Truly hateful!” Apothecary Leng cur

Truly hateful!” Apothecary Leng cursed loudly.

Steward Leng’s heart was overjoyed, however, before his smile could reach his eyes, he was thrown to the ground by Apothecary Leng, who then harshly scolded. “It must be you, you repulsive servant, who arrogantly and rudely slighted her! Humph! If that Miss disappears, see how I will fix you!”

Even though he had finished speaking, Apothecary Leng’s fury had not subsided, thus he kicked Steward Leng’s face with his foot. He immediately rushed out in his dirty and stained work clothes.

Steward Leng held his head that was dizzy and confused from being kicked. He was so depressed that he was about to go insane.

Up to now, he still wasn’t clear why such a small piece of paper would have such great charm. It actually made his master immediately run out, abandoning the medicinal pill which he had been working on for seventy-nine days, without a thought.

Since Steward Leng was able to keep his position for many years, he could not be a complete idiot. He crawled up and staggered along, chasing after Apothecary Leng’s silhouette to the manor’s gate.

Apothecary Leng dashed to the doorway, and saw a sea of people dressed in black in front of the gate. However, he didn’t know who among them was the miss that had written the Primeval Pill Recipe.

As for the dense mass of people in front of the gate who hadn’t ever met Apothecary Leng, they thus were unable to recognize that the dirty, unkempt old man in front of them was the one they had been crying and begging to meet.

Exactly at this time, Steward Leng also came out, taking large strides towards Su Luo. His expression had completely changed. He was no longer arrogant, rather, he now had a fawning manner.

He flatteringly smiled and stood in front of Su Luo, blocking her path. “This Miss, please wait. My master has personally come, look there….”

Su Luo serenely shot him a quick glance, and turned to the direction he was looking at.

“Rebirth of Flesh Pill Recipe…” Apothecary Leng’s face had an excited and moved expression as he opened his mouth to inquire.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พึงแสดงความเกลียดชัง" เล้ง apothecary สาปแช่งดังหัวใจ steward เล้งถูกเป็นปลื้ม อย่างไรก็ตาม ก่อนที่รอยยิ้มของเขาสามารถเข้าถึงดวงตาของเขา เขาถูกโยนไปพื้นดิน โดย Apothecary เล้ง ที่แล้ว บ ๆ อย่างรุนแรง "มันต้องเป็นคุณ คุณสสารคนใช้ ที่ arrogantly และหยาบคาย slighted เธอ Humph ถ้าพลาดที่หายไป ดูที่ฉันจะแก้ไขคุณ"แม้ว่าเขาได้พูดจบ ไม่มี subsided Apothecary เล้งโกรธ ทำให้ เขาเตะสจ๊วตเล้งหน้ากับเท้าของเขา นอกจากนี้เขาทันทีวิ่งออกในเขาสกปรก และทำการย้อมสีเสื้อผ้าทำงานเล้งดูแลจัดศีรษะของเขาที่วิงเวียน และสับสนจากการเตะ เขาก็ซึมเศร้าเขาก็จะไปบ้าถึงตอนนี้ เขายังคงไม่ชัดเจนจึงกล่าวเป็นชิ้นเล็ก ๆ ของกระดาษจะมีเสน่ห์มากเช่น มันจริง ทำนายของเขาทันทีที่เรียกใช้ ทิ้งยายาซึ่งเขาจะทำงานในวันเจ็ดสิบเก้า ไม่คิดตั้งแต่ Steward เล้งสามารถรักษาตำแหน่งของเขาหลายปี เขาไม่สามารถเป็นคนโง่ที่สมบูรณ์ เขาตระเวนขึ้น และแปรผันตาม ไล่หลังเงา Apothecary เล้งไปประตูเมเนอร์เล้ง apothecary ประประตู และเห็นทะเลคนแต่งกายในสีดำด้านหน้าประตู อย่างไรก็ตาม เขาไม่รู้ใครในหมู่พวกเขาคือนางสาวที่ได้เขียนสูตรยายุคแรกสำหรับมวลความหนาแน่นของคนหน้าประตูที่ไม่เคยพบ Apothecary เล้ง พวกเขาจึงไม่สามารถจดจำว่า สกปรก รุงรังคนข้างหน้าคือ มีการร้องไห้ และขอทานเพื่อตอบสนองตรงที่เวลานี้ Steward เล้งยังออกมา การก้าวใหญ่ต่อลู Su นิพจน์ของเขาได้อย่างสมบูรณ์มีการเปลี่ยนแปลง เขาก็ไม่หยิ่ง ค่อนข้าง ขณะนี้มีลักษณะ fawningเขา flatteringly ยิ้ม และยืนหน้า Su Luo บล็อกเส้นทางของเธอ "พลาดนี้ โปรดรอ หลักของฉันมีตัวตนมา ดู..."Su ลูสรวงภาพเขาดู และหันไปทิศทางที่เขามองที่"การเกิดใหม่ของเนื้อยาสูตร..." หน้า apothecary เล้งมีนิพจน์ตื่นเต้น และย้ายกับเขาเปิดปากของเขาเพื่อสอบถาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แสดงความเกลียดชังอย่างแท้จริง! "Apothecary เล้งสาปแช่งเสียงดัง. หัวใจสจ๊วตเล้งเป็นปลื้ม แต่ก่อนที่รอยยิ้มของเขาสามารถเข้าถึงดวงตาของเขาเขาถูกโยนลงไปที่พื้นโดย Apothecary เล้งที่แล้วโดนดุอย่างรุนแรง "มันจะต้องเป็นคุณคุณจะรังเกียจคนรับใช้ที่หยิ่งยะโสและหยาบคายดูถูกเธอ! ฮึ หากพลาดหายไปดูว่าฉันจะแก้ไขคุณ! " แม้เขาจะพูดจบโกรธ Apothecary เล้งได้ไม่ได้ลดดังนั้นเขาเตะใบหน้าสจ๊วตเล้งกับเท้าของเขา เขารีบวิ่งออกมาในสกปรกและย้อมสีเสื้อผ้าทำงานของเขา. สจ๊วตเล้งจัดขึ้นในหัวของเขานั่นคือวิงเวียนและสับสนจากการถูกเตะ เขาจึงหดหู่ว่าเขากำลังจะไปบ้า. ถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่ชัดเจนว่าทำไมเช่นกระดาษแผ่นเล็ก ๆ จะมีเสน่ห์ที่ดีดังกล่าว มันจริงทำให้เจ้านายของเขาวิ่งออกไปทันทีทิ้งยาสมุนไพรซึ่งเขาได้รับการทำงานใน 79 วันโดยไม่ต้องคิด. ตั้งแต่สจ๊วตเล้งก็สามารถที่จะรักษาตำแหน่งของเขาเป็นเวลาหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่สามารถจะเป็นคนงี่เง่าที่สมบูรณ์ เขาคลานขึ้นและถูกย้ายไปตามไล่หลังเงา Apothecary เล้งเพื่อประตูคฤหาสน์. Apothecary เล้งประจะเข้าประตูและเห็นทะเลของคนในชุดดำในด้านหน้าของประตูที่ แต่เขาไม่ได้รู้ว่าใครในหมู่พวกเขาก็พลาดที่เคยเขียนสูตรยาดึกดำบรรพ์. สำหรับมวลความหนาแน่นของผู้คนในด้านหน้าของประตูที่ไม่เคยพบ Apothecary เล้งพวกเขาจึงไม่สามารถที่จะรับรู้ว่า สกปรกรุงรังชายชราในด้านหน้าของพวกเขาเป็นคนหนึ่งที่พวกเขาได้รับการร้องไห้และขอทานเพื่อตอบสนอง. ว่าในเวลานี้สจ๊วตเล้งยังออกมาเอาความก้าวหน้าขนาดใหญ่ที่มีต่อซู Luo การแสดงออกของเขาได้เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง เขาไม่หยิ่งอีกต่อไป แต่ตอนนี้เขามีลักษณะที่กระดิกหาง. เขาประจบสอพลอยิ้มและยืนอยู่ตรงหน้าของซู Luo ปิดกั้นเส้นทางของเธอ "มิสนี้โปรดรอสักครู่ นายของข้าพเจ้าเองมาให้ดูมี ... . " ซู Luo สงบเงียบยิงเขาอย่างรวดเร็วและหันไปยังทิศทางที่เขากำลังมองหาที่. " วิญญาณของสูตรยาเนื้อ ... "ใบหน้า Apothecary เล้งของมีความตื่นเต้นและย้ายการแสดงออกในขณะที่เขาเปิด ปากของเขาเพื่อสอบถาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

น่ารังเกียจจริงๆ ! " เภสัชกรเล้งสบถเสียงดังหัวใจของสจ๊วตเล้งมีความสุข อย่างไรก็ตาม ก่อนรอยยิ้มของเขาจะมาถึงตาของเขา เขาถูกโยนไปที่พื้นดินโดยเภสัชกรเล้งใครหยาบคายด่า " มันต้องเป็นคุณคุณน่ารังเกียจมาก และผู้รับใช้ที่หยาบคายดูแคลนเธอ หึ ! ถ้าคุณหายไป ดูว่าผมจะช่วยคุณ "ถึงแม้ว่าเขาจะพูดจบเภสัชกรเล้งเป็นโกรธไม่ได้ลดลง ดังนั้นเขาจึงเตะไปเล่งหน้าด้วยเท้าของเขา เขารีบวิ่งออกในของเขาสกปรกและเปื้อนเสื้อผ้าทำงานสจ๊วตเล้งถือหัวที่มึนๆ งงๆ สับสน จากการถูกเตะ เขาถูกกดดันว่า เขากำลังจะเป็นบ้าจนถึงตอนนี้ เขายังไม่ชัดเจนว่าทำไมเช่นชิ้นเล็ก ๆของกระดาษจะเป็นมหาเสน่ห์ มันทำให้นายของเขาทันที วิ่งออกไป ทิ้งสมุนไพรยาซึ่งเขาได้ทำงานใน seventy-nine วัน โดยไม่คิดตั้งแต่พ่อบ้านเล้งสามารถรักษาตำแหน่งของเขาเป็นเวลาหลายปี เขาก็ไม่ได้เป็นคนโง่ เขาคลานขึ้นและโงนเงนตาม ไล่ตามเงาของเภสัชกรเล้งไปที่ประตูของคฤหาสน์เภสัชกรเล้งฟาดลงกับประตู และเห็นทะเลคนในชุดดำตรงหน้าประตู อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ว่าใครในหมู่พวกเขาเป็นคุณที่ได้เขียนสูตรยาแรกเริ่ม .สำหรับมวลหนาแน่นของผู้คนในด้านหน้าของประตูที่ยังไม่เคยเจอเภสัชกรเล้ง พวกเขาจึงไม่สามารถที่จะรับรู้ว่าชายชราสกปรกรุงรัง ในด้านหน้าของพวกเขาเป็นหนึ่งในพวกเขาเคยร้องไห้และขอร้องให้พบกันว่าเวลานี้ สจ๊วตเล้งยังออกมา , การ strides ใหญ่ต่อซูหลอ . สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง เขาไม่หยิ่งนะ แต่ตอนนี้เขามีถมถืดอย่างอย่างประจบสอพลอเขายิ้มและยืนอยู่ในด้านหน้าของ ซู ลู ปิดกั้นเส้นทางของเธอ " คุณหนู นี่เดี๋ยวก่อน อาจารย์ของผมเอง มา ดู อยู่ . . . . "ซูหลัวสงบนิ่งยิงเขาอย่างรวดเร็วและหันไปทิศทางที่เขากำลังมอง" การเกิดใหม่ของเนื้อยาสูตร . . . . . . . " เภสัชกรเล้งหน้ามีสีหน้าตื่นเต้น และย้ายที่เขาเปิดปากของเขาเพื่อสอบถาม