Danger of eating soyAbsorption and

Danger of eating soy
Absorption and Metabolism of Soy Isoflavones—from Food to Dietary Supplements and Adults to Infants
It has been known since 1931 that soybeans contain relatively high concentrations of isoflavones (Walz 1931); genistein glycoside was first isolated from soybeans almost 60 years ago (Walter 1941). An appreciation of the hormonal potency of isoflavones became apparent with the recognition in the mid-1940s that an infertility syndrome in sheep was caused by the ingestion of clover containing high levels of the related isoflavonesformononetin and biochaninA (Bennetts et al. 1946). These two methoxylatedisoflavones were metabolized by intestinal bacteria to equol, a unique mammalian isoflavone that shows much greater affinity for binding to estrogen receptors than do the clover-derived isoflavones. The importance of intestinal bacteria for the absorption and metabolism of isoflavones in animals was thus established. There was little clinical or nutritional interest shown in phytoestrogens until the chance discovery of equol in human urine and the recognition that when soy foods were consumed, the levels of isoflavones in urine and blood far exceeded those of endogenous estrogens (Axelson et al. 1984, Setchell et al. 1984). These observations led to the hypothesis that phytoestrogens would be biologically active at these concentrations, conferring health benefits that could explain the relatively low incidence of hormone-dependent diseases in countries in which soy is a dietary staple (Setchell et al. 1984).
Interest in the health-related effects of soy isoflavones has surged in recent years (Setchell 1998, Setchell and Cassidy 1999). Numerous dietary intervention studies have been performed in areas related to cholesterol lowering and cardiovascular effects, effects on bone, and use as an alternative to conventional hormone replacement for postmenopausal women; these studies have given conflicting results. The targeted intake of isoflavones from soy foods has been derived empirically because there are no guidelines for optimal levels of intake. A daily isoflavone intake ≥50 mg has generally been used in clinical studies, largely on the basis of the early observation that a daily intake of 45 mg causes endocrine modulation of the menstrual cycle of premenopausal women (Cassidy et al. 1994). Few dietary intervention studies have attempted to quantify intake or confirm compliance from blood measurements of isoflavones, and the effect of varying dietary intakes of phytoestrogens is largely unknown. Concerns have been expressed that too much isoflavone in the diet may have negative effects, yet there is a paucity of information on the pharmacokinetics of isoflavones or on how varying dietary intake will influence the circulating levels and bioavailability of these bioactive phytoestrogens.
In a series of randomized crossover studies, we examined the pharmacokinetics of daidzein and genistein in healthy adults fed different amounts and types of soy foods. These studies were designed to address whether all soy isoflavone are equal in terms of their apparent bioavailability. Classical pharmacokinetics have established that the volume of distribution in adults is large, indicating a wide tissue distribution, and that the shape of plasma appearance curve is consistent with compounds that undergo enterohepatic recycling. Peak concentrations are seen generally 4–8 h after dietary intake, and the plasma appearance and disappearance in pre- and postmenopausal women are similar. Most of the daidzein and genistein is excreted within the first 24 h, with the average fractional excretion remaining relatively constant over a wide range of intakes, although there is a high individual variability, ranging from 20 to 50% of the dietary intake. Differences are observed in the elimination half-life for different foods. More rapid elimination is observed for isoflavones in a liquid matrix than in a solid matrix food. The bioavailability as determined from the area under the curve is therefore influenced by the food matrix. We have found a curvilinear relationship between the dietary intake of isoflavones and peak plasma concentration and apparent bioavailability, indicating that absorption of isoflavones from food may be saturable. It may be more difficult to attain supraphysiologic levels of isoflavones from foods than from supplements, which are more closely aligned with pharmacologic agents. These findings are relevant to the safety of phytoestrogens. On the basis of the pharmacokinetics of soy isoflavones, maintenance of high steady-state plasma concentrations will be achieved by a regular intake, particularly if phytoestrogens are ingested throughout the day. This approach may serve to maximize the efficacy of phytoestrogens in clinical studies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อันตรายของการกินถั่วเหลือง
ดูดซึมและเมแทบอลิซึมของถั่วเหลือง Isoflavones — จากอาหารอาหารเสริมอาหารสำหรับผู้และผู้ใหญ่เพื่อทารก
รู้จักตั้งแต่ 1931 ว่า ถั่วเหลืองประกอบด้วยความเข้มข้นค่อนข้างสูงของ isoflavones (Walz 1931); genistein glycoside ได้ก่อนแยกจากถั่วเหลืองเกือบ 60 ปีที่ผ่านมา (Walter 1941) ได้ชื่นชมรู้จักฮอร์โมนของ isoflavones กลายปรากฏ ด้วยรู้ในกลางทศวรรษ 1940 โดยที่กลุ่มอาการมีบุตรยากในแกะที่เกิดจากการกินของโคลเวอร์ที่ประกอบด้วยระดับสูงที่เกี่ยวข้องกับ isoflavonesformononetin และ biochaninA (Bennetts et al. 1946) Methoxylatedisoflavones สองเหล่านี้ถูก metabolized โดยแบคทีเรียในลำไส้เพื่อ equol มีเฉพาะ mammalian isoflavone ที่แสดงความเกี่ยวข้องมากมากกว่าสำหรับผูกกับ receptors ฮอร์โมนหญิงมากกว่าทำ isoflavones โคลเวอร์มา จึงก่อความสำคัญของแบคทีเรียในลำไส้ดูดซึมและเมแทบอลิซึมของ isoflavones ในสัตว์ มีน้อยทางคลินิก หรือทางโภชนาการสนใจแสดงใน phytoestrogens จนค้นพบโอกาสของ equol ในปัสสาวะมนุษย์และรู้ว่า เมื่อใช้ถั่วเหลืองอาหาร ระดับของ isoflavones ในปัสสาวะและเลือดไกลเกินของ estrogens endogenous (Axelson et al. 1984, Setchell และ al. 1984) ข้อสังเกตเหล่านี้นำไปสู่ทฤษฏี phytoestrogens ซึ่งจะเป็นชิ้นงานที่ความเข้มข้นเหล่านี้ conferring ประโยชน์ต่อสุขภาพที่อาจอธิบายอุบัติการณ์ของโรคขึ้นอยู่กับฮอร์โมนในถั่วเหลืองที่เป็นตั๋วเย็บกระดาษอาหาร (Setchell et al. 1984) ประเทศค่อนข้างต่ำ .
สนใจในผลกระทบสุขภาพของ isoflavones ถั่วเหลืองได้จากการเพิ่มขึ้นในปีที่ผ่านมา (Setchell 1998 Setchell กไนโมปี 1999) ได้ปฏิบัติในพื้นที่ที่เกี่ยวข้องกับการลดไขมัน และลักษณะพิเศษของหัวใจและหลอดเลือด กระดูก และใช้เป็นทางเลือกปกติฮอร์โมนสตรี postmenopausal ผลการศึกษาแทรกแซงกากมากมาย การศึกษานี้ให้ผลขัดแย้งกัน การบริโภคที่เป็นเป้าหมายของ isoflavones จากถั่วเหลืองอาหารมีรับมา empirically เนื่องจากมีไม่แนวทางสำหรับการบริโภคในระดับสูงสุด โดยทั่วไปการใช้ mg ≥50 บริโภค isoflavone ประจำวันในการศึกษาทางคลินิก ใหญ่ตามที่สังเกตช่วงที่บริโภคประจำวันของ 45 มิลลิกรัมทำให้เอ็มต่อมไร้ท่อของรอบประจำเดือนของผู้หญิง premenopausal (ไนโม et al. 1994) ศึกษาอาหารแทรกแซงไม่ได้พยายามที่จะกำหนดปริมาณบริโภค หรือยืนยันการปฏิบัติตามกฎระเบียบจากการวัดเลือดของ isoflavones และผลของการแตกต่างกันไปภาคอาหารของ phytoestrogens เป็นส่วนใหญ่ไม่รู้จัก มีการแสดงความกังวลว่า isoflavone ในอาหารมากเกินไปอาจมีผลลบ ยังมี paucity ข้อมูลเภสัชจลนศาสตร์ของ isoflavones หรือการบริโภคอาหารแตกต่างกันจะมีอิทธิพลต่อระดับการหมุนเวียนและชีวปริมาณออกฤทธิ์ของเหล่ากรรมการก phytoestrogens
ในชุดของการศึกษาแบบ randomized ไขว้ เราตรวจสอบเภสัชจลนศาสตร์ของ daidzein และ genistein ในผู้ใหญ่สุขภาพเลี้ยงแตกต่างกันจำนวนและชนิดของอาหารถั่วเหลือง การศึกษาเหล่านี้ถูกออกแบบให้อยู่ว่า isoflavone ถั่วเหลืองทั้งหมดคือเท่าในการชีวปริมาณออกฤทธิ์ที่ชัดเจน เภสัชจลนศาสตร์คลาสสิกได้ก่อตั้งขึ้นที่ปริมาตรการกระจายในผู้ใหญ่มีขนาดใหญ่ บ่งชี้กระจายทั่วเนื้อเยื่อ และรูปร่างของเส้นโค้งลักษณะพลาสม่าเป็นสอดคล้องกับสารที่ผ่านการรีไซเคิล enterohepatic ความเข้มข้นสูงสุดที่เห็นโดยทั่วไป 4 – 8 h หลังจากบริโภคอาหาร และพลาสม่าปรากฏ และหายตัวไปในก่อน และผู้หญิง postmenopausal จะคล้ายกัน ส่วนใหญ่ daidzein และ genistein จะ excreted ภายใน 24 ชมแรก มีการเฉลี่ยเป็นเศษส่วนการขับถ่ายที่เหลือค่อนข้างคงที่ช่วงกว้างของภาค แม้จะมีความสูงแต่ละสำหรับความผันผวน ตั้งแต่ 20 ถึง 50% ของการบริโภคอาหาร พบความแตกต่างใน half-life ตัดสำหรับอาหารต่าง ๆ ตัดขึ้นเป็นสังเกตสำหรับ isoflavones ในเมทริกซ์ของเหลวมากกว่าอาหารแข็งเมตริกซ์ ชีวปริมาณออกฤทธิ์ตามที่กำหนดจากพื้นที่ภายใต้โค้งจึงได้รับอิทธิพลจากอาหารเมตริกซ์ เราได้พบความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคอาหารของ isoflavones และสูงสุดเข้มข้นพลาสมาและชีวปริมาณออกฤทธิ์ที่ชัดเจน curvilinear บ่งชี้ว่า การดูดซึมของ isoflavones จากอาหารอาจ saturable มันอาจจะยากต่อการบรรลุระดับ supraphysiologic ของ isoflavones จากอาหารมากกว่าจากอาหารเสริม ที่มีมากขึ้นสอดคล้องกับตัวแทน pharmacologic ผลการวิจัยเหล่านี้จะเกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของ phytoestrogens ตามเภสัชจลนศาสตร์ของ isoflavones ถั่วเหลือง บำรุงรักษาความเข้มข้นสูงท่อนพลาสมาจะสำเร็จได้ด้วยการบริโภคปกติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้า phytoestrogens มีกินตลอดทั้งวัน วิธีการนี้อาจเป็นการเพิ่มประสิทธิภาพของ phytoestrogens ในการศึกษาทางคลินิกได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระวังอันตรายจากการกินถั่วเหลือง
ดูดซึมและการเผาผลาญอาหารของคุณสมบัติคล้ายถั่วเหลืองจากอาหารให้อาหารเสริมและผู้ใหญ่ที่เด็กทารก
จะได้รับการรู้จักกันมาตั้งแต่ 1931 ว่าถั่วเหลืองมีความเข้มข้นค่อนข้างสูงของคุณสมบัติคล้าย (วอลซ์ 1931); genistein glycoside ที่แยกได้ครั้งแรกจากถั่วเหลืองเกือบ 60 ปีที่ผ่านมา (1941 วอลเตอร์) การแข็งค่าของความแข็งแรงของฮอร์โมนของคุณสมบัติคล้ายก็เห็นได้ชัดด้วยการรับรู้ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1940 ที่ซินโดรมภาวะมีบุตรยากในแกะที่เกิดจากการบริโภคของโคลเวอร์ที่มีระดับสูงของ isoflavonesformononetin ที่เกี่ยวข้องและ biochaninA (Bennetts et al. 1946) ทั้งสอง methoxylatedisoflavones ถูกเผาผลาญโดยแบคทีเรียในลำไส้จะ equol, isoflavone เลี้ยงลูกด้วยนมที่เป็นเอกลักษณ์ที่แสดงให้เห็นถึงความใกล้ชิดมากขึ้นสำหรับจับกับตัวรับฮอร์โมนกว่าคุณสมบัติคล้ายไม้จำพวกถั่วมา ความสำคัญของแบคทีเรียในลำไส้ในการดูดซึมและการเผาผลาญของคุณสมบัติคล้ายในสัตว์ที่ถูกจัดตั้งขึ้นจึง มีความสนใจทางคลินิกหรือทางโภชนาการเพียงเล็กน้อยที่แสดงใน phytoestrogens จนถึงการค้นพบโอกาสของ equol ในปัสสาวะของมนุษย์และการรับรู้ว่าเมื่อได้รับอาหารจากถั่วเหลืองบริโภคระดับของคุณสมบัติคล้ายในปัสสาวะและเลือดไกลเกินผู้ estrogens ภายนอก (Axelson et al. 1984 เป็น Setchell et al. 1984) ข้อสังเกตเหล่านี้นำไปสู่สมมติฐานที่ว่า phytoestrogens จะเป็นที่ใช้งานทางชีวภาพที่ระดับความเข้มข้นเหล่านี้หารือประโยชน์ต่อสุขภาพที่สามารถอธิบายอุบัติการณ์ที่ค่อนข้างต่ำของโรคฮอร์โมนขึ้นอยู่ในประเทศที่ถั่วเหลืองเป็นอาหารหลัก (Setchell et al. 1984)
ที่น่าสนใจใน ผลกระทบต่อสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับคุณสมบัติคล้ายถั่วเหลืองได้ปรับตัวขึ้นในปีที่ผ่านมา (Setchell 1998 Setchell และแคสสิดี้ 1999) หลายการศึกษาการแทรกแซงการบริโภคอาหารที่ได้รับการดำเนินการในพื้นที่ที่เกี่ยวข้องกับการลดคอเลสเตอรอลและผลกระทบหัวใจและหลอดเลือดมีผลกระทบต่อกระดูกและใช้เป็นทางเลือกในการใช้ฮอร์โมนทดแทนธรรมดาสำหรับผู้หญิงวัยหมดประจำเดือน; การศึกษาเหล่านี้ได้ให้ผลที่ขัดแย้งกัน บริโภคเป้าหมายของคุณสมบัติคล้ายจากอาหารถั่วเหลืองได้รับมาสังเกตุเพราะมีแนวทางในการระดับที่เหมาะสมของการบริโภคไม่ การบริโภคในชีวิตประจำวัน isoflavone ≥50มิลลิกรัมได้รับโดยทั่วไปที่ใช้ในการศึกษาทางคลินิกส่วนใหญ่บนพื้นฐานของการสังเกตต้นที่บริโภคประจำวันของ 45 มกทำให้เกิดการปรับต่อมไร้ท่อของรอบประจำเดือนของผู้หญิงวัยก่อนหมดประจำเดือน (แคสสิดี้ et al. 1994) ไม่กี่การศึกษาการแทรกแซงการบริโภคอาหารมีความพยายามที่จะหาจำนวนปริมาณหรือยืนยันการปฏิบัติตามจากการวัดโลหิตของคุณสมบัติคล้ายและผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงการบริโภคอาหารของ phytoestrogens เป็นที่รู้จักส่วนใหญ่ ความกังวลได้รับการแสดงว่า isoflavone มากเกินไปในอาหารที่อาจมีผลกระทบเชิงลบยังมีความยากจนของข้อมูลเกี่ยวกับเภสัชจลนศาสตร์ของคุณสมบัติคล้ายหรือแตกต่างกันเกี่ยวกับวิธีการบริโภคอาหารจะมีผลต่อระดับการหมุนเวียนและการดูดซึมของ phytoestrogens ออกฤทธิ์ทางชีวภาพเหล่านี้
ในชุดของ การศึกษาครอสโอเวอร์แบบสุ่มเราตรวจสอบเภสัชจลนศาสตร์ของ daidzein และ genistein ในผู้ใหญ่ที่มีสุขภาพดีที่ได้รับอาหารในปริมาณที่แตกต่างกันและประเภทของอาหารจากถั่วเหลือง การศึกษาเหล่านี้ได้รับการออกแบบเพื่อที่อยู่ไม่ว่าจะเป็น isoflavone ถั่วเหลืองทั้งหมดเท่ากันในแง่ของการดูดซึมที่ชัดเจนของพวกเขา เภสัชจลนศาสตร์คลาสสิกมีการจัดตั้งว่าปริมาณของการกระจายในผู้ใหญ่ที่มีขนาดใหญ่แสดงให้เห็นการกระจายเนื้อเยื่อมากมายและที่รูปร่างของเส้นโค้งลักษณะพลาสม่ามีความสอดคล้องกับสารประกอบที่ผ่านการรีไซเคิล enterohepatic ความเข้มข้นสูงสุดจะเห็นโดยทั่วไป 4-8 ชั่วโมงหลังจากที่การบริโภคอาหารและการปรากฏตัวพลาสม่าและหายตัวไปในผู้หญิงวัยหมดประจำเดือนก่อนและมีความคล้ายคลึงกัน ส่วนใหญ่ของ daidzein และ genistein ถูกขับออกมาในครั้งแรกเป็นเวลา 24 ชั่วโมงที่มีการขับถ่ายส่วนที่เหลือโดยเฉลี่ยค่อนข้างคงที่ในช่วงกว้างของการบริโภคถึงแม้จะมีความแปรปรวนของแต่ละคนสูงตั้งแต่ 20-50% ของการบริโภคอาหาร ความแตกต่างที่มีการตั้งข้อสังเกตในการกำจัดครึ่งชีวิตสำหรับอาหารที่แตกต่างกัน การกำจัดอย่างรวดเร็วมากขึ้นเป็นที่สังเกตสำหรับคุณสมบัติคล้ายในเมทริกซ์ที่มีสภาพคล่องกว่าในอาหารเมทริกซ์ที่เป็นของแข็ง การดูดซึมตามที่กำหนดจากพื้นที่ใต้เส้นโค้งจึงได้รับอิทธิพลโดยเมทริกซ์อาหาร เราได้พบความสัมพันธ์ที่โค้งระหว่างการบริโภคอาหารของคุณสมบัติคล้ายและความเข้มข้นของพลาสม่าสูงสุดและการดูดซึมอย่างเห็นได้ชัดแสดงให้เห็นการดูดซึมของคุณสมบัติคล้ายจากอาหารที่อาจจะ saturable มันอาจจะยากมากขึ้นในการบรรลุระดับ supraphysiologic ของคุณสมบัติคล้ายจากอาหารกว่าจากผลิตภัณฑ์เสริมอาหารซึ่งมีความสอดคล้องอย่างใกล้ชิดกับตัวแทนทางเภสัชวิทยา การค้นพบนี้มีความเกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของ phytoestrogens บนพื้นฐานของเภสัชจลนศาสตร์ของคุณสมบัติคล้ายถั่วเหลือง, การบำรุงรักษาของสภาวะที่คงความเข้มข้นของพลาสม่าสูงจะทำได้โดยการบริโภคปกติโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้า phytoestrogens ที่กินตลอดทั้งวัน วิธีการนี้อาจใช้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของ phytoestrogens ในการศึกษาทางคลินิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อันตรายจากการรับประทานการดูดซึมและการเผาผลาญ isoflavones ถั่วเหลืองถั่วเหลือง
จากอาหารอาหารเสริมและผู้ใหญ่ทารก
ได้ตั้งแต่ 1931 ว่าถั่วเหลืองมีความเข้มข้นค่อนข้างสูงของไอโซฟลาโวน ( วอลซ์ 1931 ) ; เจนิสตินี้เป็นครั้งแรกที่แยกจากถั่วเหลืองเกือบ 60 ปีที่ผ่านมา ( วอลเตอร์ 1941 )การแข็งค่าของฮอร์โมน ความแรงของไอโซฟลาโวนกลายเป็นที่ชัดเจนกับการยอมรับใน mid-1940s ที่มีภาวะมีบุตรยาก ซินโดรมในแกะ ก็เกิดจากการรับประทานของ Clover ที่มีระดับสูงของที่เกี่ยวข้องและ isoflavonesformononetin biochanina ( เบนเน็ตต์ส et al . 1946 ) ทั้งสอง methoxylatedisoflavones ถูก metabolized โดยแบคทีเรียในลำไส้ เพื่ออีควอล ,ที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะ isoflavone ที่แสดงความสัมพันธ์มากขึ้นเพื่อจับกับตัวรับเอสโตรเจนมากกว่าทำโคลได้มาคล้าย . ความสำคัญของแบคทีเรียในลำไส้ในการดูดซึมและการเผาผลาญอาหารของไอโซฟลาโวนในสัตว์จึงตั้งขึ้นมีคนสนใจน้อย หรือแสดงในคลินิกโภชนาการ phytoestrogens จนกว่าโอกาสการค้นพบอีควอลในปัสสาวะของมนุษย์ และยอมรับว่าเมื่ออาหารถั่วเหลืองบริโภค ระดับของไอโซฟลาโวนในปัสสาวะและเลือดไกลเกินของฮอร์โมนเพศหญิงภายนอก ( แอ็กซีลสัน et al . 1984 setchell et al . 1984 )ข้อสังเกตเหล่านี้นำไปสู่สมมติฐานที่ว่า ไฟโตเอสโตรเจนจะใช้งานทางชีวภาพที่ความเข้มข้นนี้ หารือ ถึงประโยชน์ต่อสุขภาพที่สามารถอธิบายการเกิดของโรคขึ้นอยู่กับฮอร์โมนต่ำในประเทศซึ่งในถั่วเหลืองเป็นตั๋วเย็บกระดาษใยอาหาร ( setchell et al . 1984 ) .
สนใจสุขภาพผล isoflavones ถั่วเหลืองได้เพิ่มขึ้นในปีล่าสุด ( setchell 1998setchell กับแคสสิดี้ 1999 ) การศึกษาการแทรกแซงอาหารมากมายได้ถูกดำเนินการในส่วนที่เกี่ยวข้องกับการลดผลกระทบของคอเลสเตอรอล ผลกระทบต่อกระดูก และใช้เป็นทางเลือกเพื่อทดแทนฮอร์โมนปกติสำหรับผู้หญิงวัยทอง การศึกษาเหล่านี้ได้รับผลที่ขัดแย้งกันเป้าหมายปริมาณไอโซฟลาโวนจากถั่วเหลืองได้รับอาหารได้มาใช้เพราะไม่มีแนวทางในระดับที่เหมาะสมของบริโภค รายวันปริมาณไอโซฟลาโวน≥ 50 มก. ได้โดยทั่วไปจะถูกใช้ในการศึกษาทางคลินิก , ส่วนใหญ่บนพื้นฐานของต้นสังเกตว่าปริมาณ 45 มิลลิกรัม ทำให้ต่อมไร้ท่อปรับรอบเดือนในผู้หญิง premenopausal ( Cassidy et al . 1994 )การศึกษาการแทรกแซงอาหารบางได้พยายามที่จะหาปริมาณหรือยืนยันความร่วมมือจากเลือดและไอโซฟลาโวน และผลของการเปลี่ยนแปลงการบริโภคอาหารของไฟโตเอสโตรเจนเป็นส่วนใหญ่ที่ไม่รู้จัก ได้แสดงความกังวลว่า ไอโซฟลาโวนมากเกินไปในอาหารอาจจะมีผลด้านลบแต่มันเป็นจำนวนเล็กน้อยของข้อมูลทางเภสัชจลนศาสตร์ของไอโซฟลาโวน หรือ ในวิธีที่แตกต่าง การบริโภคอาหารจะมีผลต่อปริมาณสารไฟโตเอสโตรเจนหมุนเวียนระดับเหล่านี้และ .
ในชุดของจำนวนการศึกษา เราศึกษาเภสัชจลนศาสตร์ของ Daidzein และ genistein ในผู้ใหญ่สุขภาพดีที่ได้รับในปริมาณที่แตกต่างกันและประเภทของอาหารถั่วเหลืองการศึกษาเหล่านี้ถูกออกแบบมาเพื่อที่อยู่ไม่ว่าจะทั้งหมดถั่วเหลืองไอโซฟลาโวนไม่เท่ากันในแง่ของการปรากฏของพวกเขา . เภสัชจลนศาสตร์คลาสสิกได้ก่อตั้งขึ้นที่ปริมาณของการกระจายในผู้ใหญ่มีขนาดใหญ่แสดงเนื้อเยื่อกระจายกว้าง และรูปร่างของเส้นโค้งลักษณะพลาสมาสอดคล้องกับสารประกอบที่ผ่าน enterohepatic รีไซเคิลความเข้มข้นสูงสุดจะเห็นได้โดยทั่วไป 4 – 8 ชั่วโมงหลังการบริโภคอาหาร และลักษณะที่ปรากฏและหายไปในพลาสมาก่อนและผู้หญิงวัยทองที่คล้ายคลึงกัน ที่สุดของ Daidzein และ genistein คือขับออกภายใน 24 ชั่วโมง ด้วยสัดส่วนการขับเฉลี่ยที่เหลือค่อนข้างคงที่ตลอดช่วงกว้างของภาค แม้จะมีความแปรปรวนสูง บุคคล ,ตั้งแต่ 20 ถึง 50 % ของการบริโภคอาหาร ความแตกต่างและมีค่าครึ่งชีวิตในอาหารที่แตกต่างกัน การขจัดอย่างรวดเร็วมากขึ้นว่าไอโซฟลาโวนในเมทริกซ์เมทริกซ์ในของแข็งของเหลวมากกว่าอาหาร การดูดซึมเมื่อพิจารณาจากพื้นที่ใต้เส้นโค้ง จึงได้รับอิทธิพลจากเมทริกซ์อาหารเราได้เจอกัน ความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคอาหารของไอโซฟลาโวนและความเข้มข้นของพลาสมาสูงสุดและการปรากฏ ระบุว่า การดูดซึมของไอโซฟลาโวนจากอาหารอาจ saturable . มันอาจจะยากมากที่จะบรรลุระดับของ supraphysiologic ไอโซฟลาโวนจากอาหารมากกว่าจากอาหารเสริม ซึ่งจะชิดมากขึ้นอย่างใกล้ชิดกับยาแทนการค้นพบนี้จะเกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของไฟโตเอสโตรเจน . บนพื้นฐานของการศึกษา isoflavones ถั่วเหลือง , การบำรุงรักษาของพลาสมาสภาวะคงตัวสูงจะได้จากการบริโภคปกติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากไฟโตเอสโตรเจนมีกินตลอดทั้งวัน วิธีการนี้อาจใช้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของไฟโตเอสโตรเจนในการศึกษาทางคลินิก