One dollar and eighty-seven cents.

One dollar and eighty-seven cents. That was all. And sixty cents of it was in pennies. Pennies saved one and two at a time by bulldozing the grocer and the vegetable man and the butcher until one's cheeks burned with the silent imputation of parsimony that such close dealing implied. Three times Della counted it. One dollar and eighty- seven cents. And the next day would be Christmas.
There was clearly nothing to do but flop down on the shabby little couch and howl. So Della did it. Which instigates the moral reflection that life is made up of sobs, sniffles, and smiles, with sniffles predominating.

While the mistress of the home is gradually subsiding from the first stage to the second, take a look at the home. A furnished flat at $8 per week. It did not exactly beggar description, but it certainly had that word on the lookout for the mendicancy squad.

In the vestibule below was a letter-box into which no letter would go, and an electric button from which no mortal finger could coax a ring. Also appertaining thereunto was a card bearing the name "Mr. James Dillingham Young."

The "Dillingham" had been flung to the breeze during a former period of prosperity when its possessor was being paid $30 per week. Now, when the income was shrunk to $20, though, they were thinking seriously of contracting to a modest and unassuming D. But whenever Mr. James Dillingham Young came home and reached his flat above he was called "Jim" and greatly hugged by Mrs. James Dillingham Young, already introduced to you as Della. Which is all very good.

Della finished her cry and attended to her cheeks with the powder rag. She stood by the window and looked out dully at a gray cat walking a gray fence in a gray backyard. Tomorrow would be Christmas Day, and she had only $1.87 with which to buy Jim a present. She had been saving every penny she could for months, with this result. Twenty dollars a week doesn't go far. Expenses had been greater than she had calculated. They always are. Only $1.87 to buy a present for Jim. Her Jim. Many a happy hour she had spent planning for something nice for him. Something fine and rare and sterling--something just a little bit near to being worthy of the honor of being owned by Jim.

There was a pier-glass between the windows of the room. Perhaps you have seen a pier-glass in an $8 flat. A very thin and very agile person may, by observing his reflection in a rapid sequence of longitudinal strips, obtain a fairly accurate conception of his looks. Della, being slender, had mastered the art.

Suddenly she whirled from the window and stood before the glass. her eyes were shining brilliantly, but her face had lost its color within twenty seconds. Rapidly she pulled down her hair and let it fall to its full length.

Now, there were two possessions of the James Dillingham Youngs in which they both took a mighty pride. One was Jim's gold watch that had been his father's and his grandfather's. The other was Della's hair. Had the queen of Sheba lived in the flat across the airshaft, Della would have let her hair hang out the window some day to dry just to depreciate Her Majesty's jewels and gifts. Had King Solomon been the janitor, with all his treasures piled up in the basement, Jim would have pulled out his watch every time he passed, just to see him pluck at his beard from envy.

So now Della's beautiful hair fell about her rippling and shining like a cascade of brown waters. It reached below her knee and made itself almost a garment for her. And then she did it up again nervously and quickly. Once she faltered for a minute and stood still while a tear or two splashed on the worn red carpet.

On went her old brown jacket; on went her old brown hat. With a whirl of skirts and with the brilliant sparkle still in her eyes, she fluttered out the door and down the stairs to the street.

Where she stopped the sign read: "Mne. Sofronie. Hair Goods of All Kinds." One flight up Della ran, and collected herself, panting. Madame, large, too white, chilly, hardly looked the "Sofronie."

"Will you buy my hair?" asked Della.

"I buy hair," said Madame. "Take yer hat off and let's have a sight at the looks of it."

Down rippled the brown cascade.

"Twenty dollars," said Madame, lifting the mass with a practised hand.

"Give it to me quick," said Della.

Oh, and the next two hours tripped by on rosy wings. Forget the hashed metaphor. She was ransacking the stores for Jim's present.

She found it at last. It surely had been made for Jim and no one else. There was no other like it in any of the stores, and she had turned all of them inside out. It was a platinum fob chain simple and chaste in design, properly proclaiming its value by substance alone and not by meretricious ornamentation--as all good things should do. It was even worthy of The Watch. As soon as she saw it she knew that it must be Jim's. It was like him. Quietness and value--the description applied to both. Twenty-one do

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนึ่งดอลลาร์ และเจ็ดแปดสิบเซ็นต์ นั่นคือสิ่งที่ และหกสิบเซ็นต์ของมันใน pennies Pennies บันทึกหนึ่งและสองครั้ง โดย bulldozing คนขายของชำและคนผัก และเนื้อจนแก้มของคนเผา ด้วย imputation เงียบของ parsimony ให้เช่นปิดจัดการโดยนัย เดลลาสามครั้งนับมัน หนึ่งดอลลาร์ และเจ็ดแปดสิบเซ็นต์ และในวันถัดไปจะเป็นคริสมาสต์ได้ชัดเจนไม่มีอะไรจะทำ แต่ปัดลงบนโซฟาน้อยโทรม และเห่าหอน ดังนั้น เดลลาไม่ได้ ซึ่ง instigates สะท้อนคุณธรรมที่ชีวิตถูกสร้างขึ้นจากเสียงสะอื้น sniffles และรอย ยิ้ม มี sniffles predominatingในขณะที่ผู้เป็นที่รักของบ้านค่อย ๆ เป็น subsiding จากระยะแรกที่สอง มาดูที่บ้าน A ตกแต่งคงที่ที่ $8 ต่อสัปดาห์ มันได้ไม่ว่าขอทานคำอธิบาย แต่แน่นอนมีคำนั้นในระวังสำหรับทีม mendicancyในใกล้ส่วนท้ายด้านล่างเป็นกล่องแบบอักษรที่ไม่มีตัวอักษรจะไป และที่นิ้วมือมนุษย์ไม่สามารถ coax แหวนปุ่มไฟฟ้า ยัง appertaining thereunto เป็นการ์ดที่ชื่อ "นายเจมส์ Dillingham หนุ่ม" แบริ่ง"Dillingham" ได้รับสม่ำเสมอไปสายลมช่วงอดีตรุ่งเรืองเมื่อ possessor ที่ได้รับการจ่าย $30 ต่อสัปดาห์ ตอนนี้ เมื่อรายได้ถูก shrunk $20 แม้ว่า พวกเขาได้คิดอย่างจริงจังถึง d เจียมเนื้อเจียมตัว และอวดดีในการทำสัญญา แต่เมื่อใดก็ ตามที่นายเจมส์ Dillingham หนุ่มมาบ้าน และถึง เขาแบนข้างบนเขาเรียกว่า "จิม" และทุกกอด โดยนางเจมส์ Dillingham หนุ่ม แล้วแนะนำให้คุณเดลลาเป็นอย่างมาก ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีมากเดลลาเสร็จเธอร้องไห้ และร่วมกับแก้มของเธอกับเศษผง เธอยืนอยู่หน้าต่าง และมองออก dully แมวสีเทาเดินรั้วสีเทาในสวนหลังบ้านสีเทา พรุ่งนี้จะเป็นวันคริสมาสต์ และเธอมีเพียง 1.87 $ ที่ซื้อจิมในปัจจุบัน เธอรับการบันทึกทุกบาททุกสตางค์สามารถเดือน มีผล เหรียญ ยี่สิบสัปดาห์ไม่ไปไกล ค่าใช้จ่ายได้มากกว่าเธอมีคำนวณ พวกเขาอยู่เสมอ เพียง $1.87 ซื้อขวัญสำหรับจิม Jim ของเธอ หลายชั่วโมงแห่งความสุขเธอได้ใช้เวลาวางแผนสำหรับสิ่งที่ดีสำหรับเขา สิ่งที่ดี และหายาก และ สเตอร์ลิง - บางสิ่งบางอย่างเพียงเล็กน้อยใกล้ถูกน่าเกียรติของการเป็นเจ้าของจิมมีท่าเรือ-แก้วระหว่างหน้าต่างของห้องพัก บางทีคุณได้เห็นท่าเรือแก้วใน $8 แบน คนบางมาก และคล่องตัวมากอาจ โดยสังเกตแถบตามยาวของเขาสะท้อนในลำดับอย่างรวดเร็ว ได้รับความคิดที่ถูกต้องเป็นธรรมของเขาดู เดลลา ถูก ผอมเพรียวได้เข้าใจศิลปะทันใดนั้นเธอ whirled จากหน้าต่าง และยืนอยู่ก่อนแก้ว ดวงตาของเธอเสียงกระทบเก่ง แต่ใบหน้าของเธอได้สูญเสียสีของภายในยี่สิบวินาที อย่างรวดเร็วเธอดึงลงผมของเธอ และปล่อยให้มันตกถึงความยาวของตอนนี้ มีสองทรัพย์สินของ Youngs Dillingham เจมส์ที่ซึ่งพวกเขาทั้งสองเอาความภาคภูมิใจยิ่งใหญ่ หนึ่งคือนาฬิกาทองของ Jim ที่ได้พ่อและปู่ของเขา อื่น ๆ ได้ผมของเดลลา มีพระราชินีเชอบาอยู่ในแบนที่ผ่านการ airshaft เดลลาจะมีให้ผมแขวนออกหน้าต่างบางวันแห้งการเสื่อมของสมเด็จอัญมณีและของขวัญ กษัตริย์โซโลมอนได้ภารโรง มีสมบัติทั้งหมดของเขาคั่งชั้นใต้ดิน จิมจะได้ดึงออกนาฬิกาของเขาทุกครั้งที่เขาผ่านไป เพียงเพื่อดูเขาถอนที่เคราจากอิจฉาตอนนี้ ผมสวยงามของเดลลาตกเกี่ยวกับเธอ rippling และส่องแสงเช่นน้ำตกของน่านน้ำสีน้ำตาล มันมาถึงใต้เข่าของเธอ และทำให้ตัวเองเกือบภูษาสำหรับเธอ แล้ว เธอก็ขึ้นกรุงเทพฯ อีกครั้ง และรวดเร็ว เมื่อเธอพูดตะกุกตะกักสำหรับนาที และยืนนิ่งในขณะที่น้ำตา หรือสองสาดบนพรมแดงสวมใส่บนก็เสื้อสีน้ำตาลของเธอเก่า บนไปหมวกสีน้ำตาลของเก่า วนของกระโปรง และประกายสดใสในดวงตาของเธอ เธอ fluttered ประตู และ ลงบันไดไปยังถนนที่เธอหยุดลงที่อ่าน: "Mne Sofronie สินค้าผมทุกชนิด" วิ่งเที่ยวบินหนึ่งอัพเดลลา และรวบรวมตัวเอง หอบ มาดาม ใหญ่ เกินไป หิมะ ขาวแทบไม่มอง "Sofronie""คุณจะซื้อผม" ถามเดลลา"ผมซื้อผม มาดามกล่าว "ถอดหมวก yer และให้มีสายตาที่ลักษณะของมัน"ลงคลื่นซ้อนสีน้ำตาล"ยี่สิบดอลลาร์ มาดาม ยกน้ำหนัก ด้วยมือ practised กล่าว"ให้ผมด่วน เดลลากล่าวโอ้ และสองชั่วโมงต่อไปทำโดยบนปีกโรซี่ ลืมอุปมาแฮช เธอถูก ransacking ร้านค้าสำหรับปัจจุบัน Jim'sเธอพบมันในที่สุด มันก็ได้ถูกทำสำหรับจิมและไม่มีใคร มีอื่น ๆ ไม่เช่นนั้นในทุกร้าน และเธอมีเปิดทั้งหมดภายในออก มันเป็นห่วงโซ่ fob แพลทินัมง่าย และต้องบริสุทธิ์ในการออกแบบ อย่างนิ่งค่า โดยสารเพียงอย่างเดียว และไม่ใช่ meretricious โอบ - เป็นสิ่งดี ๆ ควรทำ มันก็ยิ่งน่าดู ทันทีที่เธอเห็น เธอรู้ว่า มันต้องเป็นของจิม มันเป็นเหมือนเขา ความเงียบสงบและคำอธิบายใช้ทั้งมูลค่า Twenty-one ทำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งดอลลาร์และ 87 เซนต์ นั่นคือทั้งหมดที่ หกสิบเซ็นต์ของมันอยู่ในเพนนี เพนนีบันทึกหนึ่งและสองในเวลาโดย bulldozing ขายของชำและมนุษย์ผักและเนื้อจนแก้มหนึ่งของการเผาไหม้ที่มีการใส่ร้ายเงียบประหยัดที่ใกล้ชิดเช่นการจัดการโดยนัย สามครั้ง Della นับว่าเป็น หนึ่งดอลลาร์และแปดสิบเจ็ดเซ็นต์ และในวันถัดไปจะเป็นคริสมาสต์.
มีอะไรที่จะทำ แต่ปัดลงบนที่นอนเล็ก ๆ น้อย ๆ โทรมและเห่าหอนอย่างชัดเจน ดังนั้น Della ไม่ได้ ซึ่งกระตุ้นการสะท้อนคุณธรรมว่าชีวิตถูกสร้างขึ้นจากเสียงสะอื้นจามและรอยยิ้มกับ sniffles ประกอบ.

ขณะที่นายหญิงของบ้านจะค่อยๆทรุดจากขั้นตอนแรกที่สองให้ดูที่บ้าน แบนพร้อมเฟอร์นิเจอร์ที่ $ 8 ต่อสัปดาห์ มันไม่คำอธิบายไม่ได้ขอทานว่า แต่แน่นอนมันมีคำว่าระวังสำหรับทีม mendicancy ที่.

ในห้องโถงด้านล่างเป็นตัวอักษรกล่องในที่ไม่มีตัวอักษรที่จะไปและปุ่มไฟฟ้าจากการที่ไม่มีนิ้วคู่อาฆาตสามารถเกลี้ยกล่อมแหวน . นอกจากนี้ยัง appertaining ทรงเป็นบัตรแบกชื่อ "นายเจมส์ Dillingham หนุ่ม."

"การ Dillingham" ได้รับการเหวี่ยงไปสายลมในช่วงระยะเวลาของความเจริญรุ่งเรืองในอดีตเมื่อครอบครองถูกจ่าย $ 30 ต่อสัปดาห์ ตอนนี้เมื่อมีรายได้ก็หด $ 20, แม้ว่าพวกเขามีความคิดอย่างจริงจังของผู้ทำสัญญาจะเจียมเนื้อเจียมตัวและถ่อมตัวดี แต่เมื่อใดก็ตามที่นายเจมส์ Dillingham หนุ่มมาที่บ้านและถึงเขาแบนข้างต้นเขาถูกเรียกว่า "จิม" และกอดอย่างมากโดยนาง . เจมส์ Dillingham หนุ่มแนะนำแล้วให้คุณเป็น Della ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีมาก.

Della เสร็จเธอร้องไห้และเข้าเรียนที่แก้มของเธอกับเศษผง เธอยืนอยู่ที่หน้าต่างและมองออกไปไม่เป็นเรื่องที่แมวสีเทาเดินรั้วสีเทาในสนามหลังบ้านสีเทา พรุ่งนี้จะเป็นวันคริสต์มาสและเธอมีเพียง $ 1.87 ที่จะซื้อจิมปัจจุบัน เธอได้รับการบันทึกเงินทุกที่เธอสามารถทำได้สำหรับเดือนนี้กับผล ยี่สิบดอลลาร์ต่อสัปดาห์ไม่ได้ไปไกล ค่าใช้จ่ายที่ได้รับมากกว่าที่เธอได้คำนวณ พวกเขามักจะมี เพียง $ 1.87 ซื้อของขวัญสำหรับจิม จิมของเธอ หลายชั่วโมงแห่งความสุขที่เธอได้ใช้เวลาในการวางแผนสำหรับสิ่งที่ดีสำหรับเขา บางสิ่งบางอย่างที่ดีและหายากและสเตอร์ลิง -. บางสิ่งบางอย่างเพียงเล็กน้อยใกล้จะเป็นสมควรได้รับเกียรติในการเป็นเจ้าของโดยจิม

มีท่าเรือแก้วระหว่างหน้าต่างของห้องพักที่เป็น บางทีคุณอาจจะได้เห็นการท่าเรือแก้วใน $ 8 แบน คนบางมากและคล่องตัวมากอาจโดยการสังเกตการสะท้อนของเขาในลำดับอย่างรวดเร็วของแถบยาวได้รับความคิดที่ถูกต้องเป็นธรรมของรูปลักษณ์ของเขา Della เป็นเรียวได้เข้าใจศิลปะ.

ทันใดนั้นเธอหมุนจากหน้าต่างมายืนอยู่หน้ากระจก ดวงตาของเธอได้รับการส่องแสงเรืองรอง แต่ใบหน้าของเธอได้สูญเสียสีของมันภายในยี่สิบวินาที อย่างรวดเร็วเธอดึงลงผมของเธอและปล่อยให้มันตกอยู่กับความยาวเต็มรูปแบบ.

ตอนนี้มีสองดินแดนของเจมส์ Dillingham Youngs ในการที่พวกเขาทั้งสองเอาความภาคภูมิใจอันยิ่งใหญ่ หนึ่งคือนาฬิกาทองจิมที่ได้รับพ่อของเขาและปู่ของเขา อีกคนหนึ่งคือผม Della ของ มีสมเด็จพระราชินีแห่งเชบาอาศัยอยู่ในแนวราบ airshaft ที่ Della ได้จะช่วยให้ผมของเธอแขวนออกไปนอกหน้าต่างบางวันให้แห้งเพียงเพื่อลดค่ารัตนากรของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและของขวัญ ได้กษัตริย์ซาโลมอนรับการภารโรงที่มีสมบัติทั้งหมดของเขาซ้อนขึ้นในชั้นใต้ดินที่จิมจะมีการดึงออกมาจากนาฬิกาของเขาทุกครั้งที่เขาผ่านไปเพียงเพื่อดูเขากล้าหาญที่เคราของเขาจากความอิจฉา.

ดังนั้นตอนนี้ผมสวย Della ลดลงเกี่ยวกับ rippling ของเธอและ ส่องแสงเหมือนน้ำตกของน้ำทะเลสีน้ำตาล ถึงใต้เข่าของเธอและทำให้ตัวเองเกือบจะเป็นเสื้อผ้าสำหรับเธอ และแล้วเธอก็ทำมันขึ้นมาอีกครั้งประหม่าและรวดเร็ว เมื่อเธอสะดุดนาทีและยังคงยืนอยู่ในขณะที่การฉีกขาดหรือสองสาดบนพรมแดงสวมใส่.

เมื่อวันที่ไปแจ็คเก็ตสีน้ำตาลเก่าของเธอ; บนไปหมวกสีน้ำตาลเก่าของเธอ ด้วยการวนของกระโปรงและมีประกายสดใสยังคงอยู่ในดวงตาของเธอเธอเบาโผบินออกจากประตูและลงบันไดไปที่ถนน.

ที่เธอหยุดป้ายอ่านได้: "... Mne Sofronie ผมสินค้าทุกชนิด" หนึ่งเที่ยวบินขึ้น Della วิ่งและรวบรวมตัวเองหอบ มาดามขนาดใหญ่สีขาวเกินไปที่อากาศหนาวเย็นแทบจะไม่มอง "Sofronie."

"คุณจะซื้อผม?" ถาม Della.

"ผมซื้อผม," แหม่มกล่าวว่า "เอาหมวก YER ออกและปล่อยให้มีสายตาที่ลักษณะของมัน."

ลงเป็นระลอกคลื่นน้ำตกสีน้ำตาล.

"ยี่สิบดอลลาร์" มาดามกล่าวว่าการยกมวลด้วยมือปฏิบัติ.

"ให้มันกับผมอย่างรวดเร็ว" เดลลากล่าวว่า

Oh, และสองชั่วโมงถัดไปสะดุดบนปีกเป็นสีดอกกุหลาบ ลืมอุปมาถก เธอได้รับการ ransacking ร้านค้าสำหรับจิมปัจจุบัน.

เธอพบว่ามันที่สุดท้าย แน่นอนมันได้รับการทำจิมและไม่มีใคร ไม่มีอื่น ๆ เช่นมันในใด ๆ ของร้านค้าและเธอได้หันทั้งหมดของพวกเขาภายในออก มันเป็นห่วงโซ่ FOB ทองคำขาวง่ายและบริสุทธิ์ในการออกแบบอย่างถูกต้องประกาศความคุ้มค่าโดยสารเพียงอย่างเดียวและไม่ได้โดยการตกแต่งโข่ง - เป็นสิ่งที่ดีที่ทุกคนควรทำ มันก็ยิ่งคุ้มค่าของนาฬิกา ทันทีที่เธอเห็นมันเธอรู้ว่ามันจะต้องเป็นของจิม มันเป็นเหมือนเขา ความสงบและความคุ้มค่า - คำอธิบายที่ใช้กับทั้งสอง ยี่สิบเอ็ดทำ