ในบทความข้างต้นนั้น เซนในแนวทางของฉันคือการกลับมาสู่บ้านของตนเอง บ้านในใจที่ใจและสติของเราอยู่ ในชีวิตประจำวันของเรานั้นแน่นอนว่าเราต่างอยู่ในสังคมที่วุ่นวาย และเต็มไปด้วยผู้คนรอบข้างที่ล้วนแล้วแต่เข้ามาและอาจมาแบ่งความทุกข์ของพวกเขากับเรา เมื่อรอบข้างเราทุกข์นั้น เราเองก็อาจจะทุกข์ตามไปด้วย แต่เมื่อมองกลับมาแล้ว ฉันเคยได้ยินคนบอกว่า เรามักจะเห็นตัวเราเองจากคนอื่นที่เป็นเหมือนกระจกสะท้อนตัวเรา แต่เราลืมเสียงที่อยู่ข้างในใจของเราไปแล้วหรือยังว่าเรายังมีตัวเราอยู่ เราต่างหากที่จะตอบได้ว่าเราเองเป็นคนอย่างไร แต่เรากลับทิ้งตัวเราและหลงไปกับสิ่งรอบตัว เอาตัวเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่นและมองคนที่เหนือกว่า กลับกลายเป็นตัวเราที่ทุกข์และไม่เคยมองเห็นตนเอง หลายคนที่ล้มลงและไม่ก้าวต่อเพราะใจของพวกเขานั้นไปผูกกับความทุกข์ไว้ การฝึกสติในวิถีของเซน คือการกลับมามองตัวเอง มีสติ ตระหนักรู้ในตนเอง นี่คือเรา ขณะนี้ตรงนี้ และเราล้วนเป็นหนึ่งเดียวกับทุกสิ่ง ไม่มีเมื่อวานไม่มีพรุ่งนี้ ตอนนี้ที่นี่ ฉันกลับมาสู่บ้านในตัวฉันแล้ว การที่ได้อ่านวิถีเซนนั้น สิ่งที่สำคัญสำหรับฉันคือ การตระหนักรู้ในตัวเอง และการฝึกสติปฏิบัติเพื่อที่ว่าเมื่อเราอยู่กับปัจจุบันแล้วเราจะมีความสุขความทุกข์ก็จะเรียนรู้และปล่อยวาง เราจะเป็นดั่งกันและกัน