Blindly, she reached out for an anc

Blindly, she reached out for an anchor, her bracelet clinking against the side of the cup, as she cast out her hand and then, in response, another hand darted forth lithe as a fish and closed over hers. For a moment, everything in Chisaki stilled–her thoughts, her heart, blood, the tempest in her...

In the lull, Chisaki heard truth.

The door shuddered open, inviting in a cold draft of air and also, Takeshi Egawa, with a girl on his arm.

"Egawa, man, you're late to the party–! Whoa, is that your wife!? Well, haven't you caught a pretty bird? You sit with us over here! No, not you, Egawa! Just your wife!"

Takeshi dispensed his high school classmates a reproachful glare, wrapping his arm protectively around the girl and ushering her straight towards the more peaceful end of the table, where Chisaki sat.

Chisaki glanced up from her plate, taking in the woman with medium length chestnut brown hair, soft hazel eyes, and a honeyed smile. She had seen Takeshi's wife before, when she was introduced to them, but Chisaki did not have the opportunity to talk to her personally until now.

"Hana, love, can you sit with Chisaki? Chisaki, would you keep her company, please? I'm sure you two will get along well."

"Oh, I'm sure we will."

"Thanks, Chisaki! You're an angel." Takeshi smiled gratefully before he went to sit among the merrymakers, who did not lay off the harrassment one bit and even upped the ante. At this point, the celebration had been ongoing for a couple of hours now and the combination of warm food and a seemingly endless supply of alcohol had sufficiently loosened neckties and tongues. The empty bottles of alcohol multiplied as the bawdy jokes multiplied in sheer shamelessness. In the midst of the revelry, Hana and Chisaki were in their corner, having a quiet conversation.

"I swear he's been handling me like a fragile thing ever since he found out about the baby."

"He's just looking out for you." Chisaki's gaze fell on her growing belly. "How many months?"

"Eight," replied Hana. "We're expecting the baby during the first week of next month."

Chisaki's eyes widened. "You're so close to giving birth! And you two still came to Ooshioshi."

"I was the one who insisted on making the trip to his hometown. I didn't want him to miss the chance to reunite with old friends," Hana said. She glanced down at her belly, a serene expression on her face, and confessed, "I...want to have the baby here."

There was something about the sight of it that strummed at Chisaki's heartstrings. Hana was younger than her, a few years her junior, but she married early, was going to be a young mother, and even seemed to embrace motherhood so naturally. Compared to her, Chisaki still struggled to wield her years, could not wield it as well as others did. When she spent time with Manaka or any of her childhood friends, she felt the dissonance in their ages–she, a low bass to Manaka's high, sonorous pitch. And with her high school friends, there were times she felt out of tune with the rest. How, then, should she cope?

"I hope you don't find me rude for asking, but how long have you and Egawa been together? Where did you two meet?"

"Six months." And then, she must have read Chisaki's astonished look, because Hana acknowledged with a smile. "Yes, that short a time. I was a freshman, while he was a sophomore. We happened to be seatmates in a subject he needed to repeat because he didn't get enough credits. Would you believe that I helped him pass the exams, no, the whole subject, even?"

They laughed together at the thought of it.

Despite her astonishment, Chisaki was compelled to hear their story, so she pushed on. "And you dated after you got to know each other after that one class?"

Hana nodded, a modest bob of her head. "I'm the one who asked him out first." She beckoned Chisaki to come closer, aligning mouth to ear and lowering her voice to a timid wisp of air. "It was our first month when I got pregnant."

Chisaki fumbled for the right words to say, all while feeling the heat rush to her cheeks. There were just some things people were embarrassed to hear and for Chisaki, this was one such thing.

"Oh Chisaki-san, I'm sorry. I must have made you uncomfortable." Hana stared up at her with troubled eyes.

Chisaki stared back, considering for a moment, before she wagged her head from side to side, and smiled gently.

"You see, among my group of high school friends, Egawa-kun's the first to get married. For me, the news was so sudden because we are all still students, no matter if we're already in college. In my mind, the idea of dating and marriage are distant things. There's still the ordeal of graduating from college, finding a job, succeeding in your career, and when all that's done, love would just fall into place–a natural order of things. But, I see that life sometimes has different plans for each one of us, for you and Egawa-kun, for my family and friends..."

...for her. And if she would fall in with those plans or not was up to her.

Now, it was Hana's turn to be speechless, but it was less of surprise and more of wonder. In time, she also mirrored the smile on Chisaki's face.

"Am I intruding on your girl bonding?"

"Takeshi," Hana greeted pleasantly. "No, it's okay."

"How are you holding up, Chisaki? My Hana hasn't scared you off with her stories, has she?" Takeshi teased as he sat down next to Hana, a telltale dimple of a grin waiting to emerge on his face.

"Oh, dear. Are you speaking from experience?"

"Would you murder me if I am?"

Hana gasped. "And deprive my child of a father!? Gutless as he may be?"

"Hey, you were just bolder than me!"

In between the couple's mock argument, Chisaki could not help laughing. A moment later, Hana joined in too–a laugh like the crinkling of flower blossoms when the wind combs through the branches they nestle on.

"Oh," murmured Chisaki. It dawned on her: Hana. Flower.

She watched the scene unfold before her–Hana punching Takeshi on the arm, but he, hauling her in for a bear hug. The woman did not put up much resistance and burrowed her head into his chest. After a while, Takeshi planted a kiss on his wife's forehead and then, held her at arm's length. "Just one more hour, okay?"

"Okay."

They exchanged a few more words before Takeshi sprung up to return to his seat among the men.

"You seem so much in love."

Hana smiled. "How about you, Chisaki-san? You said there's a time for love. But have you stopped to think if love might already be knocking on your heart and just waiting for you to open your doors?"

The words struck a chord with her and she found her sea-blue eyes straying across the room, towards the far side, seeking a dark, mussy–no, his hair wouldn't be mussed up right now, she had to remind herself–head, thin straight lips, and a pair of violet eyes, only to realize those eyes were gazing back at her. For a moment, Chisaki was caught between looking away and towards, but those straight lips were suddenly not straight anymore, but curved into a bow–a smile.

And on her lips, she, too, found a twin smile.

Tsumugu lowered Shun bodily onto the tatami of the Sayamas. After the third or so broken beer bottle left crumbles of glass littered all over and beer spilled on fhe thrice-soaked padded floor, they unanimously agreed to put a halt to the festivities. The three times instigator of the fiasco, Shun Sayama snored obliviously, sprawled like an upturned turtle on the floor. Surely, it was uncomfortable lying one's back on a cushion, but thoroughly drunk people hardly cared about the state they were in.

"Man, he's wasted." Takeshi nudged Shun with a foot, but only solicited a grumble.

"Ugh. He reeks! Just how many bottles did he drink?"

"Somebody needs to take him home."

For a decisive second, all eyes flickered towards Tsumugu, an identical current of thoughts running in each head.

"We'll take him home since Saya Mart's on the way," volunteered Tsumugu without reluctance.

"I knew we could count on you, man. Thanks, Tsumugu!"

That was how, half an hour later, Tsumugu and Chisaki found themselves ensconced inside the Sayamas' living space.

Mrs. Sayama peered down at her son and shook her head regrettably. "Oh my, I told Shun not to drink too much. The men in our family can't hold their liquor."

"Just like his father when he reached the legal age. Dumped on our doorstep during the late hour, lost in oblivion."

"Mother," said Mrs. Sayama to the frost-haired, elderly woman, who just entered the room.

Granny Sayama frowned at the supine figure. They did not expect her to yank Shun off the floor with unimaginable ease of strength and honk into his ear, "Boy! Wake up!"

"Hrgh, one more...please..." Shun mumbled incoherently.

Tsumugu did not know whether to be amused or concerned at this blunt way of handling the half senseless Shun.

"Will he be alright?" Chisaki whispered worriedly.

As if on cue, Mrs. Sayama turned to them. "Kihara-kun, Hiradaira-chan, thank you for bringing him home. We'll take it from here."

The two had no choice but to surrender Shun to the ministrations of the Sayama women and make their exit from Saya Mart, pushing into the winter night, as the echoes of a loud slap, slap followed in their wake.

They walked in comfortable silence along the sea wall, guided by the pale moonlight. Tsumugu had taken the same route going home with Chisaki countless times before, yet there was something different about now. Was it the clothes they were wearing? The roundness of the moon? The gushing tide? No, it was something else.

Chisaki's wooden slippers were creating a rhythm–clack, clack, clack–until Tsumugu was suddenly aware that they had clanked to a stop.

Chisaki gazed far away, beyond the dark, yet shimmering body of water, beyond the point where sea met sky, gazing, in her mind's eye, at an unseen turn of thought.

Tsumugu asked gently, "Do you want to visit your parents?"

Chisaki's eyes did not leave the sea. She was silent and a

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างคนตาบอด เธอแล้วออกสำหรับหลัก สร้อยข้อมือของเธอ clinking กับด้านของถ้วย เธอโยนออกมือของเธอแล้ว ตอบ อื่นมือพุ่งตัวตาม lithe มาเป็นปลา และปิดเหนือเธอ ครู่ ทุกอย่างใน Chisaki stilled – เธอคิด หัวใจของเธอ เลือด ความวุ่นวายในเธอ...ใน lull, Chisaki ได้ยินความจริงประตู shuddered เปิด เชิญเข้ามาในร่างที่เย็นอากาศและนอกจากนี้ ทาเคชิ Egawa กับผู้หญิงบนแขนของเขา"Egawa มนุษย์ คุณสายปาร์ตี้ – โอ้โฮ ว่าภรรยาของคุณ ดี คุณจึงไม่ได้จับนกสวย คุณนั่งกับเรามากกว่าที่นี่ ไม่ ไม่ใช่คุณ Egawa เพียงภรรยาของคุณ"ทาเคชิคำเพื่อนร่วมชั้นมัธยมเขาแสงจ้าที่ reproachful ตัดแขนของเขา protectively ใกล้หญิงสาว และ ushering ของเธอตรงตาราง สิ้นเงียบที่นั่ง ChisakiChisaki glanced ค่าจากแผ่นของเธอ ในผู้หญิงที่มีผมสีน้ำตาลยาวปานกลาง chestnut ทอ่อนตา และยิ้มหวาน เธอได้เห็นภรรยาของทาเคชิก่อน เมื่อเธอถูกนำไป แต่ Chisaki ไม่ได้มีโอกาสพูดคุยกับเธอเป็นการส่วนตัวจนถึงขณะนี้"ฮานะ รัก คุณสามารถนั่งกับ Chisaki Chisaki จะคุณให้บริษัท โปรด ฉันแน่ใจว่า คุณทั้งสองจะเกลียว""โอ้ ฉันแน่ใจว่า เราจะ""ขอบคุณ Chisaki คุณสรวง" ทาเคชิยิ้มควระก่อนเขาไปนั่งระหว่าง merrymakers ที่ไม่สามารถลอย harrassment หนึ่งบิต และแม้ upped อีก จุดนี้ การเฉลิมฉลองได้อย่างต่อเนื่องสำหรับสองสามชั่วโมงตอนนี้ และชุดอุ่นอาหารและจัดหาที่สิ้นสุดดูเหมือนว่าแอลกอฮอล์มีพอหลวม neckties และลิ้น ขวดเปล่าแอลกอฮอล์คูณเป็นเรื่องตลก bawdy คูณใน shamelessness ที่แท้จริง กลางนั่ง ฮานะและ Chisaki ได้ในมุมของพวกเขา มีการสนทนาเงียบ"ฉันสาบานเขาได้รับการจัดการฉันเหมือนเป็นสิ่งเปราะบางนับตั้งแต่เขาได้พบข้อมูลเกี่ยวกับทารก""เขาจะพักออกสำหรับคุณ" ของ Chisaki สายตามองไปที่ท้องของเธอเติบโต "กี่เดือนหรือไม่""แปด ตอบกลับฮานะ "เราคาดว่าทารกในช่วงสัปดาห์แรกของเดือนถัดไป"ตาของ Chisaki widened "คุณได้ใกล้ให้เกิด และคุณทั้งสองยังมา Ooshioshi""ผมเป็นผู้หนึ่งที่ยืนยันในการเดินไปบ้านของเขา ฮานากล่าวว่า ฉันไม่ต้องการให้เขาพลาดโอกาสที่จะรวมตัวกับเพื่อนเก่า นาง glanced ลงที่ท้องของเธอ นิพจน์อันเงียบสงบบนใบหน้าของเธอ และสารภาพ ว่า "I...want มีลูกนี่"ไม่มีสิ่งใดสายตาของมันที่ strummed ที่ heartstrings ของ Chisaki ฮานะอายุมากกว่าเธอ กี่ปีจูเนียร์ของเธอ แต่เธอแต่งงานเช้า ไปได้แม่สาว และแม้จะดูเหมือนสวมกอดมารดาดังนั้นจึง เมื่อเทียบกับเธอ Chisaki ยังคงต่อสู้จะควงเธอปี อาจไม่ควงจะเป็นอื่นไม่ เมื่อเธอใช้เวลากับ Manaka หรือใด ๆ ของเพื่อนวัยเด็กของเธอ เธอรู้สึก dissonance การในของพวกเขาวัย – เธอ เบสต่ำถึงระดับสูง sonorous ของ Manaka และกับเพื่อนมัธยม มีเวลาที่เธอรู้สึกของทูนกับส่วนเหลือ อย่างไร แล้ว ควรเธอรับมือหรือไม่"ฉันหวังว่า คุณไม่ค้นหาฉันหยาบคายขอ แต่ระยะและ Egawa ได้กันหรือไม่ ที่ได้คุณทั้งสองพบกันที่ไหน""หกเดือน" แล้ว เธอต้องได้อ่านของ Chisaki ดูประหลาด เนื่องจากฮานะยอมรับ ด้วยรอยยิ้ม "ใช่ ที่สั้นครั้ง ผมวิชาฯ sophomore เป็น เราเกิดเป็น seatmates ในเรื่องเขาต้องทำซ้ำ เพราะเขาไม่ได้รับเครดิตเพียงพอ จะคุณเชื่อว่า ผมช่วยเขาผ่านข้อสอบ ไม่ เรื่องทั้งหมด แม้? "พวกเขาหัวเราะกันที่ความคิดของมันแม้เธอ astonishment, Chisaki ได้ถูกจะได้ยินเรื่องราวของพวกเขา ดังนั้นในการผลักดันของเธอ "และวันหลังจากที่คุณได้รู้กันหลังเลิกเรียนที่หนึ่ง"ฮานา nodded บ๊อบเจียมเนื้อเจียมตัวของศีรษะของเธอ "ฉันเป็นคนขอเขาก่อน" นาง beckoned Chisaki มาใกล้ชิด ตำแหน่งปากกับหู และเสียงของเธอไปยัง wisp เป็นพิเศษของอากาศลดลง "มันเป็นของเดือนแรกเมื่อผมตั้งครรภ์"Chisaki fumbled ขวาคำว่า ทั้งหมดในขณะที่ความรู้สึกเร่งความร้อนให้แก้มของเธอ มีเพียงบางสิ่งที่คนมีอายฟัง และสำหรับ Chisaki นี้เป็นสิ่งหนึ่งเช่น"โอ้ Chisaki ซัง ฉันขอ ฉันต้องทำคุณไม่สบาย" ฮานาเริ่มขึ้นที่เธอ มีปัญหาสายตาChisaki เริ่มกลับ พิจารณาช่วง ก่อนเธอ wagged ศีรษะของเธอจากด้านข้าง และยิ้มเบา ๆ"คุณดู ระหว่างกลุ่มของฉันเพื่อนมัธยม Egawa kun ของคนแรกที่แต่ง สำหรับฉัน ข่าวฉับพลันดังนั้นเนื่องจากเรามีนักเรียนทั้งหมดยังคง ไม่ว่าถ้าเราอยู่ในวิทยาลัย ในใจ ความคิดของการออกเดทและแต่งงานเป็นสิ่งที่ห่างไกล ยังมีการทรมานจบจากวิทยาลัย หางาน ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน และเมื่อทั้งหมดที่ทำเสร็จแล้ว รักจะตกอยู่เพียงเป็นสถานที่ – เป็นธรรมชาติสั่งสิ่ง แต่ ฉันเห็นว่า ชีวิตบางครั้งมีแผนแตกต่างกันสำหรับแต่ละคนของเรา และ Egawa-kun สำหรับครอบครัวและเพื่อนของฉัน..."... เพื่อเธอ และถ้าเธอจะตก ด้วยแผนเหล่านั้น หรือไม่ได้ขึ้นอยู่กับเธอตอนนี้ ก็เปิดของฮานะจะพูด แต่ก็ประหลาดใจและอื่น ๆ พบน้อยลง ในเวลา เธอยังสะท้อนรอยยิ้มบนใบหน้าของ Chisaki"ฉันฉัน intruding สาวของคุณยึดติด""ทาเคชิ ฮานะรับการต้อนรับพอ "ไม่มี ก็ไม่เป็นไร""วิธีคุณถือขึ้น Chisaki ฮานะฉันไม่กลัวคุณออก ด้วยเรื่องราวของเธอ มีเธอ" ทาเคชิ teased ขณะที่เขานั่งลงข้างฮานะ ปากสว่างสวยงามของรอบ ๆ ไร้ที่รอโผล่หน้า"โอ้ เรียน คุณพูดจากประสบการณ์""จะคุณฆ่าฉันถ้าฉัน"ฮานา gasped "และไม่ได้เป็นพ่อลูกของฉัน Gutless เป็นเขา""Hey คุณมีเพียง bolder กว่าฉัน"ระหว่างของสองอาร์กิวเมนต์จำลอง Chisaki อาจไม่ได้หัวเราะ ครู่ต่อมา ฮานาเข้าร่วมในเสียงหัวเราะเกินไป – ได้เช่น crinkling ของดอกไม้บลอสซั่มเมื่อรวงผึ้งลมผ่านสาขาที่จะรวมใน"โอ้ murmured Chisaki มันเริ่มขึ้นกับเธอ: ฮานะ ดอกไม้เธอเฝ้าดูฉากแฉก่อนเธอ – ฮานาเจาะทาเคชิบนแขน แต่เขา hauling เธอในสำหรับฮักหมี ผู้หญิงไม่ได้ใส่ค่าความต้านทานมาก และ burrowed ศีรษะของเธอลงในหน้าอกของเขา หลัง ทาเคชิปลูกจูบบนหน้าผากของภรรยาของเขาแล้ว เธอขึ้นที่ความยาวของแขน "เพียงหนึ่งชั่วโมงเพิ่มเติม โอเควัน""ดี"จะแลกกี่คำเพิ่มเติมก่อนทาเคชิผุดขึ้นเพื่อกลับไปที่นั่งของเขาในหมู่คน"คุณดูมากในรัก"ฮานะยิ้ม "คุณ ซาน Chisaki คุณกล่าวว่า ไม่มีเวลาสำหรับความรัก แต่คุณเพียงแค่รอให้คุณเปิดประตูคุณ และหยุดคิดว่า ถ้า การรักแล้วอาจเคาะหัวใจ"คำหลงคอร์ด มีเธอเธอพบตาสีฟ้าทะเลของเธอ straying หลังห้อง ไปทางด้าน ไม่เข้ม mussy – ไม่มี ผมของเขาจะไม่สามารถ mussed ขึ้นขณะนี้ เธอได้เตือนตัวเอง – หัว บางริมฝีปากตรง และคู่ของตาไวโอเลท เฉพาะจะรับรู้สายตาเหล่านั้นก็พร้อมที่เธอ ครู่ Chisaki ถูกจับระหว่างไป และต่อ แต่ริมฝีปากที่ตรงไม่ก็ตรงอีกต่อไป แต่โค้งเป็นโบว์ – ได้ยิ้มและบนริมฝีปากของเธอ เขา เกินไป พบคู่รอยยิ้มTsumugu ลดลงร่างกายบนดาร์ดของ Sayamas Shun หลังจากขวดเบียร์สาม หรือเพื่อหักซ้าย crumbles แก้ว littered ทั่วและเบียร์หกชั้น fhe เปี่ยมล้นไปด้วยเลยเบาะ พวกเขามีมติเป็นเอกฉันท์ตกลงให้ชะงักไปเทศกาล สามครั้ง instigator fiasco ชุน Sayama snored obliviously, sprawled เช่นเต่ามี upturned ชั้น แน่นอน ก็อึดอัดนอนหนึ่งหลังบนเบาะเป็น แต่คนเมาอย่างไม่ห่วงรัฐที่อยู่ใน"มนุษย์ เขาจะสูญเสีย" ทาเคชิ nudged Shun กับเท้าเป็น แต่เพียง ร้องขอบ่นเป็น"Ugh เขา reeks เพียงกี่ขวดไม่ดื่มเขา""ใครสักคนต้องใช้เขาบ้าน"สำหรับสองเด็ดขาด ตาทั้งหมด flickered ต่อ Tsumugu ปัจจุบันเป็นเหมือนความคิดที่ใช้ในแต่ละหัว"เราจะทำเขาบ้านตั้งแต่ Saya มินิมาร์ทมา volunteered Tsumugu โดยไม่เต็มใจ"ฉันรู้ว่า เราสามารถนับบน คน ขอบคุณ Tsumugu"ที่ถูกวิธี ครึ่งชั่วโมงต่อมา Tsumugu และ Chisaki พบว่าตัวเอง ensconced ภายในพื้นที่ของ SayamasSayama นาง peered ลงที่ลูกชายของเธอ และจับศีรษะของเธอล้วน "โอ้ ฉัน ฉันบอก Shun ไม่ให้ดื่มมากเกินไป คนในครอบครัวของเราไม่สามารถเก็บเหล้าของพวกเขา""เหมือนพ่อของเขาเมื่อเขาอายุกฎหมาย Dumped ในบันไดหน้าประตูของเราในระหว่างชั่วโมงสาย หลงทางในให้อภัย""แม่ ว่า Sayama นางน้ำค้างแข็ง haired ผู้สูงอายุหญิง ที่ใส่ห้องยาย Sayama frowned ที่รูป supine พวกเขาไม่ได้คาดว่าเธอจะดึงเอา Shun ปิดพื้นอย่างง่ายดายความคับขันของแรงและ honk เข้าหู "เด็ก ตื่น"" Hrgh อีกหนึ่ง...โปรด" ชุน mumbled incoherentlyTsumugu ไม่รู้ว่าจะเป็น amused หรือเกี่ยวข้องในวิธีนี้ทื่อจัดการ Shun หมดสติครึ่ง"เขาจะครับ" Chisaki เกมส์ worriedlyว่าในสัญลักษณ์ Sayama นางเปิดไป "Kihara-kun, Hiradaira จัง ขอบคุณสำหรับนำเขาบ้าน เราจะได้จากที่นี่"ทั้งสองก็เลือกไม่ ได้ยอมจำนนต่อ Shun ใจกลาง ministrations ผู้หญิง Sayama และทำการออกจากห้าง Saya กดคืนหนาว echoes ของเปอร์สดัง ตบตามในปลุกของพวกเขาพวกเขาเดินในความเงียบสบายตามกำแพงทะเล แนะนำ โดยแสงจันทร์อ่อน Tsumugu ได้นำบ้านไปเส้นทางเดียวกันกับ Chisaki นับไม่ถ้วนครั้งก่อน ยังมีสิ่งต่าง ๆ เกี่ยวกับตอนนี้ ไม่มีการสวมใส่เสื้อผ้า Roundness ดวงจันทร์ ไทด์ gushing ไม่ มันเป็นอย่างอื่นเกี๊ยะของ Chisaki สร้างจังหวะ – clack, clack, clack – จนกระทั่ง Tsumugu ได้ทราบทันทีว่า พวกเขามี clanked ชะงักงันChisaki จ้องเกินตัวเข้ม ยังพรายน้ำ นอกเหนือจากจุดที่ทะเลพบฟ้า ห่างไกล พร้อม ในเธอนึกถึงตา ที่เป็น unseen เปิดความคิดTsumugu ถามเบา ๆ "คุณต้องไปเยี่ยมพ่อแม่"ตาของ Chisaki ไม่ได้ออกทะเล เธอเงียบและ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สุ่มสี่สุ่มห้า เธอเอื้อมมือออกไปเพื่อยึดของเธอ สร้อยข้อมือ . กับด้านข้างของถ้วย ขณะที่เธอออกจากมือของเธอ และจากนั้นในการตอบสนอง มือเคลื่อนไหว ออกมาอีกร่างเป็นปลาและปิดเหนือเธอ สักพัก ทุกอย่างใน chisaki stilled –ความคิดของเธอ , หัวใจ , เลือด , พายุในเธอ . . . . . . .

ในกล่อม , chisaki ได้ยินความจริง

ประตูก็เปิดเชิญในร่างเย็นของอากาศ และ ทาเคชิ egawa , กับสาวบนแขนของเขา . . . . . .

" egawa นายมาสายไปงานเลี้ยง– ! โว้ว นั่นคือภรรยาของคุณ ? ดี คุณไม่ได้จับนกน่ารักเหรอ คุณนั่งกับเราตรงนี้ ไม่ ไม่ใช่คุณ egawa ! ภรรยาของคุณ !

ทาเคชิจ่ายของเขาสูงโรงเรียนเพื่อนร่วมชั้นมีตำหนิลดแสงจ้าการตัดแขน protectively รอบ หญิงสาวและพาเธอตรงปลายที่เงียบสงบของโต๊ะที่ chisaki เสาร์

chisaki เหลือบขึ้นจากจานของเธอ ถ่ายในผู้หญิงที่มีความยาวปานกลางผมสีน้ำตาลเกาลัด ดวงตาสีน้ำตาลอ่อน และรอยยิ้มน้ำผึ้ง . เธอได้เห็นภรรยาของ Takeshi มาก่อน เมื่อเธอได้รู้จักกับพวกเขาแต่ chisaki ไม่ได้มีโอกาสคุยกับเธอเป็นการส่วนตัว จนถึงตอนนี้

" ฮานะ , ความรัก , คุณสามารถนั่งกับ chisaki ? chisaki คุณจะให้บริษัทของเธอด้วย ฉันแน่ใจว่าคุณสองคน จะเข้ากันได้ดี "

" โอ้ ฉันแน่ใจว่า เราจะ "

" ขอบคุณ chisaki ! คุณคือนางฟ้า " ทาเคชิยิ้มด้วยความยินดี ก่อนที่เขาจะไปนั่งใน merrymakers ,ที่ไม่ได้วางปิดข้อความหนึ่งบิตและ upped ante . ณจุดนี้ ฉลองที่ได้รับอย่างต่อเนื่องสำหรับสองสามชั่วโมงในขณะนี้และการรวมกันของอาหารที่อุ่นและอุปทานดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดของแอลกอฮอล์ได้พอคลายเนคไท และลิ้น ขวดเปล่าเหล้าคูณเป็นตลกลามกตลกคูณอิดสภาพปกติ . ในท่ามกลางของเรื่องการหาความสนุกฮานะกับ chisaki อยู่ในมุมของตนเอง มีการสนทนาเงียบ

" ฉันสาบานได้เลยว่าเขาถูกจัดการเหมือนเป็นสิ่งเปราะบางตั้งแต่เขารู้เรื่องลูก "

" เขาก็แค่เป็นห่วงคุณ . " chisaki มองอยู่ในท้องเธอเติบโต” กี่เดือนแล้ว ? "

" แปด " ตอบ ฮานะ " เราคาดหวังว่าเด็กในช่วงสัปดาห์แรกของเดือนถัดไป . "

chisaki ตากว้างขึ้น" คุณกำลังใกล้คลอด ! และคุณสองคนก็ยังมา ooshioshi "

" ฉันเป็นคนยืนกรานที่จะทำให้การเดินทางไปยังบ้านเกิดของเขา ฉันไม่ต้องการให้เขาพลาดโอกาสที่จะรวมตัวกับเพื่อนเก่า " ฮานะพูด เธอมองลงไปที่ท้องของเธอ ที่เงียบสงบการแสดงออกบนใบหน้าของเธอและสารภาพว่า " ฉัน . . . ต้องการมีเด็กที่นี่

"