At the age of fourteen I was throug

At the age of fourteen I was through with junior high school. I had never lived abroad, or alone for that matter, hence was a bit reluctant to the idea of leaving by myself. My grandparents who had lived in Georgetown for many years had moved to Texas by then. A couple of months earlier they had decided to no longer have to cope with the cold and snowy New England winters, thus my nearest relatives where now in Washington eight hours away.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อายุ สิบสี่ผมผ่านกับมัธยมตอนต้น ฉันได้เคยอาศัยอยู่ต่างประเทศ หรือเพียงอย่างเดียวสำหรับเรื่องที่ จึงทะลุไม่คิดออกด้วยตัวเอง ปู่ย่าตายายของฉันที่มีอยู่ในจอร์จทาวน์หลายปีได้ย้ายไปเท็กซัสนั้น ไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้พวกเขาได้ตัดสินใจจะไม่มีการรับมือกับเย็น และหิมะตกหนาวนิวอิงแลนด์ ดังนั้นญาติที่ใกล้ที่สุดซึ่งขณะนี้ในวอชิงตันแปดชั่วโมง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนอายุสิบสี่ผมผ่านกับโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น ฉันไม่เคยอาศัยอยู่ในต่างประเทศหรืออยู่คนเดียวสำหรับเรื่องที่จึงเป็นบิตลังเลที่จะออกจากความคิดของตัวเอง ปู่ย่าตายายของฉันที่ได้อาศัยอยู่ในจอร์จทาวน์เป็นเวลาหลายปีได้ย้ายไปเท็กซัสแล้ว สองสามเดือนก่อนหน้านี้พวกเขาได้ตัดสินใจที่จะไม่ต้องรับมือกับความหนาวเย็นและหิมะนิวอิงแลนด์ในฤดูหนาวจึงญาติที่ใกล้เคียงที่สุดของฉันที่ตอนนี้อยู่ในวอชิงตันแปดชั่วโมง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนอายุสิบสี่ผมผ่านโรงเรียนมัธยมต้น ผมไม่เคยอาศัยอยู่ต่างประเทศ หรือคนเดียว ที่สำคัญ ดังนั้นจึงเป็นบิตลังเลที่จะคิดไปคนเดียว ฉัน ปู่ ย่า ตา ยาย ผู้ซึ่งอาศัยอยู่ใน จอร์จทาวน์สำหรับหลายปีได้ย้ายไปที่เท็กซัสแล้ว สองเดือนก่อนหน้านี้ พวกเขาได้ตัดสินใจที่จะไม่ต้องรับมือกับฤดูหนาวที่หนาวเย็นและเต็มไปด้วยหิมะนิวอิงแลนด์ ,ดังนั้น ฉันญาติใกล้ชิดที่ตอนนี้ในวอชิงตันแปดชั่วโมง .