1effects on bone resorption and bon

1effects on bone resorption and bone formation
As described in chapter 1, bone is constantly undergoing remodeling at bone remodeling units in which osteoclasts are resorbing bone or osteoblasts are forming new bone. Patients lose bone when resorption exceeds formation, and these changes may be magnified by the overall rate of bone turnover, which is determined by the number of active remodeling units. Estrogen deficiency in early post menopausal women leads to increased osteoclast activity and increased bone resorption that is particularly noticeable in the vertebral trabecular bone. The more gradual decrease in osteoblastic activity that occurs with aging may result in weakness of cortical as well as trabecular bone.
The drugs to be discussed have been classified as to their ability to decrease bone resorption(antiresorptive) or increase bone formation. Most of the currently available drugs decrease bone resorption, but owing to the coupling of bone resorption and formation, those drugs may also decrease bone formation. The efficacy of antiresorptive therapy most likely depends on the more rapid effects on bone resorption compared to bone formation, allowing a period of decreased resorption prior to the onset of decreased formation, leading to small increases in bone mass.
Studies have suggested that baseline bone turnover might predict drug efficacy. For example, the vertebral bone density was found to increase in a subset of postmenopausal women with elevated bone turnover treated with parenteral salmon calcitonin. This finding leg some clinicians to select patients for calcitonin therapy using measurements of bone turnover markers. However, although these markers are of great value in studying the mechanism of drug action and in following large groups of patients, the benefit of this approach has not been proven in the individual patient given the variability and cost of bone turnover markers. The recent advance in bone turnover marker technology may lead to new proposals for algorithms for selecting patients for drug treatment and following their responses to therapy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1effects เกี่ยวกับการก่อตัวการ resorption และกระดูกกระดูกตามที่อธิบายไว้ในบทที่ 1 กระดูกอยู่ตลอดเวลาในระหว่างการปรับปรุงที่เปลี่ยนแปลงหน่วยที่ osteoclasts ถูก resorbing กระดูก หรือ osteoblasts จะขึ้นรูปใหม่กระดูกกระดูก ผู้ป่วยสูญเสียกระดูกเมื่อ resorption เกินก่อ และการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้อาจขยาย โดยรวมของกระดูกหมุนเวียน ซึ่งจะถูกกำหนด โดยจำนวนของหน่วยงานเปลี่ยนแปลง ขาดฮอร์โมนหญิงในหญิงวัยทองลงก่อนนำไปสู่กิจกรรมเพิ่ม osteoclast และ resorption กระดูกเพิ่มขึ้นที่เห็นได้ชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกระดูก trabecular vertebral ลดลง osteoblastic กิจกรรมที่เกิดขึ้นกับอายุมากขึ้นอาจส่งผลในการอ่อนแอของกระดูกเนื้อแน่น เป็น trabecular ยาเสพติดจะอภิปรายได้ถูกจัดประเภทเป็นความสามารถในการลด resorption(antiresorptive) กระดูก หรือเพิ่มการก่อตัวของกระดูก ยาเสพติดมีอยู่ในปัจจุบันส่วนใหญ่ลดการ resorption กระดูก แต่ เพราะคลัป resorption กระดูกและผู้แต่ง ยาเหล่านั้นอาจยังลดกระดูกก่อ ประสิทธิภาพของการบำบัด antiresorptive มักขึ้นอยู่กับผล resorption กระดูกเปรียบเทียบกับการก่อตัวของกระดูก ช่วยให้ระยะ resorption ลดลงก่อนที่จะเริ่มก่อตัวลดลง นำไปสู่กระดูกขนาดเล็กเพิ่มขึ้นโดยรวม Studies have suggested that baseline bone turnover might predict drug efficacy. For example, the vertebral bone density was found to increase in a subset of postmenopausal women with elevated bone turnover treated with parenteral salmon calcitonin. This finding leg some clinicians to select patients for calcitonin therapy using measurements of bone turnover markers. However, although these markers are of great value in studying the mechanism of drug action and in following large groups of patients, the benefit of this approach has not been proven in the individual patient given the variability and cost of bone turnover markers. The recent advance in bone turnover marker technology may lead to new proposals for algorithms for selecting patients for drug treatment and following their responses to therapy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1effects ในการรบและ
การสร้างกระดูกตามที่อธิบายไว้ในบทที่ 1 , กระดูกในกระดูกตลอดเวลาสามารถปรับปรุงเปลี่ยนแปลงหน่วยที่เซลล์ออสติโอคจะ resorbing หรือขึ้นรูปใหม่แต่โรคกระดูกพรุนกระดูกกระดูก ผู้ป่วยที่สูญเสียกระดูก เมื่อสลายเกินกว่าการพัฒนา และการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้อาจถูกเพิ่มโดยรวมของอัตราการหมุนเวียนของกระดูกซึ่งวัดได้จากจำนวนหน่วยการใช้ เอสโตรเจนการโพสต์แรกสตรีวัยหมดระดู นำไปสู่กิจกรรมที่เพิ่มขึ้นและเพิ่มการละลายของกระดูกติโอคลาสต์ที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งเห็นได้ชัดเจนในกระดูก trabecular กระดูกสันหลัง ค่อยๆลดลงใน osteoblastic กิจกรรมที่เกิดขึ้นกับผู้สูงอายุอาจส่งผลในความอ่อนแอของเปลือกเป็น
trabecular กระดูกยาที่จะกล่าวถึงได้รับการจัดเป็น ความสามารถในการลดการละลายของกระดูก ( antiresorptive ) หรือเพิ่มการสร้างกระดูก ส่วนใหญ่ของยาเสพติดลดการละลายของกระดูกที่มีอยู่ในปัจจุบัน แต่เนื่องจากการแต่งงานของการละลายของกระดูกและการพัฒนา ยาอาจลดการสร้างกระดูกประสิทธิผลของการรักษา antiresorptive ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับอย่างรวดเร็วมากขึ้นต่อการละลายของกระดูกเทียบกับการสร้างกระดูกให้ระยะเวลาลดลงสลายก่อน onset ของการลดลง นำไปสู่การเพิ่มขนาดเล็กในมวลกระดูก การศึกษาพบว่า มีกระดูก
พื้นฐานผลประกอบการอาจทำนายประสิทธิภาพยา . ตัวอย่างเช่นความหนาแน่นของกระดูกที่กระดูกสันหลังที่พบเพิ่มขึ้นในส่วนย่อยของหญิงตั้งครรภ์ที่มีการหมุนเวียนสูงที่ได้รับการรักษาด้วยยาฉีดแซลมอน แคลซิโทนิน กระดูก . นี้หาแพทย์เพื่อเลือกผู้ป่วยขาบ้างเพื่อบำบัดแอ้มใช้วัดกระดูกของเครื่องหมาย อย่างไรก็ตามแม้ว่าเครื่องหมายเหล่านี้มีมูลค่าที่ดีในการศึกษากลไกการออกฤทธิ์ของยาในกลุ่มต่อไปนี้ขนาดใหญ่ของผู้ป่วย , ประโยชน์ของวิธีการนี้ยังไม่ได้พิสูจน์ในผู้ป่วยแต่ละคนได้รับระยะเวลาและค่าใช้จ่ายของกระดูกของเครื่องหมายความก้าวหน้าล่าสุดในเทคโนโลยีกระดูกการหมุนเวียนเครื่องหมายอาจนำไปสู่ข้อเสนอใหม่สำหรับอัลกอริทึมสำหรับการเลือกผู้ป่วยสำหรับการรักษายาเสพติดและติดตามการตอบสนองของการรักษา .