Andre's early work in wood may have

Andre's early work in wood may have been inspired by Brâncuși, but his conversations with Stella about space and form led him in a different direction. While sharing a studio with Stella, Andre developed a series of wooden "cut" sculptures[5] (such as Radial Arm Saw cut sculpture, 1959, and Maple Spindle Exercise, 1959). Stella is noted as having said to Andre (regarding hunks of wood removed from Andre's sculpture) "Carl, that's sculpture, too."[7]

From 1960-64 Andre worked as freight brakeman and conductor in New Jersey for the Pennsylvania Railroad. The experience with blue collar labor and the ordered nature of conducting freight trains would have a later influence on Andre's sculpture and artistic personality. For example, it was not uncommon for Andre to dress in overalls and a blue work shirt, even to the most formal occasions."[4]

During this period, Andre focused mainly on writing and there is little notable sculpture on record between 1960 and 1965. The poetry would resurface later, most notably in a book (finally published in 1980 by NYU press) called 12 Dialogues in which Andre and Frampton took turns responding to one another at a typewriter using mainly poetry and free-form essay-like texts.[5] Andre's concrete poetry has exhibited in the United States and Europe, a comprehensive collection of which is in the collection of the Stedelijk Museum in Amsterdam.[8]

In 1965 he had his first public exhibition of work in the Shape and Structure show curated by Henry Geldzahler at the Tibor de Nagy Gallery.[9]

Andre's controversial "Lever" was included in the seminal 1966 show at the Jewish Museum in New York entitled Primary Structures.

In 1969 Andre helped organize the Art Workers Coalition.

In 1970 he had a solo exhibition at the Solomon R. Guggenheim Museum, and has had solo exhibitions and participated in group shows in major museums, galleries, and kunsthalles throughout America and Europe.

In 1972, Britain's Tate Gallery acquired Andre's Equivalent VIII, an arrangement of fireplace bricks. The piece was exhibited several times without incident, but became the center of controversy in 1976 after being featured in an article in The Sunday Times and later being defaced with paint. The "Bricks controversy" became one of the most famous public debates in Britain about contemporary art.[10][11]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

งานแรก ๆ ของ Andre ไม้อาจได้รับแรงบันดาลใจ Brâncuși แต่เขาสนทนากับ Stella เกี่ยวกับพื้นที่และรูปแบบนำเขาในทิศทางที่แตกต่างกัน ขณะร่วมสตูดิโอกับ Stella, Andre พัฒนาชุดหนึ่งไม้ "ตัด" [5] (เช่นแขนเพิ่มรัศมีที่เห็นตัดแกะสลัก 1959 และเมเปิ้ลแกนกาย 1959) Stella จะถูกระบุเป็นพูดกับ Andre (เกี่ยวกับ hunks ไม้ออกจากประติมากรรมของ Andre) "Carl ที่เป็นประติมากรรม เกินไป" [7]จาก 1960 64 Andre ทำ brakeman ค่าขนส่งและนำในนิวเจอร์ซี่สำหรับรถไฟรัฐเพนซิลวาเนีย ประสบการณ์กับปกสีฟ้าแรงงานธรรมชาติสั่งของดำเนินการขนส่งทางรถไฟจะมีอิทธิพลต่อของ Andre ประติมากรรมและศิลปะบุคลิกภาพ ตัวอย่าง มันไม่ใช่สำหรับ Andre แต่งหลวมและเสื้อทำงานสีฟ้า แม้แต่กับโอกาสเป็นทางการมากที่สุด" [4]ในช่วงเวลานี้ Andre เน้นหลักในการเขียน และมีประติมากรรมโดดเด่นเล็กน้อยบนระเบียนระหว่าง 1960 และ 1965 บทกวีจะ resurface ในภายหลัง ส่วนใหญ่ในหนังสือ (สุดท้ายเผยแพร่ในปี 1980 โดยกด NYU) ที่เรียกว่าประเด็นที่ 12 ซึ่ง Andre และ Frampton เอาเปิดที่ตอบสนองต่อกันที่เครื่องพิมพ์ดีดที่ใช้ส่วนใหญ่เป็นบทกวีและข้อความเช่นเรียงความอิสระ [5] บทกวี Andre คอนกรีตได้จัดแสดงในสหรัฐอเมริกาและยุโรป ชุดคลุมที่อยู่ในคอลเลคชั่นของพิพิธภัณฑ์ Stedelijk ในอัมสเตอร์ดัม [8]ในปี 1965 เขามีนิทรรศการของเขาสาธารณะครั้งแรกของงานในการแสดงรูปร่างและโครงสร้าง curated โดยเฮนรี Geldzahler ที่แกลลอรี่ Tibor เด Nagy [9]แย้งของ Andre "คาน" รวมอยู่ในการบรรลุถึง 1966 ที่พิพิธภัณฑ์ชาวยิวในนิวยอร์กได้รับโครงสร้างหลักใน 1969 Andre ช่วยจัดระเบียบรัฐบาลแรงงานศิลปะในปี 1970 เขามีนิทรรศการเดี่ยวที่โซโลมอน R. Guggenheim Museum ได้มีนิทรรศการแสดงผลงานเดี่ยว และเข้าร่วมในกลุ่มแสดงในวิชาพิพิธภัณฑ์ หอศิลป์ และ kunsthalles ทั่วอเมริกาและยุโรปในปี 1972 ทะเลสาบของสหราชอาณาจักรมาของ Andre เท่า VIII การจัดเรียงของเตาผิงอิฐ ชิ้นส่วนถูกจัดแสดงหลายครั้ง โดยไม่มีปัญหา แต่กลายเป็น ศูนย์กลางของการถกเถียงในปี 1976 หลังจากการที่โดดเด่นในบทความ ในวันอาทิตย์ และภายหลังถูก defaced โปรแกรมระบายสี "อิฐถกเถียง" กลายเป็นหนึ่งในดำเนินสาธารณะมีชื่อเสียงมากที่สุดในสหราชอาณาจักรเกี่ยวกับศิลปะร่วมสมัย [10] [11]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อังเดรก่อนงานไม้อาจได้รับแรงบันดาลใจจาก BR â ncu șฉัน แต่การสนทนาของเขากับสเตลล่าเกี่ยวกับพื้นที่และรูปแบบนำเขาในทิศทางที่แตกต่างกัน ในขณะที่การแบ่งปันสตูดิโอกับสเตลล่า อังเดร พัฒนาชุดของไม้ " ตัด " ประติมากรรม [ 5 ] ( เช่นเครื่องเลื่อยแขนรัศมีตัดแกะสลัก , 1959 และการออกกำลังกาย แกน เมเปิ้ล , 1959 )สเตลล่าไว้ตามที่มีกล่าวกับ Andre ( เกี่ยวกับ hunks ของไม้ออกจากอังเดรประติมากรรม ) " คาร์ล ที่แกะสลักด้วย " [ 7 ]

จาก 1960-64 อังเดรเป็นสินค้า brakeman และคอนดักเตอร์ใน New Jersey สำหรับ Pennsylvania รถไฟประสบการณ์กับแรงงานคอสีฟ้า และสั่งให้ธรรมชาติของการรถไฟขนส่งสินค้า จะมีอิทธิพลต่อมาอังเดรประติมากรรมและบุคลิกภาพศิลปะ ตัวอย่างเช่น มันไม่แปลกสำหรับ อังเดร แต่งใน overalls และเสื้อทำงานสีฟ้า ถึงโอกาสที่เป็นทางการมากที่สุด . " [ 4 ]

ในระหว่างช่วงเวลานี้อังเดร เพื่อเน้นการเขียน และมีประติมากรรมที่เด่นๆในบันทึกระหว่าง 1960 และ 1965 บทกวีจะขึ้นใหม่ภายหลังที่สะดุดตาที่สุดในหนังสือ ( ตีพิมพ์ในที่สุดในปี 1980 โดย NYU กด ) เรียกว่า 12 บทสนทนาที่อังเดร และ แฟรมตั้นผลัดกันตอบอีกคนหนึ่งที่เครื่องพิมพ์ดีดใช้ส่วนใหญ่กวีนิพนธ์และอิสระเรียงความชอบข้อความกวีนิพนธ์รูปธรรม [ 5 ] อังเดรได้จัดแสดงในสหรัฐอเมริกาและยุโรป คอลเลกชันที่ครอบคลุมของซึ่งอยู่ในคอลเลกชันของ stedelijk พิพิธภัณฑ์ในอัมสเตอร์ดัม . [ 8 ]

ในปี 1965 เขามีงานนิทรรศการงานแรกของเขาในรูปร่างและโครงสร้างแสดง curated โดยเฮนรี geldzahler ที่ tibor de Nagy Gallery [ 9 ]

อังเดรแย้ง " ก้าน " ถูกรวมอยู่ในสัญญา 1966 แสดงที่พิพิธภัณฑ์ชาวยิวในนครนิวยอร์กมีโครงสร้างหลัก

ใน 1969 อังเดรช่วยจัดระเบียบคนงานศิลปะกัน

ในปี 1970 เขามีนิทรรศการเดี่ยวที่พิพิธภัณฑ์ไดโนเสาร์ภูเวียง และมีการแสดงผลงานเดี่ยวและมีส่วนร่วมในกลุ่มแสดงในพิพิธภัณฑ์ ใหญ่ แกลลอรี่ และ kunsthalles ทั่วทั้งอเมริกาและยุโรป .

ในปี 1972 , สหราชอาณาจักร Tate Gallery ซื้ออังเดรเทียบเท่า 8 , การจัดเรียงของอิฐเตาผิง ชิ้นถูกจัดแสดงหลายครั้ง โดยไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น แต่กลายเป็นศูนย์กลางของการโต้เถียงใน 1976 หลังจากถูกแนะนำในบทความในวันอาทิตย์ และต่อมาถูกดึงด้วยสี " ความขัดแย้ง " อิฐเป็นหนึ่งในที่มีชื่อเสียงที่สุดในการอภิปรายสาธารณะในอังกฤษเกี่ยวกับศิลปะร่วมสมัย[ 10 ] [ 11 ]