Mo Qianni realized that things had

Mo Qianni realized that things had already progressed far beyond her imagination, and everything happened too quickly, but she didn’t have any choice other than to trust Yang Chen, so she looked deeply at Yang Chen and nodded.



Very soon, Mo Qianni brought over some paper and ballpoint pens from the opposite room. After handing them over to Yang Chen, she wanted to ask something, but didn’t know how to say it.



Yang Chen understood what she meant, and gave her a relieving smile, “Don’t worry, there won’t be any fatalities.”



Everybody in the room were already frightened by Yang Chen to the point where they dared not make a sound. All they wanted was to get some money out of this activity, they weren’t some martyrs of a revolution, and they were afraid of getting beaten. So while being fully aware that they were no match against Yang Chen, they obviously wouldn’t invite a beating if they could.



After Yang Chen had Mo Qianni leave the room, he locked the room’s door. Then he turned to the bunch of men who were trembling in fear and displayed a harmless and gentle smile.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Mo Qianni ตระหนักว่า สิ่งที่มีอยู่แล้วความก้าวหน้าไกลเกินจินตนาการของเธอ และทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป แต่เธอไม่มีทางเลือกใด ๆ อื่นที่ไม่ใช่เชื่อถือ Yang Chen เพื่อให้เธอมองอย่างลึกซึ้ง Yang Chen และเลยต้อง เร็ว ๆ นี้ Mo Qianni นำมาบางกระดาษและปากกาลูกลื่นจากห้องตรงข้าม หลังจากมอบพวกเขาให้ Yang Chen เธอต้องการถามอะไรบางอย่าง แต่ไม่ทราบวิธีการพูด Yang Chen เข้าใจอะไรที่เธอหมายถึง และเธอยิ้มบรรเทา "ไม่ต้องกังวล ไม่มีเสียชีวิตใดๆ" ทุกคนในห้องแล้วก็กลัว โดย Yang Chen ในจุดที่พวกเขาไม่กล้าทำให้เสียง ทั้งหมดที่พวกเขาต้องได้รับเงินบางส่วนจากกิจกรรมนี้ พวกเขาไม่เสียสละบางอย่างในการปฏิวัติ และพวกเขากลัวการ ดังนั้น ในขณะที่ตระหนักได้ว่า พวกเขาไม่ตรงกับ Yang Chen ชัดจะไม่เชิญเต้นเป็นถ้าพวกเขาสามารถ หลังจากที่ Yang Chen มี Mo Qianni ออก เขาล็อกประตูห้อง แล้ว เขาก็หันไปพวงของคนที่กำลังสั่นกลัว และแสดงรอยยิ้มอ่อนโยน และไม่เป็นอันตราย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โม Qianni ตระหนักว่าสิ่งที่มีความก้าวหน้าแล้วไกลเกินจินตนาการของเธอและทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป แต่เธอไม่ได้มีทางเลือกอื่นใดนอกเหนือจากที่จะไว้วางใจหยางเฉินเพื่อให้เธอมองลึกที่หยางเฉินและพยักหน้า



เร็ว ๆ นี้โม Qianni นำมาใช้กระดาษและปากกาปากกาหมึกแห้งบางส่วนจากห้องตรงข้าม หลังจากมอบหมายให้พวกเขาไปยังหยางเฉินเธออยากจะถามอะไรบางอย่าง แต่ไม่ทราบวิธีการที่จะบอกว่ามัน



หยางเฉินเข้าใจสิ่งที่เธอหมายและทำให้เธอมีรอยยิ้มบรรเทา "ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีการเสียชีวิตใด ๆ ."



ทุกคนในห้องตกใจแล้วโดยหยางเฉินไปยังจุดที่พวกเขาไม่กล้าที่จะทำให้เสียง ทั้งหมดที่พวกเขาต้องการก็จะได้รับเงินบางส่วนออกจากกิจกรรมนี้พวกเขาไม่ได้สักขีของการปฏิวัติบางอย่างและพวกเขากลัวของการตี ดังนั้นในขณะที่กำลังตระหนักดีว่าพวกเขาไม่แข่งขันกับหยางเฉินที่พวกเขาเห็นได้ชัดจะไม่เชิญเต้นถ้าพวกเขาสามารถทำได้



หลังจากที่เฉินหยางมีโม Qianni ออกจากห้องพักที่เขาล็อคประตูห้องพักของ จากนั้นเขาก็หันไปพวงของคนที่อยู่ในความหวาดกลัวตัวสั่นและแสดงรอยยิ้มที่ไม่เป็นอันตรายและอ่อนโยน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โม qianni ตระหนักว่าสิ่งที่ได้ก้าวหน้าไปไกลเกินกว่าจินตนาการของเธอ และทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วเกินไป แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเชื่อใจหยางเฉิน เธอมองลึกที่หยางเฉินและพยักหน้าเร็ว ๆนี้ โม qianni เอากระดาษกับปากกาปากกาหมึกแห้งจากห้องตรงข้าม หลังจากยื่นไปให้หยางเฉิน เธอต้องการจะถามอะไร แต่ไม่รู้จะพูดมันอย่างไรหยางเฉิน ไม่เข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไร และทำให้เธอคลายยิ้ม " ไม่ต้องห่วง ไม่มีผู้เสียชีวิต .ทุกคนในห้องก็ตกใจ โดยหยางเฉินไปยังจุดที่พวกเขาไม่กล้าส่งเสียง ทั้งหมดที่พวกเขาต้องการที่จะได้รับเงินบางส่วนจากกิจกรรมนี้ พวกเขาไม่ได้บางพอกันของการปฏิวัติ และพวกเขากลัวว่าจะถูกทำร้าย ดังนั้นในขณะที่มีการตระหนักว่าพวกเขาไม่ตรงกันกับหยางเฉิน เขาก็ไม่เชิญเต้นถ้าพวกเขาสามารถหลังจากที่หยางเฉินมีโม qianni ออกจากห้อง เขาล็อคห้อง ประตู จากนั้นเขาก็กลายเป็นพวงของคนที่ตัวสั่นด้วยความกลัว และแสดงความไม่เป็นอันตรายและรอยยิ้มที่อ่อนโยน