Peukrai et al. (1994) compared ‘Sri

Peukrai et al. (1994) compared ‘Sri Lanka’ hedges with leguminous hedgerows (Leucaena and pigeon
pea) in Pang Ma Pa, Mae Hong Son province, on a slope complex at 900 m elevation with 20-40-%
slope and 1 261 mm of rain per year. The vertical interval of vetiver hedgerows and leguminous
hedgerows was 3.0 m. In 1992-93, a comparison of upland rice and integrated cropping system
planting hedgerows showed that they were both good for soil and water conservation in which the soil
of both strips was only 29 and17 % of farmers’ practice (Fig. 6).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Peukrai et al. (1994) เมื่อเทียบกับ 'ศรีลังกา' ป้องกันความเสี่ยง ด้วยรั้วต้นไม้ตระกูลถั่ว (Leucaena และนกพิราบถั่ว) ในปางม้าป่า จังหวัดแม่ฮ่องสอน บนทางลาดชันที่ซับซ้อนที่ความสูง 900 เมตรมี 20-40-%ชันและ 1 261 มม.ฝนต่อปี ช่วงแนวตั้ง ของรั้วต้นไม้หญ้าแฝก และตระกูลถั่วพุ่มไม้เป็น 3.0 ม. ในปี 1992-93 การเปรียบเทียบระบบบูรณาการการครอบตัดและข้าวสามารถปลูกพุ่มไม้แสดงให้เห็นว่า พวกเขาทั้งสองดีเพื่อการอนุรักษ์ดินและน้ำในดินของแถบทั้งสองเป็นเพียง 29 and17% ของการปฏิบัติของเกษตรกร (6 รูป)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Peukrai et al, (1994) เมื่อเทียบกับการป้องกันความเสี่ยง 'ศรีลังกา' กับพุ่มไม้ตระกูลถั่ว (กระถินและนกพิราบ
กฟภ.) ในปางมะจังหวัดแม่ฮ่องสอนเมื่อวันที่ซับซ้อนลาดที่ระดับความสูง 900 เมตรมี 20-40-%
ลาดชัน 1 และ 261 มิลลิเมตรฝนตกต่อ ปี. ช่วงเวลาในแนวตั้งของพุ่มไม้และหญ้าแฝกตระกูลถั่ว
พุ่มไม้เป็น 3.0 เมตร ใน 1992-93 เปรียบเทียบข้าวไร่และระบบการปลูกแบบบูรณาการ
แนวพุ่มไม้ปลูกแสดงให้เห็นว่าพวกเขาทั้งสองที่ดีสำหรับการอนุรักษ์ดินและน้ำซึ่งในดิน
ของแถบทั้งสองเป็นเพียง 29% and17 ของการปฏิบัติของเกษตรกร (รูปที่. 6)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

peukrai et al . ( 1994 ) ป้องกันความเสี่ยงเมื่อเทียบ " ศรีลังกา " กับลูกค้า ( กระถินพืชตระกูลถั่ว และนกพิราบกฟภ. ) ในปางหม่าป่า จังหวัดแม่ฮ่องสอน ที่ลาดชันเชิงซ้อน ที่ระดับความสูงกับ 20-40 % 900 เมตรความลาดชันและ 1 261 มม. ฝนตกต่อปี ช่วงเวลาของแนวหญ้าแฝกทั้งลูกค้าและลูกค้าคือ 3.0 เมตร ใน 1992-93 , การเปรียบเทียบของข้าวไร่และใช้ระบบการปลูกพืชแบบผสมผสานการปลูกกระหาย พบว่า มีทั้งดี เพื่ออนุรักษ์ดินและน้ำ ที่ดินทั้งสองแผ่นเป็นเพียง 29 and17 % ของการปฏิบัติของเกษตรกร ( ภาพที่ 6 )