ENGINEERS AND OBSTRUCTIONISTSIt was

ENGINEERS AND OBSTRUCTIONISTS
It was enough.
The freeway revolts made highway construction the touchstone of modernity’s traumas, as old ways of life rooted in the land—farms, villages, neighborhoods, parks, even suburbs—were bulldozed at the behest of faceless bureaucrats and swept away in a stream of empty progress.
The freeway’s emblematic character is apparent in Douglas Adams’s celebrated 1978 BBC radio drama (later adapted for novels and films).
The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy, in which the character Arthur Dent learns, first, that his English home is about to be demolished to make way for highway bypass, and then that the construction of an intergalactic bypass entails the imminent destruction of planet Earth.
Another detail of the story was all too recognizable to contemporaries: opponents were told it was too late to object, since official notice of both the English and the galactic plans had been duly posted in obscures district offices (in the latter case, at Alpha Centauri).
The freeway revolts began as quintessential NIMBY phenomena.
After all, hardly anyone wants a superhighway in their own backyard.
Neighborhood activists seized upon every tool available for them, whether lying down in front of bulldozers (as Arthur Dent did, with typical futility), storming public meetings, hounding bureaucrats with their own rules, or filing lawsuits over procedural issues.
Some tightly knit neighborhoods were able to spring into action quickly.
Elsewhere, the threat of freeway construction probably did a great deal to forge communities, especially in gentrifying neighborhoods.
Highway planners grumbled about these "crank" whose refusal to look at the big picture threatened "to strangle desperately needed progress.
Engineers saw themselves as guardians of the public good against short-sighted and parochial interests.
The head of the Swiss federal highway department warned his colleagues against going soft in the face of resistance: they could be sure that "the great majority of people indirectly affected as well as the users of he road certainly share our belief that there has been enough talk: now it is finally time to build.
Or as a 1956 American magazine article put it: "The dissident minorities who find themselves in the path of this interchange or that expressway can help if they will stop to realize that every foot of the new highways is necessary for the national well-being.
The frustration was understandable: crying "not here!" would do nothing to ease the traffic problems the engineers were charged with solving.
It was, however, precisely the opponents' failure either to grasps or to respect the technocratic logic of the highway program that made them such a threat to it.
Local objections could be brushed aside to build projects "necessary for the national well-being," but the national and international anti-freeway movements outgrew their parochial origins because many people disputed that very necessity.
Well-founded objections to particular routes or projects could be dismisses as quibbles, easily solved by proper design.
When the grievances of the freeway opponents reached the pages of American mass-circulation magazine Life in 1967, its editors did not doubt the necessity of the road: "Do we need all those big highways we're building?
Of course we do, but we also need them to be very nimbly placed in the context of our complicated cities.
After all, highways had long been sold as assets to a community, even as aesthetic improvements.
Anti-freeway activists in many lands now argues that they were nothing of sort.
They also realized that NIMBY cries would do little more than pit one neighborhood against another.
To stop freeway juggernaut, they needed to change national transportation policies by knocking the political and bureaucratic props out from under the highway programs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิศวกรและ OBSTRUCTIONISTSมันก็พอเกิดประโยชน์ที่สุดของความทันสมัยของชอกช้ำ ปฎิวัติฟรีเวย์ทำก่อสร้างทางหลวงเป็นวิถีชีวิตที่ฝังรากในดิน — ละแวกบ้าน หมู่บ้าน สวน ฟาร์ม ชานเมืองแม้ — bulldozed ที่ behest ของ faceless bureaucrats และ swept ห่างความว่างเปล่าความคืบหน้าตัวละครจำลองของฟรีเวย์ไม่ใช่ Douglas Adams เฉลิมฉลอง 1978 BBC วิทยุละคร (ภายหลังได้ดัดแปลงนวนิยายและภาพยนตร์)โบกรถของคู่มือ ซึ่งตัวบุ๋ม Arthur เรียนรู้ ครั้งแรก บ้านภาษาอังกฤษของเขาจะถูกทำลายให้ข้ามทางหลวง แล้ว ว่า การก่อสร้างการอวกาศข้ามก่อให้เกิดการทำลายรมีของโลกรายละเอียดอื่นของเรื่องได้ทั้งหมดเกินไปรู้จักกับโคตร: ฝ่ายตรงข้ามบอกว่า มันสายเกินวัตถุ ตั้งแต่แจ้งอย่างเป็นทางการทั้งภาษาอังกฤษและแผนกาแลกติกได้ถูกต้องลงใน obscures สำนักงานเขต (ในกรณีหลัง ที่อัลฟาคนครึ่งม้า) ปฎิวัติฟรีเวย์เริ่มเป็นปรากฏการณ์ NIMBY เป็นแก่นสารหลังจากที่ทุก แทบทุกคนต้องซุปเปอร์ไฮเวย์ในสนามหลังบ้านของตัวเองย่านนักเคลื่อนไหวยึดตามทุกเครื่องมือที่พร้อมใช้งานสำหรับพวกเขา ว่านอนหน้าควาญ (เป็นบุ๋ม Arthur ได้ มีทางทั่วไป), โจมตีประชุมสาธารณะ hounding bureaucrats กฎของตนเอง หรือยื่นฟ้องผ่านปัญหาขั้นตอนการย่านบางแน่นถักได้จะเป็นการดำเนินการอย่างรวดเร็วอื่น ๆ การคุกคามของการก่อสร้างทางด่วนคงได้อย่างมากในการปลอม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในชุมชนละแวกใกล้เคียง gentrifying ผู้วางแผนทางหลวง grumbled เกี่ยวกับเหล่านี้ "ข้อเหวี่ยง" ที่มีการปฏิเสธที่จะมองที่ภาพใหญ่ขู่ "การ strangle หมดความจำเป็นความก้าวหน้าวิศวกรเห็นตัวเองเป็นผู้ปกครองประชาชนดีกับสาย ตาสั้น และสเปกความสนใจหัวหน้าฝ่ายทางหลวงของรัฐบาลกลางที่สวิสเตือนเพื่อนร่วมงานของเขากับไปอ่อนเมื่อต้องเผชิญกับความต้านทาน: พวกเขาต้องแน่ใจว่าที่ "ส่วนใหญ่คนที่ได้รับผลกระทบทางอ้อมเช่นเดียวกับผู้ใช้ถนนเขาแบ่งปันความเชื่อของเราว่า มีการพูดคุยเพียงพอแน่นอน: ตอนนี้ก็ ถึงเวลาที่จะสร้างได้หรือเป็นปี 1956 อเมริกันนิตยสารบทความ: "ชนกลุ่มน้อยที่ไม่เห็นด้วยคนที่พบตัวเองในเส้นทางของการแลกเปลี่ยนนี้หรือทางด่วนที่ สามารถช่วยพวกเขาจะหยุดที่จะตระหนักว่า ทุกเท้าของหลวงใหม่เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการชาติความเป็นได้เสียงไม่เข้าใจ: ร้องไห้ "ไม่นี่" จะทำอะไรเพื่อบรรเทาปัญหาจราจรที่วิศวกรการเงินแก้ได้ อย่างไรก็ตาม อย่างแม่นยำของฝ่ายตรงข้ามล้ม ทั้ง grasps หรือเคารพ technocratic ตรรกะของโปรแกรมทางหลวงที่ทำให้การคุกคามนั้นขัดเงาในพื้นที่คัดค้านกันสร้างโครงการ "จำเป็นสำหรับการแห่งความเป็น" แต่การเคลื่อนไหวต่อต้านทางด่วน และนานาชาติล้นต้นกำเนิดของสเปก เพราะหลายคนมีข้อโต้แย้งที่จำเป็นมากWell-founded คัดค้านไปยังเส้นทางพิเศษหรือโครงการอาจจะเลิกเป็น quibbles ได้อย่างง่ายดายแก้ไขได้ โดยการออกแบบที่เหมาะสมได้เมื่อคับข้องใจของฝ่ายตรงข้ามทางด่วนถึงหน้าของอเมริกันไหลเวียนมวลนิตยสารชีวิตในปี 1967 บรรณาธิการการไม่สงสัยความจำเป็นของถนน: "เราต้องการใหญ่หลวงทั้งหมดที่เรากำลังสร้างหรือ แน่นอนเราทำ แต่เรายังต้องวางมากกลาสีในบริบทของการเมืองที่ซับซ้อนของเราทางหลวงได้นานถูกขายเป็นสินทรัพย์ชุมชน เป็นการปรับปรุงความสวยงามนักเคลื่อนไหวต่อต้านทางด่วนในหลายประเทศขณะนี้แย้งว่า พวกเขามีอะไรของเรียงลำดับนอกจากนี้พวกเขายังรับรู้ว่า NIMBY ร้องไห้จะทำน้อยกว่าหลุมย่านหนึ่งกับอีกหยุด juggernaut ฟรีเวย์ พวกเขาต้องการเปลี่ยนแปลงนโยบายภาคขนส่ง โดยการน็อคทางการเมือง และราชการอุปกรณ์อยู่ใต้โปรแกรมทางหลวง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิศวกรและ OBSTRUCTIONISTS
มันก็มากพอ.
ปฏิวัติทางด่วนทำให้การก่อสร้างทางหลวงมาตรฐานของชอกช้ำความทันสมัยที่เป็นวิธีการเดิมของชีวิตฝังในที่ดินฟาร์มหมู่บ้านละแวกใกล้เคียงสวนสาธารณะแม้ชานเมือง-ถูกยื่นคำขาดตามคำสั่งของข้าราชการ faceless และกวาด ออกไปในกระแสของความคืบหน้าในที่ว่างเปล่า.
บนทางด่วนของตัวอักษรสัญลักษณ์เป็นที่ประจักษ์ในดักลาสอดัมส์ฉลอง 1978 บีบีซีละครวิทยุ (ดัดแปลงในภายหลังสำหรับนวนิยายและภาพยนตร์).
ที่โบกรถของกาแล็กซี่ซึ่งในตัวละครของอาร์เธอร์บุ๋มเรียนรู้เป็นครั้งแรกที่เขา บ้านภาษาอังกฤษเป็นเรื่องเกี่ยวกับที่จะรื้อถอนเพื่อให้วิธีการบายพาสทางหลวงแล้วว่าการก่อสร้างของบายพาสอวกาศรายละเอียดการทำลายใกล้ของดาวเคราะห์โลก.
รายละเอียดของเรื่องก็คือทั้งหมดที่รู้จักเกินไปที่จะโคตร: ฝ่ายตรงข้ามก็บอกว่ามันก็สายเกินไป จะคัดค้านตั้งแต่แจ้งให้ทราบอย่างเป็นทางการของทั้งภาษาอังกฤษและแผนกาแลคซีที่ได้รับการโพสต์รับรองสำเนาถูกต้องในสำนักงานเขตพื้นที่ปิดกั้น (ในกรณีหลังที่ Alpha Centauri).
ปฏิวัติทางด่วนเริ่มเป็นปรากฏการณ์ NIMBY แก่นสาร.
หลังจากที่ทุกคนแทบจะไม่อยากซุปเปอร์ไฮเวย์ ในสนามหลังบ้านของตัวเอง.
เรียกร้องให้พื้นที่ใกล้เคียงยึดเครื่องมือทุกสำหรับพวกเขาไม่ว่าจะนอนอยู่ในด้านหน้าของควาญ (ตามที่อาร์เธอร์บุ๋มได้กับไม่ได้ผลทั่วไป), การระดมการประชุมสาธารณะ, การไล่ข้าราชการมีกฎของตัวเองหรือการยื่นฟ้องคดีมากกว่าปัญหาในการดำเนินการ .
บางคนในละแวกใกล้เคียงถักแน่นก็สามารถที่จะฤดูใบไม้ผลิไปสู่การปฏิบัติได้อย่างรวดเร็ว.
อื่น ๆ ภัยคุกคามของการก่อสร้างทางด่วนอาจจะไม่ได้มีการจัดการที่ดีในการปลอมชุมชนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในละแวกใกล้เคียง gentrifying.
วางแผนทางหลวงบ่นเกี่ยวกับเหล่านี้ "เหวี่ยง" ที่มีการปฏิเสธที่จะมองไปที่ภาพใหญ่ . ขู่ "จะบีบคอคืบหน้าจำเป็นอย่างยิ่งที่
วิศวกรเห็นว่าตัวเองเป็นผู้ปกครองของประชาชนที่ดีต่อผลประโยชน์สายตาสั้นและตำบล.
หัวของสวิสกรมทางหลวงของรัฐบาลกลางเตือนเพื่อนร่วมงานของเขากับจะนุ่มในใบหน้าของความต้านทาน: พวกเขาอาจจะแน่ใจว่า "ส่วนใหญ่ของคนที่ได้รับผลกระทบทางอ้อมเช่นเดียวกับผู้ใช้ของเขาถนนแน่นอนแบ่งปันความเชื่อของเราว่าได้มีการพูดคุยพอ: ตอนนี้ก็เป็นครั้งสุดท้ายที่จะสร้าง.
หรือเป็นอเมริกันบทความ 1956 นิตยสารวาง:" ชนกลุ่มน้อยที่ไม่เห็นด้วยที่ พบว่าตัวเองอยู่ในเส้นทางของการแลกเปลี่ยนนี้หรือทางด่วนที่สามารถช่วยถ้าพวกเขาจะหยุดที่จะตระหนักว่าเท้าของทางหลวงใหม่ทุกคนเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการแห่งชาติเป็นอยู่ที่ดี.
แห้วเป็นที่เข้าใจ: ร้องไห้จะทำอะไรที่จะ "ไม่ได้ที่นี่!" บรรเทาปัญหาการจราจรวิศวกรที่ถูกเรียกเก็บเงินกับการแก้.
มันอย่างไรได้อย่างแม่นยำความล้มเหลวของฝ่ายตรงข้ามอย่างใดอย่างหนึ่งที่จะคว้าหรือให้ความเคารพตรรกะผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิคของโครงการทางหลวงที่ทำให้พวกเขาภัยคุกคามดังกล่าวไป.
ค้านท้องถิ่นอาจจะปัดทิ้งไป สร้างโครงการ "ที่จำเป็นสำหรับการแห่งชาติเป็นอยู่ที่ดี" แต่การเคลื่อนไหวต่อต้านทางด่วนระดับชาติและนานาชาติล้นต้นกำเนิดตำบลของพวกเขาเพราะหลายคนโต้แย้งว่าจำเป็นมาก.
คัดค้านดีก่อตั้งขึ้นเพื่อเส้นทางโดยเฉพาะหรือโครงการที่อาจจะห้ามเป็น quibbles, แก้ไขได้อย่างง่ายดาย . โดยการออกแบบที่เหมาะสม
เมื่อความคับข้องใจของฝ่ายตรงข้ามทางด่วนถึงหน้าของนิตยสารชีวิตอเมริกันมวลการไหลเวียนในปี 1967 บรรณาธิการไม่สงสัยความจำเป็นของถนน: "เราจำเป็นต้องทุกคนทางหลวงใหญ่ที่เรากำลังสร้าง?
แน่นอน ที่เราทำ แต่เรายังต้องการพวกเขาจะวางมากหยอยในบริบทของเมืองที่มีความซับซ้อนของเรา.
หลังจากที่ทุกทางหลวงมีมานานแล้วขายเป็นสินทรัพย์ของชุมชนแม้ในขณะที่การปรับปรุงความงาม.
กิจกรรมต่อต้านทางด่วนในดินแดนจำนวนมากในขณะนี้ระบุว่า พวกเขาไม่ได้เป็นอะไรของการจัดเรียง.
พวกเขายังตระหนักว่า NIMBY ร้องจะทำเล็ก ๆ น้อย ๆ กว่าหลุมย่านหนึ่งกับอีก.
ในการหยุดผู้นำทางด่วนพวกเขาจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงนโยบายการขนส่งแห่งชาติโดยการเคาะประกอบฉากทางการเมืองและระบบราชการออกมาจากใต้โปรแกรมทางหลวง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิศวกรและ obstructionistsมันก็เพียงพอทางด่วนปฏิวัติทำให้การก่อสร้างทางหลวงของความทันสมัยของแผล เก่าเป็นวิธีชีวิตของรากในดินแดนฟาร์ม หมู่บ้าน ย่าน สวนสาธารณะ แม้แต่ชานเมืองถูกทำลายตามโองการ faceless ข้าราชการและกวาดไปในกระแสของความว่างเปล่าตัวละครที่ปรากฏในสัญลักษณ์ของทางด่วนของดักลาสอดัมส์กระเดื่อง 1978 วิทยุบีบีซีละคร ( ต่อมาดัดแปลงนวนิยายและภาพยนตร์ )คู่มือท่องกาแลกซีฉบับนักโบกซึ่งในตัวละครอาร์เธอร์เดนท์เรียนรู้ครั้งแรกที่บ้านภาษาอังกฤษของเขากำลังจะถูกรื้อถอนเพื่อให้วิธีการข้ามถนน แล้ว ว่า การก่อสร้างของข้ามอวกาศใช้ทำลายใกล้ของดาวโลกรายละเอียดอื่นๆ ของเรื่องราวทั้งหมดด้วยรู้จักกับโคตร : ฝ่ายตรงข้ามบอกว่ามันสายไปแล้วที่จะคัดค้าน เนื่องจากประกาศอย่างเป็นทางการของทั้งภาษาอังกฤษและแผนการ Galactic ได้โพสต์ในสำนักงานเขต โดยปิดกั้น ( ในกรณีหลังที่ Alpha Centauri )ทางด่วนปฏิวัติเริ่มเป็นปรากฏการณ์ฝ่ายตรงข้ามที่เป็นหัวใจสำคัญหลังจากนั้น แทบทุกคนต้องการให้ซุปเปอร์ไฮเวย์ในสนามหลังบ้านของตัวเองกิจกรรมย่านคว้าทุกเครื่องมือของพวกเขา ไม่ว่าจะโกหกลงในหน้าดิน ( อาร์เธอร์เดนท์ได้ด้วยโดยทั่วไปไร้ประโยชน์ ) ระดมการประชุมสาธารณะจี้ข้าราชการที่มีกฎของตัวเอง หรือการยื่นฟ้องคดีเรื่องขั้นตอน .บางแน่นถักย่านสามารถฤดูใบไม้ผลิไปสู่การปฏิบัติได้อย่างรวดเร็วที่อื่น ๆ , การคุกคามของการก่อสร้างทางด่วนอาจทำจัดการที่ดีเพื่อสร้างชุมชน โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน gentrifying ย่านวางแผนทางหลวงคร่ำครวญเกี่ยวกับเหล่านี้ " โคเคน " ที่ปฏิเสธที่จะมองภาพใหญ่ขู่ " บีบคอจำเป็นหมดท่า ความคืบหน้าวิศวกรที่เห็นตัวเองเป็นผู้ปกครองของประชาชนที่ดีกับผลประโยชน์น้อยเกินไปและศาสนา .หัวของกรมทางหลวงของรัฐบาลกลางสวิสเตือนเพื่อนร่วมงานของเขากับจะอ่อนในหน้าของความต้านทาน : พวกเขาอาจจะแน่ใจว่าส่วนใหญ่ที่ดีของประชาชนโดยทางอ้อม ตลอดจนผู้ใช้ถนนเขาก็แบ่งปันความเชื่อของเราว่ามีเพียงพอพูดคุย : ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่จะต้องสร้างหรือเป็นชาวอเมริกัน 1956 นิตยสารบทความใส่มัน : " ไม่ลงรอยกันชนกลุ่มน้อยที่พบตัวเองในเส้นทางของการแลกเปลี่ยนหรือทางด่วนที่สามารถช่วยถ้าพวกเขาจะต้องตระหนักว่าทุก ๆเท้าของทางหลวงใหม่เป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับความเป็นอยู่ของชาติเสียงก็เข้าใจ : ร้องไห้ " ไม่ใช่ที่นี่ ! จะทำอะไรเพื่อบรรเทาปัญหาการจราจรวิศวกรถูกเรียกเก็บกับการแก้มันเป็น แต่แน่นอนคู่แข่ง " ความล้มเหลวให้ grasps หรือเคารพตรรกะ ผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิคของทางหลวงโปรแกรมที่ทำให้พวกเขาเช่นคุกคามมันการคัดค้านภายในอาจเป็นแปรงไว้เพื่อสร้างโครงการ " ที่จำเป็นสำหรับชีวิตความเป็นอยู่ของประเทศ " แต่การเคลื่อนไหวต่อต้านแห่งชาติ และนานาชาติ ทางด่วนโตมากับกำเนิดของศาสนา เพราะหลายคนโต้แย้งว่าเป็นสิ่งจำเป็นได้ก่อตั้งขึ้นจะเส้นทางโดยเฉพาะหรือโครงการอาจจะไล่ตามที่ตัวเองให้ดีได้อย่างง่ายดายโดยการออกแบบที่เหมาะสมในการแก้ไขเมื่อความคับข้องใจของทางด่วนคู่แข่งถึงหน้าของการไหลเวียนของมวลชนอเมริกันนิตยสารชีวิตในปี 1967 , บรรณาธิการของไม่สงสัยในความจำเป็นของถนน : " เราต้องทำทั้งหมดนั่นใหญ่ทางหลวงเราสร้าง ?แน่นอนว่าเราต้องทำ แต่เรายังต้องการที่จะมากว่องไวอยู่ในบริบทของเมืองที่ซับซ้อนของเราหลังจากทั้งหมด , ทางหลวงยาวได้ถูกขายเป็นสินทรัพย์เพื่อชุมชน การปรับปรุงทางสุนทรียะเรียกร้องป้องกันทางด่วนในที่ดินหลายคนแย้งว่า มันไม่มีอะไรแบบนั้นพวกเขายังตระหนักว่า NIMBY ร้องไห้จะทำมากกว่าหลุมหนึ่งแถวบ้านต่ออีกหยุดทางด่วน Juggernaut พวกเขาต้องการที่จะเปลี่ยนแปลงนโยบายด้านการขนส่งแห่งชาติโดยการเคาะ props การเมืองและระบบราชการออกมาจากภายใต้โครงการทางหลวง