Explicit procedures for issue ident

Explicit procedures for issue identification are common in direct-dealing and low-context cultures where clear definition of issues is expected and seen as a precondition for productive talks. For instance, Israelis are especially known for their direct presentation of issues they want to discuss (Cohen, 1997; Klieman, 2005), as are Germans (Smyser, 2003). British and american negotiators are likely to present issues in a list, often with some elaboration of each item. French negotiators typically present a logical argument in their opening state-ments to support the topics or principles they want to discuss (Cogan.2003). At time, the inclusion or noninclusion of an item on a negotiation agenda is a delicate matter-and some negotiators may not be able to indicate open agreement to discuss certain issues. Thus, a negotiator may silently acquiesce or indirectly approve an issue is inclusion on an agenda. For example, in some circumstances, political constraints or the attitudes of a key constituency may require a negotiator to disapprove discussion of the issue-at least in public. However, the negotiator may indirectly approve the issue not by formally agreeing, but also by not overtly disagreeing to its inclusion on an agenda.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขั้นตอนที่ชัดเจนสำหรับการระบุปัญหาในการ จัดการโดยตรง และต่ำบริบทวัฒนธรรมที่คาด และถือเป็นเงื่อนไขในการเจรจามีประสิทธิภาพคำนิยามที่ชัดเจนของปัญหาได้ เช่น Israelis เป็นอย่างยิ่งที่รู้จักสำหรับงานนำเสนอของพวกเขาโดยตรงปัญหาที่พวกเขาต้องการพูดคุย (โคเฮน 1997 Klieman, 2005) เป็นชาวเยอรมัน (Smyser, 2003) อังกฤษ และอเมริกันผู้มีแนวโน้มที่จะนำเสนอประเด็นในรายการ มักจะทำคู่มือบางเล่มของแต่ละรายการ ฝรั่งเศสผู้นำอาร์กิวเมนต์ตรรกะในรัฐ-ments การเปิดการสนับสนุนหัวข้อหรือหลักที่พวกเขาต้องการพูดคุย (Cogan.2003) โดยทั่วไป ที่เวลา โดยรวม หรือ noninclusion ของสินค้าในการเจรจา วาระเป็นเรื่องละเอียดอ่อน- และบางผู้ไม่อาจระบุข้อตกลงเปิดการหารือเกี่ยวกับปัญหาบางอย่าง ดังนั้น การเจรจาอาจอยู่เบื้องหลัง acquiesce หรืออ้อมอนุมัติประเด็นถูกรวมไว้ในวาระการประชุมได้ ตัวอย่าง ในบางกรณี ทัศนคติของซึ่งตนสำคัญหรือข้อจำกัดทางการเมืองอาจเจรจากฤษฎีกาในการปฏิเสธของปัญหาที่อภิปรายสาธารณะน้อยที่สุดในการ อย่างไรก็ตาม เจรจาอาจอ้อมอนุมัติปัญหาไม่ โดยเงื่อนไขอย่างเป็นกิจจะลักษณะ แต่ยังไม่ overtly disagreeing ต้องการรวมไว้ในวาระการประชุม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขั้นตอนการปฏิบัติที่ชัดเจนสำหรับการระบุปัญหาที่พบบ่อยในการซื้อขายโดยตรงและวัฒนธรรมต่ำบริบทที่คำนิยามที่ชัดเจนของปัญหาที่เป็นที่คาดหวังและมองว่าเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับการเจรจามีประสิทธิผล ยกตัวอย่างเช่นอิสราเอลเป็นที่รู้จักกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการนำเสนอของพวกเขาโดยตรงของปัญหาที่พวกเขาต้องการที่จะหารือ (โคเฮน 1997; Klieman 2005) เช่นเดียวกับเยอรมัน (Smyser, 2003) เจรจาอังกฤษและอเมริกันมีแนวโน้มที่จะนำเสนอประเด็นในรายการมักจะมีรายละเอียดของแต่ละรายการบาง เจรจาฝรั่งเศสมักจะนำเสนอข้อโต้แย้งตรรกะในการเปิดของพวกเขารัฐ ments เพื่อสนับสนุนหัวข้อหรือหลักการที่พวกเขาต้องการที่จะหารือ (Cogan.2003) ในเวลารวมหรือ noninclusion ของรายการในวาระการประชุมการเจรจาต่อรองเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนและการเจรจาต่อรองบางอย่างอาจไม่สามารถที่จะระบุถึงการตกลงเปิดเพื่อหารือเกี่ยวกับปัญหาบางอย่าง ดังนั้นการเจรจาต่อรองอย่างเงียบ ๆ อาจจะยินยอมหรือโดยอ้อมอนุมัติการออกเป็นรวมอยู่ในวาระการประชุม ยกตัวอย่างเช่นในบางสถานการณ์ข้อ จำกัด ทางการเมืองหรือทัศนคติของการเลือกตั้งที่สำคัญอาจต้องมีการเจรจาต่อรองในการปฏิเสธการอภิปรายของปัญหาอย่างน้อยในที่สาธารณะ อย่างไรก็ตามการเจรจาต่อรองทางอ้อมอาจอนุมัติให้ออกไม่ได้โดยการตกลงอย่างเป็นทางการ แต่ยังไม่เปิดเผยไม่เห็นด้วยที่จะรวมอยู่ในวาระการประชุม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขั้นตอนที่ชัดเจนสำหรับการระบุปัญหาที่พบบ่อยในการติดต่อโดยตรงและวัฒนธรรมบริบทต่ำที่นิยามของปัญหาที่ชัดเจน คาด และเห็นเป็นเงื่อนไขล่วงหน้าสำหรับการเจรจาที่มีประสิทธิภาพ ตัวอย่าง อิสราเอลมีรู้จักกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการนำเสนอของพวกเขาโดยตรงของปัญหาที่พวกเขาต้องการเพื่อหารือเกี่ยวกับ ( Cohen , 1997 ; klieman , 2005 ) เป็นชาวเยอรมัน ( smyser , 2003 )การเจรจาของอังกฤษและอเมริกันมีแนวโน้มที่จะปัญหาปัจจุบันในรายการ มักจะมีรายละเอียดของแต่ละรายการ การเจรจาฝรั่งเศสมักจะแสดงอาร์กิวเมนต์ตรรกะ ments รัฐเปิดของพวกเขาเพื่อสนับสนุนหัวข้อหรือหลักการที่พวกเขาต้องการเพื่อหารือเกี่ยวกับ ( โคเกิ้น 2003 ) ที่เวลาการรวมหรือ noninclusion ของรายการในการเจรจาต่อรองวาระเป็นเรื่องละเอียดอ่อน และมีการเจรจาอาจไม่สามารถระบุเปิดข้อตกลงเพื่อหารือเกี่ยวกับปัญหาบางอย่าง ดังนั้น การเจรจาอาจเงียบ นิ่งเฉย หรือทางอ้อม ยอมรับปัญหาคือการรวมในระเบียบวาระการประชุม ตัวอย่างเช่น ในบางสถานการณ์ข้อจำกัดทางการเมือง หรือทัศนคติของการเลือกตั้งที่สำคัญอาจจะต้องเจรจาเพื่อปฏิเสธการอภิปรายปัญหาอย่างน้อยในที่สาธารณะ อย่างไรก็ตาม การเจรจาอาจเกิดจากปัญหาไม่ตกลงอนุมัติอย่างเป็นทางการ แต่ยังไม่เปิดเผยไม่เห็นด้วยที่จะรวมในระเบียบวาระการประชุม