College seemed to be the scariest t

College seemed to be the scariest thing that I could think of. Whenever I thought about it my stomach would immediately begin to spin in circles. Although I was ready to go off and be by myself and meet new people I was scared to death at the same time. I didn’t know much about the ‘college experience’ and what I thought of, scared me. I pictured hard classes that I wouldn’t be able to keep up with; people that wouldn’t like me, long hikes to get to my classes, and horrible food. I couldn’t imagine leaving the security of my own room, my own stuff where I want it, my friends that I’ve spent practically my whole life with, my family who put up with all my little quirk.

Some of my friends that had already been to college a had come back to visit seemed so much older and more mature. I felt twelve years old in comparison. I thought that I would never be able to fit in. everyone else that I talked to didn’t however seem to have this problem. They all were thrilled at the thought of being on their own and not having to worry about their parents telling them what to do all the time. And sure, the thought was extremely exciting to me as well, but how would I survive without my family and friends and the things that had taken me eighteen years to get used to.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิทยาลัยดูเหมือนจะ เป็นสิ่งที่สามารถคิดของ scariest เมื่อฉันคิดเกี่ยวกับมัน ท้องของฉันจะเริ่มปั่นในวงกลมทันที แม้ว่าผมพร้อมที่จะออกโดยตัวเอง และพบคนใหม่ ผมไม่กลัวตายพร้อมกัน ผมไม่ทราบมากเกี่ยวกับ 'ประสบการณ์วิทยาลัย' และที่ฉันคิดว่า กลัวฉัน ฉันภาพเรียนยากที่ฉันจะไม่สามารถติดตาม คนที่ไม่ชอบฉัน hikes นานไปเรียน และฉันอาหารที่น่ากลัว ฉันไม่สามารถคิดออกจากความปลอดภัยของห้องพักของตัวเอง ตัวเองสิ่งที่ผมต้อง เพื่อนของฉันที่ฉันได้ใช้จริงทั้งชีวิต ครอบครัว ผู้กับกับ quirk น้อยของฉันของเพื่อนที่มาแล้วไปยังวิทยาลัยที่ได้กลับมาเยี่ยมชมดูเหมือนเก่ามาก และเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ฉันรู้สึกว่า 12 ปีในการเปรียบเทียบ ฉันคิดว่า ฉันจะไม่สามารถค่ะคนอื่นที่ฉันพูดไปไม่ได้แต่พอดีมีปัญหานี้ พวกเขาทั้งหมดก็รู้สึกตื่นเต้นที่คิดว่าเป็นของตนเอง และไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับพ่อให้บอกสิ่งที่ต้องทำตลอดเวลา และแน่นอน คิดถูกมากตื่นเต้นให้ฉันด้วย ได้ว่าฉันจะรอด โดยครอบครัว และเพื่อน และสิ่งที่ฉันได้มาสิบแปดปีไปใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิทยาลัยดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดที่ฉันสามารถคิด เมื่อใดก็ตามที่ฉันคิดเกี่ยวกับมันท้องของฉันทันทีจะเริ่มหมุนในวงการ ถึงแม้ว่าผมก็พร้อมที่จะออกไปและจะเป็นด้วยตัวเองและพบคนใหม่ผมก็กลัวที่จะตายในเวลาเดียวกัน ผมไม่ได้รู้มากเกี่ยวกับประสบการณ์ของวิทยาลัยและสิ่งที่ฉันคิดของฉันกลัว ผมภาพการเรียนอย่างหนักว่าผมจะไม่สามารถที่จะให้ทันกับ; คนที่จะไม่ชอบฉัน, เดินป่ายาวที่จะได้รับจากการเรียนของฉันและอาหารที่น่ากลัว ฉันไม่สามารถจินตนาการออกจากการรักษาความปลอดภัยของห้องพักของตัวเองสิ่งที่ตัวเองของฉันที่ฉันต้องการมันเพื่อนของฉันที่ฉันได้ใช้จริงทั้งชีวิตของฉันกับครอบครัวของฉันที่ใส่ขึ้นกับทุกมุมแหลมเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉัน. เพื่อนบางคนของฉันที่ ได้รับแล้วเข้าเรียนในวิทยาลัยได้กลับมาเยี่ยมชมลำบากมากที่มีอายุมากกว่าและเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ผมรู้สึกว่าสิบสองปีในการเปรียบเทียบ ผมคิดว่าผมจะไม่สามารถที่จะใส่ใน. คนอื่น ๆ ที่ผมได้คุยกับเขาไม่ได้ แต่ดูเหมือนจะมีปัญหานี้ พวกเขาทุกคนตื่นเต้นที่คิดว่าเป็นของตัวเองและไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับพ่อแม่ของพวกเขาบอกพวกเขาว่าจะทำตลอดเวลา และตรวจสอบว่าเป็นความคิดที่น่าตื่นเต้นอย่างมากกับผมเช่นกัน แต่วิธีการที่ฉันจะมีชีวิตรอดได้โดยไม่ต้องครอบครัวและเพื่อน ๆ และสิ่งที่ฉันที่ฉันได้รับสิบแปดปีจะได้รับใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิทยาลัย ดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดที่ฉันสามารถคิด เมื่อใดก็ตามที่ฉันคิดเกี่ยวกับมันท้องของฉันทันทีจะเริ่มหมุนเป็นวงกลม ผมก็พร้อมที่จะออกไปอยู่คนเดียว และเจอคนใหม่ที่ผมกลัวที่จะตายพร้อมกัน ฉันไม่รู้มากเกี่ยวกับ ' ประสบการณ์ที่วิทยาลัยและสิ่งที่ฉันคิด ฉันกลัวผมเห็นภาพบทเรียนยากที่ฉันไม่สามารถให้ทันกับ คนที่ไม่ชอบผมยาวเดินป่าไปห้องเรียนของฉัน และอาหารที่น่ากลัว ผมไม่สามารถจินตนาการออกความปลอดภัยของห้องผมเอง ผมเอง สิ่งที่ฉันต้องการเพื่อนของฉันที่ฉันใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตของฉันกับครอบครัวของฉันที่ทำมุมแหลมเล็กน้อย

ทั้งหมดของฉันเพื่อนบางคนของฉันที่ได้รับการวิทยาลัย ได้กลับมาเยี่ยมดูเก่ามากและมากกว่าผู้ใหญ่ ผมรู้สึกว่าสิบสองปีในการเปรียบเทียบ ฉันคิดว่าฉันไม่สามารถที่จะพอดีกับ ใครที่ฉันคุยด้วยไม่ได้ แต่ก็มีปัญหานี้พวกเขาตื่นเต้นในความคิดของตนเอง และไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับพ่อแม่ของพวกเขาบอกพวกเขาสิ่งที่ต้องทำตลอดเวลา และแน่นอน มันเป็นความคิดที่น่าตื่นเต้นมากสำหรับฉัน แต่ฉันจะอยู่รอดโดยปราศจากครอบครัวและเพื่อนของฉันและสิ่งที่ฉันได้ยึดสิบแปดปีได้ใช้