AbstractThis paper assesses why par

Abstract

This paper assesses why participation in markets for small ruminants is relatively low in northern Ghana by analysing the technical and institutional constraints to innovation in smallholder small ruminant production and marketing in Lawra and Nadowli Districts. The results show that the limitations experienced by smallholders, i.e., water shortages during the dry season, high mortality and theft of livestock, persist because of institutional constraints. These include structural limitations related to availability of arable lands, weak support systems for animal production and health services delivery, community values that are skewed towards crop production more than animal husbandry, ineffective traditional and formal structures for justice delivery, and gaps in the interaction between communities and district and national level organizations such as the Ministry of Food and Agriculture, district assemblies, rural banks, and non-governmental organizations as well as traders and butchers. Confronted with such constraints, the strategies that most smallholders have adopted to be resilient entail diversified sources of livelihood, low input use in small ruminant production, and maintaining the herd as a capital stock and insurance. Only a few smallholders (i.e., ‘positive deviants’) engage in market or demand-driven production or exhibit successful strategies in small ruminant husbandry. It is argued in this paper that for the majority of smallholders, market production, which requires high levels of external inputs or intensification of resource use, is not a viable option. The main implications of the study are (1) that other institutional constraints than market access constraints should be addressed, (2) that commercial livestock production should not be idealized as the best or only option (as is being done in many contemporary interventions that aim at incorporating smallholders into commodity value chains), and (3) that different types of small ruminant system innovation pathways should be explored by making use of local positive deviants.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อThis paper assesses why participation in markets for small ruminants is relatively low in northern Ghana by analysing the technical and institutional constraints to innovation in smallholder small ruminant production and marketing in Lawra and Nadowli Districts. The results show that the limitations experienced by smallholders, i.e., water shortages during the dry season, high mortality and theft of livestock, persist because of institutional constraints. These include structural limitations related to availability of arable lands, weak support systems for animal production and health services delivery, community values that are skewed towards crop production more than animal husbandry, ineffective traditional and formal structures for justice delivery, and gaps in the interaction between communities and district and national level organizations such as the Ministry of Food and Agriculture, district assemblies, rural banks, and non-governmental organizations as well as traders and butchers. Confronted with such constraints, the strategies that most smallholders have adopted to be resilient entail diversified sources of livelihood, low input use in small ruminant production, and maintaining the herd as a capital stock and insurance. Only a few smallholders (i.e., ‘positive deviants’) engage in market or demand-driven production or exhibit successful strategies in small ruminant husbandry. It is argued in this paper that for the majority of smallholders, market production, which requires high levels of external inputs or intensification of resource use, is not a viable option. The main implications of the study are (1) that other institutional constraints than market access constraints should be addressed, (2) that commercial livestock production should not be idealized as the best or only option (as is being done in many contemporary interventions that aim at incorporating smallholders into commodity value chains), and (3) that different types of small ruminant system innovation pathways should be explored by making use of local positive deviants.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่องานวิจัยนี้ประเมินว่าทำไมการมีส่วนร่วมในตลาดสำหรับสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็กค่อนข้างต่ำในภาคเหนือของประเทศกานาโดยการวิเคราะห์ข้อ จำกัด ทางเทคนิคและสถาบันที่จะสร้างสรรค์นวัตกรรมในการผลิตสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็กรายย่อยและการตลาดใน Lawra และ Nadowli หัวเมือง ผลปรากฏว่ามีข้อ จำกัด ที่มีประสบการณ์จากเกษตรกรรายย่อยคือการขาดแคลนน้ำในช่วงฤดูแล้ง, การตายสูงและการโจรกรรมของปศุสัตว์ยังคงมีอยู่เนื่องจากข้อ จำกัด สถาบัน เหล่านี้รวมถึงข้อ จำกัด ของโครงสร้างที่เกี่ยวข้องกับความพร้อมของพื้นที่การเพาะปลูก, ระบบสนับสนุนที่อ่อนแอสำหรับการผลิตสัตว์และการส่งมอบบริการด้านสุขภาพ, ค่าชุมชนที่มีเบ้ต่อการผลิตพืชมากกว่าการเลี้ยงสัตว์โครงสร้างแบบดั้งเดิมและไม่ได้ผลอย่างเป็นทางการสำหรับการส่งมอบความยุติธรรมและช่องว่างในการทำงานร่วมกันระหว่าง ชุมชนและอำเภอและหน่วยงานระดับชาติเช่นกระทรวงอาหารและการเกษตรประกอบอำเภอธนาคารชนบทและองค์กรที่ไม่ใช่ภาครัฐเช่นเดียวกับผู้ค้าและเนื้อ ต้องเผชิญกับข้อ จำกัด ดังกล่าวกลยุทธ์ที่เกษตรกรรายย่อยส่วนใหญ่ได้รับการยอมรับที่จะเป็นแหล่งที่มามอบความยืดหยุ่นที่มีความหลากหลายของการดำรงชีวิต, ใช้ปัจจัยต่ำในการผลิตสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็กและการบำรุงรักษาฝูงเป็นหุ้นทุนและการประกันภัย เฉพาะเกษตรกรรายย่อยไม่กี่ (เช่น 'ผิดปรกติบวก') มีส่วนร่วมในตลาดหรือการผลิตความต้องการที่ขับเคลื่อนหรือแสดงกลยุทธ์ที่ประสบความสำเร็จในการเลี้ยงสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็ก มันเป็นเรื่องที่ถกเถียงกันอยู่ในบทความนี้ว่าส่วนใหญ่ของเกษตรกรรายย่อย, การผลิตการตลาดซึ่งจะต้องมีระดับสูงของปัจจัยการผลิตภายนอกหรือแรงขึ้นของการใช้ทรัพยากรไม่ได้เป็นตัวเลือกที่ทำงาน ความหมายหลักของการศึกษาคือ (1) ข้อ จำกัด ที่สถาบันอื่น ๆ นอกเหนือจากข้อ จำกัด ของการเข้าถึงตลาดควรได้รับการแก้ไข (2) ว่าการผลิตปศุสัตว์ในเชิงพาณิชย์ไม่ควรเงียบสงบเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดหรือเพียง (ตามที่จะถูกดำเนินการในการแทรกแซงหลายสมัยที่มีจุดมุ่งหมาย ที่ผสมผสานเกษตรกรรายย่อยเป็นห่วงโซ่มูลค่าสินค้าโภคภัณฑ์) และ (3) ที่แตกต่างกันของระบบทางเดินสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็กนวัตกรรมดังกล่าวควรได้รับการสำรวจโดยการใช้ผิดปรกติบวกท้องถิ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม

บทความนี้ประเมินถึงการมีส่วนร่วมในตลาดสำหรับสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็กค่อนข้างน้อยในภาคเหนือของกานา โดยวิเคราะห์ข้อจำกัดทางเทคนิคและสถาบันนวัตกรรมการผลิตสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็กในโครงสร้างการผลิตและการตลาดใน lawra และ nadowli เขต พบว่าข้อ จำกัด ที่มีขนาดเล็ก เช่น การขาดแคลนน้ำในฤดูแล้งอัตราการตายสูง และขโมยปศุสัตว์ คงอยู่ เพราะข้อจำกัดของสถาบัน เหล่านี้รวมถึงข้อจำกัดเชิงโครงสร้างที่เกี่ยวข้องกับความพร้อมของที่ดินเพาะปลูก , ระบบสนับสนุนที่อ่อนแอเพื่อการผลิตสัตว์และการส่งมอบบริการสาธารณสุขชุมชน ค่านิยมที่บิดเบือนต่อการผลิตพืชมากกว่าการเลี้ยงสัตว์ไม่ได้ผลแบบดั้งเดิมและเป็นทางการ โครงสร้างกระทรวงยุติธรรม ส่งและช่องว่างในการปฏิสัมพันธ์ระหว่างชุมชนและท้องถิ่นและองค์กรระดับชาติ เช่น กระทรวงอาหารและการเกษตร , ประกอบ , อำเภอชนบท ธนาคาร และองค์กรพัฒนาเอกชน รวมทั้งผู้ค้าและคนขายเนื้อ เผชิญกับเรื่องแบบนี้ กลยุทธ์ที่ชาวสวนส่วนใหญ่ได้ใช้เป็นแหล่งที่ยืดหยุ่นครอบคลุมหลากหลายของวิถีชีวิตใช้เข้าต่ำในการผลิตสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็ก และรักษาฝูงเป็นหุ้นทุน และประกันภัย เพียงไม่กี่ขนาดเล็ก ( เช่น ' ผิดปรกติ ' บวก ) มีส่วนร่วมในตลาดหรือความต้องการขับเคลื่อนการผลิต หรือมีกลยุทธ์ที่ประสบความสำเร็จในการเลี้ยงสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็ก มันคือการเสนอในบทความนี้ที่ส่วนใหญ่ของชาวสวน ตลาดการผลิตซึ่งต้องใช้ระดับสูงของแรงจากภายนอก หรือใช้ทรัพยากร จะไม่เป็นตัวเลือกที่ทำงานได้ ผลกระทบหลักของการศึกษาคือ ( 1 ) ด้านอื่น ๆสถาบัน มากกว่าข้อจำกัดการเข้าถึงตลาดควรให้ความสนใจ( 2 ) การผลิตปศุสัตว์เชิงพาณิชย์ไม่ควร idealized ที่สุดหรือตัวเลือกเท่านั้น ( จะถูกทำในการแทรกแซงร่วมสมัยมากมายมุ่งผสมผสานขนาดเล็กในห่วงโซ่มูลค่าสินค้า ) , และ ( 3 ) ที่แตกต่างกันประเภทของเส้นทางนวัตกรรมระบบสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็กควรได้รับการสำรวจโดยการใช้ผิดปรกติ
บวกท้องถิ่น