He and The Blind Concubine had been

He and The Blind Concubine had been together for many years, The Blind Concubine had never once gotten angry at him. To the point of when he was angry, The Blind Concubine would exhaust his mind to find a way to comfort him.

He and The Blind Concubine fed and raised Yu Li together. Basking in the sun on their small yard together. Chatting idly. Sitting peacefully together until the sun fell behind the mountain.

He loved when the Blind Concubine was having a smiling expression.

The life in the Cold Palace was hard, however, he felt that that was the happiest period of his life.

He was a just mere servant, he hadn’t eaten many kinds of fruits. However, he felt that the most delicious fruit in this world, he had already tasted.

In that winter, in front of the little furnace.

That kind of feeling, truly couldn’t be compared to other things.

The moment he entered the serving quarter, Xiao Bao caught a glimpse of the staggering Bling Concubine that came running his way.

He hurriedly walked forward, “Master, be careful. You could fall!”

The Blind Concubine hugged him tightly, on his face, he was wearing a tearful smile.

Xiao Bao’s heart was stung by a spell of pain, “I am here, I am here.”

The Blind Concubine seized his hand, not wanting to let go, as if afraid if once he let it go, he couldn’t grab it anymore.

Xiao Bao was a little embarrassed. He shyly laughed: “Master, Xiao Bao will never go, for the rest of my life, I will stay by your side.”

“Stupid child!” The Blind Concubine revealed a smile which hadn’t been seen for a long time, “You are saying foolish things again.”

He held Xiao Bao’s hand, saying his heartfelt, “Master wants you to go out of here after all.”

Go to a far faraway place, never to come back.

“Master, don’t say those kinds of words again”, Xiao Bao lowered his head, “Wherever Master is, so is Xiao Bao, I will never leave your side.”

The Blind Concubine didn’t say anything anymore, just slightly laughed.

Once in a while he would say these two words “Stupid child.”

He was already dead, decayed and turned into dust, he could never have whatever he desired anymore.

He poured out all of his hopes and entrusted them onto this child, Xiao Bao.

If Xiao Bao could go out from the Palace, be free, he would also be free, without any regret.

------

Today Jue Yu came to visit him at the serving quarter. General Qi also tagged along.

The Blind Concubine’s mood had become better, he drank a small bowl of porridge.

Jue Yu told him: “This evening, I will set out to go home to my Pear Flowers Garden. Qi Sheng also will go home with me.”

The Blind Concubine wasn’t able to restrain his smile: “Then, congratulations.”

Jue Yu proudly lifted his face upwards, from his sleeve, he drew out the Deed of Slavery and fluttered it in the air, “Right now I am the Master, he is the slave, I told him to go home, he wouldn’t have the guts to disagree.”

Qi Sheng bent over to plant a kiss on Jue Yu’s face, then gently said: “Of course, I am all yours.”

Jue Yu said to Mu Yan: “We are leaving, you have to take care of yourself, the prescription that I gave you, take them on time on a daily basis, you may not skip even once.”

The Blind Concubine nodded his head: “You don’t have to worry.”

He suddenly grabbed Jue Yu’s hand, “I want to ask you a favor, you have to agree.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาและนางสนมตาบอดที่มีอยู่ด้วยกันมาหลายปี นางสนมที่ตาบอดเคยมีอากาศที่เขาโกรธ ไปยังจุดที่ถูกโกรธ นางสนมที่ตาบอดจะไอเสียจิตใจของเขาหาทางเพื่อความสะดวกสบายของเขาเขาและนางสนมตาบอดที่เลี้ยง และยก Yu Li ด้วยกัน ท่ามกลางแสงแดดบนลานขนาดเล็กของพวกเขากัน คุยเปล่า ๆ นั่งอยู่อย่างสงบสุขกันจนพระอาทิตย์ตกหลังภูเขารักเมื่อนางสนมตาบอดมีนิพจน์การยิ้มชีวิตในวังเย็นยาก อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่าเป็นรอบระยะเวลาที่สุขที่สุดของชีวิตของเขาเขาเป็นเพียงแค่การราชการ ไม่กินผลไม้หลายชนิด อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่า ผลไม้ที่อร่อยที่สุดในโลกนี้ เขาก็ได้ลิ้มรสในฤดูหนาวที่ หน้าเตาน้อยชนิดของความรู้สึก อย่างแท้จริงไม่สามารถเทียบกับสิ่งอื่น ๆในขณะที่เขาป้อนให้บริการไตรมาส เบ้าเซียวจับ a glimpse ของนางสนม Bling ส่ายที่มาทำงานทางของเขาเขารีบเดินไปข้างหน้า, "หลัก ระมัดระวัง คุณอาจตก"นางสนมตาบอดทุกกอดเขาแน่น ใบหน้า เขาสวมรอยยิ้ม tearfulหัวใจเสี่ยวเปาถูก stung โดยสะกดความเจ็บปวด "ฉันอยู่ที่นี่ ผมที่นี่"นางสนมคนตาบอดจับมือของเขา ไม่อยากปล่อยให้ไป เช่นถ้ากลัวเมื่อเขาปล่อยให้มันไป เขาไม่สามารถคว้ามันอีกต่อไปเสี่ยวเปาถูกอายเล็กน้อย ฝ่าฝืน shyly: "หลัก เสี่ยวเปาจะไม่เคย ไป ส่วนเหลือของชีวิตของฉัน ฉันจะอยู่เคียงข้างคุณ""เด็กโง่" นางสนมตาบอดเผยรอยยิ้มที่ไม่เคยพบมาเป็นเวลานาน "คุณพูดสิ่งที่โง่เขลาอีกด้วย"เขาจัดมือเสี่ยวเปา พูดจากใจของเขา "หลัก อยากจะไปจากที่นี่"ไปไกลไกล ไม่กลับมา"หลัก ไม่ได้บอกชนิดของคำอีกครั้ง" เสี่ยวเปาลงหัวเขา, "ทุกหลักเป็น ดังนั้นคือเสี่ยวเปา ฉันจะไม่ปล่อยให้ด้านข้างของคุณ"นางสนมตาบอดไม่ได้พูดอะไรอีกต่อไป หัวเราะเพียงเล็กน้อยนาน ๆ เขาจะพูดสองคำเหล่านี้ "โง่เด็ก"เขาตายแล้ว เสื่อม และกลายเป็นฝุ่น ไม่มีสิ่งที่เขาต้องการอีกต่อไปเขาเทออกทั้งหมดของความหวังของเขา และความไว้วางใจพวกเขายังเด็ก เสี่ยวเปาถ้าเสี่ยวเปาสามารถออกไปจากพระราชวัง เป็นอิสระ ยังจะฟรี โดยไม่เสียใจใด ๆ------วันนี้ยู Jue มาเยี่ยมเขาในไตรมาสให้บริการ ทั่วไปฉียังแท็กตามเป็นอารมณ์ของนางสนมคนตาบอดดีกว่า เขาดื่มข้าวต้มชามขนาดเล็กJue Yu บอกเขา: "ค่ำคืนนี้ ฉันจะกำหนดบ้านไปที่สวนดอกไม้ลูกแพร์ ฉีเจิงยังจะกลับบ้านกับผม"นางสนมตาบอดไม่สามารถกลั้นรอยยิ้มของเขา: "แล้ว ขอแสดงความยินดีด้วย"Jue Yu ภูมิใจยกหน้าขึ้นไป จากแขนของเขา เขาดึงออกกระทำทาส และ fluttered ในอากาศ "ตอนนี้ผมต้นแบบ เขาเป็นทาส ผมบอกกลับบ้าน เขาไม่มีกึ๋นไม่เห็นด้วย"ฉีเซิ่งงอกว่าจะปลูกจูบ Jue Yu หน้า แล้วค่อย ๆ กล่าวว่า: "แน่นอน ฉันทุกคน"กล่าวว่า Jue Yu Mu Yan: "เราออก คุณต้องดูแลตัวเอง ใบสั่งยาที่ผมให้คุณ นำพวกเขาในเวลาที่เป็นประจำ คุณอาจข้ามแม้แต่ครั้งเดียว"นางสนมตาบอดเลยต้องศีรษะของเขา: "คุณไม่ต้องกังวล"เขาก็คว้ามือ Jue Yu "อยากจะถามคุณโปรดปราน คุณต้องยอมรับ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาและนางสนมคนตาบอดได้อยู่ด้วยกันมาเป็นเวลาหลายปีที่ผ่านมาคนตาบอดเมียน้อยไม่เคยอากาศครั้งเดียวโกรธที่เขา ไปยังจุดเมื่อเขาโกรธที่นางสนมคนตาบอดจะหมดใจของเขาจะหาวิธีที่จะปลอบใจเขา. เขาและคนตาบอดเมียน้อยเลี้ยงและเติบโต Yu หลี่ด้วยกัน อาบแดดบนลานเล็ก ๆ ของพวกเขาด้วยกัน พูดคุยอย่างเกียจคร้าน นั่งอยู่อย่างสงบสุขด้วยกันจนดวงอาทิตย์ลดลงหลังภูเขา. เขารักเมื่อคนตาบอดเมียน้อยก็มีสีหน้ายิ้ม. ชีวิตในวังเย็นเป็นเรื่องยาก แต่เขารู้สึกว่าเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของเขา. เขาเป็นเพียง ผู้รับใช้เพียงเขาไม่ได้กินหลายชนิดของผลไม้ แต่เขารู้สึกว่าผลไม้ที่อร่อยที่สุดในโลกนี้เขาได้ลิ้มรสแล้ว. ในช่วงฤดูหนาวที่อยู่ด้านหน้าของเตาเล็ก ๆ น้อย ๆ . ชนิดของความรู้สึกที่แท้จริงไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบกับสิ่งอื่น ๆ . ช่วงเวลาที่เขาเข้ามาเสิร์ฟ ไตรมาสเสี่ยวเปาจับเหลือบของส่าย Bling เมียน้อยที่มาทำงานในแบบของเขา. เขารีบเดินไปข้างหน้า "นายต้องระวัง คุณอาจจะตก! " คนตาบอดเมียน้อยกอดเขาแน่นบนใบหน้าของเขาได้รับการสวมใส่รอยยิ้มน้ำตา. หัวใจเสี่ยวเปาถูก Stung โดยสะกดความเจ็บปวด" ฉันอยู่ที่นี่ฉันอยู่ที่นี่. " คนตาบอดเมียน้อยคว้ามือของเขา ไม่อยากจะปล่อยให้ไปเช่นถ้ากลัวถ้าเมื่อเขาปล่อยให้มันไปเขาไม่สามารถคว้ามันอีกต่อไป. เสี่ยวเปารู้สึกอายเล็กน้อย เขาหัวเราะอย่างอาย ๆ "โทเสี่ยวเปาจะไม่ไปสำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของฉันฉันจะอยู่เคียงข้างคุณ." "เด็กโง่" คนตาบอดเมียน้อยเผยรอยยิ้มซึ่งไม่เคยเห็นมาเป็นเวลานาน! "คุณกำลังพูดสิ่งที่โง่อีกครั้ง". เขาจับมือเสี่ยวเปาพูดที่จริงใจของเขา "นายต้องการให้คุณออกจากที่นี่หลังจากทั้งหมดไป." ไปยังสถานที่ที่ห่างไกลห่างไกลไม่เคยที่จะกลับมา. "นายทำไม่ได้ บอกชนิดของคำอีกครั้ง "เสี่ยวเปาลดลงหัวของเขา" เมื่อใดก็ตามที่เป็นปริญญาโทเพื่อให้เป็นเสี่ยวเปาผมจะไม่เคยออกจากด้านข้างของคุณ. " คนตาบอดเมียน้อยไม่ได้พูดอะไรหัวเราะอีกต่อไปเพียงเล็กน้อย. เมื่อในขณะที่ เขาจะบอกว่าทั้งสองคำว่า "เด็กโง่." เขาเป็นคนที่ตายไปแล้วผุและกลายเป็นฝุ่นเขาไม่เคยจะมีสิ่งที่เขาต้องการอีกต่อไป. เขาเทออกทั้งหมดของความหวังของเขาและความไว้วางใจพวกเขาไปยังเด็กคนนี้เสี่ยวเปา. ถ้าเสี่ยว เบ้าสามารถออกไปจากพระราชวังเป็นอิสระเขาก็จะเป็นอิสระโดยไม่ต้องเสียใจใด ๆ . ------ วันนี้จือยูมาเยี่ยมเขาในไตรมาสที่ให้บริการ . ทั่วไปฉียังแท็กตามอารมณ์ของคนตาบอดเมียน้อยของเขากลายเป็นดีเขาดื่มชามเล็ก ๆ ของโจ๊ก. จือหยูบอกเขาว่า: "เย็นวันนี้ผมจะออกเดินทางไปกลับบ้านไปหาลูกแพร์สวนดอกไม้ของฉัน ฉี Sheng ยังจะกลับบ้านไปกับฉัน ". คนตาบอดเมียน้อยก็ไม่สามารถที่จะยับยั้งรอยยิ้มของเขา:". แล้วขอแสดงความยินดี " จือยูภูมิใจยกใบหน้าของเขาขึ้นไปจากแขนเสื้อของเขาเขาดึงออกโฉนดที่ดินของการเป็นทาสและเบาโผบินมัน ในอากาศ "ตอนนี้ฉันต้นแบบที่เขาเป็นทาสที่ผมบอกให้เขากลับบ้านเขาจะได้มีความกล้าที่จะไม่เห็นด้วย." ฉี Sheng งอมากกว่าที่จะปลูกจูบบนใบหน้าจือยูแล้วเบา ๆ กล่าวว่า "แน่นอนว่าผมของคุณทั้งหมด." จือหยูกล่าวกับจวนยัน "เราจะออกจากที่คุณต้องดูแลตัวเองด้วยยาที่ฉันให้คุณใช้พวกเขาในเวลาในชีวิตประจำวันคุณอาจ . ไม่ข้ามแม้แต่ครั้งเดียว " คนตาบอดเมียน้อยพยักหน้า:" คุณไม่ต้องกังวล ". ทันใดนั้นเขาก็คว้ามือจือยู" ผมอยากจะขอให้คุณชอบคุณจะต้องยอมรับ ".

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาและเมียน้อย ตาบอด อยู่ด้วยกันหลายปี ภรรยาน้อย ตาบอด เธอไม่เคยโกรธเขา ไปยังจุดที่เมื่อเขาโกรธ นางสนมตาบอดจะไอเสียไว้หาวิธีปลอบใจเขาเขาและเมียน้อยตาบอดเลี้ยงและเลี้ยงยูลีด้วยกัน basking ในดวงอาทิตย์บนลานเล็ก ๆของพวกเขากัน การสนทนาอย่างเกียจคร้าน นั่งอย่างสงบสุขจนกระทั่งดวงอาทิตย์ตก หลังภูเขาที่เขารัก เมื่อนางสนมตาบอดกำลังยิ้ม สีหน้าชีวิตในวังเย็นเป็นเรื่องยาก อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่าช่วงนั้นเป็นช่วงที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของเขาเขาเป็นผู้รับใช้เพียงแค่เขาไม่กินผลไม้หลายชนิด อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่าผลไม้ที่อร่อยที่สุดในโลกนี้เขาได้ลิ้มรสในฤดูหนาวด้านหน้าเตาเล็ก ๆน้อย ๆรู้สึกแบบนั้นจริงๆไม่สามารถเปรียบเทียบกับสิ่งอื่นช่วงเวลาที่เขาเข้ามาให้บริการไตรมาส เสี่ยวเปาจับเหลือบของส่าย bling สนม ที่วิ่งมาทางนี้เขารีบเดินออกมา " อาจารย์ ระวัง คุณอาจจะตก "พระสนม ตาบอด กอดเขาไว้แน่น ใบหน้าของเขา , เขาใส่ ยิ้ม ร้องไห้หัวใจของเสี่ยวเปาเคยโดนสะกดความเจ็บปวด " ฉันอยู่นี่ ฉันอยู่นี่ "พระสนม ตาบอด ยึดมือของเขา ไม่อยากจะปล่อย เหมือนกลัวว่าถ้าเขาไปเถอะ เขาไม่ได้จับมันอีกแล้วเสี่ยวเปายังอายเลย เขาหัวเราะอย่างอายๆ " อาจารย์ เสี่ยวเปาจะไม่เคยไป ตลอดชีวิตของผม ผมจะอยู่ข้างๆคุณ ." เด็กบ้า ! " พระสนมตาบอดเผยรอยยิ้มที่ไม่เคยเห็นมานาน " คุณพูดเรื่องโง่ ๆ อีกแล้ว "เขาจับมือเสี่ยวเปามือว่าเขาด้วยใจ " เจ้านายต้องการให้คุณไปจากที่นี่หลังจากทั้งหมด . "ไปไกลไกล ไม่ต้องกลับมา" นายท่าน อย่าพูดคำชนิดนั้นอีก เสี่ยวเปา " ก้มหัว " ที่อาจารย์อยู่ ดังนั้นเสี่ยวเปา ผมจะไม่จากคุณไปไหน "คนตาบอดเมียน้อยไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงเล็กน้อย หัวเราะนานๆครั้งเขาจะพูดคำเหล่านี้ " เด็กบ้า "เขาตายแล้ว ผุกลายเป็นฝุ่น เขาไม่เคยได้ในสิ่งที่เขาต้องการแล้วเขาเทความหวังทั้งหมดของเขาและให้พวกเขาไปยังเด็ก นี่เสี่ยวเปาถ้าเสี่ยวเปาจะได้ออกไปจากวัง เป็นอิสระ เขาจะยังได้รับฟรี โดยไม่เสียใจ------วันนี้ จู ยู มาหาเค้าที่ให้บริการรวม ฉีทั่วไปยังตามมาอารมณ์ของเจ้าจอมตาบอดได้ดีขึ้น เขาดื่มชามขนาดเล็กของโจ๊กจู ยู บอกเขาว่า : " เย็นนี้ผมจะออกเดินทางไปที่บ้านสวนลูกแพร์ของฉันดอกไม้ ฉีเซิงก็จะกลับบ้านกับผมนางสนมตาบอดไม่สามารถกลั้นรอยยิ้มของเขา : " ขอแสดงความยินดี " .จู ยู ภาคภูมิใจ ยกหน้าขึ้นจากแขนของเขา เขาดึงออกโฉนดของความเป็นทาส และหวั่นไหวในอากาศ " ตอนนี้ฉันเป็นเจ้านาย เขาเป็นทาส ฉันบอกให้เขากลับบ้าน เขาคงไม่กล้าพอที่จะไม่เห็นด้วย "ฉีเซิ่งอไปปลูกจูบบนใบหน้าของ จู ยู แล้วค่อยๆ กล่าวว่า " แน่นอน ผมเป็นของคุณ "จู ยูบอกว่ามู่เหยียน : " พวกเรากำลังจะไปแล้ว คุณต้องดูแลตัวเอง คนอื่น ที่ผมให้คุณใช้พวกเขาในเวลาในแต่ละวันคุณอาจข้ามแม้แต่ครั้งเดียว "นางสนมตาบอดพยักหน้า " คุณไม่ต้องเป็นกังวลอยู่ๆเขาก็คว้ามือของ จู ยู ผมอยากถามคุณหน่อย คุณต้องยอมรับ "