In Table 5, we present the results

In Table 5, we present the results of asking our sample of intermediaries (N = 34) and academics (N = 84) to evaluate the practice impact of each of the 20 dual-impact articles we identified earlier. In this table, we present the impact score given awareness for each article6 as well as awareness-adjusted practice impact. Although we need to be careful in drawing very strong conclusions (given quite large standard deviations), Guadagni and Little (1983) and Green and Srinivasan (1990) show the highest impact on practice, both as perceived by academics (mean = 4.28 and 4.17 respectively) and intermediaries (mean = 4.17 and 3.97 respectively). Overall, the ranking across the two samples is quite consistent (ρAI = 0.63). Notable exceptions include Louviere and Woodworth (1983), Vanheerde, Gupta, and Wittink (2003), and Simonson and Tversky (1992), all of which intermediaries accredit a significantly higher impact on practice than academics, while only Fornell (1992) shows the opposite. Finally, there is a correlation of 0.65 between the practice impact of these 20 articles gauged from the pre-calibration sample of intermediaries and the calibration sample of intermediaries. (Respondents in the precalibration and calibration samples responded to different tasks, precluding any aggregation of data across samples).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตาราง 5 เรานำผลลัพธ์ของตัวอย่างของตัวกลางเราถาม (N = 34) และนักวิชาการ (N = 84) การประเมินผลการปฏิบัติของแต่ละบทความผลกระทบคู่ 20 ที่เราระบุก่อนหน้านี้ ในตารางนี้ เราแสดงคะแนนผลกระทบให้ความรู้ในแต่ละ article6 รวมทั้งปฏิบัติปรับปรุงรับรู้ผลกระทบ ถึงแม้ว่าเราต้องระวังในการวาดบทสรุปมาก ๆ (ให้ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานกว้าง), Guadagni และน้อย (1983) และสีเขียวและ Srinivasan (1990) แสดงผลสูงสุดใน การฝึก ทั้ง โดยนักวิชาการ (หมายถึง = 4.28 และ 4.17 ตามลำดับ) และตัวกลาง (หมายถึง = 4.17 และ 3.97 ตามลำดับ) โดยรวม การจัดอันดับในกลุ่มตัวอย่างที่สองคือค่อนข้างสอดคล้อง (ρAI = 0.63) การ ข้อยกเว้นที่โดดเด่นรวมถึง Louviere และ Woodworth (1983), Vanheerde กุ ปตา และ Wittink (2003), และ Simonson และ Tversky (1992), ทั้งหมดของตัวกลางที่ accredit ผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในทางปฏิบัติกว่านักวิชาการ ในขณะเดียว Fornell (1992) แสดงตรงข้าม ในที่สุด มีความสัมพันธ์ของ 0.65 ระหว่างปฏิบัติผลกระทบของบทความเหล่านี้ 20 gauged จากเทียบก่อนตัวอย่างของตัวกลางและตัวอย่างการปรับเทียบของตัวกลาง (ตอบในตัวอย่าง precalibration และเทียบตอบสนองงานต่าง ๆ precluding การรวมของข้อมูลในกลุ่มตัวอย่าง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในตารางที่ 5 เรานำเสนอผลของการขอตัวอย่างของเราของตัวกลาง (ยังไม่มี = 34) และนักวิชาการ (ยังไม่มี = 84) เพื่อประเมินผลกระทบต่อการปฏิบัติงานของแต่ละคน 20 บทความแบบ dual-ผลกระทบเราระบุก่อนหน้านี้ ในตารางนี้เรานำเสนอผลกระทบต่อคะแนนความตระหนักรับ article6 แต่ละเช่นเดียวกับผลกระทบต่อการปฏิบัติปรับการรับรู้ ถึงแม้ว่าเราจะต้องระมัดระวังในการวาดข้อสรุปที่แข็งแกร่งมาก (ขนาดใหญ่มากได้รับค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน) Guadagni และลิตเติ้ล (1983) และสีเขียวและ Srinivasan (1990) แสดงให้เห็นถึงผลกระทบที่สูงที่สุดในการปฏิบัติทั้งสองเป็นที่รับรู้โดยนักวิชาการ (ค่าเฉลี่ย = 4.28 และ 4.17 ตามลำดับ) และตัวกลาง (เฉลี่ย = 4.17 และ 3.97 ตามลำดับ) โดยรวม, การจัดอันดับทั้งสองตัวอย่างที่ค่อนข้างสอดคล้องกัน (ρAI = 0.63) ข้อยกเว้นเด่น ได้แก่ Louviere และ Woodworth (1983) Vanheerde แคนด์และ Wittink (2003) และไซมอนและ Tversky (1992) ซึ่งทั้งหมดตัวกลางรับรองผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้นในการปฏิบัติมากกว่านักวิชาการในขณะที่เพียง Fornell (1992) แสดงให้เห็นว่า ตรงข้าม ในที่สุดก็มีความสัมพันธ์ระหว่าง 0.65 ผลกระทบต่อการปฏิบัติของเหล่านี้ 20 บทความประเมินจากตัวอย่างก่อนการสอบเทียบของตัวกลางและตัวอย่างการสอบเทียบของตัวกลาง (ผู้ตอบแบบสอบถามใน precalibration ตัวอย่างการสอบเทียบและการตอบสนองต่องานที่แตกต่างกัน precluding การรวมตัวของข้อมูลในกลุ่มตัวอย่างมี)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตารางที่ 5 เรานำเสนอผลขอให้ตัวอย่างของตัวกลาง ( n = 34 ) และนักวิชาการ ( n = 84 ) เพื่อศึกษาผลกระทบของการปฏิบัติของแต่ละ 20 คู่ต่อบทความที่เราระบุไว้ก่อนหน้านี้ ในโต๊ะนี้ เราเสนอผลกระทบคะแนนที่ให้ความรู้สำหรับแต่ละ article6 รวมทั้งการปรับการปฏิบัติผลกระทบแม้ว่าเราจะต้องระมัดระวังในการวาดมาก ข้อสรุป ( ให้ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานค่อนข้างใหญ่ ) และ guadagni น้อย ( 1983 ) และสีเขียวและ srinivasan ( 1990 ) แสดงสูงสุดต่อการปฏิบัติ ทั้งตามทัศนะของนักวิชาการ ( ค่าเฉลี่ย = 4.28 และ 4.17 ตามลำดับ ( ค่าเฉลี่ย = 4.17 ) และตัวกลาง และ 3.97 ตามลำดับ ) โดยรวมการจัดอันดับข้ามสองตัวอย่างสอดคล้องค่อนข้าง ( ρ AI = 0.63 ) ข้อยกเว้นเด่น ได้แก่ ลูเวียร์ และวู๊ดเวิร์ด ( 1983 ) , vanheerde Gupta และ wittink ( 2003 ) และ ไซมอนสัน และ tversky ( 1992 ) ซึ่งทั้งหมดตัวกลางแต่งตั้งสูงกว่าผลกระทบต่อการปฏิบัติมากกว่านักวิชาการ ในขณะที่มีเพียงฟอร์เนิล ( 1992 ) แสดงให้เห็นตรงกันข้าม สุดท้ายมีความสัมพันธ์ของ 065 ระหว่างการปฏิบัติงานผลกระทบเหล่านี้ 20 บทความดังกล่าวก่อนการสอบเทียบจากตัวอย่างของตัวกลางและการสอบเทียบตัวอย่างของสื่อกลาง ( ผู้ตอบแบบสอบถามในการตอบสนองที่แตกต่างกันและ precalibration ตัวอย่างงานใด ๆของข้อมูลผ่านการเล
ตัวอย่าง )