3.2.2. Domestic species living in a

3.2.2. Domestic species living in an arid environment
Dehydration at 22 °C depressed food intake of the domestic species
by more than 50% (Tables 1 and 4). Dehydration affected food intake in
the Turkana goats most severely (58.3%), followed by Zebu cattle (50%)
and the fat-tailed sheep (48%). The combined effects of dehydration
and an intermittent heat load further depressed food intake by an
average of 62% from that of the control period. Similarly, dry matter
digestibility was significantly depressed (Pb 0.01) by dehydration in
the Turkana goat (i.e. from 67% to 59%), and had an almost an identical
effect when these same goats were dehydrated in combination with
an intermittent heat load (Table 3). For the fat-tailed sheep and Zebu
cattle, however, the effects of dehydration on dry matter digestibility
were statistically unchanged (PN 0.05) from the values observed when
these animals were receiving water ad libitum. Similarly, when the fat tailed
sheep and Zebu cattle were dehydrated and exposed to an
intermittent heat load, dry matter digestibility decreased by 4 to 5
percentage points), but the reduction was not statistically different
from that of the controls (PN 0.05).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2.2. ประเทศพันธุ์อาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่แห้งแล้งการคายน้ำที่รับประทานอาหารหดหู่ 22 ° C ของสายพันธุ์ในประเทศมากกว่า 50% (ตารางที่ 1 และ 4) รับประทานอาหารที่ได้รับผลกระทบขาดน้ำในแพะ Turkana อย่างรุนแรง (58.3%), ตามโค Zebu (50%)และแกะหางไขมัน (48%) ผลของการคายน้ำและมีความร้อนเป็นระยะ ๆ โหลดเพิ่มเติมรับประทานอาหารซึมเศร้าโดยมีเฉลี่ย 62% จากระยะเวลาการควบคุม ในทำนองเดียวกัน แห้งเรื่องย่อยอย่างมีนัยสำคัญหดหู่ (Pb 0.01) โดยการคายน้ำในแพะ Turkana (เช่นจาก 67% เป็น 59%), และมีข้อเหมือนกันเกือบผลเมื่อแพะตัวนี้เหมือนถูกอบแห้งร่วมกับโหลดมีความร้อนเป็นระยะ ๆ (ตาราง 3) สำหรับหางไขมันแกะและ Zebuวัว อย่างไรก็ตาม ผลกระทบของการคายน้ำในเรื่องแห้งย่อยเปลี่ยนแปลงทางสถิติ (PN 0.05) จากค่าข้อสังเกตเมื่อใดสัตว์เหล่านี้ได้รับน้ำ ad libitum เมื่อไขมันด้านในทำนองเดียวกันแกะและวัว Zebu อบแห้ง และสัมผัสกับการโหลดความร้อนเป็นระยะ ๆ ย่อยเรื่องแห้งลดลง 4-5จุดเปอร์เซ็นต์), แต่การลดลงไม่แตกต่างกันทางสถิติจากที่ตัวควบคุม (PN 0.05)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.2.2 สายพันธุ์ในประเทศที่อาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่แห้งแล้ง
ขาดน้ำที่ 22 องศาเซลเซียสการบริโภคอาหารหดหู่ของสายพันธุ์ในประเทศ
โดยกว่า 50% (ตารางที่ 1 และ 4) การคายน้ำได้รับผลกระทบการบริโภคอาหารใน
แพะ Turkana รุนแรงที่สุด (58.3%) ตามด้วยโค Zebu (50%)
และแกะไขมันเทลด์ (48%) ผลรวมของการขาดน้ำ
และภาระความร้อนต่อเนื่องต่อการบริโภคอาหารหดหู่โดย
เฉลี่ย 62% จากระยะเวลาการควบคุม ในทำนองเดียวกันแห้ง
ย่อยก็มีความสุขอย่างมีนัยสำคัญ (Pb 0.01) โดยการคายน้ำใน
แพะ Turkana (เช่นจาก 67% เป็น 59%) และมีเกือบเหมือน
ผลเมื่อแพะเดียวกันเหล่านี้แห้งร่วมกับ
ภาระความร้อนสม่ำเสมอ (ตารางที่ 3) สำหรับแกะอ้วนนกและ Zebu
วัว แต่ผลกระทบของการขาดน้ำในการย่อยเรื่องแห้ง
ไม่เปลี่ยนแปลงทางสถิติ (PN 0.05) จากค่าเมื่อสังเกตเห็น
สัตว์เหล่านี้ได้รับการโฆษณา libitum น้ำ ในทำนองเดียวกันเมื่อไขมันเทลด์
แกะและวัว Zebu มีการคายน้ำและสัมผัสกับ
ภาระความร้อนต่อเนื่องเรื่องการย่อยแห้งลดลง 4-5
คะแนนร้อยละ) แต่ลดลงไม่แตกต่าง
จากที่ของตัวควบคุม (PN 0.05)