I looked up to my mother, one who knew everything, always had a solution to everyday problems, a pianist, an opera singer, a community volunteer, involved in social causes and supportive of her six children’s dreams and accomplishments. That is (was) my mother! Without fear, she would prepare gourmet meals for social gatherings of no less than 100 friends and family; too many times to count. She mastered new skills to near perfection from becoming an accomplished tennis player to a virtuoso pianist… nothing stood in her way of accomplishing her goals, strive for love and happiness for her family and all of the people she loved. Her charm, self-assurance and positive outlook and influence were contagious and she went out of her way to help people in need.
Today at 78 years of age, she is still driven, if not obsessed, with slowing the aging process through healthy eating, mind puzzles and more importantly in her numerous physical activities (swimming 80 laps a day, walking/running, golfing and as a yoga/pilates instructor for seniors in her complex). She is also totally aware of her cognitive decline manifested by word searches, short-term memory lapses and difficulty in following simple instructions. She is less aware of her repeated stories in a short period of time. All her married life, she was the designated driver for short and long trips, but now my father has taken control of the car keys, which she has somewhat accepted as a gesture of pure love. At age 86, this man, my father, is now facing a new life and needing to take on a more nurturing and caring role of the woman of his dreams.
Although in early stages of cognitive decline, her understanding of “what is happening” has generated low confidence, low self-esteem; she now refers to herself as being “stupid” and apologizes for this. In later stages, she may be blessed with complacency and less self-critical judgment but in the meantime, I would like to know how to help her regain her confidence in the midst of these evolving changes. I believe that confidence and a sense of autonomy to make ones decisions is a very important area of focus and that its absence can lead to depression, isolation and deep sadness.
Please help me help my mother regain some assurance, provide her the dignity she deserves now and for the future and prevent what I believe are preventable psychological problems.
She will always be my idol! Thank you!
Cliff: Dear “My Mother, my idol”………..What a loving tribute to a remarkable person! I hope your mother gets to hear this from you directly. But you’re describing a very painful reality. Recognizing that a parent is losing brain and cognitive capacity hits home where it hurts most. We are more likely to both recognize and accept their physical decline, but when memory and other cognitive functions start to go, it seems as if they themselves are leaving us. In your mother’s case, memory decline is causing her to lose confidence……the confidence that made her fearless in her activist approach to life.
Is there anything to be done? First, we can’t assume that she’s developing dementia. It’s true, that the changes you see in your mother could well be caused by Alzheimer’s disease. But many other medical and psychological problems can cause these problems as well. Your mother needs a medical assessment by her primary care provider to document cognitive impairment and rule out the common causes of memory loss and confusion in older adults.
If this initial evaluation confirms that there is a problem that is not due to an obvious medical or psychological problem, then referral to a specialist in either geriatrics (primary care provider with special training and certification in care of seniors) or dementia (geriatric or neuropsychiatrist. behavioral neurologist or neuropsychologist) should be considered for more detailed assessment to derive a specific diagnosis.
I’m a believer in getting an accurate diagnosis. I think people have a right to know what is causing their symptoms, even in the case of dementia. Others might say that your mother’s confidence would really be shaken even further if she had a formal diagnosis of some dementing disease, such as Alzheimer’s disease. Most people accept the diagnosis with determination and courage. I’m sure your mother would too (if, in fact, that is her diagnosis……we can’t assume that without an evaluation). Whatever the diagnosis, it would bring information and understanding to a difficult, embarrassing situation for her. Instead of feeling “stupid”, as she does now, she would know she has a medical condition that deserves compassion and understanding from those around her. She’ll know she has work to do to maintain her mental functioning as long as possible. A few visits with a counselor may help with acceptance of this new reality. Beyond this, there are treatments available often help and should be tried. These include vitamin supplements, prescribed medications and both mental and physical activities. Good luck and let us know how it goes for her!
ผมมองถึงแม่ ผู้รู้ทุกสิ่ง มักจะมีการแก้ไขปัญหาชีวิตประจำวัน เป็นนักเปียโน นักร้องโอเปร่าที่ ชุมชนอาสาสมัคร เกี่ยวข้องกับสาเหตุทางสังคม และสนับสนุนความฝันของลูกหกและสำเร็จ (ถูก) แม่ของฉัน โดยไม่ต้องกลัว เธอจะจัดเตรียมร้านอาหารสำหรับสังสรรค์ไม่น้อยกว่า 100 เพื่อนและครอบครัว เวลามากเกินไปนับ เธอเข้าใจทักษะใหม่ที่ใกล้ความสมบูรณ์แบบจากการเป็น เทนนิสความสำเร็จกับนักเปียโนมากความสามารถ...ไม่มีที่ยืนในทางของการบรรลุเป้าหมายของเธอ เธอมุ่งมั่นในความรักและความสุขสำหรับครอบครัวและทุกคนที่เธอรัก เธอเสน่ห์ self-assurance และบวก และอิทธิพลติดต่อ และเธอก็ออกจากเธอไปช่วยคนยากวันนี้ที่อายุ 78 ปี เธอจะยังคงขับเคลื่อน ถ้าไม่ ใช่ปริศนาหลัง พร้อมชะลอการการริ้วรอยผ่านการรับประทานอาหารเพื่อสุขภาพ จิตใจและที่สำคัญ ในกิจกรรมทางกายภาพของเธอมากมาย (ว่ายน้ำ 80 วัน เดิน/วิ่ง เล่นกอล์ฟ และ เป็นครูสอนโยคะ/พิลาทิสสำหรับผู้สูงอายุในคอมเพล็กซ์เธอ) เธอก็ทราบทั้งหมดของเธอปฏิเสธรับรู้ประจักษ์ ด้วยการค้นหาคำ lapses หน่วยความจำระยะสั้น และความยากลำบากในการแนะนำง่าย ๆ ต่อไปนี้ เธอจะไม่ทราบเรื่องราวของเธอซ้ำในระยะเวลาสั้น ๆ ตลอดชีวิตแต่งงานของเธอ เธอควบคุมกำหนดไว้สำหรับการเดินทางระยะสั้น และระยะยาว แต่ตอนนี้ พ่อได้ดำเนินการควบคุมของกุญแจรถยนต์ ที่เธอค่อนข้างยอมรับเป็นรูปแบบของความรักที่บริสุทธิ์ ที่อายุ 86 คนนี้ พ่อ ตอนนี้หันหน้าไปทางชีวิตใหม่ และต้องใช้เวลาในบทบาทมาก nurturing และเสน่ห์ของผู้หญิงของเขา แม้ว่าในระยะเริ่มต้นของการปฏิเสธการรับรู้ ความเข้าใจของเธอ "สิ่งที่เกิดขึ้น" ได้สร้างความเชื่อมั่นต่ำ ต่ำนับถือตนเอง เธอตอนนี้อ้างอิงถึงตัวเองเป็น "โง่" และ apologizes นี้ ในขั้นตอนต่อไป เธออาจพร complacency และน้อย กว่า self-critical พิพากษา แต่ในขณะเดียวกัน ฉันอยากจะรู้วิธีการช่วยให้เธอฟื้นความเชื่อมั่นของเธอท่ามกลางเหล่านี้พัฒนาเปลี่ยนแปลง ผมเชื่อว่า ความมั่นใจและความรู้สึกอิสระในการตัดสินใจที่เป็นพื้นที่สำคัญของโฟกัส และที่ขาดความสามารถนำไปสู่ภาวะซึมเศร้า แยก และความโศกเศร้าลึกโปรดช่วยฉันช่วยแม่อีกบางประกัน ให้เธอศักดิ์ศรีความเป็นชายในปัจจุบัน และ ในอนาคต และป้องกันไม่ให้สิ่งที่ผมเชื่อว่ามีปัญหาทางจิต preventable เธอจะเป็นไอดอลของฉัน ขอบคุณ! คลิฟ: รัก "แม่ของฉัน ไอดอลของฉัน" ...อะไรรักส่วยบุคคลโดดเด่น หวังว่า คุณแม่ได้รับการได้ยินแบบนี้จากคุณโดยตรง แต่คุณกำลังอธิบายความจริงที่เจ็บปวดมาก ตระหนักว่า หลักสูญเสียสมองและกำลังรับรู้ปริมาณบ้านที่เจ็บที่สุด เรามีแนวโน้มที่รู้จัก และยอมรับของพวกเขาลดลงจริง แต่เมื่อหน่วยความจำและฟังก์ชันอื่น ๆ รับรู้เริ่มไป มันดูเหมือนว่า ตัวเองจะออกจากเรา ในกรณีมารดาของคุณ หน่วยความจำลดลงเป็นสาเหตุของเธอสูญเสียความมั่นใจ...ความเชื่อมั่นที่ทำเธอกล้าหาญในวิธีของเธอสจม.เพื่อชีวิต มีอะไรจะทำหรือไม่ ครั้งแรก เราไม่คิดว่า เธอจะพัฒนาสมองเสื่อม มันเป็นความจริง ที่เปลี่ยนแปลงที่คุณเห็นในแม่ดีอาจเกิดจากโรคอัลไซเมอร์ แต่ในทางการแพทย์ และจิตใจปัญหาอื่น ๆ อาจทำให้เกิดปัญหาเหล่านี้เช่น แม่ต้องมีการประเมินทางการแพทย์ โดยผู้เชี่ยวชาญหลักของเธอด้อยค่ารับรู้เอกสาร และออกสาเหตุของการสูญเสียหน่วยความจำและความสับสนในผู้ใหญ่อายุถ้าประเมินเบื้องต้นนี้ยืนยันว่า มีปัญหาที่ไม่มีชัดเจนทางการแพทย์ หรือทางจิตวิทยาปัญหา แล้วอ้างอิงผู้เชี่ยวชาญใน geriatrics ใด (ผู้เชี่ยวชาญหลักการศึกษาและใบรับรอง in care of ซีเนียร์) หรือสมองเสื่อม (neurologist พฤติกรรม geriatric ขึ้น neuropsychiatrist หรือ neuropsychologist) ควรพิจารณาเพื่อการประเมินอย่างละเอียดสามารถรับวินิจฉัยเฉพาะ I’m a believer in getting an accurate diagnosis. I think people have a right to know what is causing their symptoms, even in the case of dementia. Others might say that your mother’s confidence would really be shaken even further if she had a formal diagnosis of some dementing disease, such as Alzheimer’s disease. Most people accept the diagnosis with determination and courage. I’m sure your mother would too (if, in fact, that is her diagnosis……we can’t assume that without an evaluation). Whatever the diagnosis, it would bring information and understanding to a difficult, embarrassing situation for her. Instead of feeling “stupid”, as she does now, she would know she has a medical condition that deserves compassion and understanding from those around her. She’ll know she has work to do to maintain her mental functioning as long as possible. A few visits with a counselor may help with acceptance of this new reality. Beyond this, there are treatments available often help and should be tried. These include vitamin supplements, prescribed medications and both mental and physical activities. Good luck and let us know how it goes for her!
การแปล กรุณารอสักครู่..