะใช้เพื่อพัฒนาแบบจำลองถูกทดสอบในมาตรา 3 ส่วนที่ 4 จะแสดงผลเชิงประจักษ์ จากแผงถดถอยถาวรผล ช่วงที่ผ่านมาสรุปกระดาษกับข้อเสนอแนะสำหรับการศึกษาในอนาคต
2
ทบทวนวรรณกรรมโดยการใช้ Effect จิตวิทยาในการซื้อขายหุ้น และ tversky Kahneman ( 1979 , 1992 ) ที่เสนอให้นักลงทุนขาดทุนรังเกียจมากกว่า ไม่ชอบความเสี่ยง ฟังก์ชันยูทิลิตี้ที่ถูกแทนที่ด้วยฟังก์ชันค่า ดังแสดงในรูปที่ 1 ซึ่งค่าลงทุนและได้รับความสูญเสีย asymmetrically . นอกจากนี้ในช่วงของฟังก์ชันค่าในพื้นที่การสูญเสียนูน ในขณะที่พื้นที่รับเป็นเว้า
สองคีย์ผลกระทบจากฟังก์ชันค่าต่อพฤติกรรมของนักลงทุนที่รู้จักกันเป็นนิสัยและผล [ shefrin สตาตเมิ่น ( 1985 ) ] ครั้งแรก เมื่อมีความมั่งคั่งเพิ่มขึ้น จากการเพิ่มค่าอ้อย W1 , ของเขาโดย V ( W1 ) ในขณะที่เมื่อความมั่งคั่งของเขาลดลงเท่าเดิม ค่าของเขาลดลงถึง V ( - W1 ) ในแง่ของขนาด , V ( - W1 ) มีขนาดใหญ่กว่า∆ V ( W1 ) ในคำอื่น ๆนักลงทุนได้รับความทุกข์จากการสูญเสียที่ใหญ่กว่าที่เขาชอบจากจำนวนเงินเดียวกันของกําไร ทฤษฎีแล้วคาดการณ์ว่า นักลงทุนมีแนวโน้มที่จะตระหนักถึงผลประโยชน์ของเขา เมื่อราคาหุ้นทะยานขึ้น . บนมืออื่น ๆ , เขาจะถือหุ้นเมื่อผมได้มาราคาตกเพื่อหลีกเลี่ยงความเจ็บปวดจากการสูญเสีย ผลเชิงประจักษ์ โดยการปรับแฟ้มและการจัดการผล 42odean ( 1998 ) ยืนยันว่า พฤติกรรมนี้ ประการที่สองถ้าความมั่งคั่งเพิ่มขึ้น จากการทดลองกับ W2 มูลค่าจะเพิ่มขึ้น โดย∆∆ V = V ( W2 ) - V ( W1 ) ในขณะที่ค่าของเขาจะลดลงโดย∆∆ V = | V ( - W2 ) - V ( - W1 ) | . ขนาดของความเจ็บปวดของการสูญเสียยังคงมากกว่ามูลค่าส่วนเพิ่มจากการได้รับ พวกเขามีแนวโน้มที่จะแสวงหาความเสี่ยงเมื่อเผชิญกับความสูญเสียที่เป็นไปได้ ( ∆∆∆ V - มีขนาดใหญ่ ) และหลีกเลี่ยงความเสี่ยง เมื่อได้รับบางอย่างที่เป็นไปได้ ( ∆ V มีขนาดเล็กเกินไปเพื่อชดเชยความเสี่ยง
โปรดทราบว่าแยกและได้รับความสูญเสียในรูปที่ 1 หนึ่งต้องระบุเริ่มต้นความมั่งคั่งหรือ W0 . จุดนี้เป็นที่รู้จักกันเป็นจุดอ้างอิง จำนวนของการศึกษาที่ได้ทุ่มเทเพื่อคำถามของสิ่งที่เป็นจุดอ้างอิง และผลลัพธ์ที่ยังคงแย้ง spranca et al ( 2534 ) พบว่า จุดอ้างอิงคงที่เท่ากับราคาซื้อและ koszegi ราบิน ( 2004 ) เสนอว่านักลงทุนฐานจุดอ้างอิงของพวกเขาคาดหวังอนาคตการทำงานของหุ้น แทนที่จะเน้นหุ้นแต่ละตัว เกลเซอร์ และ เว็บเบอร์ ( 2552 ) พบว่า ผลงานที่ผ่านมากลับจริงๆย้ายปริมาณการซื้อขาย หลังจากผลงานสูง ผลตอบแทน นักลงทุน ซื้อหุ้นที่มีความเสี่ยงสูง และกลายเป็นความหลากหลายน้อย
ลิม ( 1995 ) , กู้ดดิ้ง et al ( 1996 )arkes et al ( 2551 ) เสนอว่าจุดอ้างอิงที่ไม่คงที่ แต่มันปรับที่ดีที่สุดตอบสนองนักลงทุน ตัวอย่างเช่นเมื่อราคาหุ้นเพิ่มขึ้น นักลงทุนจะเปลี่ยนจุดอ้างอิงของเขาไปยังระดับใหม่ เพราะส่วนโค้งเว้าของพื้นที่จะได้รับการเพิ่มมูลค่าของเขาในขณะที่เขาไม่เต็มใจที่จะปรับจุดอ้างอิงเพิ่มเติม กดเอง เมื่อราคาหุ้นตกเฉินและ Rao ( 2002 ) พบว่า จุดอ้างอิงที่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา และ kliger kudryavtsev ( 2551 ) พบว่าผลของรายได้ประกาศจุดอ้างอิงและผลกระทบที่ลึกซึ้งสำหรับหุ้นตลาดทุนต่ำ มีสองวิธีหลักที่จะทดสอบทฤษฎีจิตวิทยา วิธีแรกเป็นการทดลองภายใต้บรรยากาศจำลองเหตุการณ์และใช้โดย currim สาริน ( 1989 )และ tversky Kahneman ( 1992 ) , เวเบอร์และ camerer ( 1998 ) , และ knippenberg Dijk ( 1998 ) , shafran et al ( 2009 ) อีกวิธีหนึ่งคือผ่านพฤติกรรมการซื้อขายจริงของนักลงทุนในตลาดจริง การศึกษาต่อหลังน้อยมาก เนื่องจากขาดข้อมูลการซื้อขาย ในการที่ดีที่สุดของความรู้ของผู้เขียน มีการศึกษาในสหรัฐอเมริกา ลดราคาบ้านนายหน้า [ โอเดียน ( 1998 ) ] , [ kaustia ตลาด IPO ( 2004 )ไต้หวัน [ ช่างตัดผม et al ( 2007 ) ] และ [ dimmock เนเธอร์แลนด์ และ ลวนานนท์ ( 2010 ) ]
สิ่งที่ทำให้ทฤษฎีโอกาสที่น่าสนใจคือความสามารถในการอธิบายพฤติกรรมการซื้อขายของนักลงทุนเกี่ยวกับประสบการณ์ของพวกเขา การศึกษาต่อมาพบหลักฐานพฤติกรรมของนักลงทุน ตัวอย่างเช่น เทเลอร์ และ จอห์นสัน ( 1990 ) รายงานกลุ่มพฤติกรรมนักลงทุนที่ลงทุนในสินทรัพย์ที่มีความเสี่ยงมากขึ้นเมื่อตลาดมีการมองโลกในแง่ดี หลังจากได้รับนักลงทุนดูเหมือนจะก้าวร้าวมากขึ้นและน้อยไม่ชอบความเสี่ยง นี้จะสอดคล้องกับสเวนสัน ( 1981 ) เหลิงสมมติฐาน และผลการศึกษาพบใน เกลเซอร์ และ เว็บเบอร์ ( 2009 ) ฝรั่งเศสและ poterba ( 1991 ) และ nocetti ( 2006 ) พบว่า นักลงทุนต้องการถือหุ้นที่พวกเขาคุ้นเคย หรือ บ้าน ลำเอียงฟรินท์ et al ( 2008 ) ที่ใช้ในการตั้งค่าแบบง่ายเพื่อค้นหาปัจจัยการเลือกผลงาน พวกเขาพบว่า อายุและเพศเป็นปัจจัยที่สำคัญ ความเชื่อมั่นตลาดและความเชี่ยวชาญทางการเงินของนักลงทุนที่ช่วยให้นักลงทุนยอมรับความเสี่ยงมากขึ้น อย่างไรก็ตาม ความคุ้นเคย และประสบการณ์ เทรดดิ้ง ( กำไร / ขาดทุน ) ไม่มีผลกระทบต่อความเสี่ยงของพอร์ตโฟลิโอนัม et al ( 2008 ) แนะนำกลยุทธ์การซื้อขายกับการสูญเสียรังเกียจนักลงทุนรายย่อยที่มักจะลังเลที่จะขายหุ้นของพวกเขาสูญเสีย .
บทความนี้ใช้ข้อมูลเชิงประจักษ์ในผลงานที่จัดขึ้นโดยนักลงทุนไทยโดยตรงเพื่อทดสอบทฤษฎีลูกค้า โดยเฉพาะในการจัดการผล ถ้านักลงทุนปรับความเสี่ยงของตนเอง ผลงานต่างกันหลังจากได้รับและสูญเสียทฤษฎี โอกาสจะได้รับการสนับสนุนอย่างไรก็ตาม การจัดการผลต้องการหลักฐานมากกว่าการปรับต่อความเสี่ยง รูปที่ 1 แสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงในความมั่งคั่งและการปรับความเสี่ยงจะถูกสอบสวนโดยอย่างน้อยสองล่าช้า นี้จะช่วยให้เราได้ศึกษาถึงผลกระทบของการสูญเสียถาวรหรือกำไร ถ้าการจัดการผลมีอยู่ การสูญเสีย หลังจากขาดทุน ( กำไรหลังจากที่ได้รับ ) ควรมีผลกระทบน้อยกว่าการสูญเสียที่แรก ( เข้า )การศึกษาแบบจำลองเชิงประจักษ์ โดยรวมแล้ว PayPal ผลประโยชน์ทางการเงินในช่วงหนึ่งกับตัวแปรหุ่นที่ได้รับในรอบระยะเวลาอื่นเป็นตัวแปรที่ใช้อธิบายการปรับความเสี่ยงของพอร์ตโฟลิโอ
3 วิธีการ
กระดาษนี้เข้าถึงเฉพาะข้อมูลเกี่ยวกับรายการที่ทำโดยบ้านนายหน้าหนึ่งเดียวในไทยชุดข้อมูลประกอบด้วยคำสั่งซื้อขายได้สูงสุด 500 ลูกค้าของโบรกเกอร์นี้ระหว่าง 2 ม.ค. 2551 ถึง 30 มิถุนายน 2551 แปลลงในการซื้อขายวัน 130 ชุดข้อมูลให้รายละเอียดเกี่ยวกับชื่อหุ้น จำนวนการสั่ง และประหารราคาโดยไม่มีตัวตนของลูกค้า ลูกค้าที่มีการซื้อขายวันน้อยกว่า 30 วัน จะถูกลบออกจากตัวอย่าง ผลมี 76 traders ที่ใช้งานอยู่ในช่วงของการศึกษา
ชุดข้อมูลช่วยให้เราสามารถจำลองที่จัดขึ้นโดยแต่ละผลงานที่ไม่ระบุชื่อลูกค้าในแต่ละวัน เนื่องจากเราขาดข้อมูลคุณค่าผลงานเริ่มต้นสำหรับแต่ละคนลงทุนในตัวอย่าง เราต้องยืนยันผลงานย้อนหลังจากข้อมูลคำสั่งซื้อขาย คำสั่งซื้อ หลัง ม.ค. 2 ,2008 สะสมเข้าพอร์ต โดยใช้ราคาตามราคาการจัดซื้อ อย่างไรก็ตาม บางสมมติฐานที่จำเป็น สำหรับการขาย หุ้นที่ไม่ได้ซื้อก่อนจะขายในช่วงระยะเวลาตัวอย่างสมมติให้ซื้อได้ในราคาปลายปี 2007 ผลงานที่เป็นจุดเริ่มต้นแล้วเพิ่มขึ้นยอดนี้ที่ราคาบาทเงินที่ได้รับจากการขายหุ้นรวมจากผลงานหลังจากธุรกรรม เราสมมติว่าไม่มีขาย ยกเว้นการขายสั้น ๆของหุ้นที่จดทะเบียนครั้งแรกในช่วงระยะเวลาการศึกษา ทั้งหมดขายก่อนซื้อหุ้นนั้นมีขายที่สั้น ชัดเจน และเราต้องไม่สร้างผลงานที่เริ่มต้นสำหรับคำสั่งหลังคำสั่งซื้อในหุ้น แล้วจับคู่กับก่อนหน้าสั้นขาย กระบวนการ เพื่อสร้างผลงานที่อธิบายไว้ในรูปที่ 2
สถิติของชุดข้อมูลทุกวัน แสดงดังตารางที่ 1 ผลงานคุณค่าของลูกค้าด้านบนประมาณ 30 ล้านบาท โดยมีการเปลี่ยนแปลงสูงพอร์ตที่ใหญ่ที่สุด ประมาณ 1 พันล้านบาท ในขณะที่ขนาดจิ๋ว - 11 ล้านบาท จำนวนหุ้นที่ถือเป็น 17 หุ้นและอัตราส่วนของจำนวนของ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- โคตรดีใจ ที่ได้พบคุณ ในวันนี้
- Hi
- I hereby certify that above information
- My brother like to feed the bird
- 사람을 믿지 못하는 사람하고는 대화을 하고싶지않다.
- Attention: I received some of the emaile
- ใช่เวลาไม่มากนัก
- เหนื่อยไหมหัวใจ?
- 勤務時間
- ไปได้ก็ดีสิ
- I cannot describe
- ฟ้ากระจ่าง
- Urassaya is the best.
- ดูแลตัวเองดีขอให้คนนั้นรักเท่าที่ฉันรักค
- แต่ที่ไหนเราจะพบกัน
- ฟ้ากระจ่าง
- This is my Coup D’e Tat
- 'Vice principal' that name is a waste.
- โทรศัพท์ของคุณถ่ายรูปได้หรือเปล่า ฉันอยา
- ฟ้ากระจ่าง
- ขอให้พี่แหม่ม มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง มีค
- ฉันทำงานในส่วนของฉันเสร็จแล้ว
- ฟ้ากระจ่าง
- ฉันอยากให้เราลองคบกันไปก่อนดูว่าเราไปด้ว
