Ho Chi Minh, real name Nguyen Tat T

Ho Chi Minh, real name Nguyen Tat Thanh (1890-1969), Vietnamese Communist leader and the principal force behind the Vietnamese struggle against French colonial rule. Ho was born on May 19, 1890, in the village of Kimlien, Annam (central Vietnam), the son of an official who had resigned in protest against French domination of his country. Ho attended school in Hue and then briefly taught at a private school in Phan Thiet. In 1911 he was employed as a cook on a French steamship liner and thereafter worked in London and Paris. After World War I, using the pseudonym Nguyen Ai Quoc (Nguyen the Patriot), Ho engaged in radical activities and was in the founding group of the French Communist party. He was summoned to Moscow for training and, in late 1924, he was sent to Canton, China, where he organized a revolutionary movement among Vietnamese exiles. He was forced to leave China when local authorities cracked down on Communist activities, but he returned in 1930 to found the Indochinese Communist party (ICP). He stayed in Hong Kong as representative of the Communist International. In June 1931 Ho was arrested there by British police and remained in prison until his release in 1933. He then made his way back to the Soviet Union, where he reportedly spent several years recovering from tuberculosis. In 1938 he returned to China and served as an adviser with Chinese Communist armed forces. When Japan occupied Vietnam in 1941, he resumed contact with ICP leaders and helped to found a new Communist-dominated independence movement, popularly known as the Vietminh, that fought the Japanese. In August 1945, when Japan surrendered, the Vietminh seized power and proclaimed the Democratic Republic of Vietnam (DRV) in Hanoi. Ho Chi Minh, now known by his final and best-known pseudonym (which means the “Enlightener”), became president. The French were unwilling to grant independence to their colonial subjects, and in late 1946 war broke out. For eight years Vietminh guerrillas fought French troops in the mountains and rice paddies of Vietnam, finally defeating them in the decisive Battle of Dien Bien Phu in 1954. Ho, however, was deprived of his victory. Subsequent negotiations at Geneva divided the country, with only the North assigned to the Vietminh. The DRV, with Ho still president, now devoted its efforts to constructing a Communist society in North Vietnam. In the early 1960s, however, conflict resumed in the South, where Communist-led guerrillas mounted an insurgency against the U.S.-supported regime in Saigon. Ho, now in poor health, was reduced to a largely ceremonial role, while policy was shaped by others. On September 3, 1969, he died in Hanoi of heart failure. In his honor, after the Communist conquest of the South in 1975, Saigon was renamed Ho Chi Minh City. Ho Chi Minh was not only the founder of Vietnamese communism, he was the very soul of the revolution and of Vietnam's struggle for independence. His personal qualities of simplicity, integrity, and determination were widely admired, not only within Vietnam but elsewhere as well.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โฮจิมินห์ชื่อจริงเหงียนตาด Thanh (1890-1969) ซึ่งเป็นผู้นำของพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนามและกำลังหลักที่อยู่เบื้องหลังการต่อสู้เวียดนามต่อต้านการปกครองอาณานิคมของฝรั่งเศส โฮเกิดเมื่อวันที่ 19 พฤษภาคม 1890 ในหมู่บ้าน Kimlien ที่อันนัม (เวียดนามกลาง) ลูกชายของข้าราชการที่ลาออกในการประท้วงต่อต้านการปกครองของฝรั่งเศสในประเทศของเขา โฮเข้าโรงเรียนในเว้แล้วการเรียนการสอนในเวลาสั้น ๆ ที่โรงเรียนเอกชนในฟานเถียต ในปี 1911 เขาได้รับการว่าจ้างให้เป็นแม่ครัวบนเรือกลไฟซับฝรั่งเศสและทำงานหลังจากนั้นในกรุงลอนดอนและปารีส หลังจากสงครามโลกครั้งที่ใช้นามแฝงเหงียนไอก๊วก (เหงียนรักชาติ), โฮส่วนร่วมในกิจกรรมที่รุนแรงและอยู่ในกลุ่มผู้ก่อตั้งของพรรคคอมมิวนิสต์ฝรั่งเศส เขาได้รับการเรียกตัวไปที่กรุงมอสโกในการฝึกอบรมและในช่วงปลายปี 1924 เขาถูกส่งไปแคนตัน, ประเทศจีนที่เขาจัดขบวนการหมู่เนรเทศเวียดนาม เขาถูกบังคับให้ออกจากประเทศจีนเมื่อเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นแตกลงในกิจกรรมของพรรคคอมมิวนิสต์ แต่เขากลับไปในปี 1930 พบว่าพรรคคอมมิวนิสต์อินโดจีน (ICP) เขาอยู่ในฮ่องกงเป็นตัวแทนของพรรคคอมมิวนิสต์สากล ในมิถุนายน 1931 โฮถูกจับกุมโดยมีตำรวจอังกฤษและยังคงอยู่ในคุกจนการเปิดตัวของเขาในปี 1933 จากนั้นเขาก็ทำทางของเขากลับไปยังสหภาพโซเวียตที่ข่าวเขาใช้เวลาหลายปีฟื้นตัวจากวัณโรค ในปี 1938 เขากลับไปยังประเทศจีนและทำหน้าที่เป็นผู้ให้คำปรึกษาที่มีกองกำลังติดอาวุธของจีนคอมมิวนิสต์ เมื่อญี่ปุ่นยึดครองเวียดนามในปี 1941 เขาเริ่มติดต่อกับผู้นำ ICP และช่วยให้พบการเคลื่อนไหวที่เป็นอิสระคอมมิวนิสต์ที่โดดเด่นใหม่ที่รู้จักแพร่หลายเป็น Vietminh ที่ต่อสู้กับญี่ปุ่น ในเดือนสิงหาคม 1945 เมื่อญี่ปุ่นยอมจำนนที่ยึดอำนาจและประกาศ Vietminh สาธารณรัฐประชาธิปไตยเวียดนาม (DRV) ในฮานอย โฮจิมินห์หรือที่รู้จักกันในขณะนี้โดยขั้นสุดท้ายและฉายาที่รู้จักกันดีของเขา (ซึ่งหมายถึง "enlightener") กลายเป็นประธานาธิบดี ฝรั่งเศสไม่เต็มใจที่จะให้ความเป็นอิสระกับวิชาอาณานิคมของพวกเขาและในช่วงปลายปี 1946 เกิดสงคราม แปดปี Vietminh กองโจรต่อสู้ทหารฝรั่งเศสในภูเขาและนาข้าวเวียดนามในที่สุดก็เอาชนะพวกเขาในการรบแตกหักของเดียนเบียนฟูในปี 1954 โฮ แต่ถูกกีดกันจากชัยชนะของเขา การเจรจาที่เกิดขึ้นภายหลังที่เจนีวาแบ่งประเทศที่มีเพียงภาคเหนือได้รับมอบหมายให้ Vietminh DRV กับโฮประธานยังคงทุ่มเทในขณะนี้ความพยายามที่จะสร้างสังคมคอมมิวนิสต์เวียดนามเหนือ ในช่วงต้นทศวรรษที่ 1960 แต่กลับมีความขัดแย้งในภาคใต้ที่กองโจรคอมมิวนิสต์ที่นำโดยขี่ม้าการประท้วงต่อต้านระบอบการปกครองของสหรัฐได้รับการสนับสนุนในไซ่ง่อน โฮในตอนนี้สุขภาพไม่ดีก็จะลดบทบาทพระราชพิธีส่วนใหญ่ในขณะที่นโยบายเป็นรูปคนอื่น ๆ เมื่อวันที่ 3 กันยายน 1969 เขาเสียชีวิตในกรุงฮานอยของภาวะหัวใจล้มเหลว ในเกียรติของเขาหลังจากพิชิตคอมมิวนิสต์ของภาคใต้ในปี 1975 ได้เปลี่ยนชื่อเป็นไซ่ง่อนในโฮจิมินห์ซิตี้ โฮจิมินไม่ได้เป็นเพียงผู้ก่อตั้งลัทธิคอมมิวนิสต์เวียดนามเขาเป็นจิตวิญญาณของการปฏิวัติและการต่อสู้ของเวียดนามเพื่อเอกราช คุณสมบัติส่วนตัวของเขาของความเรียบง่าย, ความซื่อสัตย์สุจริตและความมุ่งมั่นที่ได้รับการยกย่องอย่างกว้างขวางไม่เฉพาะภายในประเทศเวียดนาม แต่ที่อื่น ๆ ได้เป็นอย่างดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โฮจิมินห์ ชื่อ เหงียน ทัน ททท. จริง ( 1890-1969 ) ผู้นำพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนามและครูใหญ่แรงหลังเวียดนามต่อต้านการปกครองอาณานิคมฝรั่งเศส โฮ เกิดเมื่อ 19 พฤษภาคม 1890 ในหมู่บ้าน kimlien อันนัม ( เวียดนามกลาง , ) , บุตรของข้าราชการที่ลาออกในการประท้วงต่อต้านจักรวรรดินิยมฝรั่งเศสของประเทศของเขาโฮ โรงเรียน ใน เว้ แล้วสั้นสอนที่โรงเรียนเอกชนในฟานเถียต . ในปี 1911 เขาเป็นพนักงานอาหารบนเรือกลไฟฝรั่งเศสซับและหลังจากนั้น ทำงานในลอนดอน และปารีส หลังสงครามโลกครั้งที่ฉันใช้นามแฝง เหงียน ไอก๊วก ( Nguyen The Patriot ) , โฮ มีส่วนร่วมในกิจกรรมที่รุนแรงและอยู่ในกลุ่มผู้ก่อตั้งพรรคคอมมิวนิสต์ฝรั่งเศสเขาถูกเรียกตัวไปมอสโกเพื่อการฝึกอบรม และในปลายปี 2008 เขาถูกส่งไปยังกวางตุ้ง , จีน , ที่ซึ่งเขาจัดตั้งขบวนการปฏิวัติของเนรเทศชาวเวียดนาม เขาถูกบังคับให้ทิ้งประเทศจีนเมื่อเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นแตกลงในกิจกรรมของพรรคคอมมิวนิสต์ แต่เขากลับมาในปี 1930 เพื่อพบพรรคคอมมิวนิสต์อินโดจีน ( ICP ) เขาอยู่ในฮ่องกงเป็นตัวแทนของคอมมิวนิสต์สากลในมิถุนายน 2474 โฮถูกจับโดยตำรวจอังกฤษและยังคงอยู่ในคุกจนเขาได้รับการปล่อยตัวในปี 1933 . แล้วเขาทำทางของเขากลับไปยังสหภาพโซเวียต ซึ่งเขาก็บอกว่าใช้เวลาหลายปี หายจากวัณโรค ในปี 1938 เขากลับไปประเทศจีนและทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษา กับ จีน คอมมิวนิสต์ กองทัพ . เมื่อญี่ปุ่นยึดครองเวียดนามในปี 1941เขากลับมาติดต่อกับ ICP ผู้นำและช่วยให้พบใหม่คอมมิวนิสต์ครอบงำการเคลื่อนไหวอิสระที่รู้จักกันแพร่หลายเป็น Vietminh ที่ต่อสู้กับญี่ปุ่น ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1945 เมื่อญี่ปุ่นยอมแพ้ Vietminh ยึดอํานาจและประกาศสาธารณรัฐประชาธิปไตยเวียดนาม ( drv ) ใน ฮานอย โฮจิมินห์ , ที่รู้จักกันในขณะนี้ โดยสุดท้ายของเขาเป็นที่รู้จักกันดีและนามแฝง ( ซึ่งหมายความว่า " enlightener " )กลายมาเป็นประธานาธิบดี ฝรั่งเศสไม่เต็มใจที่จะให้ความเป็นอิสระกับวิชาอาณานิคมของพวกเขาและในปลายปี พ.ศ. 2489 สงครามโพล่งออกมา แปดปี vietminh กองโจรต่อสู้กับทหารฝรั่งเศสในภูเขาและทุ่งนาของเวียดนาม ในที่สุดก็เอาชนะพวกเขาในการรบแตกหักของเดียนเบียนฟู ในปี 1954 . โฮ แต่ถูกลิดรอนของชัยชนะของเขา ภายหลังการเจรจาที่เจนีวาแบ่งประเทศมีเพียงเหนือมอบหมาย Vietminh . การ drv กับ โฮ ยัง ประธาน ตอนนี้ทุ่มเทความพยายามที่จะสร้างสังคมคอมมิวนิสต์ในเวียดนามเหนือ ในยุคก่อน อย่างไรก็ตาม ความขัดแย้งเริ่มในภาคใต้ที่นำกองโจรคอมมิวนิสต์และก่อความไม่สงบกับสหรัฐฯ สนับสนุนการปกครองในไซ่ง่อน โฮ ตอนนี้สุขภาพไม่ดี ถูกลดบทบาทไป พิธีขณะที่นโยบายรูปร่างโดยผู้อื่น วันที่ 3 กันยายน ค.ศ. 1969 เขาเสียชีวิตในฮานอยของหัวใจล้มเหลว ในเกียรติของเขา หลังจากชัยชนะของพรรคคอมมิวนิสต์ใต้ในปี 1975 ไซ่ง่อนถูกเปลี่ยนชื่อเป็นโฮจิมินห์ ซิตี้ โฮจิมินห์ไม่เพียงแต่ผู้ก่อตั้งคอมมิวนิสต์เวียดนาม เขาเป็นจิตวิญญาณของการปฏิวัติและการต่อสู้เพื่อเอกราชของเวียดนาม . ส่วนตัวของเขาคุณภาพของความเรียบง่าย ความสมบูรณ์และการได้ชื่นชมกันอย่างกว้างขวางไม่เพียง แต่ในเวียดนาม แต่ที่อื่น ๆเช่นกัน