To characterize the utilization of

To characterize the utilization of Brunei Bay by green turtles, we explored whether the seagrass bed in the geographically
deeply indented Brunei Bay is utilized by green turtles originating from the proximate or distal rookeries. Previous studieshave indicated that green turtles often forage in mixed aggregations drawn from various nesting populations (Bass
et al.,
2006;
Dethmers
et al.,
2010;
Nishizawa
et al.,
2013), whereas some foraging aggregations are mainly contributed by specific
populations (Dutton
et al.,
2008;
Prosdocimi
et al.,
2012;
Nishizawa
et al.,
2013;
Naro-Maciel
et al.,
2014). Juvenile sea
turtles reach their foraging grounds by transportation of oceanic current in combination with their own active swimming
(Putman
and
Mansfield,
2015), and sea turtles in foraging grounds will return to nest at their natal regions known as natal
homing, which forms genetic differences among rookeries (Allard
et al.,
1994;
Bowen,
1995). Therefore, knowledge on the
connectivity between green turtles in nesting and foraging grounds can be used to quantify the impact of threats. In addition,
the size class of green turtles inhabiting Brunei Bay remains unclear. Possible ontogenetic changes in foraging grounds have
been explored based on green turtles in Japan (Hayashi
and
Nishizawa,
2015). In fact, almost all turtles captured in Mantanani
Island, Malaysia, are juveniles (Pilcher,
2010;
Jensen
et al.,
in press-a); hence, the composition of size classes is important to
formulate a comprehensive management plan and policies for sea turtles in Southeast Asia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลักษณะการใช้ประโยชน์จากบรูไนอ่าวเต่าสีเขียวที่เราสำรวจว่าแหล่งหญ้าทะเลในทางภูมิศาสตร์
เว้าลึกบรูไนเบย์ถูกนำมาใช้โดยเต่าเขียวมาจาก rookeries ใกล้เคียงหรือปลาย studieshave ก่อนหน้านี้ชี้ให้เห็นว่าเต่าเขียวมักจะหาอาหารในการรวมผสมมาจากประชากรรังต่างๆ (เบส
, et al.,
2006;
DETHMERS
, et al.,
2010;
Nishizawa
., et al,
2013) ในขณะที่บางคนรวมตัวหาอาหารจะมีส่วนทำให้ส่วนใหญ่โดยเฉพาะ
ประชากร ( ดัตตัน
, et al.,
2008;
Prosdocimi
, et al.,
2012;
Nishizawa
, et al.,
2013;
Naro-Maciel
., et al,
2014) ทะเลเยาวชน
เต่าเข้าถึงพื้นที่หาอาหารของพวกเขาโดยการขนส่งของปัจจุบันมหาสมุทรร่วมกับการว่ายน้ำของตัวเองที่ใช้งาน
(Putman
และ
Mansfield,
2015) และเต่าทะเลในการหาอาหารบริเวณจะกลับไปที่รังในภูมิภาคเกี่ยวกับการเกิดของพวกเขาเป็นที่รู้จักกันเป็น Natal
กลับบ้านซึ่งรูปแบบแตกต่างทางพันธุกรรม ในหมู่ rookeries (อัลลาร์
, et al.,
1994;
เวน
1995) ดังนั้นความรู้เกี่ยวกับ
การเชื่อมต่อระหว่างเต่าสีเขียวในการทำรังและพื้นที่หาอาหารสามารถใช้ในการวัดปริมาณผลกระทบของภัยคุกคาม นอกจากนี้
ชั้นขนาดของเต่าเขียวพำนักอยู่ในบรูไนดารุเบย์ยังคงไม่ชัดเจน การเปลี่ยนแปลง ontogenetic เป็นไปได้ในพื้นที่หาอาหารได้
รับการสำรวจขึ้นอยู่กับเต่าเขียวในประเทศญี่ปุ่น (ฮายาชิ
และ
Nishizawa,
2015) ในความเป็นจริงเกือบทุกเต่าบันทึกใน Mantanani
เกาะมาเลเซียเป็นหนุ่มสาว (Pilcher,
2010
เซ่น
., et al,
ในการกด-A); ดังนั้นองค์ประกอบของชั้นเรียนขนาดเป็นสิ่งสำคัญที่จะ
กำหนดแผนการจัดการที่ครอบคลุมและนโยบายสำหรับเต่าทะเลในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลักษณะการใช้ของบรูไนอ่าวเต่าสีเขียว เราสำรวจว่าหญ้าทะเลในภูมิศาสตร์อ่าวลึกเว้าบรูไนใช้เต่าเขียวที่มาจาก rookeries ใกล้เคียงหรือปลาย . studieshave ก่อนหน้านี้พบว่าเต่าสีเขียวมักจะผสมอาหารสัตว์หลายชนิด ได้มาจากประชากรรังต่างๆ ( เบสet al . ,2006 ;dethmerset al . ,2010นิชิซาว่าet al . ,2013 ) ส่วนบางเช่นการรวมส่วนใหญ่สนับสนุนโดยเฉพาะประชากร ( ดัตตันet al . ,2008 ;prosdocimiet al . ,2012 ;นิชิซาว่าet al . ,2013 ;นารุมาร์เซลet al . ,2014 ) เด็กทะเลเต่าถึงการหาอาหารบริเวณโดยการขนส่งทางทะเลปัจจุบันร่วมกับว่ายปราดเปรียวของพวกเขาเอง( พัตเมินและแมนส์ฟีลด์ ,2015 ) และเต่าทะเล เช่นลานจะกลับไปยังรังของพวกเขาเกี่ยวกับภูมิภาคที่เรียกว่านาตาลกลับบ้าน ซึ่งรูปแบบความแตกต่างทางพันธุกรรมของ rookeries ( อัลet al . ,1994 ;โบเวน1995 ) ดังนั้น ความรู้ในการเชื่อมต่อระหว่างเต่าสีเขียวและพื้นที่ทำรังผึ้งสามารถใช้วัดปริมาณผลกระทบของภัยคุกคาม นอกจากนี้ขนาดชั้นเรียนของเต่าสีเขียวที่อาศัยอยู่ในอ่าวบรูไนยังไม่ชัดเจน ได้รับการ ontogenetic หาอาหารบริเวณมีการสํารวจยึดเต่าสีเขียวในญี่ปุ่น ( ฮายาชิและนิชิซาว่า ,2015 ) ในความเป็นจริง , เต่าเกือบทั้งหมดถูกจับใน mantananiเกาะ , มาเลเซีย , และ พิลเชอร์ ,2010เจนเซ่นet al . ,ใน press-a ) ; ดังนั้น องค์ประกอบของขนาดชั้นเรียนเป็นสำคัญกำหนดแผนและนโยบายที่ครอบคลุมการจัดการสำหรับเต่าทะเลในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้