Thunderbolt opened her eyes while h

Thunderbolt opened her eyes while hearing the sound of water splashing.1
The head who faintly wake up recalls what happened and it revived her.

「…Wait, Yuuto-kun!!」

Her spine froze from her own blunder, Thunderbolt hurried and went up after her perception widened.

「Ah, great. Are you okay?」

A voice calls out to Thunderbolt who has her heart pounding. Turning around, Yuuto who holds a washbasin in his hand looks at Thunderbolt in relief.

Seeing Yuuto’s face, Thunderbolt’s eyes unintentionally blurred.
However, after a moment of relief, Thunderbolt’s heart felt shock from her own clothes.

Thin underwear. Thunderbolt felt confused for having only that as her clothes.
When she turned her consciousness to Yuuto’s hand in panic, the clothes she prepared for this day is drenched on the washbasin.

「Ah, sorry. I learned from Sasha that I should drop it on hot water so the blood won’t make a stain. …Look, you can’t see it anymore right?」2

Yuuto smiles and open the clothes filled with soap bubble to show to Thunderbolt. Thanks to her clothes stained with her nosebleed being treated immediately, you won’t see it stained at a glance.

Thunderbolt’s face dyed red from the situation where the man in her heart washes her clothes.

「Uwawawawawa! W-w-w-w-w-what are you doing Yuuto-kun! It’s fine! I don’t mind it in particular!」
「Eeh? That’s no good. This dress seems to be expensive. You probably chose it for me too」

Thunderbolt moved her hands meaninglessly as she’s perplexed from Yuuto’s voice.
Then, she finally arrived to a simple question.

The white sheets covering her. A bed under her ass. Then, the space for only the two of them.

「Where’s this…?」

Thunderbolt senses the location while muttering. It’s a building near the plaza. Without going out of the room, she used her demon eyes to read what’s written on the signboard in the building.

Thunderbolt opened her mouth in surprise before Yuuto could respond to her mutter.

「It’s an inn near the plaza. Thunderbolt-san fainted. We have to wash your clothes too. We can also take a rest here」
「I-Is that so? Thanks」

Thunderbolt’s voice was shaking while saying that.
Though Yuuto said it without meaning anything, Thunderbolt was familiar with this inn.

(I-It’s a love hotel!!)

Apart from lodging, this is a traditional love hotel with where a man and woman can go in with the purpose of resting. Though it’s a peculiar facility among the strict housing situation of the capital, it seems that Yuuto doesn’t know for some reason due to his reaction.

「I was also able to borrow hot water, I’m glad. …Okay! We should just dry this」

Feeling satisfied from washing the clothes, Yuuto takes the dress in front of the fireplace. It’s off the season but it’ll dry just right.

Thunderbolt swallowed her saliva as Yuuto hums.
However, remembering that the date is spoiled, Thunderbolt’s head dropped dejectedly.

「U-Uhm…I’m sorry. Even though it’s the long awaited date」

Thunderbolt grasped the sheets while her tears float.
She’s always like this. She selfishly goes in high spirit and turns it into fruitless effort.

「I don’t mind」

Yuuto’s indifferent voice reached Thunderbolt’s depressed ears. Looking up, Thunderbolt’s lip tremble.

「R-Right. Yuuto-kun doesn’t care about having a date with me…」

Thunderbolt stopped speaking to herself. Thunderbolt was somehow able to stop her tears then, Yuuto approached her slowly.
Yuuto sits down on the side of Thunderbolt and she looked at Yuuto in surprise.

Where’s her groundless confidence from the beginning? Yuuto smilingly stared at the blindfolded girl that has become completely negative.

「Hey, were alone. Won’t this count as a date?」

If stretched, it’s a distance where they would touch immediately. Thunderbolt had her eyes inside the blindfold open wide.
Yuuto clenched her left hand firmly. Thunderbolt was surprised too from the right hand’s finger that stretched.

The heartbeat echoes in the room.

「I love you」

Thunderbolt’s true intention obediently came out.
Yuuto casts down his eyes as he’s troubled.

He knows. That’s why Thunderbolt said something unfair to Yuuto.

「Yuuto-kun, do you hate me?」

Yuuto stopped moving and Thunderbolt’s face closed meanwhile.
Scary. Scary. But, she can’t stop her helpless thoughts.

She’s in front of him. The world’s strongest in perception ability. She can take everything without touching.

‘Still, I want to touch it’

「…If you hate then decline」

Knowing that it’s helplessly unfair, Thunderbolt kissed Yuuto’s lip.

Different from perception, A definite touch.
Yuuto’s eyes opened but Thunderbolt didn’t stop.

Her heart simply heats up.
This boldness can’t be considered if it’s her normal self. However, she feels that she won’t have a chance if she missed this.

「I love you. Yuuto-kun, I love you」

She’ll work hard. Those are her only thoughts.
She’s touching the one she loves. It would be a lie if she doesn’t work hard.

「Please embrace me」

Thunderbolt delivered all of her courage in life to Yuuto.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สายฟ้าเปิดดวงตาของเธอในขณะที่ได้ยินเสียงของน้ำ splashing.1หัวที่รวย ๆ ปลุกเรียกคืนสิ่งที่เกิดขึ้น และมันฟื้นขึ้นมาเธอ「… รอ Yuuto kun !! 」กระดูกสันหลังของเธอแช่แข็งจากการผิดพลาดของเธอเอง สายฟ้ารีบ และไปขึ้นหลังจากที่เธอรับรู้ถึงเวลา「Ah ดี คุณล่ะเป็นอย่างไรถูกเสียงเรียกออกไป Thunderbolt ที่มีหัวใจของเธอเต้น เปิดรอบ Yuuto ถืออ่างล้างหน้าในมือของเขามองไปที่สายฟ้าในการบรรเทาเห็นใบหน้าของ Yuuto ตาของ Thunderbolt เบลอโดยไม่ได้ตั้งใจอย่างไรก็ตาม หลังจากช่วงของการบรรเทา หัวใจของ Thunderbolt รู้สึกช็อกจากเสื้อผ้าของเธอเองชุดชั้นในบาง ๆ สายฟ้ารู้สึกสับสนมีเฉพาะที่เป็นเสื้อผ้าของเธอเมื่อเธอเปิดจิตสำนึกของเธอของ Yuuto มือในความหวาดกลัว เสื้อผ้าเธอเตรียมไว้สำหรับวันนี้เปียกโชกในการล้างหน้า「Ah ขออภัย ผมเรียนรู้จากซาช่าว่า ผมควรปล่อยไว้บนน้ำร้อนเพื่อให้เลือดจะไม่ทำเป็นสีย้อม … ดู คุณมองไม่เห็นอีกต่อไปขวา? 」2รอยยิ้มของ Yuuto และเปิดเสื้อผ้าเต็มไป ด้วยฟองสบู่เพื่อแสดงสายฟ้า จากเสื้อผ้าของเธอย้อม ด้วยเลือดกำเดาของเธอได้รับการรักษาทันที คุณจะไม่เห็นมันย้อมสีได้อย่างรวดเร็วใบหน้าของสายฟ้าย้อมสีแดงจากสถานการณ์ที่คนที่อยู่ในหัวใจของเธอล้างเสื้อผ้าของเธอ「Uwawawawawa W-w-w-w-w-what กำลัง Yuuto kun ไม่เป็นไร ผมไม่ทราบโดยเฉพาะ! ถูก「Eeh ที่มันไม่ดี ชุดนี้น่าจะมีราคาแพง คุณอาจจะเลือกมันให้ฉัน too」Thunderbolt moved her hands meaninglessly as she’s perplexed from Yuuto’s voice.Then, she finally arrived to a simple question.The white sheets covering her. A bed under her ass. Then, the space for only the two of them.「Where’s this…?」Thunderbolt senses the location while muttering. It’s a building near the plaza. Without going out of the room, she used her demon eyes to read what’s written on the signboard in the building.Thunderbolt opened her mouth in surprise before Yuuto could respond to her mutter.「It’s an inn near the plaza. Thunderbolt-san fainted. We have to wash your clothes too. We can also take a rest here」「I-Is that so? Thanks」Thunderbolt’s voice was shaking while saying that.Though Yuuto said it without meaning anything, Thunderbolt was familiar with this inn.(I-It’s a love hotel!!)Apart from lodging, this is a traditional love hotel with where a man and woman can go in with the purpose of resting. Though it’s a peculiar facility among the strict housing situation of the capital, it seems that Yuuto doesn’t know for some reason due to his reaction.「I was also able to borrow hot water, I’m glad. …Okay! We should just dry this」Feeling satisfied from washing the clothes, Yuuto takes the dress in front of the fireplace. It’s off the season but it’ll dry just right.Thunderbolt swallowed her saliva as Yuuto hums.However, remembering that the date is spoiled, Thunderbolt’s head dropped dejectedly.「U-Uhm…I’m sorry. Even though it’s the long awaited date」Thunderbolt grasped the sheets while her tears float.She’s always like this. She selfishly goes in high spirit and turns it into fruitless effort.「I don’t mind」Yuuto’s indifferent voice reached Thunderbolt’s depressed ears. Looking up, Thunderbolt’s lip tremble.「R-Right. Yuuto-kun doesn’t care about having a date with me…」Thunderbolt stopped speaking to herself. Thunderbolt was somehow able to stop her tears then, Yuuto approached her slowly.Yuuto sits down on the side of Thunderbolt and she looked at Yuuto in surprise.Where’s her groundless confidence from the beginning? Yuuto smilingly stared at the blindfolded girl that has become completely negative.「Hey, were alone. Won’t this count as a date?」If stretched, it’s a distance where they would touch immediately. Thunderbolt had her eyes inside the blindfold open wide.Yuuto clenched her left hand firmly. Thunderbolt was surprised too from the right hand’s finger that stretched.The heartbeat echoes in the room.「I love you」Thunderbolt’s true intention obediently came out.Yuuto casts down his eyes as he’s troubled.He knows. That’s why Thunderbolt said something unfair to Yuuto.「Yuuto-kun, do you hate me?」Yuuto stopped moving and Thunderbolt’s face closed meanwhile.Scary. Scary. But, she can’t stop her helpless thoughts.
She’s in front of him. The world’s strongest in perception ability. She can take everything without touching.

‘Still, I want to touch it’

「…If you hate then decline」

Knowing that it’s helplessly unfair, Thunderbolt kissed Yuuto’s lip.

Different from perception, A definite touch.
Yuuto’s eyes opened but Thunderbolt didn’t stop.

Her heart simply heats up.
This boldness can’t be considered if it’s her normal self. However, she feels that she won’t have a chance if she missed this.

「I love you. Yuuto-kun, I love you」

She’ll work hard. Those are her only thoughts.
She’s touching the one she loves. It would be a lie if she doesn’t work hard.

「Please embrace me」

Thunderbolt delivered all of her courage in life to Yuuto.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สายฟ้าเปิดตาของเธอในขณะที่ได้ยินเสียงของ splashing.1 น้ำ
หัวที่แผ่วเบาตื่นขึ้นมาจำได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นและมันฟื้นขึ้นมาเธอ. 「 ... รอยูโตะคุง !! 」กระดูกสันหลังของเธอแช่แข็งจากความผิดพลาดของตัวเองของเธอรีบสายฟ้าขึ้นไป หลังจากที่การรับรู้ของเธอกว้างขึ้น. 「อาที่ดี คุณจะถูก? 」เสียงโทรออกเพื่อสายฟ้าที่มีหัวใจของเธอห้ำหั่น หันกลับมา, ยูโตะที่ถืออ่างล้างหน้าในมือของเขามีลักษณะที่สายฟ้าในการบรรเทา. เห็นใบหน้าของยูโตะตาสายฟ้าของโดยไม่ได้ตั้งใจเบลอ. อย่างไรก็ตามหลังจากที่ช่วงเวลาของการบรรเทาหัวใจสายฟ้ารู้สึกช็อกจากเสื้อผ้าของเธอเอง. ชุดชั้นในบาง สายฟ้ารู้สึกสับสนสำหรับการมีเพียงคนเดียวที่เป็นเสื้อผ้าของเธอ. เมื่อเธอหันสติของเธอที่จะถึงมือของยูโตะในความหวาดกลัว, เสื้อผ้าที่เธอเตรียมไว้สำหรับวันนี้จะเปียกโชกบนอ่างล้างหน้า. 「อาขอโทษ ผมได้เรียนรู้จาก Sasha ว่าผมควรจะวางลงบนน้ำร้อนเพื่อให้เลือดจะไม่ทำให้คราบ ... ดูสิคุณไม่สามารถมองเห็นมันถูกต้องอีกต่อไป? 」 2 ยูโตะยิ้มและเปิดเสื้อผ้าที่เต็มไปด้วยฟองสบู่ที่จะแสดงให้สายฟ้า ขอขอบคุณที่เสื้อผ้าของเธอย้อมด้วยสีเลือดกำเดาของเธอได้รับการรักษาทันทีคุณจะไม่ได้เห็นมันเปื้อนได้อย่างรวดเร็ว. สายฟ้าใบหน้าย้อมสีแดงจากสถานการณ์ที่คนที่อยู่ในหัวใจของเธอล้างเสื้อผ้าของเธอ. 「 Uwawawawawa! wwwww สิ่งที่คุณกำลังทำยูโตะคุง! ทุกอย่างปกติดี! ฉันไม่คิดว่ามันโดยเฉพาะอย่างยิ่ง! 」「 Eeh? ที่ไม่ดี ชุดนี้ดูเหมือนว่าจะมีราคาแพง คุณอาจจะเลือกมันสำหรับฉันเกินไป」สายฟ้าย้ายมือของเธอ meaninglessly เป็นเธองงจากเสียงของยูโตะ. จากนั้นเธอก็มาถึงคำถามง่ายๆ. แผ่นสีขาวที่ครอบคลุมของเธอ เตียงภายใต้ตูดของเธอ จากนั้นพื้นที่เพียงสองของพวกเขา. 「ที่ไหนนี้ ... ? 」สายฟ้ารู้สึกสถานที่ในขณะที่พูดพึมพำ มันเป็นอาคารที่อยู่ใกล้พลาซ่า โดยไม่ต้องออกจากห้องเธอใช้ตาปีศาจของเธอที่จะอ่านสิ่งที่เขียนไว้ในป้ายในอาคาร. สายฟ้าเปิดปากของเธอในความประหลาดใจก่อนที่ยูโตะสามารถตอบสนองต่อการพูดพึมพำเธอ. 「มันเป็น Inn near พลาซ่า สายฟ้าซานเป็นลม เราต้องซักเสื้อผ้าของคุณมากเกินไป นอกจากนี้เรายังสามารถใช้เวลาที่เหลือที่นี่」「 I-คือเพื่อ? ขอบคุณ」เสียงสายฟ้าถูกสั่นในขณะที่บอกว่า. แม้ว่ายูโตะกล่าวได้โดยไม่ต้องมีความหมายอะไรสายฟ้าก็คุ้นเคยกับอินน์นี้. (I-มันเป็นโรงแรมที่รัก !!) นอกเหนือจากที่พักเป็นโรงแรมรักแบบดั้งเดิมที่มีที่มนุษย์และ ผู้หญิงสามารถไปอยู่กับวัตถุประสงค์ของการพักผ่อน แม้ว่ามันจะเป็นสิ่งอำนวยความสะดวกที่แปลกประหลาดในหมู่สถานการณ์ที่อยู่อาศัยที่เข้มงวดของเงินทุนมันก็ดูเหมือนว่ายูโตะไม่ทราบด้วยเหตุผลบางอย่างเกิดขึ้นจากปฏิกิริยาของเขา. 「ผมยังสามารถที่จะกู้น้ำร้อนฉันดีใจ ... เอาล่ะ! เราก็ควรจะแห้งนี้」รู้สึกพึงพอใจจากการซักเสื้อผ้าที่ยูโตะจะใช้เวลาการแต่งกายในหน้าเตาผิง มันปิดฤดูกาล แต่จะแห้งเพียงขวา. สายฟ้ากลืนน้ำลายของเธอขณะที่ยูโตะ hums. แต่จำได้ว่าวันที่เป็นนิสัยเสียหัวสายฟ้าลดลงคอตก. 「 U-Uhm ... ฉันขอโทษ แม้ว่ามันจะเป็นวันที่รอคอยมานาน」สายฟ้าคว้าแผ่นในขณะที่น้ำตาของเธอลอย. เธอเป็นอย่างนี้เสมอ เธอเห็นแก่ตัวไปในจิตวิญญาณสูงและเปลี่ยนมันเป็นความพยายามที่ไร้ผล. 「ฉันไม่คิด」เสียงไม่แยแสยูโตะถึงหูหดหู่ของสายฟ้า มองขึ้นสายฟ้าของริมฝีปากสั่น. 「 R-ขวา ยูโตะคุงไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับการมีเดทกับฉัน ... 」สายฟ้าหยุดพูดกับตัวเอง สายฟ้าใดก็สามารถที่จะหยุดน้ำตาของเธอแล้วยูโตะเข้าหาเธออย่างช้าๆ. ยูโตะนั่งลงบนด้านข้างของสายฟ้าและเธอมองไปที่ยูโตะด้วยความประหลาดใจ. ที่ไหนความเชื่อมั่นของเธอโคมลอยจากจุดเริ่มต้น? ยูโตะอมยิ้มจ้องมองมาที่หญิงสาวปิดตาที่ได้กลายเป็นเชิงลบอย่างสมบูรณ์. 「เฮ้คนเดียว จะไม่นี้นับเป็นวันที่? 」ถ้ายืดมันเป็นระยะทางที่พวกเขาจะสัมผัสได้ทันที สายฟ้ามีดวงตาของเธอภายในปิดตาเปิดกว้าง. ยูโตะ clenched มือซ้ายของเธอแน่น สายฟ้ารู้สึกประหลาดใจเกินไปจากนิ้วมือข้างขวาของที่ทอดยาว. การเต้นของหัวใจก้องในห้องพัก. 「ผมรักคุณ」ความตั้งใจจริงของสายฟ้าเชื่อฟังคำสั่งออกมา. ยูโตะปลดเปลื้องลงดวงตาของเขาในขณะที่เขามีความสุข. เขารู้ นั่นเป็นเหตุผลที่สายฟ้ากล่าวว่าสิ่งที่ไม่ยุติธรรมกับยูโตะ. 「ยูโตะคุงคุณเกลียดฉัน? 」ยูโตะหยุดเคลื่อนไหวและใบหน้าสายฟ้าปิดในขณะเดียวกัน. น่ากลัว น่ากลัว แต่เธอไม่สามารถหยุดเธอคิดทำอะไรไม่ถูก. เธอในด้านหน้าของเขา ที่แข็งแกร่งที่สุดในความสามารถในการรับรู้ของโลก เธอสามารถใช้ทุกอย่างโดยไม่ต้องสัมผัส. ' แต่ฉันก็ยังต้องการที่จะสัมผัสมัน「 ... ถ้าคุณเกลียดแล้วลดลง」รู้ว่ามันไม่เป็นธรรมซมสายฟ้าจูบริมฝีปากยูโตะของ. แตกต่างจากการรับรู้สัมผัสแน่นอน. ตายูโตะเปิด แต่สายฟ้า didn' หยุด. หัวใจของเธอก็ร้อนขึ้น. ความกล้าหาญนี้ไม่สามารถได้รับการพิจารณาถ้าหากมันเป็นตัวเองตามปกติของเธอ แต่เธอรู้สึกว่าเธอจะไม่ได้มีโอกาสถ้าเธอพลาดนี้. 「ผมรักคุณ ยูโตะคุงผมรักคุณ」เธอจะทำงานอย่างหนัก ผู้ที่มีความคิดเดียวของเธอ. เธอสัมผัสหนึ่งที่เธอรัก มันจะเป็นเรื่องโกหกถ้าเธอไม่ทำงานอย่างหนัก. 「โปรดโอบกอดฉัน」สายฟ้าส่งทั้งหมดของความกล้าหาญของเธอในชีวิตให้กับยูโตะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สายฟ้าลืมตาขึ้นในขณะที่ได้ยินเสียงน้ำสาด .หัวที่แผ่วเบาปลุกเล่าว่าเกิดอะไรขึ้น และมันฟื้นขึ้นมาเธอ「 . . . . . . . เดี๋ยว ยูโตะคุง ! ! 」กระดูกสันหลังแข็งจากความสะเพร่าของตัวเอง สายฟ้ารีบขึ้นไปหลังจากการรับรู้ของเธอกว้างขึ้น「อ่า เยี่ยม คุณโอเคมั้ย ? 」เสียงเรียกจากสายฟ้าที่ได้หัวใจเธอเต้นแรง หันไปมองยูโตะที่ถือในมือของเขามีลักษณะที่อ่างล้างหน้าสายฟ้าในที่โล่งเห็นใบหน้าของยูโตะ ฟ้าผ่าลงตั้งใจเบลออย่างไรก็ตาม หลังจากช่วงเวลาของการบรรเทาหัวใจสายฟ้าก็รู้สึกช็อกจากเสื้อผ้าของเธอเองชุดชั้นในบางๆ สายฟ้ารู้สึกสับสน มีเพียงเสื้อผ้าของเธอเมื่อเธอทำให้เธอหมดสติไป มือของยูโตะเสียขวัญ เสื้อผ้าที่เธอเตรียมไว้สำหรับวันนี้เปียกบนอ่างล้างหน้า「อ่า , ขอโทษ ผมได้เรียนรู้จาก Sasha ที่ฉันควรวางในน้ำร้อนเพื่อให้เลือดไม่ทำให้เป็นคราบ . . . . . . . คุณไม่อาจเห็นมันแล้วใช่ไหม ? 」 2รอยยิ้มของยูโตะและเปิดเสื้อผ้าที่เต็มไปด้วยฟองสบู่ให้อัสนี ขอบคุณเสื้อผ้าของเธอที่เปื้อนเลือดกำเดาของเธอได้รับการรักษาทันที , คุณจะไม่เห็นมันเลอะทันทีอัสนีหน้ากลายเป็นสีแดงจากสถานการณ์ที่เป็นชายในดวงใจของเธอซักเสื้อผ้าของเธอ .「 uwawawawawa ! w-w-w-w-w-what ทำอะไรยูโตะคุง ! ไม่เป็นไร ! ฉันไม่สนใจมันเป็นพิเศษ ! 」「เหรอ ? นั่นไม่ดีเลย ชุดนี้ดูเหมือนจะแพง คุณอาจจะเลือกให้ผมด้วย」อัสนีย้ายมือของเธออย่างไร้ความหมายเมื่อเธองงงวยจากเสียงของยูโตะแล้วในที่สุดก็มาถึงคำถามง่ายๆแผ่นสีขาวคลุมเธอ เตียงใต้ก้นแล้ว ช่องว่างเพียงสองของพวกเขา「อยู่ที่ไหน . . . ? 」สายฟ้ารู้สึกสถานที่ในขณะที่พูดพึมพำ มันเป็นอาคารที่ใกล้ที่สุด โดยไม่ต้องออกจากห้อง เธอใช้ดวงตาปีศาจ เธออ่านสิ่งที่เขียนอยู่บนป้ายในอาคารอัสนีอ้าปากด้วยความประหลาดใจ ก่อนที่ยูโตะจะตอบสนองบ่นเธอ「เป็นโรงแรมที่อยู่ใกล้ Plaza อัสนี ซาน เป็นลม เราต้องซักเสื้อผ้าของคุณด้วย เราสามารถพักที่นี่」「ง - งั้นเหรอ ? ขอบคุณ」เสียงของสายฟ้าสั่น ในขณะที่พูดนั้นแต่ยูโตะบอกว่ามันไม่มีความหมายอะไร อัสนีก็คุ้นเคยกับโรงแรมนี้( มันคือโรงแรม ! ! )ห่างจากที่พัก ซึ่งเป็นโรงแรมแบบดั้งเดิมกับความรักที่ชายและหญิงสามารถไปกับจุดประสงค์ของการพัก แม้ว่ามันเป็นสิ่งอำนวยความสะดวกที่แปลกประหลาดในหมู่บ้านสถานการณ์อย่างเข้มงวดของเมืองหลวง ดูเหมือนว่า ยูโตะไม่รู้ด้วยเหตุผลบางอย่างเนื่องจากปฏิกิริยาของเขา「ผมยังสามารถยืมน้ำร้อน ดีใจจัง . . . . . . . โอเค ! เราควรจะแห้ง」นี้รู้สึกพอใจจากซักผ้า ยูโตะจะแต่งตัวตรงหน้าเตาผิง ก็ปิดฤดูกาล แต่มันก็แห้งพอดีอัสนีกลืนน้ำลายอย่างยูโตะฮัมแต่จำได้ว่าวันที่ถูกทำลาย ฟ้าผ่าหัวหลุดเจ่าจุก .「 u-uhm . . . ฉันขอโทษ ถึงแม้ว่ามันอาจ」รอคอยมานานสายฟ้าจับแผ่นในขณะที่น้ำตาของเธอลอยเธอเป็นอย่างนี้เสมอ เธอเห็นแก่ตัวไปในจิตวิญญาณสูงและหันลงในความพยายามที่ไร้ประโยชน์「ฉันไม่รังเกียจ」ยูโตะไม่แยแสเสียงถึงสายฟ้าหดหู่หู เงยหน้าขึ้นมอง อัสนีก็ปากสั่น「อาจจะ ยูโตะคุง ไม่สนใจเรื่องเดทกับผม . . . . . . . 」อัสนีหยุดการพูดกับตัวเอง อัสนีเป็นอย่างใดสามารถหยุดน้ำตาของเธอแล้ว ยูโตะเข้าหาเธออย่างช้าๆยูโตะนั่งลงข้างอัสนีและเธอมองยูโตะด้วยความประหลาดใจแล้วเธอไม่มีมูลความมั่นใจตั้งแต่ต้น ยูโตะอมยิ้มจ้องมองหญิงสาวที่กลายเป็นอย่างสมบูรณ์ปิดตาลบ「นี่อยู่คนเดียว ไม่นับเป็นวัน 」ถ้ายืดก็ระยะทางที่พวกเขาจะสัมผัสได้ทันที อัสนีมีตาของเธอในปิดตาเปิดกว้างยูโตะแน่นมือซ้ายของเธอแน่น สายฟ้าก็แปลกใจเหมือนกัน จากมือขวาของนิ้วมือที่ยืดเสียงหัวใจเต้นดังก้องอยู่ในห้อง「ฉันรักเธอ」ความตั้งใจจริงอัสนีก็ยอมออกมายูโตะปลดเปลื้องลง ดวงตาของเขาที่เขามีปัญหาเขารู้ นั่นเป็นเหตุผลที่สายฟ้าพูดบางอย่างที่ไม่ยุติธรรมกับยูโตะ「ยูโตะคุง นายไม่ชอบฉันเหรอ ? 」ยูโตะหยุดเคลื่อนไหวและสายฟ้าหน้าปิด ในขณะเดียวกันน่ากลัว น่ากลัว แต่เธอไม่สามารถหยุดความคิดที่ไร้เธอเธออยู่ตรงหน้าเขา ของโลกที่แข็งแกร่งที่สุดในความสามารถในการรับรู้ เธอสามารถทําทุกอย่างได้โดยไม่ต้องสัมผัสยัง ฉันต้องการที่จะสัมผัสมัน’「 . . . . . . . ถ้าคุณเกลียดแล้วปฏิเสธ」รู้ว่ามันไร้ประโยชน์ ไม่ยุติธรรม อัสนีจูบริมฝีปากของยูโตะแตกต่างจากการรับรู้ สัมผัสแน่นอนยูโตะตาเปิด แต่อัสนีก็ไม่ได้หยุดหัวใจเธอเพียงแค่ heats ขึ้นความกล้านี้ไม่สามารถถูกพิจารณาว่ามันเป็นปกติของเธอ แต่เธอรู้สึกว่า เธอจะไม่มีโอกาส ถ้าเธอพลาดนี้「ผมรักคุณ ยูโตะคุง ผม รัก คุณ 」เธอจะทำงานอย่างหนัก