Shloka (meaning "song", from the ro

Shloka (meaning "song", from the root śru, "hear"[1]) is a category of verse line developed from the Vedic Anustubh. It is the basis for Indian epic verse, and may be considered the Indian verse form par excellence, occurring, as it does, far more frequently than any other meter in classical Sanskrit poetry.[1] The Mahabharata and Ramayana, for example, are written almost exclusively in shlokas. The traditional view is that this form of verse occurred to Valmiki, the author of the Ramayana, on seeing a hunter shoot down one of two birds in love.

The shloka is treated as a couplet. Each hemistich (half-verse) of 16 syllables, composed of two Pādas of eight syllables, can take either a pathyā ("normal") form or one of several vipulā ("extended") forms. The form of the second foot of the first Pāda (II) limits the possible patterns the first foot (I) may assume, as in the scheme below.

Shloka Scheme

The Pathyā and Vipulā half-verses are arranged in the table above in order of frequency of occurrence. Out of 2579 half-verses taken from Kalidasa, Magha, Bharavi, and Bilhana, each of the four admissible forms of shloka in the above order claims the following share: 2289, 116, 89, 85.[2]

The metrical constraints on a hemistich in terms of its two constituent padas are as follows:[3]

General

The 1st and 8th syllables of both pādas are anceps.
The 2nd and 3rd syllables cannot both be light (laghu, "⏑") in either pāda; i.e. one or both of the 2nd and 3rd syllables must be heavy (guru, "–") in both pādas.
Syllables 2-4 of the second pāda cannot be a ra-gaṇa (the pattern "– ⏑ –")
Syllables 5-7 of the second pāda must be a ja-gaṇa ("⏑ – ⏑") This enforces an iambic cadence.

Normal form (pathyā)

Syllables 5-7 of the first pāda must be a ya-gaṇa ("⏑ – –")

Variant forms (vipulā): The 4th syllable of the first pāda is heavy. In addition, one of the following is permitted:

na-vipulā: Syllables 5-7 are a na-gaṇa ("⏑ ⏑ ⏑")
bha-vipulā: Syllables 2-7 are ra-bha gaṇas ("– ⏑ – – ⏑ ⏑") or ma-bha gaṇas with a caesura in between ("– – – , – ⏑ ⏑")
ma-vipulā: Syllables 2-7 are ra-ma gaṇas with a caesura after the 5th ("– ⏑ – – , – –")
ra-vipulā: Syllables 5-7 are a ra-gaṇa following a caesura (", – ⏑ –")

Noteworthy is the avoidance of an iambic cadence in the first pāda. By comparison, Syllables 5-7 of any pāda in the old Vedic anuṣṭubh is typically a ja-gaṇa ("⏑ – ⏑"), or a dijambus.

An example of an anuṣṭubh stanza which fails the classical requirements of a shloka is from the Shatapatha Brahmana

āsandīvati dhānyādaṃ rukmiṇaṃ haritasrajam
abadhnādaśvaṃ sārańgaṃ devebhyo janamejayaḥ[4]

"In Āsandîvat, Janamejaya bound for the gods a black-spotted, grain-eating
horse, adorned with a golden ornament and with yellow garlands."[5]

Though the word shloka was used to denote stanzas in anushtup metre(eight letters per line)only, now it is used to mean any four-line stanza in any sanskrit metre. There can be up to 26 letters in a line of a sloka.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Shloka (ความหมาย "สอง" จาก śru ราก "hear"[1]) คือ ประเภทของบรรทัดข้อที่พัฒนาจาก Anustubh พระเวท มันเป็นพื้นฐานสำหรับข้อมหากาพย์อินเดีย และอาจเป็นแบบข้ออินเดียตราไว้หุ้นเลิศ เกิดขึ้น เป็น มากมากกว่าวัดอื่น ๆ ในบทกวีสันสกฤตคลาสสิก [1] ในมหาภารตะและรามายนะ ตัวอย่าง เขียนเกือบเฉพาะใน shlokas ดูแบบได้ที่นี้แบบฟอร์มของข้อเกิดขึ้นกับฤๅษีวาลมีกิ ผู้เขียนของรามายณะ บนเห็นฮันเตอร์แบบยิงนกในความรักอย่างใดอย่างหนึ่งShloka ถือว่าเป็นการ couplet แต่ละ hemistich (ครึ่งท่อน) ของพยางค์ 16 ประกอบด้วย Pādas ที่สองของแปดพยางค์ สามารถใช้ pathyā ("") ฟอร์มปกติหรือหนึ่งหลายฟอร์ม vipulā ("ขยาย") แบบเท้าสองวงเงิน Pāda (II) แรกรูปสุดเท้าแรก (I) อาจสมมติ ในชุดรูปแบบโครงร่าง ShlokaPathyā และ Vipulā ครึ่งข้อจะถูกจัดเรียงในตารางข้างบนลำดับความถี่ของการเกิด จาก 2579 ครึ่งข้อพระคัมภีร์จาก Kalidasa เสร็จ Bharavi และ Bilhana ละสี่ admissible แบบ shloka ในลำดับข้างต้นอ้างร่วมกันดังต่อไปนี้: 2289, 116, 89, 85 [2]ข้อจำกัด metrical hemistich ใน padas ธาตุสองจะเป็นดังนี้: [3] ทั่วไป พยางค์ 1 และ 8 ของ pādas ทั้งสองมี anceps พยางค์ 2 และ 3 ไม่ทั้งสองมีแสง (laghu "⏑") ใน pāda ใด เช่นหนึ่งหรือทั้งสองพยางค์ 2 และ 3 ต้องหนัก (กูรู, " – ") ใน pādas ทั้งนั้น พยางค์ 2-4 pāda สองไม่เป็นระ-gaṇa (รูปแบบ "–⏑ –") พยางค์ที่ 5-7 ของ pāda ที่สองต้องการให้ขาด-gaṇa ("⏑ – ⏑") ซึ่งบังคับใช้ลีลาการ iambic แบบฟอร์มปกติ (pathyā) พยางค์ที่ 5-7 ของ pāda แรกต้องการยา-gaṇa ("⏑ – – ") แบบฟอร์มตัวแปร (vipulā): พยางค์ 4 ของ pāda แรกเป็นหนักขึ้น นอกจากนี้ หนึ่งต่อไปนี้จะได้รับอนุญาต: นา-vipulā: 5-7 พยางค์จะเป็นนา-gaṇa ("⏑⏑⏑") bha-vipulā: 2-7 พยางค์มี ra bha gaṇas (" –⏑ – – ⏑⏑") หรือ bha มา gaṇas กับ caesura ในระหว่าง (" – ––, – ⏑⏑") ma vipulā: พยางค์ 2-7 จะระมา gaṇas กับ caesura ที่หลังที่ 5 (" –⏑ – – – – ") ra vipulā: 5-7 พยางค์จะเป็น ra-gaṇa ต่อ caesura การ (", –⏑ – ")สำคัญคือหลีกเลี่ยงของลีลาการ iambic ใน pāda แรก โดยการเปรียบเทียบ 5-7 พยางค์ของใด ๆ pāda ใน anuṣṭubh พระเวทเก่าจะเป็น ja-gaṇa ("⏑ – ⏑"), หรือ dijambus เป็นการตัวอย่างของบทร้อยกรองเป็น anuṣṭubh ที่ล้มความคลาสสิกของการ shloka คือจาก Shatapatha Brahmana Āsandīvati dhānyādaṃ rukmiṇaṃ haritasrajam abadhnādaśvaṃ sārańgaṃ devebhyo janamejayaḥ [4] "ใน Āsandîvat, Janamejaya ผูกสำหรับพระเจ้าที่เป็นสีดำด่าง กินข้าว ม้า ประดับ ด้วยเครื่องประดับทอง และ มีสีเหลืองสัญญลักษณ์" [5]ว่า shloka คำที่ใช้ในการแสดง stanzas ใน anushtup เมตร (8 ตัวอักษรต่อบรรทัด) เท่านั้น ตอนนี้มันใช้หมายความว่า บทร้อยกรอง 4 สายใด ๆ ในเมตรสันสกฤตใด ๆ มีได้ถึง 26 ตัวอักษรในบรรทัด sloka

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

shloka ( ความหมาย " เพลง " จากรากย้ายรู " ได้ยิน " [ 1 ] ) เป็นประเภทของบทกวีบรรทัดที่พัฒนามาจากใช้เวท . มันเป็นพื้นฐานสำหรับบทกวีมหากาพย์ของอินเดีย และอาจจะพิจารณาความเป็นเลิศที่ตราไว้หุ้นอินเดียสุรางคนางค์ , เกิดขึ้น , มันไม่ ไกลบ่อยกว่าวัดอื่นๆ ในภาษาสันสกฤตคลาสสิกบทกวี [ 1 ] มหาภารตะและรามเกียรติ์ เช่น เขียนเกือบเฉพาะในโชลคาส .มุมมองแบบดั้งเดิมคือว่ารูปแบบของกลอนนั้นเกิดขึ้นกับผู้เขียนของรามเกียรติ์ , เห็นนายพรานยิงลงหนึ่งของนกสองตัว ความรัก

shloka ถือว่าเป็นคู่เหมือน แต่ละ hemistich ( ครึ่งกลอน ) 16 พยางค์ ประกอบด้วยสอง P อุบาสกดาสแปดพยางค์ , สามารถใช้ทั้งอุบาสกภาวะความรู้สึก ( " ปกติ " ) รูปแบบหนึ่งของอุบาสก vipul หลาย ( " ขยาย " ) รูปแบบรูปแบบของเท้าที่สองของ P แรกสยามดา ( 2 ) จํากัดที่เป็นไปได้รูปแบบเท้าก่อน ( ผม ) อาจถือว่า เป็นโครงการ ดังนี้ โครงการ



shloka อุบาสกอุบาสกและภาวะความรู้สึก vipul ครึ่งข้อจะถูกจัดเรียงในตารางข้างต้นในการสั่งซื้อ ความถี่ของการเกิดขึ้น จาก 2527 ครึ่งข้อมาจากมหามาฆบูชาและ bharavi bilhana , , , ,แต่ละสี่รูปแบบที่ยอมรับของ shloka ในคำสั่งข้างต้นอ้างว่าแบ่งปันต่อไปนี้ : 2289 , 116 , 89 , 85 . [ 2 ]

ข้อจำกัดเมตริกบน hemistich ในแง่ของทั้งสององค์ประกอบ padas มีดังนี้ [ 3 ]

ทั่วไป

ที่ 1 และ 8 พยางค์ทั้งอุบาสก p วันหลังจะ anceps .
2 และ 3 พยางค์ที่ไม่สามารถถูกแสง ( laghu " ⏑ " ) ให้ P อุบาสกดา เช่นหนึ่งหรือทั้งสองของ 2 และ 3 พยางค์จะต้องหนัก ( กูรู " – " ) ทั้งอุบาสกดาส P .
9 2-4 ของ 2 P อุบาสก ดา ไม่สามารถเป็น รา กาṇ ( รูปแบบ " –⏑– " )
2 P พยางค์ 5-7 ของอุบาสก ดา คง จา กา ṇ ( " ⏑–⏑ " ) นี้บังคับใช้เป็นจังหวะ iambic

รูปแบบปกติ ( ภาวะความรู้สึกอุบาสก )

พยางค์ที่ 5-7 ของ P แรกสยามดาต้องยา กา ṇ ( " ⏑– - ” )

รูปแบบ ( vipul อุบาสก )พยางค์ที่ 4 ของ P แรกสยามดาหนัก นอกจากนี้อย่างใดอย่างหนึ่งต่อไปนี้จะได้รับอนุญาต :

นา vipul อุบาสก : พยางค์ที่ 5-7 เป็น นา กา ṇ ( " ⏑⏑⏑ " )
bha vipul อุบาสก : พยางค์ 2-7 เป็นรา bha กาṇ ( " ⏑–––⏑⏑ " ) หรือ MA bha กาṇกับการหยุดใน ระหว่าง " ––––⏑ , ⏑ " )
มา vipul อุบาสก : พยางค์ 2-7 เป็นรา มา กาṇด้วยการหยุดหลังจาก 5 ( " ⏑––––– , " )
vipul อุบาสก : ราพยางค์ที่ 5-7 เป็น รา กาṇดังต่อไปนี้มีการหยุด ( " , ) ⏑– " )

ที่สำคัญคือการหลีกเลี่ยงการ iambic ในจังหวะแรก พี สยาม ต๋า โดยการเปรียบเทียบ , พยางค์ที่ 5-7 ของ P อุบาสกดาในเวทอันเก่าṣṭ ubh ปกติคือ จา กา ṇ ( " ⏑–⏑ " ) หรือ dijambus

ตัวอย่างของอนุṣṭ ubh ฉันท์ซึ่งล้มเหลวในความคลาสสิกของ shloka จาก shatapatha พราหมณ์

ทรายīอุบาสกอุบาสกอุบาสกṃ DH ฟาตี้ NY ดา rukmi ṇเป็นṃ haritasrajam
abadhn อุบาสกอุบาสกดาย้าย VA ṃ s รา ńกาṃ devebhyo janamejaya มุฮัมมัด [ 4 ]

" Āทรายîภาษีมูลค่าเพิ่ม , janamejaya ผูกมัดพระดำ ด่าง เมล็ดรับประทาน
ม้า ประดับด้วยเครื่องประดับทองคำและ มาลัยสีเหลือง . " [ 5 ]

แม้คำที่ใช้แสดงใน shloka stanzas อนุศทูปเมตร ( 8 ตัวอักษรต่อบรรทัด ) เท่านั้นตอนนี้มันถูกใช้เพื่อหมายถึงฉันท์ใด ๆสี่บรรทัดในเมตรภาษาสันสกฤตใด ๆ สามารถมีได้ถึง 26 ตัวอักษรในบรรทัดของ sloka .