Legal actions[edit]On February 16,

Legal actions[edit]
On February 16, 2004, Music Canada applied to the Federal Court to force five major Canadian internet service providers — Shaw Communications Inc., Telus Corp., Rogers Cable, Bell Canada's Sympatico service and Quebec's Vidéotron — to hand over the names of 29 people accused of copyright infringement through peer-to-peer file sharing. On April 2005, Vidéotron indicated its willingness to supply customer information to Music Canada.[9]

On March 31, 2004, in the case of BMG v. John Doe, Justice Konrad von Finckenstein of the Federal Court of Canada ruled that making music available for download over the Internet was not equivalent to distribution and was thus noninfringing. The Justice compared the peer-to-peer filesharing activities to "having a photocopier in a library room full of copyrighted material" and wrote that there was no evidence of unauthorized distribution presented.[10] The Federal Court of Appeal upheld the lower courts ruling denying the disclosure of the customers' identities, but, in reference to "what would or would not constitute infringement of copyright," stated: "such conclusions should not have been made in the very preliminary stages of this action, since they would require a consideration of the evidence as well as the law applicable to such evidence after it has been properly adduced, and could be damaging to the parties if a trial takes place."[11] The Copyright Board of Canada earlier that year had included downloading music in the list of "private copying" activities for which tariffs on blank media applied. (Private copying is the act of copying music for personal use from a noninfringing source, and is itself noninfringing.) That made it extremely unlikely that downloaders could be successfully prosecuted, leaving only the possibility of acting against uploaders, those supplying the works to others on the networks.[citation needed]

Wikinews has related news: Payment pending; Canadian recording industry set for six billion penalties?
In 2008, the operators of the isoHunt website filed a motion with the Supreme Court of British Columbia seeking a declaratory judgment affirming the legality of their operation. The motion was denied, and the court ruled a full trial was needed. This decision was appealed by the operators of isoHunt; the appeal was also denied. In late 2009, isoHunt filed a formal suit against Music Canada and the four "major" record labels seeking "declaratory relief to clarify its legal rights."[12]

Additionally, in October 2008, the four main members of Music Canada were sued by the estate of Chet Baker and several other artists for copyright infringement. The major claims in this lawsuit are as follows:

That some three hundred thousand works were illegally distributed by the Music Canada's members, and
That they failed to seek proper licensing and distribution agreements with the creators of the aforementioned works, instead placing the works on what is colloquially referred to as a "pending list" (i.e., any payments to be made for the use of the aforementioned works are reserved, pending an agreement with the artists who created the works).
As the standard punitive damages for each act of infringement is set at $20,000, and there are three hundred thousand works on the "pending lists", Music Canada could have faced punitive damages of a minimum of $6 billion.[13] On November 8, 2011, the suit was settled out of court for over $45 million.[14]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การดำเนินการทางกฎหมาย [แก้ไข]บน 16 กุมภาพันธ์ 2004 เพลงแคนาดากับศาลรัฐบาลกลางบังคับหลักห้าผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตแคนาดา — Shaw สื่อสาร Inc. เทลุส คอร์ป สายโรเจอร์ส เบลล์แคนาดา Sympatico บริการ และ Vidéotron ของควิเบก — มือผ่านชื่อ 29 คนที่ถูกกล่าวหาว่าละเมิดลิขสิทธิ์โดยเพียร์เพื่อเพียร์แฟ้มใช้ร่วมกัน ในเดือน 2005 เมษายน Vidéotron แสดงความยินดีที่จะจัดหาข้อมูลลูกค้าเพลงแคนาดา[9]On March 31, 2004, in the case of BMG v. John Doe, Justice Konrad von Finckenstein of the Federal Court of Canada ruled that making music available for download over the Internet was not equivalent to distribution and was thus noninfringing. The Justice compared the peer-to-peer filesharing activities to "having a photocopier in a library room full of copyrighted material" and wrote that there was no evidence of unauthorized distribution presented.[10] The Federal Court of Appeal upheld the lower courts ruling denying the disclosure of the customers' identities, but, in reference to "what would or would not constitute infringement of copyright," stated: "such conclusions should not have been made in the very preliminary stages of this action, since they would require a consideration of the evidence as well as the law applicable to such evidence after it has been properly adduced, and could be damaging to the parties if a trial takes place."[11] The Copyright Board of Canada earlier that year had included downloading music in the list of "private copying" activities for which tariffs on blank media applied. (Private copying is the act of copying music for personal use from a noninfringing source, and is itself noninfringing.) That made it extremely unlikely that downloaders could be successfully prosecuted, leaving only the possibility of acting against uploaders, those supplying the works to others on the networks.[citation needed] วิกิมีที่เกี่ยวข้องกับข่าว: ชำระเงินรอ ชุดสำหรับโทษปรับ 6 พันล้านอุตสาหกรรมบันทึกแคนาดาใน 2008 ตัวดำเนินการของเว็บไซต์ด้วยแล้วเก็บข้อมูลภาพเคลื่อนไหวด้วยการฎีกาของบริติชโคลัมเบียไม่ปฏิญญาเห็นพ้องกฎหมายของการทำงานของ การเคลื่อนไหวถูกปฏิเสธ และศาลปกครองต้องทดลองเต็มรูปแบบ ตัดสินใจนี้ถูกร้อง โดยตัวของด้วยแล้ว นอกจากนี้ยังถูกปฏิเสธการอุทธรณ์ ในช่วงปลายปี 2552 ด้วยแล้วยื่นชุดอย่างเป็นทางการกับเพลงแคนาดาและสี่ "สำคัญ" บันทึกป้ายหา "declaratory บรรเทาทุกข์ชี้แจงสิทธิทางกฎหมาย"[12]นอกจากนี้ ในเดือน 2008 ตุลาคม สมาชิกหลักสี่เพลงแคนาดาถูก sued โดยนิคมเชษฐ์เบเกอร์และศิลปินอื่น ๆ หลายสำหรับการละเมิดลิขสิทธิ์ เรียกร้องหลักในคดีนี้จะเป็นดังนี้:ว่า บางงานสามแสนถูกผิดกฎหมายกระจาย โดยเพลงแคนาดา และพวกเขาไม่สามารถหาเหมาะสมอนุญาตให้ใช้สิทธิ์และแจกจ่ายข้อตกลงกับผู้สร้างงานดังกล่าว ทำงานอะไรเป็น colloquially แทน เรียกว่า "รายการรอ" (เช่น ชำระเงินใด ๆ ที่จะทำการใช้งานดังกล่าวมีจอง ข้อตกลงกับศิลปินที่สร้างงานที่ค้างอยู่)ตั้งไว้ที่ $20000 หาย punitive มาตรฐานสำหรับแต่ละการกระทำการละเมิด และมีงานสามแสนใน "รายการค้างอยู่" แคนาดาเพลงไม่ต้องเผชิญ punitive ความเสียหายต่ำสุดของ $6 พันล้าน[13] เมื่อ 8 พฤศจิกายน 2554 สูทถูกแล้วตำรวจสำหรับ $45 ล้าน[14]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กฎหมายการกระทำ [ แก้ไข ]
เมื่อกุมภาพันธ์ 16 , 2004 , ฟังเพลงแคนาดาใช้ในศาลรัฐบาลกลางบังคับห้าสาขาแคนาดา บริการ อินเทอร์เน็ต ผู้ให้บริการ - ชอว์สื่อสารอิงค์ , Telus . โรเจอร์สเคเบิล , เบลล์แคนาดา sympatico บริการและควิเบก vid จาก otron - ส่งรายชื่อ 29 คน ที่ถูกกล่าวหาว่าละเมิดลิขสิทธิ์ผ่านทางเพียร์ทูเพียร์ใช้แฟ้มร่วมกัน . ในเดือนเมษายน ปี 2005โดยผู้ otron แสดงความตั้งใจของตนที่จะจัดหาข้อมูลลูกค้าในแคนาดาเพลง [ 9 ]

วันที่ 31 มีนาคม 2004 ในกรณีของ BMG โวลต์จอห์นโด ความยุติธรรม คอนราดฟอน finckenstein ของศาลรัฐบาลกลางของแคนาดาปกครองที่ทำให้เพลงสามารถดาวน์โหลดผ่านทางอินเทอร์เน็ตก็ไม่เทียบเท่ากับการกระจายและจึง noninfringing .ความยุติธรรมแบบโปรแกรมแชร์ไฟล์กับกิจกรรม " มีถ่ายเอกสารในห้องสมุดห้องเต็มของวัสดุที่มีลิขสิทธิ์ " และเขียนว่า ไม่มีหลักฐานการอนุญาตเสนอ [ 10 ] Federal ศาลอุทธรณ์ยึดถือศาลล่างพิพากษาปฏิเสธการเปิดเผยตัวตนของลูกค้า แต่ในการอ้างอิงถึง " สิ่งที่จะหรือจะไม่ถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ " ระบุ " เช่น ข้อสรุปที่ไม่ควรได้รับการทำในขั้นตอนเบื้องต้นของการกระทำนี้มาก เพราะพวกเขาจะต้องมีการพิจารณาหลักฐาน รวมทั้งกฎหมายที่ใช้บังคับกับหลักฐานดังกล่าวหลังจากที่มันได้ถูก adduced และอาจจะสร้างความเสียหายกับหรือถ้าการทดลองใช้เวลาสถานที่" [ 11 ] คณะกรรมการลิขสิทธิ์ของแคนาดาเมื่อต้นปีนั้นได้รวมอยู่ในการดาวน์โหลดเพลงในรายการ " คัดลอก " กิจกรรมส่วนตัวที่ไทยเปล่าสื่อที่ใช้ ( คัดลอกส่วนบุคคลคือการกระทำของการคัดลอกเพลงสำหรับใช้ส่วนตัวจาก noninfringing แหล่งที่มา และ เป็น ตัว noninfringing ) ทำให้ยากมากที่ downloaders สามารถทำการฟ้องร้องเหลือเพียงความเป็นไปได้ของการแสดงกับ uploaders , ผู้จัดหางานแก่ผู้อื่นในเครือข่าย . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]

วิกิข่าวมีข่าวที่เกี่ยวข้อง : เงินค้างอยู่ ; อุตสาหกรรมแผ่นเสียงชาวแคนาดาตั้งหกพันล้านลงโทษเหรอ ?
ใน 2008ผู้ประกอบการของเว็บไซต์ผ่านการเชื่อมโยงที่ยื่นญัตติกับศาลฎีกาบริติชโคลัมเบียค้นหาปฏิญญายืนยันความถูกต้องของงานของพวกเขา การเคลื่อนไหวที่ถูกปฏิเสธ และศาลปกครองพิจารณาเต็มความต้องการ การตัดสินใจนี้จะยื่นอุทธรณ์ โดยผู้ประกอบการผ่านการเชื่อมโยง ; อุทธรณ์ยังปฏิเสธ ในปลายปี 2009ผ่านการเชื่อมโยงยื่นฟ้องอย่างเป็นทางการกับแคนาดาดนตรีและสี่ " หลัก " ป้ายบันทึกค้นหา " สิทธิบรรเทาชี้แจงสิทธิตามกฎหมายของ . " [ 12 ]

นอกจากนี้ ในเดือนตุลาคม 2008 , 4 สมาชิกหลักของแคนาดาเพลงฟ้องโดยมรดกของเช็ต เบเกอร์ และศิลปินอื่น ๆหลายอย่างสำหรับการละเมิดลิขสิทธิ์ . การเรียกร้องที่สำคัญในคดีนี้ มีดังนี้ :

ที่บางแสนทำงานอยู่ผิดกฎหมายโดยแจกเพลงแคนาดาและสมาชิก
ที่พวกเขาล้มเหลวที่จะแสวงหาใบอนุญาตที่เหมาะสมและการกระจายข้อตกลงกับผู้สร้างผลงานดังกล่าว แทนการวางงานในสิ่งที่เป็นภาษาพูดเรียกว่า " รอรายการ " ( เช่น เงินใด ๆที่จะทำสำหรับการใช้งานดังกล่าวจะถูกสงวนไว้ ,พิจารณาข้อตกลงกับศิลปินผู้สร้างงาน ) .
เป็นมาตรฐานค่าชดเชยความเสียหายสำหรับแต่ละการกระทำของการตั้งไว้ที่ $ 20 , 000 และมี 3 แสน ทำงานบน " รอรายการ " เพลงแคนาดาอาจเผชิญค่าชดเชยความเสียหายของอย่างน้อย $ 6 พันล้าน [ 13 ] ในวันที่ 8 พฤศจิกายน 2011 ชุดถูกตัดสินออกจากศาลมากกว่า $ 45 ล้าน [ 14 ]