In a series of studies from our gro

In a series of studies from our group, we have shown that fetuses of mothers experiencing psychological distress also show significantly different reactivity to acute maternal stress. Fetuses of depressed mothers showed a significantly higher increase in FHR when the mother was introduced to a lab-induced stressor [21]. Similar increases in FHR were found in fetuses of anxious and anxiodepressive comorbid women [22–24]. In these studies, there were no group differences in baseline FHR, or in women’s cardiorespiratory reactivity to the laboratory challenge, which demonstrated significant increases. We interpret these results as indicating that fetuses have group differences in their acute reactivity to changes in the intrauterine environment, that is, to changes in maternal heart rate, respiration, and blood pressure, which may function as auditory and kinesthetic stimuli to the fetus and thereby reveal variation in fetuses’ central nervous system development. In a similar study of pregnant women exposed to a laboratory–based stressor, DiPietro et al, found increased FHR variability (which usually is associated with lowered FHR) and reduced movement during the challenge period compared to baseline [25]. The contrasting results between our

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในชุดของการศึกษาจากกลุ่มของเรา เราได้แสดงว่า ทารกในครรภ์ของคุณแม่ที่ประสบกับความทุกข์ทางจิตใจยังแสดงปฏิกิริยาแตกต่างไปความเครียดมารดาเฉียบพลัน ทารกในครรภ์ของคุณแม่หดหู่พบว่าเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญใน FHR แม่ถูกนำไป stressor ที่เหนี่ยวนำให้เกิดห้องปฏิบัติการ [21] เพิ่มขึ้นของ FHR คล้ายพบในทารกในครรภ์ความกังวลและผู้หญิง comorbid anxiodepressive [22-24] ในการศึกษาเหล่านี้ มีไม่มีกลุ่มความแตกต่าง ในพื้นฐาน FHR หรือเกิดปฏิกิริยา cardiorespiratory ผู้หญิงความท้าทายห้องปฏิบัติการ ซึ่งแสดงให้เห็นเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ เราตีความผลลัพธ์เหล่านี้เป็นการบ่งชี้ว่า ทารกในครรภ์มีกลุ่มความแตกต่างในการเกิดปฏิกิริยาเฉียบพลันการเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อมที่มดลูก นั่นคือ การเปลี่ยนแปลงในอัตราการเต้นหัวใจมารดา หายใจ และความ ดันโลหิต ซึ่งอาจเป็นสิ่งเร้าโสต และเคลื่อนไหวของทารกในครรภ์ และช่วยเปิดเผยการเปลี่ยนแปลงในการพัฒนาระบบประสาทส่วนกลางของทารกในครรภ์ ในการศึกษาคล้ายสัมผัสกับ stressor – ตามห้องปฏิบัติการในหญิงตั้งครรภ์ DiPietro et al พบความแปรปรวนของ FHR (ซึ่งมักจะเกี่ยวข้องกับการลดลงของ FHR) เพิ่มขึ้น และลดการเคลื่อนไหวในระหว่างงวดท้าทายเมื่อเทียบกับพื้นฐาน [25] ผลการตัดกันระหว่างเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในชุดของการศึกษาจากกลุ่มของเราเราได้แสดงให้เห็นว่าทารกในครรภ์ของมารดาประสบความทุกข์ทางจิตใจยังแสดงให้เห็นการเกิดปฏิกิริยาที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญต่อความเครียดของมารดาเฉียบพลัน ทารกในครรภ์ของมารดามีภาวะซึมเศร้าพบว่าเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญใน FHR เมื่อแม่ได้รับการแนะนำให้รู้จักกับแรงกดดันที่เกิดขึ้นในห้องปฏิบัติการ [21] การเพิ่มขึ้นของที่คล้ายกันใน FHR ถูกพบในตัวอ่อนของผู้หญิง comorbid กังวลและ anxiodepressive [22-24] ในการศึกษาเหล่านี้ไม่มีความแตกต่างในกลุ่มพื้นฐาน FHR หรือในการเกิดปฏิกิริยาหัวใจของผู้หญิงที่จะเป็นความท้าทายที่ห้องปฏิบัติการซึ่งแสดงให้เห็นถึงการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ เราตีความผลลัพธ์เหล่านี้เป็นแสดงให้เห็นว่าทารกในครรภ์มีความแตกต่างของกลุ่มในการเกิดปฏิกิริยาเฉียบพลันของพวกเขาไปสู่​​การเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อมมดลูก, ที่อยู่, การเปลี่ยนแปลงในอัตรามารดาหัวใจการหายใจและความดันโลหิตซึ่งอาจทำงานเป็นสิ่งเร้าที่หูและการเคลื่อนไหวทางร่างกายทารกในครรภ์และ จึงแสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในภาคกลางของการพัฒนาระบบประสาทของทารกในครรภ์ ' ในการศึกษาที่คล้ายกันของหญิงตั้งครรภ์ที่สัมผัสกับแรงกดดันทางห้องปฏิบัติการตาม DiPietro et al, พบเพิ่มขึ้น FHR แปรปรวน (ซึ่งมักจะเกี่ยวข้องกับการลดลงของ FHR) และการลดการเคลื่อนไหวในช่วงเวลาที่ท้าทายเมื่อเทียบกับพื้นฐาน [25] ผลการตัดกันระหว่างเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในชุดของการศึกษาจากกลุ่มของเรา เราได้แสดงให้เห็นว่าทารกของมารดาประสบความทุกข์ทางจิตใจยังแสดงแตกต่างกันต่อความเครียดของมารดาเฉียบพลัน ทารกในครรภ์ของมารดาซึมเศร้าพบเพิ่มขึ้นสูงกว่าใน fhr เมื่อแม่แนะนำห้องปฏิบัติการการกระตุ้น [ 21 ] เพิ่มที่คล้ายกันใน fhr พบในตัวอ่อนของกังวลและ anxiodepressive comorbid ผู้หญิง [ 22 – 24 ] ในการศึกษานี้ ไม่มีกลุ่มความแตกต่างในพื้นฐาน fhr หรือในผู้หญิง การใช้ห้องปฏิบัติการ ความท้าทาย ซึ่งแสดงให้เห็นเพิ่มขึ้นอย่างมาก . เราแปลความหมายผลลัพธ์เหล่านี้บ่งชี้ว่าตัวอ่อนมีความแตกต่างในกลุ่มของปฏิกิริยาเฉียบพลันการเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อม มดลูกคือ การเปลี่ยนแปลงของอัตราการเต้นของหัวใจ การหายใจ และความดันโลหิต ซึ่งอาจทำหน้าที่เป็นหูและ kinesthetic สิ่งเร้ากับทารกในครรภ์จึงเปิดเผยการเปลี่ยนแปลงใน fetuses " ระบบประสาทพัฒนา ในการศึกษาที่คล้ายกันของหญิงมีครรภ์ที่ได้รับปฏิบัติการ–ความเครียดตามดิพิเอโทร et al , พบเพิ่มขึ้น fhr ความผันแปร ( ซึ่งมักจะเกี่ยวข้องกับลดลง fhr ) และลดการเคลื่อนไหวในช่วงเวลาที่ท้าทาย เมื่อเทียบกับพื้นฐาน [ 25 ] ตัดกันระหว่างผลของเรา