“Come now…” khan growled with satis

“Come now…” khan growled with satisfaction, such anger, finally standing up and showing your strength. “You can punch me over and over again till your arm weakens.” His deep voice snapped you out of your current state. He released you and you helped Kirk to his feet and carried him out of the cell and to the infirmary for treatment. Within the next few weeks you changed, now hating the man you once felt sorry for, you couldn’t look to Khan as you passed by his cell, his eyes following you each time. He stopped eating, he grew weak and stopped getting up. It ate at your heart to see him like this, getting weaker and weaker each passing day. The once great Khan was now thin and if possible, more pale than you’ve ever seen him before.

“Compassion is a weakness. Caring is a weakness” you kept telling yourself. Khan grew weaker every day, you realized this and finally gave in and visited him “I won’t be soft” you thought to yourself as you walked in leaning against the wall.
Khan’s eyes were heavy as he looked up to see you, he smirked but weakly “Have you come here to mock me?” he sat against the opposite wall. Sighing you walked towards him and sat next to him on the floor. How could you possibly feel something for such a man, he harmed people, took innocent lives, yet you knew what he was doing he thought was right.

“You’re weak, you need to eat.” You pulled a mars bar from your pocket and unwrapped it before handing it to him. Khan looked to you, puzzled why you would want him to gain strength again.

“You are still too kind” he said.

“Yeah, but you still need to eat and gain your strength back so I can kick your ass again” It was tough not to chuckle. Holding the bar up to his lips “tsk.. Khan, eat up please.” He took the bar, eyeing you wearily but took a bite. “As long as you promise to eat and gain your strength, I’ll come back daily to visit with you and give you food you care for. Yeah?” You said. Khan chuckled deeply and nodded his head.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"มาตอนนี้..." เชียงคาน growled พึงพอใจ ความโกรธดังกล่าว ในที่สุดก็ลุกขึ้นยืน และแสดงความแข็งแรงของคุณ" คุณสามารถชกต่อยฉันซ้ำแล้วซ้ำอีกจนแขนอ่อนตัว" เสียงของเขาลึกจัดชิดคุณจากสถานะปัจจุบันของคุณ เขาปล่อยคุณ และคุณช่วยโบสถ์เพื่อเท้าของเขา และนำเขาออก จากเซลล์ และโรงพยาบาลสำหรับการรักษา ภายในสัปดาห์คุณเปลี่ยน ตอนนี้เกลียดคนที่คุณเคยรู้สึกขออภัย คุณไม่สามารถมองไปที่คานขณะที่คุณเดินผ่านเซลล์ของเขา ตาของเขาต่อไปแต่ละครั้ง เขาหยุดกิน เขาเติบโตอ่อนแอ และหยุดการรับขึ้น มันกินในหัวใจของคุณจะเห็นเขาเช่นนี้ การอ่อน และอ่อนแต่ละวันผ่าน คานดีครั้งเดียวคือตอนนี้บาง และถ้าเป็นไปได้ เพิ่มเติมอ่อนกว่าที่คุณเคยเห็นมาก่อน"ความเมตตาเป็นความอ่อนแอ การดูแลคือจุดอ่อน "คุณเก็บไว้บอกตัวเอง คานโตอ่อนทุกวัน คุณรู้นี้ และสุดท้ายให้ใน และชมเขา "ผมจะไม่นุ่มนวล" คุณคิดกับตัวเองขณะที่คุณเดินในพิงกับผนังคานตาถูกหนักเท่าเขามองขึ้นไปเห็นคุณ เขา smirked แต่เขาอ่อน "มานี่แซวฉัน" นั่งกับผนังตรงข้าม Sighing คุณเดินเข้าไปหาเขา และนั่งถัดจากเขาบนชั้น วิธีคุณอาจจะรู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างสำหรับคน คนที่ทำลายเขา เอาชีวิตผู้บริสุทธิ์ แต่คุณรู้ว่าสิ่งที่เขาทำเขาคิดว่า ถูกต้อง"คุณกำลังอ่อนแอ คุณจำเป็นต้องกิน" คุณดึงบาร์ mars จากกระเป๋าของคุณ และห่อก่อนยกให้ผู้อื่นเขา คานมองคุณ งงทำไมคุณจะต้องการให้เขารับความแข็งแรงอีกครั้ง"คุณจะยังดีเกินไป" เขากล่าวว่า"ใช่ แต่คุณยังคงต้องกิน และรับความแข็งแรงของคุณกลับมาเพื่อให้ฉันสามารถเตะตูดของคุณอีกครั้ง" ก็ยากที่จะหัวเราะไม่ กดแถบถึงริมฝีปากของเขา "ทีเอสเค... เชียงคาน กินโปรด" เขาเอาบาร์ eyeing คุณงาน แต่กัดเอา "ตราบใดที่คุณสัญญาว่า จะกิน และรับความแข็งแรงของคุณ ฉันจะมาวันกลับจะแวะไปกับคุณ และให้คุณดูแลอาหาร ใช่หรือไม่" กล่าวว่า ขันเบา ๆ ลึก และเลยต้องศีรษะของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"มาตอนนี้ ... " ข่านคำรามด้วยความพึงพอใจความโกรธดังกล่าวในที่สุดก็ลุกขึ้นยืนและการแสดงความแข็งแรงของคุณ "คุณสามารถเจาะผมซ้ำแล้วซ้ำอีกจนแขนของคุณอ่อนตัว." เสียงทุ้มลึกของเขาตะคอกคุณออกจากสถานะปัจจุบันของคุณ เขาปล่อยให้คุณและคุณช่วยเคิร์กไปที่เท้าของเขาและพาเขาออกจากเซลล์และโรงพยาบาลเพื่อรับการรักษา ภายในไม่กี่สัปดาห์ถัดไปที่คุณเปลี่ยนตอนนี้เกลียดคนที่คุณเคยรู้สึกเสียใจกับคุณจะไม่สามารถมองไปที่ข่านในขณะที่คุณเดินผ่านไปมามือถือของเขาดวงตาของเขาต่อไปนี้คุณในแต่ละครั้ง เขาหยุดกินเขาเติบโตที่อ่อนแอและหยุดได้รับการขึ้น มันกินในหัวใจของคุณจะเห็นเขาเช่นนี้ได้รับการปรับตัวลดลงและอ่อนแอแต่ละวันที่ผ่าน ผู้ยิ่งใหญ่ครั้งเดียวข่านตอนนี้บางและถ้าเป็นไปได้อ่อนมากกว่าที่คุณเคยเห็นเขาเคยเป็นมาก่อน.

"ความเมตตาคือความอ่อนแอ การดูแลเป็นจุดอ่อน "ที่คุณเก็บไว้บอกตัวเอง ข่านเติบโตปรับตัวลดลงทุกวันคุณตระหนักในเรื่องนี้และในที่สุดก็ยอมและเยี่ยมชมเขาว่า "ฉันจะไม่อ่อน" คุณคิดว่าตัวเองเป็นคุณเดินเข้ามาในยืนพิงผนัง.
ตาข่านหนักขณะที่เขามองขึ้นไปเห็นคุณเขา smirked แต่อย่างอ่อน "คุณมาที่นี่เพื่อเยาะเย้ยฉัน?" เขานั่งอยู่กับผนังด้านตรงข้าม ถอนหายใจคุณเดินไปหาเขาและนั่งถัดจากเขาอยู่บนพื้น คุณอาจจะได้อาจจะรู้สึกว่าบางอย่างเช่นชายคนหนึ่งที่เขาทำร้ายคนเอาชีวิตผู้บริสุทธิ์ แต่คุณรู้ว่าสิ่งที่เขาทำเขาคิดว่าถูกต้อง.

"คุณกำลังอ่อนแอคุณต้องกิน." คุณดึงบาร์จากดาวอังคารของคุณ กระเป๋าและห่อมันก่อนที่จะมอบให้เขา ข่านมองไปที่คุณงงว่าทำไมคุณต้องการให้เขาได้รับความแข็งแรงอีกครั้ง.

"คุณยังคงใจดีเกินไป" เขากล่าว.

"ใช่ แต่คุณยังคงต้องกินและได้รับความแข็งแรงของคุณกลับมาดังนั้นฉันสามารถเตะตูดของคุณอีกครั้ง" มันเป็น ยากที่จะไม่หัวเราะหึๆ โฮลดิ้งบาร์ถึงริมฝีปากของเขา "TSK .. ข่านกินโปรด." เขาเอาบาร์ eyeing คุณเบื่อหน่าย แต่เอากัด "ตราบใดที่คุณสัญญาว่าจะกินและได้รับความแข็งแรงของคุณผมจะกลับมาในชีวิตประจำวันไปเที่ยวกับคุณและให้คุณอาหารที่คุณดูแล ใช่? "คุณบอกว่า ข่านหัวเราะอย่างล้ำลึกและพยักหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" โธ่ . . . . . . . " ข่านคำรามด้วยความพึงพอใจ เช่น ความโกรธ ก็ยืนขึ้นและแสดงความแข็งแรง " เธอจะชกฉันอีกจนแขนที่อ่อนแรง " เสียงทุ้มๆ ของเขาหลุดจากสถานะปัจจุบันของคุณ เขาปล่อยตัวคุณและช่วยคุณเคิร์ก เท้าของเขาและพาเขาออกจากเซลล์ และไปที่ห้องพยาบาลเพื่อทำการรักษา ภายในไม่กี่สัปดาห์ถัดไป คุณเปลี่ยน ตอนนี้เกลียดผู้ชายที่เธอเคยรู้สึกเสียใจที่คุณไม่ได้มองไปที่ขัน ตามที่คุณผ่านมือถือของเขา ดวงตาของเขาต่อไปนี้คุณในแต่ละครั้ง เขาหยุดกิน เขาเติบโตที่อ่อนแอและหยุดรับขึ้น มันกินหัวใจที่เห็นเขาแบบนี้ อ่อนแรงลงเรื่อยๆทุกๆวัน ครั้งยิ่งใหญ่ข่านคือตอนนี้บาง และถ้าเป็นไปได้ อ่อนกว่าที่คุณเคยเห็นเขามาก่อน" เมตตา คือจุดอ่อน การเป็นจุดอ่อน " เธอพร่ำบอกตัวเอง ข่านที่เติบโตแข็งแกร่ง ทุกๆวัน , คุณตระหนักถึงนี้และในที่สุดก็ยอมและชมเขาว่า " ไม่เบา " คุณคิดว่าตัวเองเป็นคุณเดินเข้าไปพิงกับผนังข่านเป็นตาหนักเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นเห็นเธอ เขาแสยะยิ้มแต่อย่างอ่อน " มาเยาะเย้ยฉันเหรอ " เขานั่งพิงผนังตรงข้าม คุณเดินต่อ เขาถอนหายใจ และนั่งลงข้างเขา บนพื้น คุณอาจจะรู้สึกบางอย่างกับชายผู้นั้น เขาทำร้ายผู้คน เอาชีวิตผู้บริสุทธิ์ แต่คุณรู้ว่าสิ่งที่เขาทำเขาคิดถูก" คุณอ่อนแอ คุณต้องกิน คุณดึงแถบดาวอังคารจากกระเป๋าของคุณ และใส่มัน ก่อนจะส่งมันให้กับเขา ข่านมองคุณ งง ทำไมคุณถึงอยากให้เขามีกำลังใจอีกครั้ง" เธอยังใจดีเกินไป " เขากล่าว" ใช่ แต่คุณยังคงต้องการที่จะกินและได้รับความแข็งแรงของคุณกลับมาดังนั้นฉันจะเตะก้นแกอีก " มันไม่ยากที่จะหัวเราะเบาๆ จับบาร์ถึงริมฝีปากของเขา " . . . . . . . . . ข่าน กินซะเถอะ เขาเอาบาร์หมายตาคุณอิดโรยแต่เอางับ " ตราบใดที่เธอสัญญาว่า จะกินและจะได้มีแรง เดี๋ยวผมกลับมาทุกวันเพื่อเยี่ยมชมกับคุณ และให้คุณอาหารที่คุณดูแล ใช่ " เธอกล่าว ข่านหัวเราะลึกๆพลางพยักหน้า