Psychosocial Aspects of Pharmacothe

Psychosocial Aspects of Pharmacotherapy
Generally speaking, older adults are more adherent to pre- scribed medications for a range of health conditions than are younger people (Barclay et al., 2007; Kripalani, Gatti, & Jacobson, 2010). However, this is not the case when it comes to medication prescribed specifically for pain. There is good evidence that older adults are reluctant to take painkilling medications and that when they do, they often take much lower doses less frequently than prescribed (Chang, Wray, Sessanna, & Peng, 2011; Sale, Gignac, & Hawker, 2006). Older adults have also been shown to share pain medications with friends (Resnick, Shaughnessy, & Treloar, 1999) and to stockpile unused pain pills (Ellis, Mullan, & Worsley, 2011). In one study of older adults with osteoarthritis, participants reported that they did not keep their painkilling medications in their pill organizers and were more likely to take them only “as needed” when the pain got really bad, regardless of the prescription in- structions (Sale et al., 2006). Similarly, Pahor and col- leagues (1999) found that in a sample of older women, almost half of those who reported “severe” pain were taking either no analgesics at all or a very small dose ( 20% of the maximum). These and other data suggest that older adults may be more likely to depart from the prescribed medication regimen and to take analgesic med- ications in a way that they believe will be most helpful, rather than as their doctor prescribed.
Why these unusual behaviors when it comes to pain medications? First and foremost, older adults may be legitimately concerned about side effects and complicated medication interactions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ด้านจิตใจของ Pharmacotherapyโดยทั่วไป ผู้สูงอายุมีมากสาวกไปก่อน scribed ยาสำหรับสุขภาพกว่าคนอายุน้อย (บาร์เคลย์และ al. 2007 Kripalani, Gatti, & Jacobson, 2010) อย่างไรก็ตาม นี้ไม่ได้กรณีเมื่อกล่าวถึงยาที่กำหนดเฉพาะสำหรับความเจ็บปวด มีหลักฐานดีที่อายุอยากใช้ยา painkilling และว่า เมื่อพวกเขาทำ พวกเขามักจะใช้มากในปริมาณน้อยกว่ากำหนด (ช้าง Wray, Sessanna และ เป็ง 2011 ขาย เวสต์ และ ตลาด 2006) มียังรับการแสดงอายุ การใช้ยารักษาอาการปวดร่วมกับเพื่อน (นเรสนิคค้น Shaughnessy และ Treloar, 1999) และตุนยาไม่ปวด (Ellis, mullan ทำ และ Worsley, 2011) ในการศึกษาของผู้สูงอายุกับโรคข้อเข่าเสื่อม ผู้รายงานว่า พวกเขาไม่ได้ให้ยา painkilling ของพวกเขาในการเก็บยา และมีแนวโน้มที่จะนำพวกเขา "เท่าที่จำเป็น" เมื่อความเจ็บปวดได้ดี โดยไม่คำนึงถึงตัวยาใน-structions (ขาย et al. 2006) ในทำนองเดียวกัน Pahor และคอลัมน์ลี (1999) พบว่า ในตัวอย่างของเก่าผู้หญิง ครึ่งหนึ่งของผู้ที่รายงานความเจ็บปวด "รุนแรง" ขึ้นไม่มียาแก้ปวดทั้งหมดหรือปริมาณขนาดเล็ก (20% ของค่าสูงสุด) เหล่านี้และข้อมูลอื่น ๆ แนะนำว่า ผู้สูงอายุมีแนวโน้มออกจากการปกครองยา และใช้ยาแก้ปวด ications เมดซึ่งเชื่อว่า จะเป็นประโยชน์มากที่สุด มากกว่าที่ จะ เป็นแพทย์กำหนดทำไมทำงานผิดปกติเหล่านี้เมื่อกล่าวถึงยารักษาอาการปวดได้อย่างไร แรก และสำคัญที่ สุด ผู้สูงอายุอาจต้องกังวลผลข้างเคียงและการโต้ตอบยาซับซ้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ด้านจิตสังคมของเภสัช
พูดโดยทั่วไปในผู้สูงอายุที่มีมากขึ้นในการยึดเกาะพื้นผิวก่อนการยา scribed สำหรับช่วงของสภาวะสุขภาพกว่าคนที่อายุน้อยกว่า (บาร์เคลย์ et al, 2007;. Kripalani, Gatti & Jacobson, 2010) แต่กรณีนี้ไม่ได้เมื่อมันมาถึงยาที่กำหนดเฉพาะสำหรับอาการปวด มีหลักฐานที่ดีที่ผู้สูงอายุที่มีความลังเลที่จะใช้ painkilling ยาและเมื่อพวกเขาพวกเขามักจะใช้ในปริมาณที่ต่ำกว่ามากน้อยกว่าที่กำหนดไว้คือ (ช้าง, เฟย์เรย์ Sessanna และเพ้ง 2011; ขาย, Gignac และหาบเร่ 2006) . ผู้สูงอายุนอกจากนี้ยังได้รับการแสดงที่จะแบ่งปันยาปวดกับเพื่อน ๆ (เรสนิค Shaughnessy และ Treloar, 1999) และเพื่อกักตุนยาอาการปวดที่ไม่ได้ใช้ (เอลลิส Mullan และ Worsley 2011) ในการศึกษาของผู้สูงอายุที่มีโรคข้อเข่าเสื่อมเข้าร่วมรายงานว่าพวกเขาไม่ได้ให้ยา painkilling พวกเขาในการจัดยาของพวกเขาและมีแนวโน้มที่จะนำพวกเขาเท่านั้น "เท่าที่จำเป็น" เมื่อมีอาการปวดได้ดีจริงๆโดยไม่คำนึงถึงการกําหนดห structions ( ขาย et al., 2006) ในทำนองเดียวกัน Pahor และลีกจะเก็บรวบรวม (1999) พบว่าในกลุ่มตัวอย่างของผู้หญิงที่มีอายุมากกว่าเกือบครึ่งหนึ่งของผู้ที่รายงานความเจ็บปวด "รุนแรง" กำลังทั้งยาแก้ปวดเลยหรือยาที่มีขนาดเล็กมากไม่ (20% ของสูงสุด) เหล่านี้และข้อมูลอื่น ๆ ที่แสดงให้เห็นว่าผู้สูงอายุที่อาจจะมีโอกาสมากขึ้นในการออกจากระบบการปกครองยาที่กำหนดและจะใช้ ications med- ยาแก้ปวดในทางที่พวกเขาเชื่อว่าจะเป็นประโยชน์มากที่สุดมากกว่าที่จะเป็นแพทย์ของพวกเขากำหนดก.
ทำไมพฤติกรรมที่ผิดปกติเหล่านี้เมื่อมัน มายาปวด? แรกและสำคัญที่สุดผู้สูงอายุอาจจะถูกต้องตามกฎหมายความกังวลเกี่ยวกับผลข้างเคียงยาและการมีปฏิสัมพันธ์ที่ซับซ้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สภาวะจิตสังคมของเภสัชบำบัดพูดง่าย ผู้สูงอายุมีสานุศิษย์เพื่อ pre - scribed โรคสำหรับช่วงของเงื่อนไขสุขภาพมากกว่าคนน้อง ( โซน et al . , 2007 ; kripalani แก็ตตี้ & Jacobson , 2010 ) อย่างไรก็ตาม กรณีนี้ไม่ได้เมื่อมันมาถึงการกำหนดเฉพาะสำหรับความเจ็บปวด มันเป็นหลักฐานที่ดีที่ผู้ใหญ่จะไม่เต็มใจที่จะใช้ painkilling โรคและเมื่อพวกเขาทำ พวกเขามักจะใช้เวลามากล่างในปริมาณน้อยกว่าที่กำหนด ( ช้าง เวย์ sessanna & Peng , 2011 ; ขาย ชิ๊กนัก และหาบเร่ , 2006 ) ผู้สูงอายุ นอกจากนี้ยังมีการแสดงเพื่อแบ่งปันกับเพื่อน ๆ ( โรคปวด เรสนิคโชเนสซี , และ , ใน , 1999 ) และคลังสินค้า pills ความเจ็บปวดที่ไม่ได้ใช้ ( เอลลิส มัลเลิ่น , & เวิร์สลีย์ , 2011 ) ในการศึกษาหนึ่งของผู้สูงอายุโรคข้อเข่าเสื่อม , ผู้เข้าร่วมรายงานว่าพวกเขาไม่ได้ทำให้พวกเขา painkilling โรคผังเม็ดและมีแนวโน้มที่จะใช้พวกเขาเท่านั้น " ตามต้องการ " เมื่อความเจ็บปวดได้แย่จริงๆ ไม่ว่าคนอื่นใน structions ขาย et al . , 2006 ) ในทํานองเดียวกัน และ pahor Col - ลีก ( 2542 ) พบว่า ในตัวอย่างของผู้หญิงที่มีอายุมากกว่าเกือบครึ่งหนึ่งของผู้ที่รายงานว่า " ความเจ็บปวดรุนแรง " ได้สละให้ไม่ปวดเลย หรือปริมาณขนาดเล็กมาก ( 20% ของสูงสุด ) เหล่านี้และข้อมูลอื่น ๆขอแนะนำให้ผู้สูงอายุอาจมีแนวโน้มที่จะออกจากการกำหนดยาและใช้ยาแก้ปวดเม็ด - นในทางที่พวกเขาเชื่อว่าจะได้ประโยชน์มากที่สุด แทนที่จะเป็นแพทย์ .ทำไมพฤติกรรมที่ผิดปกติเหล่านี้ เมื่อมันมาถึง โรคปวด ? แรกและสำคัญที่สุด ผู้ใหญ่อาจจะถูกต้องตามกฎหมายกังวลเกี่ยวกับผลข้างเคียงของยาที่ซับซ้อน