“Meng Hao, I’ve been dreaming a lot

“Meng Hao, I’ve been dreaming a lot recently. I always dream… that we are back on Mount Daqing, or in the Reliance Sect….” As she spoke, the flame of her life force began to slowly fade away.

By now, she was fully conscious. Clearly, this was the last bit of lucidity she would experience before death, the last burst of life force. Her eyes were not clouded now, but clear, filled with warmth as she recalled past times, and also brimming with an intense reluctance to leave.

She didn’t want to leave the lands of the Southern Domain. She didn’t want to leave Meng Hao. There were too many things keeping her here, too many memories. She didn’t want to part with any of them. She wanted to stay with Meng Hao for the rest of the hundred years. Unfortunately… that was now impossible.

She sighed, and deep in her heart she felt regret. Regret that the wedding ceremony… was only half completed.

“Meng Hao… take care of yourself…. You live, I live… you die, I die…. When the day arrives that I recover my memories after being reincarnated, you need to be there…. If you’re not, then I don’t ever want to wake up from the darkness of being unaware.” The light that flickered in her eyes was gradually fading. The hand she had lifted up moments ago grew so weak that it fell back down.

In the moment that it began to fall, Meng Hao reached out to take hold of it. Deep in his eyes, grief mixed with warmth as he looked at Xu Qing.

He placed his right hand onto her back and poured more of his own life force into her. In that moment, his hair turned completely white.

The simple act bolstered her fading life force just a little bit, allowing her to stay alive in the world just a little bit longer. She could breathe bit more of that air she didn’t wish to part with, and her eyes glowed with just a little bit more light as she looked at Meng Hao.

“Let me go, okay…?” she murmured weakly.

Meng Hao’s eyes glowed with determination. “Our wedding hasn’t been finished,” he said. “So you can’t go yet…. I’m going to give you a complete cultivator bonding ceremony!” With that, he held her tight and flew up into the air.

He dared not loosen his grip on her. It was his flow of life force that was preventing her from fading away.

They were still wearing their red wedding gowns, and both had snow white hair. They were old.

It was as if great rejoicing and great calamity were fused together as Meng Hao flew out of Blood Prince Gorge. Off in the distance, he could see the shocking battle which was underway.

Hundreds of thousands of cultivators fought like mad. The ripples cast off by magical techniques flowed out in all directions. Bright colors flashed in the sky, and the clouds churned chaotically. Booms and explosions accompanied death and destruction…. At any given moment, miserable screams could be heard drifting across the battlefield. They turned into waves of sound that resembled the Yellow Springs of the underworld.

The sky above and the land below seemed to have become the color of blood, filled with endless corpses….

It was evening, but the shattered air and swirling tempests caused the sky to look as dark as night.

When Meng Hao appeared, it instantly attracted quite a bit of attention. The powerful experts of both the Southern Domain and the Northern Reaches saw the old man carrying the white-haired old woman, both of whom were clad in red wedding attire.

They could also sense the profound mixture of calmness and grief that radiated out of the man.

When the Southern Domain cultivators saw him, they couldn’t help but feel bitter and pained.

“Meng Hao…. It’s the exalted Meng Hao!”

“Don’t tell me… is that Xu Qing in his arms…? That… that curse power is….”

“I was there at the wedding ceremony. I’ve never seen a more spectacular sight in my whole life….”

Patriarch Song looked at Meng Hao, and it seemed like he wanted to say something. In the end, he didn’t. He could sense the profound pain in Meng Hao, the kind that was like losing your own heart.

The awoken Patriarch Golden Frost also remained silent.

Sun Tao had nothing left but a Nascent Divinity. He looked at Meng Hao from some distance off, then turned and continued to fight.

Pill Demon’s expression was one of sorrow. He saw his apprentice and couldn’t help but think about how the wedding ceremony had turned into this current situation. Great rejoicing had turned into great sorrow. He wasn’t sure what he should say.

Virtually none of the Northern Reaches cultivators recognized Meng Hao at first. However, once they saw his clothes, and the white hair, as well as the agonized expressions of the Southern Domain cultivators, they thought of a name that had already become legendary among the Northern Reaches cultivators.

“Meng Hao! It’s definitely that damnable Meng Hao!”

“Yeah, that’s him! He infected the entire first wave of the army with the Hellwither Nineruins. Hundreds of thousands of cultivators… massacred! The Milky Way Sea turned red with blood!”

“Our North

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"เฮา เมง ฉันได้รับการฝันมากเมื่อเร็ว ๆ นี้ ฉันมักจะฝัน...ว่า เราจะกลับมาเมาท์ Daqing หรือ ใน นิกายพึ่ง... " ขณะที่เธอพูด เปลวไฟของพลังชีวิตของเธอเริ่มค่อย ๆ จางหายโดยขณะนี้ เธอทั้งหมดสติ เห็นได้ชัด นี้เป็นบิตสุดท้ายของความสว่างที่เธอจะมีประสบการณ์ก่อนตาย ระเบิดครั้งสุดท้ายของพลังชีวิต ดวงตาของเธอถูกพวกตอนนี้ แต่ชัดเจน เต็มไป ด้วยความอบอุ่นเธอเรียกครั้งที่ผ่านมา และยัง เต็มไป ด้วยความรุนแรงเลี้ยงปล่อยเธอไม่ต้องการออกจากดินแดนของภาคใต้โดเมน เธอไม่ต้องการออกจากเมงเฮา มีหลายสิ่งให้เธอนี่ ความทรงจำที่มากเกินไป เธอไม่ต้องการเป็นส่วนหนึ่งกับใด ๆ ของพวกเขา เธออยากอยู่กับเมงเฮาร้อยปีที่เหลือ น่าเสียดาย...ที่ตอนนี้เป็นไปไม่ได้เธอถอนหายใจ และลึกในหัวใจของเธอที่เธอรู้สึกเสียใจ เสียใจที่แต่งงาน...ถูกเพียงครึ่งเสร็จสมบูรณ์"เฮาเมง...ดูแลตัวเอง... คุณอาศัยอยู่ ฉันอยู่...คุณตาย ฉันตาย... เมื่อวันที่ผมกู้คืนความทรงจำหลังจากถูกกระบี่ไร้เทียมทาน คุณจำเป็นต้องมี... ถ้าคุณไม่ได้ แล้วฉันไม่เคยต้องการตื่นจากความมืดของไม่ทราบ" แสงที่ flickered ในดวงตาของเธอก็ค่อย ๆ ซีดจาง มือเธอก็ยกขึ้นช่วงเวลาที่ผ่านมาเติบโตอ่อนว่า แล้วตกกลับลงในขณะที่มันเริ่มตก เมงเฮาถึงจะถือของมัน ลึกในดวงตาของเขา ความเศร้าโศกผสมกับความอบอุ่นเขามอง Xu Qingเขาวางพระหัตถ์ขวาลงบนหลังของเธอ และเทของพลังชีวิตของตัวเองลงในเธอ ในช่วงเวลานั้น ผมเปิดสีขาวการรับการสนับสนุนพลังชีวิตของเธอค่อย ๆ เลือนหายไปเพียงเล็กน้อย ซึ่งทำให้เธอมีชีวิตอยู่ในโลกอีกเพียงเล็กน้อย เธออาจหายใจบิตเพิ่มเติมของอากาศที่เธอไม่ต้องการเป็นส่วนหนึ่งกับ และดวงตาของเธอสวมเพียงเล็กน้อยแสงเธอดูห้าวเมง"ให้ฉันไป โอเค..." เธอ murmured weaklyเมงเฮาตาสวม ด้วยความมุ่งมั่น "งานแต่งงานไม่แล้วเสร็จ เขากล่าวว่า "ดังนั้นคุณไม่สามารถไปยัง... ฉันจะทำให้เกษตรกรมีสมบูรณ์ยึดพิธี" กับที่ เขาจัดเธอแน่น และบินขึ้นไปในอากาศเขากล้าปล่อยเขาจับเธอ มันเป็นของเขาไหลของพลังชีวิตที่ถูกขัดขวางเธอเลือนหายไปนอกจากนี้พวกเขายังได้สวม gowns แต่งงานสีแดงของพวกเขา และทั้งสองมีหิมะสีขาวผม พวกเขาก็เก่ามันเป็นเหมือนกรุงและภาวนาดีถูกหลอมรวมกันเป็นเมงเฮาบินจากหุบเขาเลือดเจ้า ปิดในระยะไกล เขาสามารถเห็นการต่อสู้ที่น่าตกใจที่ถูกกำลังหลายร้อยหลายพันเครื่องพรวนดินต่อสู้ชอบบ้า ระลอกที่เพี้ยนออก โดยเทคนิคมหัศจรรย์ไหลออกในทุกทิศทาง สีสดใสประกายในท้องฟ้า และเมฆปั่นกันฝุ่นตลบ บอมส์และระเบิดพร้อมตายและการทำลาย ทุก เสียงกรีดร้องความสุขอาจจะได้ยินลอยข้ามสนามรบ พวกเขากลายเป็นคลื่นของเสียงที่คล้ายสปริงสีเหลืองของเขาท้องฟ้าด้านบนและด้านล่างแผ่นดินดูเหมือนจะ กลายเป็น สีของเลือด เต็มไป ด้วยศพที่ไม่รู้จบ...มันเป็นตอนเย็น แต่อากาศมลายและหมุน tempests เกิดจากท้องฟ้าจะดูมืดเป็นเป็นกลางคืนเมื่อเฮาเมงปรากฏ มันทันทีดึงดูดความสนใจของ ผู้เชี่ยวชาญมีประสิทธิภาพเมนภาคใต้และภาคเหนือมาถึงเห็นคนแบกคนแก่ผมขาว ทั้งสองคนถูกห่มในชุดแต่งงานสีแดงนอกจากนี้พวกเขายังสามารถสัมผัสส่วนผสมลึกซึ้งของความสงบและความเศร้าโศกที่แผ่จากคนเมื่อเห็นเครื่องพรวนดินใต้โดเมนของเขา พวกเขาไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกขม และ pained"เมงเฮา... มันเป็นเฮาเมงยกย่อง"อย่าบอกฉัน... คือ ว่า Xu Qing ในอ้อมแขนของเขา... ...ที่แช่งพลังงาน. ... ""ได้มีพิธีแต่งงาน ผมไม่เคยเห็นสายตางดงามมากในชีวิตของฉันทั้งหมด..."ดูเพลงพระเมงเฮา และดูเหมือนเขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง ในสุด เขาไม่ เขาอาจรู้สึกปวดลึกซึ้งในเมงเฮา ชนิดที่เคยสูญเสียหัวใจของคุณเองน้ำค้างแข็งทองพระ awoken ยังยังคงเงียบเต่าดวงอาทิตย์มีอะไรเหลือแต่เทพที่ก่อ เขาเมงเฮามองจากไกล แล้วหัน และยังคงต่อสู้ยาปีศาจนิพจน์เป็นความเศร้าโศกอย่างใดอย่างหนึ่ง เขาเห็นเด็กฝึกงานของเขา และไม่สามารถช่วย แต่คิดว่า เกี่ยวกับวิธีแต่งงานก็กลายเป็นสถานการณ์ปัจจุบันนี้ กรุงได้กลายเป็นโศกเศร้า เขาไม่แน่ใจว่าอะไรควรพูดเครื่องพรวนดินที่ภาคเหนือถึงแทบไม่มีรู้จักเมงเฮาก่อน อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาเห็นเสื้อ ผ้าของเขา และผมสีขาว เป็นนิพจน์ของเครื่องพรวนดินที่ภาคใต้โดเมน agonized พวกเขาคิดว่า ชื่อที่อยู่แล้วกลายเป็นตำนานในหมู่เครื่องพรวนดินให้ถึงภาคเหนือ"เฮา เมง ก็แน่นอนว่าเฮาเมง damnable ""ใช่ นั่นคือเขา เขาติดเชื้อเวฟแรกทั้งกองทัพด้วย Hellwither Nineruins หลายร้อยหลายพันเครื่องพรวนดิน... massacred ทะเลทางช้างเผือกเปิดสีแดง ด้วยเลือด""เราเหนือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เม้งเฮาฉันได้รับการฝันเป็นจำนวนมากเมื่อเร็ว ๆ นี้ ฉันมักจะฝัน ... ว่าเราจะกลับมาบนภูเขา Daqing หรือในการพึ่งนิกาย ... . "ในขณะที่เธอพูดเปลวไฟของพลังชีวิตของเธอเริ่มที่จะค่อย ๆ จางหายไป. โดยตอนนี้เธอก็มีสติอย่างเต็มที่ เห็นได้ชัดว่านี่เป็นบิตสุดท้ายของความสว่างที่เธอจะได้รับประสบการณ์ก่อนที่จะตาย, ระเบิดสุดท้ายของพลังชีวิต ดวงตาของเธอไม่ได้ฟุ้งตอนนี้ แต่ที่ชัดเจนที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นที่เธอจำได้ว่าที่ผ่านมาครั้งและยังเต็มไปด้วยการฝืนใจที่จะออกจากที่รุนแรง. เธอไม่ต้องการที่จะออกจากดินแดนของโดเมนภาคใต้ เธอไม่ต้องการที่จะออกจากเม้งเฮา มีสิ่งที่มากเกินไปการรักษาของเธอที่นี่ความทรงจำมากเกินไป เธอไม่ต้องการที่จะเป็นส่วนหนึ่งกับพวกเขา เธออยากจะอยู่กับเม้งเฮาสำหรับส่วนที่เหลือของร้อยปี แต่น่าเสียดาย ... ที่เป็นไปไม่ได้ในขณะนี้. เธอถอนหายใจและลึกลงไปในหัวใจของเธอเธอรู้สึกเสียใจ เสียใจที่พิธีแต่งงาน ... เป็นเพียงครึ่งเดียวเสร็จสมบูรณ์. "เม้งเฮา ... ดูแลตัวเอง ... คุณอยู่ฉันอยู่ ... คุณตายฉันตาย ... เมื่อวันนั้นมาถึงที่ฉันกู้คืนความทรงจำของฉันหลังจากที่ถูกจุติคุณจะต้องมี ... หากคุณไม่ได้แล้วผมไม่เคยต้องการที่จะตื่นขึ้นมาจากความมืดของความไม่รู้ได้. "แสงที่ flickered ในดวงตาของเธอก็ค่อย ๆ จางหายไป มือเธอได้ยกขึ้นในช่วงเวลาที่ผ่านมาขยายตัวอ่อนแอว่ามันลดลงกลับลง. ในช่วงเวลาที่ว่ามันเริ่มที่จะตกเม้งเฮาเอื้อมมือออกไปจับมัน ลึกลงไปในดวงตาของเขาเศร้าโศกผสมกับความอบอุ่นในขณะที่เขามองไปที่เสี่ยวชิง. เขาวางมือขวาของเขาลงบนหลังของเธอและเทมากขึ้นของพลังชีวิตของตัวเองเข้าไปในตัวเธอ ในขณะที่ผมของเขากลายเป็นสีขาวอย่างสมบูรณ์. การกระทำที่เรียบง่ายของเธอซีดจางหนุนพลังชีวิตเพียงเล็กน้อยปล่อยให้เธอมีชีวิตอยู่ในโลกเพียงเล็กน้อยอีกต่อไป เธอสามารถหายใจมากขึ้นอีกนิดของอากาศว่าเธอไม่ได้ต้องการที่จะเป็นส่วนหนึ่งกับและดวงตาของเธอส่องแสงมีแสงเพียงเล็กน้อยมากขึ้นขณะที่เธอมองที่เม้งเฮา. "ให้ฉันไปเอาล่ะ ... ?" เธอบ่นอยู่นิดหน่อย. เม้งเฮาส์ ตาเรืองแสงด้วยความมุ่งมั่น "งานแต่งงานของเรายังไม่ได้รับการเสร็จสิ้น" เขากล่าว "ดังนั้นคุณไม่สามารถไปยัง ... ฉันจะทำให้คุณมีพิธีเกษตรกรพันธะเสร็จสมบูรณ์! "ด้วยความที่เขากอดเธอแน่นและบินขึ้นไปในอากาศ. เขาไม่กล้าที่จะคลายการยึดเกาะบนเขา มันเป็นของเขาในการไหลเวียนของพลังชีวิตที่ได้รับการป้องกันไม่ให้เธอจากจางหายไป. พวกเขายังคงสวมใส่ชุดแต่งงานสีแดงของพวกเขาและทั้งสองมีผมสีขาวหิมะ พวกเขาอายุ. มันเป็นเหมือนกับว่าเปรมปรีดิ์ที่ดีและภัยพิบัติที่ดีที่ถูกหลอมรวมกันเป็นเม้งเฮาบินออกจากเจ้าชายเลือดผสม Gorge ออกไปในระยะทางที่เขาจะได้เห็นการต่อสู้ที่น่าตกใจซึ่งเป็นชิ้น. หลายร้อยหลายพันเครื่องคราดต่อสู้อย่างบ้า ระลอกทิ้งโดยใช้เทคนิคที่มีมนต์ขลังไหลออกมาในทุกทิศทาง สีสดใสประกายในท้องฟ้าและเมฆปั่นฝุ่นตลบ บอมส์และการระเบิดพร้อมกับความตายและการทำลายล้าง ... ในขณะใดก็ตามเสียงกรีดร้องอนาถอาจจะได้ยินลอยข้ามสนามรบ พวกเขากลายเป็นคลื่นของเสียงที่คล้ายกับสีเหลืองสปริงของนรก. ท้องฟ้าเหนือและที่ดินดังต่อไปนี้ดูเหมือนจะได้กลายเป็นสีเลือดที่เต็มไปด้วยศพที่ไม่มีที่สิ้นสุด ... . มันเป็นช่วงเย็น แต่แตกอากาศและหมุนพายุก่อให้เกิด ท้องฟ้าจะดูมืดเหมือนคืน. เมื่อเม้งเฮาปรากฏมันทันทีดึงดูดไม่น้อยให้ความสนใจ ผู้เชี่ยวชาญที่มีประสิทธิภาพของทั้งโดเมนภาคใต้และทิศเหนือเห็นชายชราแบกหญิงชราผมสีขาวทั้งสองคนได้รับการสวมชุดแต่งงานสีแดง. พวกเขายังรู้สึกได้ถึงความส่วนผสมที่ลึกซึ้งของความสงบและความเศร้าโศกที่แผ่ออกมาจาก คน. เมื่อเครื่องคราดโดเมนภาคใต้เห็นเขาพวกเขาไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกขมขื่นและเจ็บปวด. "เม้งเฮา ... มันเป็นที่ยกย่องเม้งเฮา! " " อย่าบอกนะว่า ... คือว่าเสี่ยวชิงในอ้อมแขนของเขา ... ? ว่า ... พลังคำสาปแช่งที่เป็น ... . " " ผมอยู่ที่นั่นในพิธีแต่งงาน ผมไม่เคยเห็นสายตาที่งดงามมากขึ้นในชีวิตของฉัน ... . " พระสังฆราชเพลงมองที่เม้ง Hao และมันดูเหมือนว่าเขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง ในท้ายที่สุดเขาไม่ได้ เขารู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดอย่างลึกซึ้งในเม้งเฮาชนิดที่เป็นเหมือนการสูญเสียหัวใจของคุณเอง. พระสังฆราชปลุกให้ตื่นโกลเด้นฟรอสต์ยังคงเงียบ. ดวงอาทิตย์เต่าก็ไม่มีเหลือ แต่ตั้งไข่เทพ เขามองไปที่เม้ง Hao จากระยะไกลออกไปบางส่วนแล้วหันหลังกลับและยังคงต่อสู้. แสดงออกยาปีศาจเป็นหนึ่งในความเศร้าโศก เขาเห็นเด็กฝึกงานของเขาและไม่สามารถช่วย แต่คิดเกี่ยวกับวิธีพิธีแต่งงานได้กลายเป็นสถานการณ์ในปัจจุบันนี้ เปรมปรีดิ์ที่ดีได้กลายเป็นความเศร้าโศกที่ดี เขาไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เขาควรจะพูดว่า. ไม่มีจริงของภาคเหนือได้รับการยอมรับถึงเครื่องคราดเม้งเฮาในตอนแรก แต่เมื่อพวกเขาเห็นเสื้อผ้าของเขาและผมสีขาวเช่นเดียวกับการแสดงออกที่ทุกข์ทรมานของเครื่องคราดโดเมนใต้พวกเขาคิดว่าชื่อที่ได้กลายเป็นตำนานในหมู่เหนือถึงเครื่องคราดพรวน. "เม้งเฮา! มันแน่นอนที่น่าเกลียดน่ากลัวเม้งเฮา! " " ใช่ว่าเขา! เขาติดเชื้อคลื่นลูกแรกทั้งหมดของกองทัพที่มี Hellwither Nineruins หลายร้อยหลายพันเครื่องคราดพรวน ... สน! ทางช้างเผือกทะเลเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยเลือด! " " นอร์ทของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เมิงเฮา ผมเคยฝันมากเมื่อเร็วๆ นี้ ฉันฝันเสมอ . . . . . . . ว่าเราจะกลับมาที่ภูเขาต้าฉิง หรือการพึ่งพาพรรค . . . . . . . " เธอพูด เปลวไฟของพลังชีวิตของเธอเริ่มค่อยๆจางหายไปโดยตอนนี้เธอได้ครบถ้วน เห็นได้ชัดว่า นี่เป็นบิตสุดท้ายของความสว่าง เธอจะมีประสบการณ์ก่อนตาย ระเบิดล่าสุดของพลังแห่งชีวิต ดวงตาก็ไม่ฟุ้ง แต่ตอนนี้ใสที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นที่เธอนึกถึงอดีต และยังเต็มไปด้วยการต่อต้านที่รุนแรงไปเธอไม่อยากทิ้งดินแดนของอาณาจักรใต้ เธอไม่อยากไป เมิ่งฮ่าว มีหลายอย่างที่ทำให้เธอยังอยู่ที่นี่ ความทรงจำมากมาย เธอไม่ได้ต้องการที่จะเป็นส่วนหนึ่งกับใด ๆของพวกเขา เธออยากอยู่กับเมิ่งเฮ่า ตลอดร้อยปี น่าเสียดาย . . . ที่ตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้เธอถอนหายใจ ลึกๆในใจของเธอ เธอรู้สึกเสียใจ เสียใจที่แต่งงาน . . . . . . . แค่ครึ่งเสร็จ" เมิงเฮา . . . . . . . ดูแลตัวเอง . . . . . . . คุณมีชีวิต . . . . . . . เธอตาย ฉันตาย . . . . . . . เมื่อวันมาถึงที่ฉันฟื้นความทรงจำหลังการกลับชาติมาเกิด , คุณจะต้องมี . . . . . . . ถ้าไม่ใช่แล้ว ฉันไม่เคยต้องการที่จะตื่นจากความมืดของการไม่รู้ " แสงที่ริบหรี่ลงในสายตาของเธอค่อยๆจางหายไป มือเธอยกขึ้นช่วงเวลาที่ผ่านมาเติบโตอ่อนแอว่ามันจะตกกลับลงมาในช่วงเวลานั้นมันเริ่มตก เมิ่งฮ่าวเอื้อมมือออกไปจับมัน ลึกเข้าไปในดวงตาของเขา ความเศร้าโศก ผสมกับความอบอุ่นที่เขามองเสี่ยวชิงเขาวางพระหัตถ์ขวาบนหลังของเธอและเทมากกว่าชีวิตของเขาเองไปบังคับเธอ ในตอนนั้น ผมของเขาเป็นสีขาวอย่างสมบูรณ์ .กระปิ ชีวิตของเธอแรงหนุนเพียงเล็กน้อยทำให้เธอมีชีวิตอยู่ในโลกนี้เพียงเล็กน้อยอีกต่อไป เธอสามารถหายใจได้หน่อย ว่าอากาศ เธอไม่ได้ต้องการที่จะเป็นส่วนหนึ่งกับ นัยน์ตาลุกวาวกับแสงอีกนิด ขณะที่เธอมองที่เมิ่งเฮ่า" ปล่อยฉันนะ . . . . . . . ? " เธอพึมพำอย่างอ่อน .เหม็ง เฮาตาลุกวาวด้วยความมุ่งมั่น " ยังไม่เสร็จงานแต่งของเรา " เขากล่าว " ดังนั้นคุณจะไม่ไปอีก . . . . . . . ผมจะให้คุณที่มีต่อพิธีที่สมบูรณ์ ! " ด้วยนั้น เขาจับมือเธอเอาไว้แน่น และบินไปในอากาศเขาไม่กล้าที่จะคลายมือของเขากับเธอ เป็นการไหลของพลังชีวิตที่ปกป้องเธอจากจางไปพวกเขายังใส่ชุดแต่งงานสีแดง , และทั้งสองมีหิมะ ผมขาว พวกเขาได้รับเก่าราวกับว่าดีใจที่ยอดเยี่ยมและยิ่งใหญ่ภัยพิบัติถูกหลอมรวมกันเป็น เมิ่งฮ่าวบินออกจากเลือดเจ้าชายจอร์จ . จากระยะทางที่เขาได้เห็นการต่อสู้ที่น่าตกใจคือการอยู่หลายร้อยหลายพันของเกษตรกรต่อสู้อย่างบ้าคลั่ง มันจะทิ้งด้วยเทคนิคมหัศจรรย์ที่ไหลออกไปในทุกทิศทาง สีสันสดใส ประกายในท้องฟ้า และ เมฆปั่นฝุ่นตลบ . บูมและการระเบิดพร้อมกับความตายและการทำลาย . . . . . . . ในช่วงเวลา ที่ลำบาก . . อาจจะได้ยินไปทั่วสนามรบ พวกเขากลายเป็นคลื่นเสียงที่คล้ายกับสปริงสีเหลืองของนรกท้องฟ้าเหนือพื้นดินด้านล่าง ดูเหมือนจะเป็นสีของเลือดที่เต็มไปด้วยศพที่ไม่มีที่สิ้นสุด . . . . . . .มันเป็นเย็น แต่อากาศและหมุน tempests แตกทำให้ท้องฟ้าดูมืดเหมือนกลางคืนเมื่อ เมิ่งฮ่าวปรากฏ มันทันทีดึงดูดค่อนข้างเป็นบิตของความสนใจ ผู้เชี่ยวชาญที่มีประสิทธิภาพของทั้งภาคใต้และภาคเหนือ จดถึงเห็นชายแก่แบกหญิงชราผมขาวทั้งของผู้ที่เป็นเกราะในชุดแต่งงานสีแดงพวกเขายังสามารถสัมผัสส่วนผสมที่ลึกซึ้งของความสงบและความเศร้าโศกที่แผ่ออกมาจากชายเมื่อภาคใต้เมน cultivators เห็นเขา พวกเขาไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกขมขื่นและเจ็บปวด ." เมิงเฮา . . . . . . . มันขึ้นเมิงเฮา ! "" อย่าบอกนะว่า . . . . . . . คือว่าเสี่ยวชิง ในอ้อมแขนของเขา . . . ? . . . . . . . . . . . . . . " พลังคำสาปนั่น" ผมอยู่ที่งานแต่งงาน ผมไม่เคยเห็นสายตาที่งดงามมากขึ้นในชีวิตทั้งหมดของฉัน . . . . . . . "ประมุขเพลงมอง เมิ่งฮ่าว และดูเหมือนว่าเขาต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง สุดท้าย เขาก็ทำ เขาจะรู้สึกเจ็บปวดลึกซึ้งในเมิ่งฮ่าว ชนิดที่เหมือนสูญเสียหัวใจของคุณเองการตื่นทองที่ประมุข Frost ยังคงเงียบซันเตาไม่เหลืออะไรแล้ว แต่พระเจ้าตั้งไข่ . เขามองเมิงเฮา จากระยะห่างออกไป แล้วหันมาต่อสู้การแสดงออกยาปีศาจคนหนึ่งของความเศร้า เขาเห็นศิษย์ของเขาและไม่สามารถช่วย แต่คิดว่าเกี่ยวกับวิธีการแต่งงานก็กลายเป็นสภาพนี้ ดี ใจ ได้กลายเป็นทุกข์แสนสาหัส เขาไม่แน่ใจว่าเขาควรจะพูดแทบไม่มีของมาถึงภาคเหนือ เกษตรกรรู้จักเมิ่งฮ่าวที่แรก อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาเห็นเสื้อผ้าของเขาและผมสีขาวเช่นเดียวกับสีหน้าทุกข์ระทมของภาคใต้เมน cultivators , พวกเขาคิดว่าของชื่อที่ได้กลายเป็นตำนานของถึงตอนเหนือของเกษตรกร ." เมิงเฮา ! มันแน่นอนที่เกิดขึ้น เมิ่งฮ่าว ! "" ใช่ นั่นเขา เขาติดเชื้อทั้งคลื่นแรกของกองทัพกับ hellwit