Shizuka didn't stop crying until th

Shizuka didn't stop crying until the sun had begun to set and the cityscape was being dyed orange.

“I'm sorry, Satomi-kun. I've kept you waiting for a long time...”

Having returned to normal, Shizuka hurriedly wiped her tears away. However, that didn't wipe it all away, so Koutarou gently reached out with his hands to wipe away the rest.

“It's fine. I think you should be allowed to cry when visiting your parents' grave”

“Ah...”

Shizuka was surprised by the warmth coming from Koutarou's hand on her cheek. The thought of rejecting it didn't cross her mind at all, because that warmth was one of the things she desired.

“Besides, if we went home with you still crying, there might be a riot”

“That... might be, true...”

However, Shizuka began feeling something different from that warmth.

Shizuka had come into contact with Koutarou countless times before through exercising and practicing. It was because she trusted Koutarou that she had never thought much of it.

Something's strange...

However, that wasn't the case now. The warmth touching her cheek gave her a sense of fullness and security that she had never felt before. She began feeling that if she entrusted herself to this warmth, she would surely find happiness.

It's not like something's supposed to have changed...

It wasn't like something had changed on the surface. Shizuka and Koutarou were still the same as they always had been. But the vague feeling that Shizuka had been feeling deep inside changed into conviction.

Koutarou understood what Shizuka treasured, and he would treasure them with her.

That was what Shizuka now believed. It was a slight change, and it had sparked from a small chat. It might just be obvious, but feeling that small difference completely changed Shizuka.

A wish to be happy, expectations of the future, an elevated heart rate and unsettling feelings.

Something Shizuka had never felt before bloomed inside of her, growing ever larger. She had a vague understanding of what that feeling was. Since she loved gossip so much, she wasn't so thickheaded that she wouldn't notice. But she couldn't so easily accept it. Like Koutarou, when it came to herself, she became a lot more timid.

“T-That's right, Satomi-kun, there's something I want to ask you”

Mustering all of her remaining will, she pretended to be normal. Fortunately, this succeeded and Shizuka was able to talk to Koutarou like she always did. Of course, whether that really was fortunate or not is up to discussion.

“Sure, what is it?”

Koutarou didn't hesitate to agree. He also didn't think Shizuka seemed off. It was only obvious for one to be a little shaken up from visiting a grave.

“Uhm... actually, I kind of want you to give Aika-san some attention”

“Aika-san? That's true... she probably still hasn't gotten used to her new life”

“It's not just that...”

Shizuka shook her head. By now she had returned to her usual self. It was something she had struggled to bring up, but she was really worried.

“Satomi-kun, do you remember the other day when Aika-san wanted you to place a curse on her?”

“Yes. While it was to deceive the enemy, that sure did surprise me”

The other day, Maki had asked Koutarou to deprive her of her freedom. If they did indeed do so, they would be able to fool Darkness Rainbow. But because the means she had mentioned were too dangerous, they decided to fool them using a different way.

“Actually, Aika-san had one more hidden objective”

“Another objective? What would that be?”

“Aika-san was originally an orphan... and Darkness Rainbow was the only place she belonged to. She's now left them and come to stay with us, but she still hasn't gotten her feelings in order”

Maki was currently sharing room 206 with Shizuka. The two sympathized with each other’s circumstances and shared a lot between each other. That's why Shizuka understood Maki's feelings better than anyone else.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชิซูกะไม่หยุดร้องไห้จน กระทั่งดวงอาทิตย์ก็เริ่มที่จะตั้งเมืองได้ถูกย้อมสีส้ม"ฉันขอโทษ kun ซะโตะมิ ผมได้เก็บคุณรอเป็นเวลานาน..."มีมดุ ชิซูกะรีบเช็ดน้ำตาของเธอห่างกัน อย่างไรก็ตาม ที่ไม่ได้เช็ดมันทั้งหมด ดังนั้น Koutarou ค่อย ๆ เอื้อมมือของเขาเพื่อเช็ดส่วนเหลือ"ก็ดี ผมคิดว่า คุณควรอนุญาตให้ร้องไห้หาหลุมฝังศพของพ่อแม่""อา..."ชิซูกะรู้สึกประหลาดใจ โดยความอบอุ่นที่มาจากมือของ Koutarou ที่แก้ม ความคิดของการปฏิเสธมันไม่ได้ข้ามใจของเธอเลย เพราะความอบอุ่นนั้นเป็นหนึ่งในสิ่งที่เธอต้องการ",ถ้าเรากลับบ้านกับคุณยังคง ร้องไห้ อาจมีการจลาจล""ว่าอาจจะเป็น true..."อย่างไรก็ตาม ชิซูกะเริ่มรู้สึกบางสิ่งบางอย่างที่แตกต่างจากที่อบอุ่นชิซูกะมี Koutarou ครั้งนับไม่ถ้วนก่อนที่จะออกกำลังกาย และฝึก ก็ เพราะเธอเชื่อถือ Koutarou ที่เธอไม่เคยคิดมากของมันสิ่งที่ไม่แปลก...อย่างไรก็ตาม ที่ไม่ได้กรณีนี้ ความอบอุ่นสัมผัสแก้มของเธอให้เธอความรู้สึกของความแน่นและความปลอดภัยของที่เธอไม่เคยได้รู้สึกมาก่อน เธอเริ่มรู้สึกที่ถ้าเธอได้รับมอบหมายเองเพื่อความอบอุ่นนี้ เธอก็จะพบความสุขมันไม่ใช่ว่าบางสิ่งบางอย่างควรที่จะมีการเปลี่ยนแปลง...มันไม่ได้เหมือนสิ่งมีการเปลี่ยนแปลงบนพื้นผิว ชิซูกะและ Koutarou ก็ยังคงเหมือนกัน ตามที่พวกเขามักจะได้รับ แต่ความรู้สึกคลุมเครือที่ชิซูกะก็รู้สึกลึกลงความเชื่อมั่นKoutarou เข้าใจความคุณค่าของชิซูกะ และเขาจะสมบัติเหล่านั้นกับเธอนั่นคือสิ่งที่ชิซูกะตอนนี้เชื่อว่า มันมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย และมันได้จุดประกายจากแชทเล็ก มันอาจจะชัดเจน แต่รู้สึกความแตกต่างที่ขนาดเล็กสมบูรณ์เปลี่ยนชิซูกะความปรารถนามีความสุข ความคาดหวังในอนาคต มีอัตราหัวใจสูงขึ้น และความรู้สึกไม่มั่นคงสิ่งที่ชิซูกะก็ไม่เคยรู้สึกมาก่อนเมื่อยภายในของเธอ เติบโตใหญ่กว่าที่เคย เธอมีความเข้าใจสิ่งที่เป็นความรู้สึกที่คลุมเครือ ตั้งแต่เธอรักนินทามาก เธอไม่ thickheaded ว่า เธอคงไม่สังเกต แต่เธอไม่สามารถยอมรับได้ เช่น Koutarou ไปเอง เธอเป็นขี้อายมากขึ้น" T-ใช่ อะยะนะทะ-kun มีบางอย่างอยากถามคุณ"Mustering ทั้งหมดของเธอจะเหลือเธอหลอกลวงว่าจะปกติ โชคดี นี้ได้สำเร็จ และชิซูกะก็สามารถคุยกับ Koutarou เหมือนเธอได้เสมอ แน่นอน ว่า ที่จริง ๆ ประสบโชคดี หรือไม่เป็นถึงสนทนา"แน่นอน มันคืออะไร"Koutarou ไม่ลังเลที่จะยอมรับ เขายังไม่ได้คิดว่า ชิซูกะดูเหมือนปิด ก็ชัดเจนที่จะต้องเขย่าเล็กน้อยค่าจากมา" Uhm...จริง ชนิดของไม่ต้องการจะให้ความสนใจบางอย่าง Aika-ซาน""Aika ซัง ที่เป็นจริง...เธออาจจะยังไม่ได้ใช้ชีวิตใหม่ของเธอ ""ไม่เพียงแค่นั้น..."ชิซูกะส่ายหัวของเธอ โดยตอนนี้ เธอได้กลับไปตัวตนปกติของเธอ มันเป็นสิ่งที่เธอได้ต่อสู้เพื่อนำมาขึ้น แต่เธอกังวลจริง ๆ"อะยะนะทะ-kun คุณจำวันเมื่อ Aika ซังต้องคุณวางสาปเธอ""ใช่ ในขณะที่มันหลอกข้าศึก ที่แน่ใจได้ครับ"วัน Maki ได้ถาม Koutarou เปลื้องเธออิสระของเธอ ถ้าพวกเขาจริง ๆ ไม่ทำเช่นนั้น พวกเขาจะสามารถหลอกสายรุ้งแห่งความมืด แต่เนื่องจากวิธีที่เธอได้กล่าวถึงอันตรายเกินไป พวกเขาตัดสินใจที่จะหลอกโดยใช้วิธีแตกต่าง"จริง Aika ซังมีซ่อนอยู่มากกว่าหนึ่งวัตถุประสงค์""วัตถุประสงค์อื่นหรือไม่ ที่จะ""Aika ซังเดิมเฟิน... และความมืดสายรุ้งเธอเคยเป็น เธอมีนั้น และมาอยู่กับเราตอนนี้ แต่เธอยังคงไม่ได้รับความรู้สึกของเธอในใบสั่ง"Maki ได้อยู่ร่วมห้อง 206 กับชิซูกะ สอง sympathized กับสถานการณ์ของผู้อื่น และใช้ร่วมกันระหว่างกันมาก จึงชิซูกะเข้าใจความรู้สึกของ Maki ดีกว่าคนอื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชิซูกะก็ไม่ได้หยุดร้องไห้จนกระทั่งดวงอาทิตย์ก็เริ่มที่จะตั้งค่าและเป็นเมืองที่ถูกย้อมสีส้ม. "ฉันขอโทษ, ซาโตมิคุง ผมเคยทำให้คุณต้องรอเป็นเวลานาน ... " เมื่อกลับมาเป็นปกติ, ชิซูกะรีบเช็ดน้ำตาเธอออกไป แต่ที่ไม่ได้เช็ดทั้งหมดออกไปดังนั้น Koutarou ถึงออกเบา ๆ ด้วยมือของเขาเพื่อเช็ดส่วนที่เหลือ. "มันเป็นเรื่องที่ดี ฉันคิดว่าคุณควรได้รับอนุญาตที่จะร้องไห้เมื่อเข้าสู่หลุมฝังศพพ่อแม่ของคุณ " " อ่า ... " ชิซูกะรู้สึกประหลาดใจโดยความอบอุ่นที่มาจากมือ Koutarou บนแก้มของเธอ ความคิดของการปฏิเสธมันไม่ได้ข้ามใจของเธอเลยเพราะความอบอุ่นที่เป็นหนึ่งในสิ่งที่เธอต้องการ. "นอกจากนี้ถ้าเราไปที่บ้านกับคุณยังคงร้องไห้อาจจะมีการจลาจล" "นั่นอาจจะ ... จริง ... " แต่ชิซูกะเริ่มรู้สึกบางสิ่งบางอย่างที่แตกต่างจากความอบอุ่นที่. ชิซูกะได้เข้ามาติดต่อกับนับครั้งไม่ถ้วน Koutarou ก่อนที่จะผ่านการออกกำลังกายและการฝึก มันเป็นเพราะเธอที่เชื่อถือได้ Koutarou ว่าเธอไม่เคยคิดว่ามากของมัน. บางสิ่งบางอย่างแปลก ... แต่ที่ไม่ได้กรณีนี้ ความอบอุ่นสัมผัสแก้มของเธอทำให้เธอรู้สึกของความแน่นและความปลอดภัยว่าเธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน เธอเริ่มรู้สึกว่าถ้าเธอได้รับมอบหมายให้ตัวเองเพื่อความอบอุ่นนี้เธอก็จะพบกับความสุข. มันไม่เหมือนสิ่งที่ควรจะมีการเปลี่ยนแปลง ... มันไม่ได้เหมือนบางสิ่งบางอย่างมีการเปลี่ยนแปลงบนพื้นผิว ชิซูกะและ Koutarou ก็ยังคงเป็นเช่นเดียวกับพวกเขามักจะได้รับ แต่ความรู้สึกที่คลุมเครือว่าชิซูกะได้รับความรู้สึกลึกลงไปในการเปลี่ยนแปลงภายในความเชื่อมั่น. Koutarou เข้าใจสิ่งที่ชิซูกะที่รักและเขาจะได้สมบัติกับเธอ. นั่นคือสิ่งที่ชิซูกะเชื่อว่าตอนนี้ มันเป็นความเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยและมันได้จุดประกายจากการแชทที่มีขนาดเล็ก มันก็อาจจะเห็นได้ชัด แต่รู้สึกว่าแตกต่างเล็ก ๆ สมบูรณ์เปลี่ยนชิซูกะ. ความปรารถนาที่จะมีความสุขความคาดหวังของอนาคตอัตราการเต้นของหัวใจสูงและความรู้สึกไม่มั่นคง. บางสิ่งบางอย่างชิซูกะไม่เคยรู้สึกมาก่อนดอกด้านในของเธอเติบโตที่เคยมีขนาดใหญ่ เธอมีความเข้าใจที่คลุมเครือของสิ่งที่เป็นความรู้สึกว่า นับตั้งแต่ที่เธอรักมากนินทาเธอไม่ได้ดังนั้น thickheaded ว่าเธอจะไม่แจ้งให้ทราบล่วงหน้า แต่เธอไม่สามารถได้อย่างง่ายดายยอมรับมัน เช่น Koutarou เมื่อมันมากับตัวเองเธอก็กลายเป็นมากขี้อายมากขึ้น. "T-ที่เหมาะสม Satomi-kun มีบางอย่างที่ผมอยากจะขอให้คุณ" การชุมนุมทั้งหมดของเธอจะเหลือเธอแกล้งทำเป็นปกติ โชคดีที่นี้ประสบความสำเร็จและชิซูกะก็สามารถที่จะพูดคุยกับ Koutarou เหมือนที่เธอมักจะทำ แน่นอนไม่ว่ามันเป็นโชคดีหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับการสนทนา. "แน่นอนว่ามันคืออะไร?" Koutarou ไม่ลังเลที่จะยอมรับ นอกจากนี้เขายังไม่ได้คิดว่าชิซูกะดูเหมือนปิด มันเป็นเพียงที่ชัดเจนสำหรับหนึ่งที่จะเป็นเพียงเล็กน้อยเขย่าวงการจากการเยี่ยมชมหลุมฝังศพ. "อืม ... อันที่จริงผมชนิดของคุณต้องการที่จะให้ Aika ซังความสนใจบางอย่าง" "Aika ซัง? ที่จริง ... เธออาจจะยังไม่ได้อากาศที่ใช้ในการดำรงชีวิตใหม่ของเธอ " " มันไม่ใช่แค่ว่า ... " ชิซูกะส่ายหัวของเธอ โดยตอนนี้เธอได้กลับไปที่ตัวเองตามปกติของเธอ มันเป็นสิ่งที่เธอได้พยายามที่จะนำมาขึ้น แต่เธอก็ห่วงจริงๆ. "ซาโตมิคุงคุณจำวันอื่น ๆ เมื่อ Aika ซังอยากให้คุณวางคำสาปแช่งของเธอ?" "ใช่ ในขณะที่มันจะหลอกศัตรูที่แน่ใจว่าไม่แปลกใจฉัน " วันอื่น ๆ Maki ได้ถาม Koutarou ที่จะกีดกันเธอของเสรีภาพของเธอ หากพวกเขาไม่แน่นอนทำเช่นนั้นพวกเขาจะสามารถที่จะหลอกมืดสายรุ้ง แต่เป็นเพราะวิธีการที่เธอได้กล่าวถึงเป็นอันตรายเกินไปพวกเขาตัดสินใจที่จะหลอกพวกเขาโดยใช้วิธีที่แตกต่างกัน. "จริงๆแล้ว Aika ซังมีวัตถุประสงค์อีกหนึ่งที่ซ่อนอยู่" "วัตถุประสงค์อื่นได้หรือไม่ อะไรที่จะเป็น? " " Aika ซานเดิมเป็นเด็กกำพร้า ... และความมืดสายรุ้งเป็นสถานที่เดียวที่เธอเป็น เธอตอนนี้เหลือพวกเขาและมาพักอยู่กับเรา แต่เธอยังไม่ได้รับความรู้สึกของเธอในการสั่งซื้อ " Maki ได้รับในขณะนี้ห้องพัก 206 ร่วมกันกับชิซูกะ ทั้งสองเห็นใจกับสถานการณ์ของแต่ละคนและใช้ร่วมกันมากระหว่างกัน นั่นเป็นเหตุผลที่ชิซูกะเข้าใจความรู้สึกของ Maki ดีกว่าคนอื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชิซูกะไม่หยุดร้องไห้ จนพระอาทิตย์เริ่มจะตกแล้วท้องฟ้าถูกย้อมด้วยสีส้ม" ขอโทษนะ ซาโตมิ คุง ฉันรอตั้งนาน . . . "ให้กลับสู่ภาวะปกติ ชิซูกะ รีบเช็ดน้ำตาของเธอทันที อย่างไรก็ตาม , ที่ไม่ได้เช็ดมันออกไปทั้งหมด ดังนั้น โคทาโร่ค่อยๆยื่นมือของเขาไปเช็ดส่วนที่เหลือ" ไม่เป็นไร ฉันคิดว่าคุณควรจะได้รับอนุญาตให้ร้องไห้ตอนไปเยี่ยมหลุมศพของพ่อแม่ของคุณ "" อ่า . . . . . . . "ชิซูกะรู้สึกประหลาดใจโดยความอบอุ่นที่มาจากมือของโคทาโร่ที่แก้มของเธอ ความคิดของการปฏิเสธมันไม่ได้ในความคิดของเธอเลย เพราะไอที่เป็นหนึ่งในสิ่งที่เธอต้องการ" อีกอย่าง ถ้าเรากลับบ้านกับคุณยังร้อง อาจจะมีจลาจล”" . . . . . . . อาจจะจริง . . . . . . . "แต่ชิซุกะเริ่มรู้สึกบางอย่างที่แตกต่างจากที่ไอชิซูกะได้เข้ามาติดต่อกับโคทาโร่นับครั้งไม่ถ้วน ก่อนออกกําลังกาย และการฝึกปฏิบัติ มันเป็นเพราะว่าเธอเชื่อใจโคทาโร่ที่เธอไม่เคยคิดเท่าไหร่มีบางอย่างแปลก ๆ . . . . . . .แต่นั่นไม่ใช่กรณีนี้ ความอบอุ่นสัมผัสแก้มของเธอให้ความรู้สึกของความสมบูรณ์และความปลอดภัยที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน เธอเริ่มรู้สึกว่าถ้าเธอมอบหมายตัวเองเพื่อความอบอุ่นนี้ เธอจะต้องพบแต่ความสุขมันไม่ได้เป็นสิ่งที่ควรจะมีการเปลี่ยนแปลง . . . . . . .มันไม่ได้เป็นสิ่งที่มีการเปลี่ยนแปลงบนพื้นผิว ชิซูกะ และโคทาโร่ยังเหมือนกับพวกเขามักจะได้รับ แต่ความรู้สึกที่คลุมเครือว่า ชิซุกะ ได้รับความรู้สึกข้างในลึกๆ เปลี่ยนเป็น ความเชื่อมั่นโคทาโร่ ชิซูกะ เน้นเข้าใจ และเขารักให้กับเธอนั่นคือสิ่งที่ ชิซูกะ แล้วเชื่อ มันคือการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยและมันก็จุดประกายจากการสนทนาเล็ก ๆ มันอาจจะชัดเจน แต่รู้สึกว่าเล็กแตกต่างเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง ชิซึกะความปรารถนาที่จะมีความสุข ความคาดหวังในอนาคตของการยกระดับอัตราการเต้นหัวใจและความรู้สึกไม่มั่นคงชิซุกะมีบางอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน บานข้างในของเธอ การเติบโตที่เคยมีขนาดใหญ่ เธอมีความเข้าใจที่คลุมเครือของสิ่งที่ความรู้สึกนั้นได้ ในเมื่อเธอชอบนินทามาก เธอไม่ได้โง่ ที่เธอจะไม่สังเกตเห็น แต่เธอกลับไม่ได้รับ ชอบโคทาโร่ , เมื่อมันมาถึงตัว เธอกลายเป็นมากมักจะขี้อาย" อืม ใช่เเล้ว ซาโตมิ คุง มีบางอย่างที่ผมอยากถามคุณรวบรวมทั้งหมดของที่เหลือ จะแกล้งทำเป็นเป็นปกติ โชคดี นี้สำเร็จ และชิซูกะได้คุยกับโคทาโร่เหมือนที่เธอมักจะทำ แน่นอน ว่ามันคือโชคดีหรือไม่ คือ การสนทนา" ได้สิ อะไรล่ะ "โคทาโร่ก็ไม่ลังเลที่จะยอมรับ เขายังไม่ได้คิด ชิซูกะ ก็ดูออก มันเป็นเพียงที่ชัดเจนสำหรับหนึ่งจะตกใจนิดหน่อยจากการไปเยี่ยมหลุมศพ" อืม . . . . . . . อันที่จริง ฉันก็อยากให้คุณให้เวลาในความสนใจบางอย่าง "" ไอกะซัง ? นั่นก็จริง . . . . . . . เธออาจจะยังไม่ชินกับชีวิตใหม่ของเธอ "" ไม่ใช่แค่นั้น . . . . . . . "ชิซูกะ ส่ายหน้า โดยตอนนี้เธอได้กลับมาที่ตัวตนของเธอเลย มันเป็นสิ่งที่เธอต้องพูด แต่เธอกังวลจริงๆนะ" ซาโตมิคุง , คุณจำวันอื่น ๆเมื่อไอกะซังอยากสาปเช่งเธอ ? "" ครับ ขณะที่มันกำลังจะหลอกศัตรู ที่ชอบทำให้ฉันประหลาดใจ "วันก่อนมากิถามโคทาโร่เพื่อลิดรอนเสรีภาพของเธอเธอ ถ้าพวกเขาทำแน่นอนดังนั้นพวกเขาจะโง่ความมืด สีรุ้ง แต่เพราะหมายความว่าเธอได้กล่าวถึงอันตรายเกินไป พวกเขาตัดสินใจที่จะหลอกพวกเขาได้ใช้วิธีที่แตกต่างกัน" จริงๆ แล้ว เวลา ก็มีอีกหนึ่งที่ซ่อนอยู่ "" วัตถุประสงค์อื่น มันคืออะไรเหรอครับ "" ไอกะซานเดิมเป็นเด็กกำพร้า . . . . . . . และความมืดรุ้งเดียวที่เธออยู่ . ตอนนี้เธอได้จากไปและมาอยู่กับเรา แต่เธอยังไม่ได้ gotten ความรู้สึกของเธอเพื่อ "มากิเป็นปัจจุบันแบ่งห้อง 206 กับชิซูกะ 2 เห็นใจกันมากระหว่างสถานการณ์และแบ่งปันซึ่งกันและกัน นั่นเป็นเหตุผลที่ชั้นเข้าใจความรู้สึกของมากิ มากกว่าใคร