THE ORIGINS OF the Songkran festiva

THE ORIGINS OF the Songkran festival are ancient and have been widely studied. Scholars are relatively certain that the Songkran festival began with the animist Dtai people, some of whom still live in northern region of Thailand, Laos, and Vietnam. Songkran was probably a kind of fertility ceremony to celebrate the new year. The modern celebration and its origin myth were probably introduced by Brahmin priests.

The word Songkran derives from the Pali language of the Buddhist scriptures. In Pali the word Sankhara, or Sankranti in Sanskrit, refers to the movement of the sun from one sign of the Zodiac to another, here from Aries to Taurus. The word changed to Sangkan in Thai, and later to Songgran (Thai pronunciation) or Songkran (writing habit).

The Northern Thai people have their own folkloric explanation for the origins of the word. Songkran day itself is called Wan Sangkhan Lohng, and the day of the new year is called Pavenee Pee Mai. Wan Sangkhan Lohng is, according to local legend, the day that Lady Sangkhan passes by, as the word lohng means to ‘go away' or ‘pass by'. Technically it is the last day of the Lanna Lunar calendar, and the start of Pavenee Pee Mai.



The festival stretches over four days with Songkran day officially set on April 13th. Each day has its different focus and activities.

April 13th -- Wan Sangkhan Lohng. People clean their houses and prepare for the new year festival on this day. The Chiangmai Songkran parade traditionally takes place on this day involving revered Buddha images from the city's temples, floats, representative groups from the various districts of Chiangmai province, musicians, and traditionally costumed beauties all of whom are liberally drenched all along the parade route by the spectators.

April 14th -- Wan Nao. On Wan Nao people prepare cooked and preserved food to be used in Buddhist merit making on the next day. On this day people also go down to the Ping River to collect buckets of sand which is used to construct mold sand chedis, decorated with cut paper streamers and flowers, in the temple compound. When demolished, the sand from the chedis raises the level of the temple courtyard.

April 15th -- Wan Payawan. On this, the first day of the new year, people gathered at the wat in the early morning to offer the food prepared the previous day, fruit, new robes, and other goods to the monks. Traditionally this was the day when subdued water play started, but this has devolved to the exuberant water throwing that stretches over the four days of the festival.

April 16th -- Wan Paak Bpee. On this day people pay respect to their ancestors, elders, or people worthy of respect due to advanced age or senior position. Scented water is poured over the hands of the individuals being paid respect who in turn bless the participants in the ceremony.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มาของเทศกาลสงกรานต์โบราณ และมีศึกษากันอย่างแพร่หลาย นักวิชาการจะค่อนข้างแน่ใจว่า เริ่มเทศกาลสงกรานต์กับคน Dtai บ้า บางคนยังคงอาศัยอยู่ในภาคเหนือของประเทศไทย ลาว และประเทศเวียดนาม สงกรานต์อาจจะเป็นชนิดของพิธีความอุดมสมบูรณ์เพื่อเฉลิมฉลองปีใหม่ การเฉลิมฉลองที่ทันสมัยและตำนานต้นกำเนิดของมันได้อาจจะแนะนำ โดยพราหมณ์ปุโรหิตคำว่าสงกรานต์มาจากภาษาบาลีคัมภีร์พระพุทธศาสนา ในบาลีคำว่า แอด หรือ Sankranti ในภาษาสันสกฤต หมายถึงการเคลื่อนที่ของดวงอาทิตย์จากหนึ่งราศีที่นี่ที่อื่น จากราศีเมษกับราศีพฤษภ คำที่เปลี่ยน ไปจแซงแคนในไทย และ Songgran (ไทยออกเสียง) หรือสงกรานต์ (เขียนนิสัย)คนไทยภาคเหนือมีตนเองอธิบาย folkloric จากต้นกำเนิดของคำ วันสงกรานต์เองเรียกว่า Wan Sangkhan Lohng และวันปีใหม่เรียกว่า Pavenee Pee Mai Wan Sangkhan Lohng ตามตำนานท้องถิ่น วันที่เลดี้ Sangkhan ผ่าน เป็นคำว่า lohng หมาย ถึง 'หายไป' หรือ 'ผ่าน' เทคนิคมันเป็นวันสุดท้ายของปฏิทินจันทรคติล้านนา และการเริ่มต้นของ Pavenee Pee Maiเทศกาลยืดกว่าสี่วันพร้อมตั้งอย่างเป็นทางการในวันที่ ๑๓ เมษายนวันสงกรานต์ โฟกัสที่แตกต่างและกิจกรรมแต่ละวันแล้วApril 13th -- Wan Sangkhan Lohng. People clean their houses and prepare for the new year festival on this day. The Chiangmai Songkran parade traditionally takes place on this day involving revered Buddha images from the city's temples, floats, representative groups from the various districts of Chiangmai province, musicians, and traditionally costumed beauties all of whom are liberally drenched all along the parade route by the spectators.April 14th -- Wan Nao. On Wan Nao people prepare cooked and preserved food to be used in Buddhist merit making on the next day. On this day people also go down to the Ping River to collect buckets of sand which is used to construct mold sand chedis, decorated with cut paper streamers and flowers, in the temple compound. When demolished, the sand from the chedis raises the level of the temple courtyard.April 15th -- Wan Payawan. On this, the first day of the new year, people gathered at the wat in the early morning to offer the food prepared the previous day, fruit, new robes, and other goods to the monks. Traditionally this was the day when subdued water play started, but this has devolved to the exuberant water throwing that stretches over the four days of the festival.April 16th -- Wan Paak Bpee. On this day people pay respect to their ancestors, elders, or people worthy of respect due to advanced age or senior position. Scented water is poured over the hands of the individuals being paid respect who in turn bless the participants in the ceremony.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต้นกำเนิดของเทศกาลสงกรานต์ที่มีความเก่าแก่และได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวาง นักวิชาการมีความมั่นใจว่าการจัดงานเทศกาลสงกรานต์เริ่มต้นด้วยคน Dtai บ้าบางคนยังคงอาศัยอยู่ในภาคเหนือของไทยลาวและเวียดนาม สงกรานต์อาจจะเป็นชนิดของพิธีอุดมสมบูรณ์เพื่อเฉลิมฉลองปีใหม่ การเฉลิมฉลองที่ทันสมัยและมีตำนานต้นกำเนิดของมันอาจจะถูกนำมาใช้โดยนักบวชพราหมณ์. คำสงกรานต์มาจากภาษาบาลีของพระคัมภีร์ทางพุทธศาสนา ในภาษาบาลีคำว่าสังขารหรือ Sankranti ในภาษาสันสกฤตหมายถึงการเคลื่อนไหวของดวงอาทิตย์จากหนึ่งในสัญลักษณ์ของราศีไปยังอีกที่นี่จากราศีเมษไปราศีพฤษภ คำว่าเปลี่ยนไป Sangkan ในภาษาไทยและต่อมา Songgran (การออกเสียงภาษาไทย) หรือสงกรานต์ (เขียนนิสัย). คนภาคเหนือของไทยมีคำอธิบาย folkloric ของตัวเองสำหรับต้นกำเนิดของคำว่า วันสงกรานต์ของตัวเองที่เรียกว่า Wan Sangkhan Lohng และในวันปีใหม่ที่เรียกว่า Pavenee ฉี่เชียงใหม่ Wan Sangkhan Lohng คือตามตำนานท้องถิ่นวันที่เลดี้ Sangkhan ผ่านไปเป็น lohng คำหมายถึง 'หายไป' หรือ 'ผ่าน' ทางเทคนิคแล้วมันเป็นวันสุดท้ายของปฏิทินจันทรคติล้านนาและจุดเริ่มต้นของ Pavenee ฉี่เชียงใหม่. เทศกาลทอดยาวกว่าสี่วันกับวันสงกรานต์ตั้งอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 13 เมษายน ในแต่ละวันมีโฟกัสที่แตกต่างกันและกิจกรรม. 13 เมษายน - Wan Sangkhan Lohng คนทำความสะอาดบ้านของพวกเขาและเตรียมความพร้อมสำหรับการจัดงานเทศกาลปีใหม่ในวันนี้ ขบวนพาเหรด Chiangmai สงกรานต์เป็นประเพณีที่จะเกิดขึ้นในวันนี้ที่เกี่ยวข้องกับการเคารพนับถือพระพุทธรูปจากวัดเมืองลอยกลุ่มตัวแทนจากอำเภอต่างๆของจังหวัดเชียงใหม่ภูเก็ตดนตรีและความงามคิวประเพณีที่ทุกคนจะเปียกโชกไม่อั้นตลอดเส้นทางขบวนแห่ด้วย . ผู้ชม14 เมษายน - Wan หนาว กับคน Wan Nao เตรียมปรุงสุกและเก็บรักษาอาหารที่จะนำมาใช้ในทางพุทธศาสนาทำบุญในวันถัดไป ในวันนี้คนยังลงไปที่แม่น้ำปิงที่จะเก็บถังทรายที่ใช้ในการสร้างเจดีย์ทรายแม่พิมพ์ตกแต่งด้วยริ้วตัดกระดาษและดอกไม้ในบริเวณวัด เมื่อพังยับเยินทรายจากเจดีย์ที่ยกระดับของลานพระวิหาร. 15 เมษายน - Wan Payawan เกี่ยวกับเรื่องนี้ในวันแรกของปีใหม่คนรวมตัวกันที่วัดในตอนเช้าที่จะนำเสนออาหารที่จัดทำขึ้นเมื่อวันก่อนผลไม้อาภรณ์ใหม่และสินค้าอื่น ๆ ให้พระภิกษุ ประเพณีนี้เป็นวันเมื่อการเล่นน้ำเงียบเริ่มต้น แต่นี้ได้ตกทอดไปสาดน้ำอุดมสมบูรณ์ที่ทอดยาวกว่าสี่วันของการจัดงานเทศกาล. 16 เมษายน - Wan Paak Bpee ในวันนี้ผู้คนให้ความเคารพต่อบรรพบุรุษของพวกเขาผู้สูงอายุหรือคนที่คุ้มค่าของการเคารพเนื่องจากอายุขั้นสูงหรือตำแหน่งผู้บริหารระดับสูง น้ำหอมเทกว่ามือของบุคคลที่ได้รับการเคารพซึ่งในทางกลับอวยพรผู้เข้าร่วมในพิธี