IntroductionIt is generally accepte

Introduction
It is generally accepted that physical activity
confers benefits to psychosocial health, functional
ability and general quality of life [1] and has been
proven to reduce the risk of coronary heart disease
[2] and some cancers [3]. Here, physical activity
refers to ‘any bodily movement produced by skeletal
muscles that results in energy expenditure’ [4].
Conditions associated with physical inactivity
include obesity, hypertension, diabetes, back pain,
poor joint mobility and psychosocial problems
[5–7]. Physical inactivity is a major public health
challenge in the developed world and is recognized
as a global epidemic [8]. Within the United States,
the rate of childhood obesity is expected to reach
40% in the next two decades [9] and Type 2
diabetes is expected to affect 300 million people
worldwide within the same time [10].
The UK government has set a target for ‘70%
of the population to be reasonably active (for example
30 minutes of moderate exercise five times
a week) by 2020’ [8, 11] (p. 15). This target could
be described as ambitious; only 37% of men and
24% of women in the United Kingdom currently
meet this benchmark [12]. The Health Survey for
England (HSE) [13] found that the number of
physically inactive people (less than one occasion
of 30-min activity per week) was increasing and
that this trend was consistent for both genders andacross all age groups [14]. Conventionally, sport
and forms of physical activity such as aerobics,
running or gym work have been the focus of efforts
to increase population activity levels. The HSE
measure includes activities, such as gardening and
housework, which are not traditionally considered
as physical activity. Sport England found that in
the 10-year period between 1987 and 1996 participation
in traditional types of sport and physical
activity stagnated or fell in all groups other
than the 60- to 69-year old age group. This trend
was socially patterned by gender, socio-economic
status, social class and ethnicity [15]. There are
many broad influences upon physical activity
behavior including intra-personal, social, environmental
factors and these determinants vary across
the life course [4].
Ambitious national targets and increased funding
of community sport and physical activity projects
(such as the Sports Hub in Regent’s Park, London)
[16] show that sport and physical activity is gaining
social, political and health policy importance. The
increased interest in physical activity is welcome,
but the trend data hints that current interventions to
promote sport and physical activity are inadequate.
Further, it questions whether the evidence base
supporting physical activity policy provides an
adequate understanding of the reasons for participation
or non-participation in physical activity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำโดยทั่วไปยอมรับว่ากิจกรรมทางกายภาพตอบประโยชน์สุขภาพจิตสังคม ทำงานความสามารถและทั่วไปคุณภาพชีวิต [1] และได้รับลดความเสี่ยงของโรคหัวใจหลอดเลือดหัวใจได้[2] และมะเร็งบางชนิด [3] ที่นี่ กิจกรรมทางกายภาพหมายถึง ' การเคลื่อนไหวร่างกายใด ๆ ผลิต โดยโครงกระดูกกล้ามเนื้อที่ทำให้รายจ่ายพลังงาน ' [4]เงื่อนไขที่เกี่ยวข้องกับทางกายภาพไม่มีผลงานรวมถึงโรคอ้วน โรคเบาหวาน ความดันโลหิตสูง ปวดหลังเคลื่อนไหวร่วมกันไม่ดีและปัญหาจิตสังคม[5-7] ไม่มีกิจกรรมทางกายภาพเป็นสำคัญสาธารณความท้าทายในโลกพัฒนา และเป็นที่ยอมรับเป็นการระบาดทั่วโลก [8] ภายในสหรัฐอเมริกาคาดว่าอัตราโรคอ้วนของเด็กถึง40% ในสองทศวรรษถัดไป [9] และ 2 ชนิดโรคเบาหวานคาดว่าจะมีผลต่อ 300 ล้านคนทั่วโลกภายในเวลาเดียวกัน [10]รัฐบาลสหราชอาณาจักรที่มีตั้งเป้าหมายสำหรับ ' 70%ของประชากรที่ทำงานอยู่พอสมควร (เช่นปานกลาง 30 นาทีออกกำลังกาย 5 ครั้งสัปดาห์) โดย 2020' [8, 11] (p. 15) เป้าหมายนี้อาจเป็นความทะเยอทะยาน เพียง 37% ของผู้ชาย และ24% ของผู้หญิงในประเทศไทยในปัจจุบันตามเกณฑ์มาตรฐานนี้ [12] การสำรวจสุขภาพอังกฤษ (HSE) [13] พบว่าจำนวนท่านไม่ได้ใช้งานจริง (ครั้งหนึ่งน้อยกว่ากิจกรรม 30 นาทีต่อสัปดาห์) เกิดขึ้น และว่าแนวโน้มนี้สอดคล้องทั้ง genders andacross กลุ่มอายุทั้งหมด [14] ตามอัตภาพ กีฬาและรูปแบบของกิจกรรมทางกายภาพเช่นแอโรบิคงานวิ่งหรือออกกำลังกายมีจุดเน้นของความพยายามการเพิ่มประชากรระดับกิจกรรม การ HSEวัดมีกิจกรรม ทำสวน และทำงานบ้าน ซึ่งไม่ถือว่าประเพณีเป็นกิจกรรมทางกายภาพ พบว่าในอังกฤษกีฬาระยะเวลา 10 ปีระหว่างร่วม 1987 และ 1996ในชนิดแบบดั้งเดิมของการกีฬาและกายภาพกิจกรรมคง หรือลดลงในกลุ่มทั้งหมดอื่น ๆกว่ากลุ่มอายุ 60 ถึง 69 - อายุปี แนวโน้มนี้มีลวดลายตามเพศ เศรษฐกิจสังคมสถานะ ชนชั้น และเชื้อชาติ [15] มีหลายสิ่งอิทธิพลเมื่อกิจกรรมทางกายภาพลักษณะการทำงานรวมทั้งบุคคลภายใน สังคม สิ่งแวดล้อมปัจจัยและดีเทอร์มิแนนต์เหล่านี้แตกต่างกันในคอร์สชีวิต [4]เป้าหมายแห่งชาติที่มีความทะเยอทะยานและเงินทุนเพิ่มขึ้นกีฬาชุมชนและโครงการกิจกรรมทางกายภาพ(เช่นศูนย์กีฬาในอุทยานนานาชาติรีเจนท์ ลอนดอน)[16] แสดงว่า ได้รับกิจกรรมการกีฬา และกายภาพสังคม การเมืองและความสำคัญของนโยบายสุขภาพ การสนใจเพิ่มขึ้นในกิจกรรมทางกายภาพที่จะต้อนรับแต่แนวโน้มข้อมูลคำแนะนำว่า ปัจจุบันการแทรกแซงเพื่อส่งเสริมกีฬา และกิจกรรมทางกายภาพที่มีไม่เพียงพอต่อไป มันถามว่า ฐานหลักฐานสนับสนุนนโยบายกิจกรรมทางกายภาพให้มีพอเข้าใจเหตุผลสำหรับการมีส่วนร่วมหรือไม่เข้าร่วมในกิจกรรมทางกายภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ
เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าการออกกำลังกาย
ฟาโรห์ประโยชน์ต่อสุขภาพทางจิตสังคม, การทำงาน
ความสามารถและคุณภาพทั่วไปของชีวิต [1] และได้รับการ
พิสูจน์แล้วว่าสามารถลดความเสี่ยงของการเกิดโรคหัวใจหลอดเลือดหัวใจ
[2] และโรคมะเร็งบางชนิด [3] นี่คือการออกกำลังกาย
หมายถึงการเคลื่อนไหวของร่างกายใด ๆ ที่ผลิตโดยโครงกระดูก
กล้ามเนื้อที่ส่งผลให้การใช้พลังงาน '[4].
เงื่อนไขที่เกี่ยวข้องกับการไม่ออกกำลังกาย
รวมถึงโรคอ้วนความดันโลหิตสูง, เบาหวาน, ปวดหลัง,
การเคลื่อนไหวร่วมกันปัญหาความยากจนและจิตสังคม
[5-7] . ขาดการออกกำลังกายเป็นทางสาธารณสุขที่สำคัญ
ความท้าทายในโลกที่พัฒนาแล้วและเป็นที่ยอมรับ
ว่าเป็นโรคระบาดทั่วโลก [8] ในประเทศสหรัฐอเมริกา,
อัตราของโรคอ้วนในวัยเด็กคาดว่าจะถึง
40% ในช่วงสองทศวรรษต่อไป [9] และชนิดที่ 2
โรคเบาหวานคาดว่าจะส่งผลกระทบต่อ 300 ล้านคน
ทั่วโลกภายในเวลาเดียวกัน [10].
รัฐบาลอังกฤษได้มีการกำหนด เป้าหมายสำหรับ 70%
ของประชากรที่จะใช้งานพอสมควร (เช่น
30 นาทีของการออกกำลังกายระดับปานกลางห้าครั้ง
ต่อสัปดาห์) ในปี 2020 '[8 11] (หน้า. 15) เป้าหมายนี้อาจ
จะอธิบายได้ว่ามีความทะเยอทะยาน; เพียง 37% ของผู้ชายและ
24% ของผู้หญิงในสหราชอาณาจักรในขณะนี้
ตอบสนองมาตรฐานนี้ [12] การสำรวจสุขภาพ
อังกฤษ (HSE) [13] พบว่าจำนวนของ
คนที่ไม่ได้ใช้งานร่างกาย (โอกาสน้อยกว่าหนึ่ง
ของกิจกรรม 30 นาทีต่อสัปดาห์) เพิ่มขึ้นและ
ว่าแนวโน้มนี้เป็นที่สอดคล้องกันสำหรับทั้งสองเพศ andacross ทุกกลุ่มอายุ [14] . อัตภาพกีฬา
และรูปแบบของการออกกำลังกายเช่นแอโรบิก
วิ่งออกกำลังกายหรือทำงานได้รับความสนใจจากความพยายาม
ที่จะเพิ่มระดับกิจกรรมประชากร HSE
วัดรวมถึงกิจกรรมเช่นการทำสวนและ
บ้านที่ไม่ได้ถือเป็นประเพณี
เป็นกิจกรรมทางกายภาพ กีฬาของประเทศอังกฤษพบว่าใน
ระยะเวลา 10 ปีระหว่างปี 1987 และ 1996 มีส่วนร่วม
ในรูปแบบดั้งเดิมของการเล่นกีฬาและทางกายภาพ
กิจกรรมหยุดนิ่งหรือลดลงในกลุ่มอื่น ๆ ทั้งหมด
กว่ากลุ่มอายุ 60 ถึง 69 ปี แนวโน้มนี้
ลวดลายสังคมตามเพศทางสังคมและเศรษฐกิจ
สถานะระดับชั้นทางสังคมและชาติพันธุ์ [15] มี
อิทธิพลในวงกว้างหลายเมื่อทางกายภาพกิจกรรม
พฤติกรรมรวมทั้งภายในส่วนบุคคลสังคมสิ่งแวดล้อม
ปัจจัยและปัจจัยเหล่านี้แตกต่างกัน
แน่นอนชีวิต [4].
เป้าหมายแห่งชาติความทะเยอทะยานและเงินทุนที่เพิ่มขึ้น
ของการเล่นกีฬาชุมชนและโครงการกิจกรรมทางกาย
(เช่นกีฬาฮับ รีเจ้นท์ปาร์คลอนดอน)
[16] แสดงให้เห็นว่าการเล่นกีฬาและกิจกรรมทางกายภาพจะดึงดูด
ทางสังคมมีความสำคัญทางการเมืองและนโยบายสุขภาพ
เพิ่มความสนใจในการออกกำลังกายมีการต้อนรับ
แต่ข้อมูลแนวโน้มเป็นนัย ๆ ว่าการแทรกแซงในปัจจุบันเพื่อ
ส่งเสริมการเล่นกีฬาและการออกกำลังกายไม่เพียงพอ.
ต่อไปก็ถามว่าฐานหลักฐานที่
สนับสนุนนโยบายการออกกำลังกายยังมี
ความเข้าใจที่เพียงพอของสาเหตุของการมีส่วนร่วม
หรือไม่ การมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางกาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนะนำเป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่ากิจกรรมทางกายภาพประโยชน์ด้านสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับการทำงานความสามารถและคุณภาพทั่วไปของชีวิต [ 1 ] และได้ได้รับการพิสูจน์เพื่อลดความเสี่ยงของโรคหลอดเลือดหัวใจ[ 2 ] และมะเร็งบางชนิด [ 3 ] ที่นี่ กิจกรรมทางกายหมายถึง " ใด ๆ ร่างกายเคลื่อนไหวที่ผลิตโดยเพศชายกล้ามเนื้อที่มีผลในค่าใช้จ่ายพลังงาน " [ 4 ]เงื่อนไขที่เกี่ยวข้องกับที่ไม่มีการใช้งานทางกายภาพรวมถึง โรคอ้วน ความดันโลหิตสูง เบาหวาน ปวดหลังปัญหาจิตสังคมและร่วมการยากจน5 ) [ 7 ] ไม่มีการใช้งานทางกายภาพเป็นสาขาสาธารณสุขความท้าทายในโลกที่พัฒนาแล้วและเป็นที่รู้จักเป็นการระบาดทั่วโลก [ 8 ] ภายในสหรัฐอเมริกาอัตราของโรคอ้วนในวัยเด็ก คาดว่าจะถึง40% ในอีกสองทศวรรษที่ผ่านมา [ 9 ] และ 2 ชนิดโรคเบาหวาน คาดว่าจะส่งผลกระทบต่อ 300 ล้านคนทั่วโลกในระยะเวลาเดียวกัน [ 10 ]รัฐบาลสหราชอาณาจักรได้กำหนดเป้าหมายสำหรับ " 70 เปอร์เซ็นต์ของประชากรให้เหมาะสมที่ใช้งาน ( เช่น30 นาทีของการออกกำลังกายปานกลาง 5 ครั้งสัปดาห์ ) โดย 2020 " [ 8 , 9 ] ( 15 หน้า ) เป้าหมายนี้สามารถสามารถอธิบายเป็นทะเยอทะยาน ; เพียง 37% ของผู้ชายและ24 % ของผู้หญิงในสหรัฐอเมริกาในปัจจุบันพบกับมาตรฐาน [ 12 ] การสํารวจสุขภาพสำหรับอังกฤษ ( และ ) [ 13 ] พบว่าจำนวนของจริง ๆคน ( น้อยกว่าหนึ่งโอกาส30 นาทีต่อสัปดาห์ ) และมีการเพิ่มกิจกรรมแนวโน้มนี้สอดคล้องกับทั้งสองเพศ andacross กลุ่มอายุทั้งหมด [ 14 ] โดยทั่วไปกีฬาและรูปแบบของกิจกรรมทางกายภาพ เช่น การเต้นแอโรบิควิ่ง หรือยิมทำงานได้โฟกัสของความพยายามเพื่อเพิ่มระดับกิจกรรมของประชากร ในส่วนความปลอดภัยวัด รวมถึงกิจกรรมต่างๆ เช่น ทำสวนงานบ้าน ซึ่งไม่ถือว่าธรรมเนียมเป็นกิจกรรมทางกาย กีฬาในอังกฤษ พบว่าระยะเวลา 10 ปีระหว่างปี 1987 และปี 1996 มีส่วนร่วมในรูปแบบดั้งเดิมของการกีฬาและกายภาพกิจกรรมที่หยุดนิ่งหรือลดลงในกลุ่มอื่น ๆกว่ากลุ่มอายุอายุ 60 - 69 ปี แนวโน้มนี้คือสังคมที่มีลวดลายตามเพศ เศรษฐกิจ สังคมสถานะชนชั้นและชาติพันธุ์ [ 15 ] มีกว้างมากที่มีต่อกิจกรรมทางกายพฤติกรรมรวมทั้งภายในส่วนบุคคล สังคม สิ่งแวดล้อมปัจจัยและปัจจัยเหล่านี้แตกต่างกันไปทั่วหลักสูตร ชีวิต [ 4 ]เป้าหมายแห่งชาติ ทะเยอทะยาน และเพิ่มทุนกีฬาและชุมชน โครงการ กิจกรรม( เช่น กีฬาฮับใน Regent " s Park , ลอนดอน )[ 16 ] แสดงให้เห็นว่ากิจกรรมการกีฬาและกายภาพที่ดึงดูดความสำคัญทางสังคม การเมืองและนโยบายสุขภาพ ที่ดอกเบี้ยที่เพิ่มขึ้นในกิจกรรมทางกายยินดีต้อนรับแต่แนวโน้มในปัจจุบันข้อมูล คําแนะนําว่า การแทรกแซงส่งเสริมกีฬาและกิจกรรมทางกายด้วยเพิ่มเติม มันถามว่า หลักฐานที่ฐานสนับสนุนนโยบายกิจกรรมทางกายให้ความเข้าใจที่เพียงพอของเหตุผลสำหรับการมีส่วนร่วมหรือ ไม่ การมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางกาย