Fifth, the system kept relying on “

Fifth, the system kept relying on “predictions,” not noticing that the past track record of predictions by central bankers and economists can be used to make astrologists look good. Yet the entire economic system rested on these flimsy predictions — while we were advocating a system that had isolated parts to withstand prediction errors.

We were repeatedly told that there was evidence that the system was stable, that we were in “the Great Moderation,” a common practice that mistakes absence of evidence for evidence of absence. For the financial system to be viable, the solution is for it to resemble the restaurant business: decentralized, with mistakes that stay local and that cannot bring down the entire apparatus.

As we said, the financial system nearly collapsed, but it was only money. We now find ourselves facing nearly the same five fallacies for our caution against the growth in popularity of G.M.O.s.

First, there has been a tendency to label anyone who dislikes G.M.O.s as anti-science — and put them in the anti-antibiotics, antivaccine, even Luddite category. There is, of course, nothing scientific about the comparison. Nor is the scholastic invocation of a “consensus” a valid scientific argument.

Interestingly, there are similarities between arguments that are pro-G.M.O. and snake oil, the latter having relied on a cosmetic definition of science. The charge of “therapeutic nihilism” was leveled at people who contested snake oil medicine at the turn of the 20th century. (At that time, anything with the appearance of sophistication was considered “progress.”)

Second, we are told that a modified tomato is not different from a naturally occurring tomato. That is wrong: The statistical mechanism by which a tomato was built by nature is bottom-up, by tinkering in small steps (as with the restaurant business, distinct from contagion-prone banks). In nature, errors stay confined and, critically, isolated.

Third, the technological salvation argument we faced in finance is also present with G.M.O.s, which are intended to “save children by providing them with vitamin-enriched rice.” The argument’s flaw is obvious: In a complex system, we do not know the causal chain, and it is better to solve a problem by the simplest method, and one that is unlikely to cause a bigger problem.

Fourth, by leading to monoculture — which is the same in finance, where all risks became systemic — G.M.O.s threaten more than they can potentially help. Ireland’s population was decimated by the effect of monoculture during the potato famine. Just consider that the same can happen at a planetary scale.

Fifth, and what is most worrisome, is that the risk of G.M.O.s are more severe than those of finance. They can lead to complex chains of unpredictable changes in the ecosystem, while the methods of risk management with G.M.O.s — unlike finance, where some effort was made — are not even primitive.

The G.M.O. experiment, carried out in real time and with our entire food and ecological system as its laboratory, is perhaps the greatest case of human hubris ever. It creates yet another systemic, “too big too fail” enterprise — but one for which no bailouts will be possible when it fails.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ห้า ระบบเก็บจริงใน "คาดคะเน ไม่สังเกตเห็นว่า สามารถใช้คาดคะเนโดยธนาคารกลางและนักเศรษฐศาสตร์ประวัติที่ผ่านมาเพื่อให้ดูดี astrologists แต่ ระบบเศรษฐกิจทั้งหมดวางบนคาดการณ์เหล่านี้บอบบาง — ในขณะที่เราได้สนับสนุนระบบที่มีแยกชิ้นส่วนให้ทนทานต่อการคาดเดาข้อผิดพลาดเราได้ซ้ำ ๆ บอกว่า มีหลักฐานว่า ระบบไม่มีเสถียรภาพ ว่า เรา "แต่ดี จารีตที่ผิดขาดหลักฐานสำหรับหลักฐานของการขาดงาน สำหรับระบบการเงินจะเป็นไปได้ การแก้ปัญหาคือมันจะมีลักษณะธุรกิจร้านอาหาร: แบบกระจายศูนย์ มีความผิดพลาดที่อยู่ในพื้นที่ และที่ไม่สามารถนำมาลงเครื่องทั้งหมดเรากล่าว เกือบยุบระบบการเงิน แต่มันเป็นเงินเท่านั้น เราค้นหาตัวเองหันหน้าเกือบเดียวกันห้า fallacies สำหรับข้อควรระวังของเรากับการเจริญเติบโตของ G.M.O.s.ครั้งแรก มีแนวโน้มที่จะป้ายชื่อทุกคนที่ไม่ชอบ G.M.O.s เป็นวิทยาศาสตร์กัน — และใส่ในยาปฏิชีวนะป้องกัน antivaccine แม้ประเภท Luddite มี แน่นอน อะไรวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับการเปรียบเทียบ หรือจะเรียกหนังสือของ "ฉันทามติ" อาร์กิวเมนต์ทางวิทยาศาสตร์ถูกต้องInterestingly, there are similarities between arguments that are pro-G.M.O. and snake oil, the latter having relied on a cosmetic definition of science. The charge of “therapeutic nihilism” was leveled at people who contested snake oil medicine at the turn of the 20th century. (At that time, anything with the appearance of sophistication was considered “progress.”)Second, we are told that a modified tomato is not different from a naturally occurring tomato. That is wrong: The statistical mechanism by which a tomato was built by nature is bottom-up, by tinkering in small steps (as with the restaurant business, distinct from contagion-prone banks). In nature, errors stay confined and, critically, isolated.Third, the technological salvation argument we faced in finance is also present with G.M.O.s, which are intended to “save children by providing them with vitamin-enriched rice.” The argument’s flaw is obvious: In a complex system, we do not know the causal chain, and it is better to solve a problem by the simplest method, and one that is unlikely to cause a bigger problem.Fourth, by leading to monoculture — which is the same in finance, where all risks became systemic — G.M.O.s threaten more than they can potentially help. Ireland’s population was decimated by the effect of monoculture during the potato famine. Just consider that the same can happen at a planetary scale.Fifth, and what is most worrisome, is that the risk of G.M.O.s are more severe than those of finance. They can lead to complex chains of unpredictable changes in the ecosystem, while the methods of risk management with G.M.O.s — unlike finance, where some effort was made — are not even primitive.The G.M.O. experiment, carried out in real time and with our entire food and ecological system as its laboratory, is perhaps the greatest case of human hubris ever. It creates yet another systemic, “too big too fail” enterprise — but one for which no bailouts will be possible when it fails.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประการที่ห้าระบบเก็บไว้อาศัย "คาดการณ์" ไม่ได้สังเกตเห็นว่าประวัติที่ผ่านมาของการคาดการณ์โดยธนาคารกลางและนักเศรษฐศาสตร์สามารถนำมาใช้เพื่อให้ astrologists ดูดี แต่ระบบเศรษฐกิจทั้งหมดวางอยู่บนการคาดการณ์บอบบางเหล่านี้ -. ขณะที่เรากำลังเรียกร้องระบบที่มีการแยกชิ้นส่วนที่จะทนต่อข้อผิดพลาดการทำนายเราก็บอกซ้ำ ๆ ว่ามีหลักฐานว่าระบบมีเสถียรภาพที่เราอยู่ใน "การดูแลที่ดี" เป็นเรื่องธรรมดาที่ความผิดพลาดกรณีที่ไม่มีหลักฐานหาหลักฐานของการขาด สำหรับระบบการเงินที่จะทำงานได้แก้ปัญหาคือให้มันมีลักษณะคล้ายกับธุรกิจร้านอาหาร:. การกระจายอำนาจกับข้อผิดพลาดที่อยู่ในท้องถิ่นและที่ไม่สามารถนำมาลงเครื่องทั้งในฐานะที่เรากล่าวว่าระบบการเงินเกือบทรุดตัวลง แต่มันก็เป็นเงินเท่านั้น . ตอนนี้เราพบว่าตัวเองหันหน้าไปทางเกือบเดียวกันห้าชักนำระมัดระวังของเรากับการเจริญเติบโตในความนิยมของ GMOs แรกได้มีแนวโน้มที่จะติดป้ายทุกคนที่ไม่ชอบ GMOs AS Anti-วิทยาศาสตร์ - และใส่ไว้ในการต่อต้านยาปฏิชีวนะ antivaccine แม้ หมวดหมู่ฝังหัว มีแน่นอนไม่มีอะไรวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับการเปรียบเทียบ มิได้เป็นนักวิชาการภาวนาของ "ฉันทามติ" โต้แย้งทางวิทยาศาสตร์ที่ถูกต้อง. ที่น่าสนใจมีความคล้ายคลึงกันระหว่างข้อโต้แย้งที่มีโปรจีเอ็มโอและน้ำมันงูหลังมีการอาศัยในคำนิยามของวิทยาศาสตร์เครื่องสำอาง ค่าใช้จ่ายของ "การรักษาปฏิวัติ" ได้เล็งไปที่คนที่เข้าร่วมประกวดยาน้ำมันงูที่หันของศตวรรษที่ 20 (ในเวลานั้นอะไรที่มีลักษณะของความซับซ้อนได้รับการพิจารณา "ความคืบหน้า.") ประการที่สองเราจะบอกว่ามะเขือเทศที่แก้ไขไม่ได้แตกต่างจากมะเขือเทศธรรมชาติที่เกิดขึ้น นั่นเป็นสิ่งที่ผิด: กลไกทางสถิติโดยที่มะเขือเทศที่ถูกสร้างขึ้นโดยธรรมชาติเป็นด้านล่างขึ้นโดย tinkering ในขั้นตอนขนาดเล็ก (เช่นเดียวกับธุรกิจร้านอาหารแตกต่างจากธนาคารการติดเชื้อได้ง่าย) ในธรรมชาติมีข้อผิดพลาดอยู่ที่คุมขังและวิกฤตโดดเดี่ยว. ประการที่สามการโต้แย้งความรอดของเทคโนโลยีที่เราต้องเผชิญในด้านการเงินยังอยู่กับ GMOs ซึ่งมีวัตถุประสงค์ที่จะ "ช่วยเด็กโดยการให้พวกเขามีข้าวอุดมด้วยวิตามิน." ข้อบกพร่องข้อโต้แย้งที่เป็นที่เห็นได้ชัด : ในระบบที่ซับซ้อนเราไม่ทราบสาเหตุและมันจะดีกว่าที่จะแก้ปัญหาด้วยวิธีการที่ง่ายที่สุดและคนที่ไม่น่าจะก่อให้เกิดปัญหาใหญ่. ประการที่สี่โดยนำไปสู่เชิงเดี่ยว - ซึ่งเป็นที่เดียวกัน ทางการเงินที่มีความเสี่ยงทั้งหมดกลายเป็นระบบ - GMOs คุกคามมากกว่าที่พวกเขาอาจจะสามารถช่วยให้ ประชากรของไอร์แลนด์ถูกทำลายโดยผลของเชิงเดี่ยวในช่วงมันฝรั่งข้าวยากหมากแพง เพียงพิจารณาว่าเดียวกันสามารถเกิดขึ้นได้ในระดับดาวเคราะห์. ประการที่ห้าและสิ่งที่น่าเป็นห่วงมากที่สุดคือการที่ความเสี่ยงของ GMOs มีความรุนแรงมากขึ้นกว่าผู้การคลัง พวกเขาสามารถนำไปสู่เครือข่ายที่ซับซ้อนของการเปลี่ยนแปลงที่คาดเดาไม่ได้ในระบบนิเวศในขณะที่วิธีการของการบริหารความเสี่ยงที่มีการตัดแต่งพันธุกรรม - แตกต่างทางการเงินที่ความพยายามบางอย่างได้ทำ - ไม่ได้ดั้งเดิมแม้. การทดลองจีเอ็มโอดำเนินการในเวลาจริงและกับอาหารทั้งหมดของเรา และระบบนิเวศน์เป็นห้องปฏิบัติการของมันอาจจะเป็นกรณีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของความโอหังของมนุษย์ที่เคย มันจะสร้างอีกหนึ่งระบบ "ใหญ่เกินไปเกินไปล้มเหลว" องค์กร - แต่อย่างหนึ่งที่ไม่มีการอนุมัติงบประมาณจะเป็นไปได้เมื่อมันล้มเหลว