What makes an innovative learning s

What makes an innovative learning space succeed or fail? We look at some key issues, and provide food for thought for designers and educators.

Australasia is recognized internationally for implementing innovative learning environments. This is cause for celebration, particularly as successful innovation is more than a cut-and-paste collage of good ideas but rather the result of rich conversations between designers and educators negotiating across their discipline boundaries. But not all new spaces are succeeding. This article introduces key issues, along with some cautionary tales for both designers and educators.


The Faculty of Arts Graduate School at the University of Melbourne by Bates Smart. Image: Shannon McGrath
Lecture theatres, seminar spaces and classrooms have been largely accepted as the core spaces of learning since the nineteenth century. Classrooms have been so ubiquitous that educators have, until recently, tended to ignore the influence that space can have on learning. As an architect, I find it curious that learning spaces are rarely mentioned within education discourse. Dr Susan Wilks, an education colleague, suggests that teachers have tended to perceive learning environments as being primarily inside the heads of their students. But this is changing as educators begin to appreciate the ways that learning settings can support twenty-first-century pedagogies and designers realize that success in school innovation requires a fine-grain approach at the scale of fitout and furniture layout rather than simply the provision of flexible but generic spaces.

As students become adept at gathering web-based information, the role of a teacher is shifting from that of information provider to that of learning facilitator. Concurrently, there is increased societal demand for graduates to have the skills to resolve complex interdisciplinary problems. Benjamin Bloom’s lower-level tasks such as remembering and understanding are well supported in theatres and classrooms, but the higher-level tasks of analysing, synthesizing, creating and evaluating require a range of settings. We are observing a quiet revolution occurring at tertiary level. Budgets and briefs are increasingly emphasizing the in-between spaces and developing student-only lounges supporting informal learning, while encouraging a rich campus experience. These informal learning and social spaces are respectful of student cultures. At the Berwick Technical Education Centre street art is brought inside, while the Faculty of Arts Graduate School at the University of Melbourne combines the intimacy of home with cafe buzz.


The Lilley Centre, Brisbane Grammar School by Wilson Architects. Image: Christopher Frederick Jones
Within schools we see parallel changes as classrooms morph into more fluid spaces that accommodate a range of learning settings. As designer Mary Featherston notes, learning environments that are “purposefully” planned to support different types of learners and different ways of learning will help students stay “in the flow” of learning. The Lilley Centre, celebrated by students, teachers and the broader community, is viewed by architect Hamilton Wilson as the culmination of years of collaboration with educators. While this level of collaboration is ideal, it was not possible for new buildings funded by the federal government as part of the “Building the Education Revolution” initiative because of economic imperatives. In Victoria, the education department chose design templates with clearly defined classrooms but with walls that could be slid open to blur boundaries into collaborative shared spaces. As researchers, we were interested to observe students and teachers as they moved into these hybrid spaces. Even after a month of occupation, there was a noticeable shift in use as teachers and students “relaxed” into the larger spaces, leaving doors open and enabling more team teaching, and giving students a choice of different learning locations. Our cautious prediction is that the widespread use of these template spaces will result in teachers becoming more aware of the limitations of traditional classrooms as effective learning environments. In schools there are other key changes occurring. Toilets and locker areas, long recognized as potential bullying zones, are being distributed into smaller clusters throughout new spaces. Outdoor spaces for learning are being provided with good indoor-outdoor connections. Computer laboratories are outdated and networked computers are now more seamlessly located throughout. In Australasia we are building stronger links with communities and sharing facilities. This contrasts with both the UK and the USA, where schools have high boundaries for security.

Not all innovative learning environments are succeeding. In some cases, the learning neighbourhoods are being divided (informally with bookshelves or formally with operable walls) back into classrooms. We are seeing tutors avoid studios with flat screens and computers because they want the flexibility to shift tables around or undertake messy activities without fear of damaging equipment. We hear of acoustic treatments being omitted from specifications to save costs, even though we remember the poor acoustics of some of the open-plan environments built in the 1970s. We are also finding that many schools and tertiary institutions are underestimating the importance of furniture choice and layout to help construct behavioural settings.

So what factors enable new successful learning spaces? Change is difficult. Successful innovation in design and occupation requires alignment of many factors. We have been fortunate to have governments investing in tertiary and school environments after decades of neglect. Education departments in most states have been proactive supporters of innovation, bringing experts to Australia and developing local expertise. At school level, a shared vision of education is needed, along with principals supporting teachers, encouraging professional development, and providing time for curriculum review and space to collaborate. A rigid timetable and subject-based teaching can hinder innovation. At tertiary level, this is partially addressed by new interdisciplinary subjects and research centres. As academics move into innovative teaching spaces with cutting-edge computer hardware, they need professional development to ensure effective use of virtual and physical spaces. Finally, innovative spaces are enabled by designers who are able to integrate complex and conflicting briefs into finely resolved behavioural settings, which support new constructivist modes of learning.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิ่งที่ทำให้พื้นที่การเรียนรู้นวัตกรรมประสบความสำเร็จ หรือล้มเหลว เราดูในบางประเด็นที่สำคัญ และให้อาหารสำหรับคิดสำหรับนักออกแบบและสรรหาAustralasia มีการรับรู้ในระดับสากลสำหรับการดำเนินงานสภาพแวดล้อมการเรียนรู้นวัตกรรม นี่คือสาเหตุของงานเฉลิมฉลอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นนวัตกรรมที่ประสบความสำเร็จมากกว่าภาพตัดปะตัด และวางความคิดที่ดีแต่เป็นผลของอุดมไปด้วยบทสนทนาระหว่างนักออกแบบและเจรจาต่อรองข้ามขอบเขตของวินัยนักการศึกษา แต่พื้นที่ใหม่ทั้งหมดไม่มีแผ่น บทความนี้แนะนำประเด็นสำคัญ กับนิทานบาง cautionary สำหรับนักออกแบบและนักการศึกษาคณะศิลปะบัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยเมลเบิร์นโดยสมาร์ทเบตส์ ภาพ: แชนนอน McGrathละครบรรยาย สัมมนาพื้นที่ และห้องเรียนได้ส่วนใหญ่ยอมรับแล้วเป็นเพียงหลักการเรียนรู้ตั้งแต่ศตวรรษ ห้องเรียนมีแพร่หลายมากที่นักการศึกษาได้ เพราะ มีแนวโน้มที่เฉยอิทธิพลที่พื้นที่ได้เรียนรู้คำ เป็นสถาปนิก หาเรื่องอยากรู้อยากเห็นว่า ช่องว่างการเรียนรู้ไม่ค่อยมีกล่าวถึงในวาทกรรมศึกษา ดร.ซูซาน Wilks เพื่อนร่วมงานการศึกษา แนะนำให้ ครูได้มีแนวโน้มการสังเกตสภาพแวดล้อมการเรียนรู้เป็นหลักภายในหัวของนักศึกษา แต่นี้มีการเปลี่ยนแปลงเป็นนักการศึกษาเริ่มชื่นชมแบบว่า เรียนรู้การตั้งค่าสามารถสนับสนุน pedagogies ยี่สิบศตวรรษแรก และนักออกแบบตระหนักถึงความสำเร็จในโรงเรียนนวัตกรรมจำเป็นต้องใช้วิธีปรับเม็ดในขนาดของ fitout และเฟอร์นิเจอร์รูปแบบแทนที่เป็นเพียงสำรองของพื้นที่ทั่วไป แต่มีความยืดหยุ่นเป็นนักเรียนกลายเป็นคุณหญิงที่รวบรวมข้อมูล บทบาทของครูจะขยับจากผู้ให้บริการข้อมูลที่เรียนสัมภาษณ์ พร้อม มีข้อมูลขึ้นบัณฑิตมีทักษะในการแก้ปัญหาซับซ้อนอาศัย สนับสนุนงานระดับเบนจามินบลูมเช่นการจดจำและเข้าใจในละครและห้องเรียนดี แต่ช่วงของการตั้งค่าการใช้งานสูงกว่าวิเคราะห์ สังเคราะห์ สร้าง และประเมิน เราจะสังเกตการปฏิวัติเงียบที่เกิดขึ้นต่อระดับ งบประมาณและบรีฟมากจะเน้นช่องว่างระหว่าง และพัฒนาเลานจ์นักเรียนเท่านั้นที่สนับสนุนการเรียนรู้ที่ไม่เป็นทางการ ในขณะที่ส่งเสริมให้วิทยาเขตอุดมไปด้วยประสบการณ์ เป็นการเรียนรู้และช่องว่างทางสังคมเหล่านี้จะเกรงนักเรียนวัฒนธรรม ที่ศูนย์การศึกษาทางเทคนิคของเบริก ถนนศิลปะจะนำมาภายใน ในขณะคณะของศิลปะบัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยเมลเบิร์นเด่นมีระดับของ buzz คาเฟ่การ Lilley ศูนย์ บริสเบนเรียนไวยากรณ์ โดยสถาปนิก Wilson ภาพ: คริสโตเฟอร์เฟรเดอริกโจนส์ภายในโรงเรียน เราเห็นการเปลี่ยนแปลงขนานกับห้องเรียน morph เป็นน้ำมันเพิ่มเติมระยะห่างที่เหมาะสมของการเรียนรู้การตั้งค่า เป็นตัวออกแบบ แมรี Featherston บันทึก เรียนรู้สภาพแวดล้อมที่มีการวางแผน "ทุก" การสนับสนุนประเภทต่าง ๆ ของผู้เรียน และวิธีการเรียนรู้จะช่วยให้นักเรียนที่อยู่ "ในขั้นตอนการ" เรียนรู้ ดูศูนย์ Lilley นักเรียน ครู และ ชุมชนที่กว้างขึ้น การเฉลิมฉลอง โดยสถาปนิก Wilson แฮมิลตันเป็นสุดยอดของปีร่วมกับนักการศึกษา ในขณะที่ระดับของความร่วมมือนี้เป็นเหมาะ มันไม่ได้สำหรับอาคารใหม่ได้รับการสนับสนุน โดยรัฐบาลเป็นส่วนหนึ่งของโครงการ "อาคารศึกษาปฏิวัติ" เพราะ imperatives เศรษฐกิจ ในโตรอนโต แผนกศึกษาเลือกแม่แบบการออกแบบ มีห้องเรียนไว้อย่างชัดเจน แต่ มีผนังที่สามารถฝ่อเบลอขอบเขตในพื้นที่ร่วมกันร่วมเปิด เป็นนักวิจัย ได้สนใจสังเกตนักเรียนและครูพวกเขาย้ายเข้าไปในช่องว่างเหล่านี้ผสม แม้หลังจากเดือนของอาชีพ มีกะชัดใช้เป็นครูและนักเรียน "ผ่อนคลาย" ลงในช่องว่างขนาดใหญ่ ออกจากประตูเปิด และเปิดสอนทีมเพิ่มเติม และให้นักเรียนเลือกสถานเรียนรู้แตกต่างกัน คาดเดาของเราระมัดระวังจะว่า การใช้อย่างแพร่หลายของพื้นที่ต้นแบบเหล่านี้จะทำครูกลายเป็นการตระหนักถึงข้อจำกัดของห้องเรียนแบบดั้งเดิมที่เป็นสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ ในโรงเรียน มีอื่น ๆ เปลี่ยนแปลงสำคัญที่เกิดขึ้น ห้องน้ำและล็อคเกอร์พื้นที่ รู้จักจึงเป็นศักยภาพที่ bullying โซน จะมีกระจายเป็นคลัสเตอร์ขนาดเล็กตลอดทั้งพื้นที่ใหม่ พื้นที่กลางแจ้งสำหรับเรียนรู้การให้บริการเชื่อมต่อ indoor-outdoor ดี ห้องปฏิบัติการคอมพิวเตอร์ล้าสมัย และเครือข่ายคอมพิวเตอร์ขณะนี้อย่างราบรื่นมากขึ้นอยู่ตลอด ใน Australasia เราจะสร้างการเชื่อมโยงที่แข็งแกร่งกับชุมชน และร่วม นี้ดูแตกต่างกับสหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา ที่โรงเรียนมีขอบสูงเพื่อความปลอดภัยสภาพแวดล้อมการเรียนรู้นวัตกรรมไม่ได้ประสบความสำเร็จ ในบางกรณี พื้นที่เรียนรู้ถูกแบ่ง (อย่าง bookshelves หรืออย่างเป็นกิจจะลักษณะผนัง operable) กลับไปห้องเรียน เราจะเห็นสอนหลีกเลี่ยงสตูดิโอกับทีวีจอแบนและคอมพิวเตอร์เนื่องจากพวกเขาต้องการให้เลื่อนตารางรอบ หรือทำกิจกรรมยุ่งโดยไม่ต้องกลัวของการทำลายอุปกรณ์ เราได้ยินการรักษาอะคูสติกที่ละเว้นจากข้อกำหนดของการประหยัดต้นทุน แม้เราจำเปลืองดีของสภาพแวดล้อมที่เปิดโล่งที่สร้างขึ้นในทศวรรษ 1970 เรายังจะหาว่า หลายโรงเรียนและสถาบันระดับมหาวิทยาลัยที่เราความสำคัญของการเลือกเฟอร์นิเจอร์และโครงร่างเพื่อช่วยสร้างการตั้งค่าพฤติกรรมปัจจัยใดเพื่อ เปิดพื้นที่เรียนรู้ประสบความสำเร็จใหม่ เปลี่ยนแปลงได้ยาก นวัตกรรมประสบความสำเร็จในการออกแบบและประกอบอาชีพที่ต้องการจัดตำแหน่งของหลายปัจจัย เรามีโชคดีที่มีรัฐบาลที่ลงทุนในระดับมหาวิทยาลัย และโรงเรียนสภาพแวดล้อมหลังจากทศวรรษของการละเลย แผนกการศึกษาในอเมริกาส่วนใหญ่ได้รับการสนับสนุนการเชิงรุกของนวัตกรรม การนำผู้เชี่ยวชาญออสเตรเลีย และพัฒนาความเชี่ยวชาญเฉพาะ ในระดับโรงเรียน วิสัยทัศน์ร่วมของการศึกษาต้อง พร้อมแบบสนับสนุนครู ส่งเสริมพัฒนาอาชีพ และเวลาตรวจสอบหลักสูตรและพื้นที่การทำงานร่วมกัน ตารางเวลาที่เข้มงวดและสอนตามหัวข้อสามารถขัดขวางนวัตกรรม ระดับระดับตติยภูมิ นี้เป็นบางส่วนที่อยู่ โดยอาศัยวิชาใหม่ และวิจัยศูนย์การ เป็นนักวิชาการที่ย้ายไปช่องว่างสอนนวัตกรรมฮาร์ดแวร์คอมพิวเตอร์ที่ทันสมัย พวกเขาต้องพัฒนาอาชีพให้มีประสิทธิภาพการใช้พื้นที่ทางกายภาพ และเสมือน สุดท้าย ช่องว่างใหม่จะเปิดใช้งาน โดยนักออกแบบที่ซับซ้อน และขัดแย้งบรีฟลประเภทประณีตแก้ไขพฤติกรรมการตั้งค่า ซึ่งสนับสนุนใหม่แบบสร้างสรรค์นิยมวิธีการเรียนรู้ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิ่งที่ทำให้พื้นที่การเรียนรู้นวัตกรรมประสบความสำเร็จหรือล้มเหลว เรามองไปที่ประเด็นสำคัญบางส่วนและให้อาหารสำหรับความคิดสำหรับนักออกแบบและนักการศึกษา. ออสเตรเลียได้รับการยอมรับในระดับสากลสำหรับการใช้สภาพแวดล้อมการเรียนรู้นวัตกรรม นี่คือสาเหตุสำหรับการเฉลิมฉลองโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นนวัตกรรมที่ประสบความสำเร็จเป็นมากกว่าจับแพะชนแกะตัดและวางของความคิดที่ดี แต่ผลของการสนทนาที่อุดมไปด้วยระหว่างนักออกแบบและนักการศึกษาการเจรจาต่อรองในขอบเขตของระเบียบวินัยของพวกเขา แต่ไม่ทั้งหมดพื้นที่ใหม่จะประสบความสำเร็จ บทความนี้จะแนะนำประเด็นสำคัญพร้อมกับนิทานเตือนบางอย่างสำหรับทั้งนักออกแบบและนักการศึกษา. คณะศิลปศาสตร์บัณฑิตวิทยาลัยที่มหาวิทยาลัยเมลเบิร์นโดยสมาร์ทเบตส์ ภาพ: Shannon McGrath โรงบรรยายพื้นที่การสัมมนาและห้องเรียนได้รับการยอมรับส่วนใหญ่เป็นพื้นที่หลักของการเรียนรู้มาตั้งแต่ศตวรรษที่สิบเก้า ห้องเรียนได้รับเพื่อที่แพร่หลายที่นักการศึกษาได้จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ มีแนวโน้มที่จะไม่สนใจอิทธิพลว่าพื้นที่จะมีการเรียนรู้ ในฐานะที่เป็นสถาปนิกที่ฉันคิดว่ามันอยากรู้อยากเห็นว่าช่องว่างการเรียนรู้ที่จะกล่าวถึงไม่ค่อยภายในวาทการศึกษา ดรซูซานวิลก์สเพื่อนร่วมงานการศึกษาที่แสดงให้เห็นว่าครูมีแนวโน้มที่จะรับรู้เรียนรู้สภาพแวดล้อมเป็นหลักภายในหัวของนักเรียนของพวกเขา แต่ตอนนี้มีการเปลี่ยนแปลงเป็นนักการศึกษาเริ่มต้นที่จะชื่นชมวิธีการที่การตั้งค่าการเรียนรู้ที่สามารถรองรับครุศาสตร์ยี่สิบศตวรรษแรกและนักออกแบบตระหนักดีว่าความสำเร็จในการสร้างสรรค์นวัตกรรมโรงเรียนต้องใช้วิธีการปรับเม็ดที่ขนาดของ fitout และรูปแบบเฟอร์นิเจอร์ที่มากกว่าเพียงแค่การให้ พื้นที่ที่มีความยืดหยุ่น แต่ทั่วไป. ในฐานะที่เป็นนักเรียนกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญในการรวบรวมข้อมูลบนเว็บบทบาทของครูจะขยับจากที่ของผู้ให้บริการข้อมูลที่อำนวยความสะดวกในการเรียนรู้ ขณะเดียวกันมีการเพิ่มความต้องการทางสังคมสำหรับผู้สำเร็จการศึกษาที่จะมีทักษะในการแก้ไขปัญหาที่ซับซ้อนสหวิทยาการ เบนจามินบลูมงานในระดับต่ำกว่าเช่นความทรงจำและความเข้าใจได้รับการสนับสนุนเป็นอย่างดีในโรงภาพยนตร์และห้องเรียน แต่งานในระดับที่สูงขึ้นของการวิเคราะห์สังเคราะห์การสร้างและประเมินผลต้องมีช่วงของการตั้งค่า เราจะเห็นว่าการปฏิวัติเงียบสงบที่เกิดขึ้นในระดับอุดมศึกษา งบประมาณและกางเกงมีมากขึ้นเน้นในระหว่างช่องว่างและการพัฒนานักศึกษาเลานจ์เท่านั้นที่สนับสนุนการเรียนรู้ทางการในขณะที่ส่งเสริมประสบการณ์ที่อุดมไปด้วยมหาวิทยาลัย เหล่านี้เรียนรู้ทางการและช่องว่างทางสังคมเป็นที่เคารพของวัฒนธรรมของนักเรียน ในการศึกษาทางเทคนิคเบอร์วิคเซ็นเตอร์ถนนศิลปะจะถูกนำมาอยู่ภายในขณะที่คณะศิลปศาสตร์บัณฑิตวิทยาลัยที่มหาวิทยาลัยเมลเบิร์นผสมผสานความใกล้ชิดของบ้านกับฉวัดเฉวียนคาเฟ่. ลิลลี่ศูนย์บริสเบนโรงเรียนมัธยมโดยวิลสันสถาปนิก ภาพ: เฟรเดอริคริสโจนส์ภายในโรงเรียนที่เราเห็นการเปลี่ยนแปลงขนานเป็นห้องเรียนที่แปรเปลี่ยนไปสู่ช่องว่างของเหลวอื่นๆ ที่รองรับการตั้งค่าช่วงของการเรียนรู้ ในฐานะผู้ออกแบบแมรี่สตันบันทึกสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ที่มีความ "ตั้งใจ" วางแผนที่จะสนับสนุนประเภทที่แตกต่างกันของผู้เรียนและวิธีการที่แตกต่างกันของการเรียนรู้จะช่วยให้นักเรียนอยู่ "ในการไหล" ของการเรียนรู้ ศูนย์ลิลลี่, การเฉลิมฉลองโดยนักเรียนครูและชุมชนในวงกว้างจะดูได้โดยสถาปนิกแฮมิลตันวิลสันเป็นสุดยอดของปีของการทำงานร่วมกันกับนักการศึกษา ในขณะที่ระดับของความร่วมมือนี้เหมาะมันเป็นไปไม่ได้สำหรับอาคารใหม่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลเป็นส่วนหนึ่งของ "การสร้างการศึกษาปฏิวัติ" ความคิดริเริ่มเพราะความจำเป็นทางเศรษฐกิจ ในวิกตอเรียแผนกการศึกษาเลือกแม่แบบการออกแบบที่มีห้องเรียนที่กำหนดไว้อย่างชัดเจน แต่มีผนังที่สามารถเลื่อนเปิดให้เบลอเขตแดนในพื้นที่ที่ใช้ร่วมกันทำงานร่วมกัน ในฐานะที่เป็นนักวิจัยเรามีความสนใจที่จะสังเกตนักเรียนและครูที่พวกเขาย้ายเข้าไปอยู่ในพื้นที่เหล่านี้ไฮบริด แม้หลังจากเดือนของการประกอบอาชีพที่มีการเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดในการใช้เป็นครูและนักเรียน "ผ่อนคลาย" ลงในช่องว่างขนาดใหญ่ออกจากประตูที่เปิดกว้างและช่วยให้การเรียนการสอนทีมงานมากขึ้นและให้นักเรียนเลือกสถานที่การเรียนรู้ที่แตกต่างกัน ทำนายระมัดระวังของเราคือว่าการใช้อย่างแพร่หลายของพื้นที่แม่แบบเหล่านี้จะส่งผลให้ครูผู้สอนมากขึ้นตระหนักถึงข้อ จำกัด ของการเรียนแบบดั้งเดิมเช่นการเรียนรู้สภาพแวดล้อมที่มีประสิทธิภาพ ในโรงเรียนมีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญอื่น ๆ ที่เกิดขึ้น ห้องน้ำและพื้นที่เก็บของได้รับการยอมรับตราบใดที่การข่มขู่โซนที่อาจเกิดขึ้นจะถูกกระจายไปยังกลุ่มที่มีขนาดเล็กทั่วพื้นที่ใหม่ พื้นที่กลางแจ้งสำหรับการเรียนรู้มีการให้มีการเชื่อมต่อในร่มกลางแจ้งที่ดี ห้องปฏิบัติการคอมพิวเตอร์จะล้าสมัยและเครือข่ายคอมพิวเตอร์อยู่ในขณะนี้อยู่มากขึ้นต่อเนื่องตลอด ในออสเตรเลียที่เราจะสร้างการเชื่อมโยงที่แข็งแกร่งกับชุมชนและการแบ่งปันสิ่งอำนวยความสะดวก ความขัดแย้งนี้ด้วยทั้งในอังกฤษและสหรัฐอเมริกาที่โรงเรียนมีขอบเขตที่สูงเพื่อความปลอดภัย. ไม่ได้ทุกสภาพแวดล้อมการเรียนรู้นวัตกรรมจะประสบความสำเร็จ ในบางกรณีละแวกใกล้เคียงการเรียนรู้ที่ถูกแบ่งออก (อย่างไม่เป็นทางการที่มีชั้นหนังสือหรืออย่างเป็นทางการกับผนัง operable) กลับเข้ามาในห้องเรียน เราจะเห็นครูหลีกเลี่ยงสตูดิโอที่มีหน้าจอแบนและคอมพิวเตอร์เพราะพวกเขาต้องการความยืดหยุ่นในการเปลี่ยนตารางรอบหรือทำกิจกรรมยุ่งโดยไม่ต้องกลัวความเสียหายของอุปกรณ์ เราได้ยินเสียงของการรักษาที่ถูกตัดออกจากข้อกำหนดประหยัดค่าใช้จ่ายถึงแม้ว่าเราจำอะคูสติกที่ดีของบางส่วนของสภาพแวดล้อมแบบเปิดโล่งที่สร้างขึ้นในปี 1970 นอกจากนี้เรายังพบว่าหลายโรงเรียนและสถาบันการศึกษาในระดับอุดมศึกษามีการประเมินความสำคัญของการเลือกเฟอร์นิเจอร์และรูปแบบที่จะช่วยสร้างการตั้งค่าพฤติกรรม. ดังนั้นสิ่งที่ปัจจัยที่ช่วยให้ช่องว่างการเรียนรู้ที่ประสบความสำเร็จใหม่ได้หรือไม่ เปลี่ยนเป็นเรื่องยาก นวัตกรรมที่ประสบความสำเร็จในการออกแบบและการประกอบอาชีพต้องจัดตำแหน่งของปัจจัยหลายอย่าง เราได้รับโชคดีที่มีรัฐบาลในสภาพแวดล้อมการลงทุนในระดับอุดมศึกษาและโรงเรียนหลังจากหลายทศวรรษของการละเลย หน่วยงานการศึกษาในรัฐส่วนใหญ่ได้รับการสนับสนุนในเชิงรุกของนวัตกรรมที่นำผู้เชี่ยวชาญไปยังประเทศออสเตรเลียและการพัฒนาความเชี่ยวชาญในท้องถิ่น ในระดับโรงเรียนวิสัยทัศน์ร่วมกันของการศึกษาเป็นสิ่งจำเป็นพร้อมกับผู้บริหารครูผู้สนับสนุนส่งเสริมการพัฒนาอาชีพและการให้เวลาสำหรับการทบทวนหลักสูตรและพื้นที่ที่จะทำงานร่วมกัน ตารางเวลาที่เข้มงวดและการสอนเรื่อง-based สามารถขัดขวางนวัตกรรม ในระดับตติยภูมินี้เป็น addressed บางส่วนโดยวิชาสหวิทยาการใหม่และศูนย์การวิจัย ในฐานะที่เป็นนักวิชาการที่ย้ายเข้าไปอยู่ในพื้นที่ที่มีการเรียนการสอนที่เป็นนวัตกรรมฮาร์ดแวร์คอมพิวเตอร์ที่ทันสมัยที่พวกเขาต้องการในการพัฒนาอาชีพเพื่อให้แน่ใจว่าการใช้งานที่มีประสิทธิภาพของช่องว่างทางกายภาพและเสมือน ในที่สุดช่องว่างที่เป็นนวัตกรรมใหม่ที่มีการใช้งานโดยนักออกแบบที่มีความสามารถที่จะบูรณากางเกงที่ซับซ้อนและขัดแย้งกันลงไปในการแก้ไขการตั้งค่าอย่างประณีตพฤติกรรมที่สนับสนุนโหมดคอนสตรัคติใหม่ของการเรียนรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อะไรที่ทำให้พื้นที่การเรียนรู้นวัตกรรมที่ประสบความสำเร็จหรือล้มเหลว ? เราดูในบางประเด็น และให้อาหารสำหรับความคิดสำหรับนักออกแบบและนักการศึกษา .

ออสเตรเลียเป็นที่รู้จักในระดับสากลสำหรับการใช้นวัตกรรมการเรียนรู้สภาพแวดล้อม นี้เป็นเพราะสำหรับฉลองโดยนวัตกรรมที่ประสบความสำเร็จ คือ มากกว่าการตัดและวางภาพตัดปะจากความคิดที่ดี แต่ผลของการสนทนามากมายระหว่างนักออกแบบและนักการศึกษาเจรจาข้ามขอบเขตของวินัยของพวกเขา แต่ไม่ทั้งหมดใหม่เป็นจะสำเร็จ บทความนี้เสนอประเด็น พร้อมกับเรื่องเล่าบางส่วนเตือนทั้งนักออกแบบและนักการศึกษา


คณะศิลปศาสตร์ระดับบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยเมลเบิร์นโดยระบบสมาร์ท ภาพ : แชนนอน McGrath
บรรยายโรงละคร เป็นห้องเรียนและสัมมนาได้รับส่วนใหญ่ได้รับการยอมรับเป็นหลักเป็นการเรียนรู้ตั้งแต่ศตวรรษที่ 19 ห้องเรียนมีนักการศึกษาที่แพร่หลาย จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆนี้มีแนวโน้มที่จะละเลยอิทธิพลพื้นที่ที่สามารถมีได้ในการเรียนรู้ เป็นสถาปนิกฉันพบว่าเป็นเรียนไม่ค่อยกล่าวถึงภายในวาทกรรมศึกษา ดร. ซูซานวิล มีการศึกษา ผู้ร่วมงาน แสดงให้เห็นว่าครูมีแนวโน้มที่จะรับรู้สภาพแวดล้อมทางการเรียนเป็นหลัก ภายในหัวของนักเรียนของพวกเขาแต่นี้มีการเปลี่ยนแปลงเป็นนักการศึกษาเริ่มต้นที่จะชื่นชมวิธีการที่เรียนรู้การตั้งค่าสามารถสนับสนุน pedagogies ยี่สิบศตวรรษแรกและนักออกแบบตระหนักดีว่า ความสำเร็จในการสร้างสรรค์นวัตกรรมของโรงเรียน ต้องใช้วิธีการปรับขนาดของเม็ดที่ fitout และเฟอร์นิเจอร์รูปแบบมากกว่าเพียงแค่การให้ความยืดหยุ่น แต่ทั่วไปเป็น

เป็นนักเรียนกลายเป็นชำนาญในการรวบรวมข้อมูลบนเว็บ ,บทบาทของครูจะเปลี่ยนจากที่ของผู้ให้บริการข้อมูลที่เรียนผู้ประสานงาน โดยมีความต้องการเพิ่มขึ้นของสังคมให้บัณฑิตมีทักษะในการแก้ไขปัญหาโครงการที่ซับซ้อน เบนจามิน บลูม งานระดับล่าง เช่น การจดจำ และเข้าใจได้ดี ได้รับการสนับสนุนในโรงละครและห้องเรียน แต่ระดับงานของการวิเคราะห์การสร้างและประเมินต้องมีช่วงของการตั้งค่า เราสังเกตเงียบ การปฏิวัติที่เกิดขึ้นในระดับตติยภูมิ งบประมาณและกางเกงจะเน้นมากขึ้นใน ระหว่างเป็นและพัฒนานักศึกษา เลาจน์ที่สนับสนุนการเรียนรู้อย่างไม่เป็นทางการ ในขณะที่ให้ประสบการณ์ที่วิทยาเขตมากมาย ลักษณะการเรียนรู้และเป็นสังคมที่เคารพในวัฒนธรรมนักเรียนที่ศูนย์ศึกษาศิลปะบนถนนเบอร์วิค เทคนิค จะ มา ข้างใน ขณะที่ คณะบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเมลเบิร์น ผสมผสานความสนิทสนมของบ้านกับคาเฟ่ฉวัดเฉวียน


ศูนย์ลิลลี่บริสเบนโรงเรียนประถมศึกษาโดยสถาปนิก วิลสัน ภาพ : เฟรเดริกโจนส์
คริสโตเฟอร์ในโรงเรียน เราเห็นการเปลี่ยนแปลงขนานเป็นห้องเรียนเปลี่ยนให้เป็นของเหลวเป็นที่รองรับช่วงของการเรียนรู้การตั้งค่า เป็นดีไซเนอร์แมรี่ปิ้งบันทึกการเรียนรู้สภาพแวดล้อมที่ " ตั้งใจ " วางแผนที่จะสนับสนุนชนิดที่แตกต่างกันของผู้เรียนและวิธีที่แตกต่างของการเรียนรู้จะช่วยให้นักเรียนอยู่ในกระแส " ของการเรียนรู้ ศูนย์ลิลลี่ , ฉลอง โดยนักเรียนครูและชุมชนที่กว้างขึ้น คือ ดู โดยสถาปนิก แฮมิลตัน วิลสัน เป็นสุดยอดของปีของการทำงานร่วมกันกับครู ในขณะที่ระดับของความร่วมมือนี้เหมาะ มันไม่ได้เป็นไปได้สำหรับอาคารใหม่ได้รับการสนับสนุนโดยรัฐบาลกลางเป็นส่วนหนึ่งของอาคาร " การปฏิวัติ " ริเริ่มการศึกษาเพราะของความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจ ในวิคตอเรียแผนกการศึกษาเลือกออกแบบแม่แบบไว้อย่างชัดเจน ห้องเรียน แต่ผนังที่สามารถเลื่อนเปิดให้เบลอเขตแดนเข้ามาร่วมกันใช้ร่วมกันพื้นที่ เป็นนักวิจัย เราสนใจที่จะสังเกตนักเรียนและครูตามที่พวกเขาย้ายเข้าไปในช่องว่างเหล่านี้ลูกผสม แม้หลังจากเดือนของอาชีพ