The kappa effect is a temporal perc

The kappa effect is a temporal perceptual illusion that can arise when observers judge the elapsed time between sensory stimuli applied sequentially at different locations. In perceiving a sequence of consecutive stimuli, subjects tend to overestimate the elapsed time between two successive stimuli when the distance between the stimuli is sufficiently large, and to underestimate the elapsed time when the distance is sufficiently small. Perceptual length contraction and perceptual time dilation result from the same Bayesian observer model, one that expects stimuli to move slowly. Analogously, in the theory of relativity, length contraction and time dilation both occur when a physical speed (the speed of light) cannot be exceeded.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลกัปปะคือ ภาพลวง perceptual ชั่วคราวที่สามารถเกิดขึ้นเมื่อเวลาผ่านไประหว่างสิ่งเร้าทางประสาทสัมผัสที่ใช้ตามลำดับที่ตำแหน่งผู้พิพากษาผู้สังเกตการณ์ ในลำดับของสิ่งเร้าต่อเนื่อง perceiving วิชามัก จะ overestimate เวลาที่ผ่านไประหว่างสิ่งเร้าต่อเนื่องสองเมื่อระยะห่างระหว่างสิ่งเร้ามีขนาดใหญ่เพียงพอ และประมาทเวลาที่ผ่านไปเมื่อระยะห่างมีขนาดเล็กพอ หดตัวยาว perceptual และ perceptual dilation เวลาทำจากเดียวกันทฤษฎีนักการรุ่น ที่คาดว่าสิ่งเร้าคลาน Analogously ทฤษฎีสัมพัทธภาพ หดตัวความยาวและเวลา dilation ทั้งสองเกิดขึ้นเมื่อไม่สามารถเกินกว่าความเร็วจริง (ความเร็วแสง) '

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลกัปปะเป็นภาพลวงตารับรู้ชั่วที่สามารถเกิดขึ้นเมื่อผู้สังเกตการณ์ตัดสินเวลาที่ผ่านไประหว่างสิ่งเร้าประสาทสัมผัสที่ใช้ตามลำดับในสถานที่ที่แตกต่างกัน ในการรับรู้ลำดับของสิ่งเร้าต่อเนื่องวิชามีแนวโน้มที่จะประเมินค่าสูงเวลาที่ผ่านไประหว่างสองสิ่งเร้าต่อเนื่องเมื่อระยะห่างระหว่างสิ่งเร้าที่มีขนาดใหญ่พอที่จะประมาทและเวลาที่ผ่านไปเมื่อระยะที่มีขนาดเล็กพอ ระยะเวลาในการรับรู้การหดตัวและเวลาการรับรู้ผลการขยายจากรูปแบบการสังเกตการณ์คชกรรมเดียวกันหนึ่งที่คาดว่าสิ่งเร้าที่จะย้ายช้า Analogously ในทฤษฎีสัมพัทธภาพการหดตัวและระยะเวลาในการขยายเวลาทั้งสองเกิดขึ้นเมื่อความเร็วทางกายภาพ (ความเร็วของแสง) ไม่สามารถเกิน.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลคือ ความสอดคล้องและการลวงตาที่สามารถเกิดขึ้นเมื่อผู้สังเกตการณ์ดูเวลาที่ผ่านไประหว่างสิ่งเร้าประสาทสัมผัสที่ใช้เป็นในสถานที่ที่แตกต่างกัน . ในการลำดับของสิ่งเร้าต่อเนื่อง คนมักจะ อย่ามองข้ามเวลาระหว่างสิ่งเร้าต่อเนื่องเมื่อระยะห่างระหว่างสิ่งเร้ามีขนาดใหญ่เพียงพอและประมาทเวลาที่ผ่านไปเมื่อระยะห่างที่มีขนาดเล็กพอสมควร การรับรู้ การยืดออกของเวลาและความยาว ผลจากแบบสังเกตแบบเดียวกัน ซึ่งคาดว่า สหรัฐฯ จะขยับช้าๆ analogously ในทฤษฎีสัมพัทธภาพ ความยาวและเวลาขยายทั้งสองเกิดขึ้นเมื่อความเร็วทางกายภาพ ( ความเร็วแสง ) ไม่เกิน . . .