Jue Yu without saying anything walk

Jue Yu without saying anything walked out from the Imperial Study. Under the dim light of the night, he went to the direction of the serving quarter.

His steps were extremely light. Quietly without any noise he walked into the yard.

Xiao Bao was in the yard. Sprinkled the water. Suddenly, there was a warm body approaching from his back. He was frightened and opened his mouth about to scream. But was interposed by the hands which firmly covered his mouth.

Jue Yu inched closer to his ear and said lightly: “It’s me.” He brought his index finger closer and put it in front of his lips, making a keep-silent gesture.

Xiao Bao followed him to go to outside the courtyard. Just stopped after going so far.

The moonlight lit the earth with its layer of silver color. Jue Yu stood under the white and clean moonlight. His posture was tall. His black hair flew swiftly. Making his appearance picturesque. As if absorbing the spiritual influence in the world.

Xiao Bao was in a daze for a while.

Jue Yu lifted his eyes and smiled: “You knew about this matter, didn’t you?”

Xiao Bao was startled, “Knew about what?”

“Regarding the Blind Concubine, as well as about why the Empress Dowager wanted to harm him again and again.”

Xiao Bao hung down his head. A little bit difficult to breathe, “Why did Young Master Jue Yu think that I knew?”

Jue Yu quietly measured Xiao Bao who was facing downwards with his eyes: “That day in the serving quarter when I made a guess that the one who put in the poison was the Empress Dowager, I realized that your expression was unusual. I presumed, the Blind Concubine might have told you about this matter.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Jue Yu โดยไม่พูดอะไรเดินออกจากการศึกษาอิมพีเรียล ภายใต้แสงสลัวของคืน เขาเดินไปยังทิศทางของไตรมาสเสิร์ฟขั้นตอนของเขาถูกแสงมาก เงียบ ๆ โดยปราศจากเสียงรบกวน ที่เขาเดินเข้าไปในลานเสี่ยวเปาในบ้านได้ โรยน้ำ ทันใดนั้น มีร่างกายอบอุ่นจากหลังของเขา เขากลัว และเปิดปากจะร้อง แต่ถูก interposed โดยมือที่คลุมปากให้แน่นJue Yu inched ใกล้หูของเขา และกล่าวว่า เบา ๆ: "มันเป็นฉัน" เขานำนิ้วชี้ของเขาใกล้ชิด และวางอยู่หน้าริมฝีปากของเขา ทำท่าทางให้เสียงเงียบเสี่ยวเปาตามเขาไปที่ลานด้านนอก เพียงหยุดหลังจากที่ไปไกลแสงจันทร์สว่างโลก มีชั้นของสีเงิน Jue Yu ยืนใต้แสงจันทร์ขาว และสะอาด ท่าทางของเขาสูงมาก ผมสีดำของเขาบินไปอย่างรวดเร็ว ทำให้ลักษณะของเขาที่งดงาม เช่นถ้าดูดซับอิทธิพลทางวิญญาณของโลกเสี่ยวเปาถูกดึกในขณะJue Yu ยกตาเขา และยิ้ม: "คุณรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่คุณ"เสี่ยวเปาตกใจ "รู้เกี่ยวกับอะไร""เกี่ยวกับนาง สนมตาบอด ตลอดจน เกี่ยวกับทำไมพระจักรพรรดินีอยากจะทำร้ายเขาอีก"เสี่ยวเปาฮังลงศีรษะของเขา สถานที่ในการหายใจ "ทำไมไม่โทหนุ่ม Jue ยูคิดว่า ที่ รู้"Jue Yu เงียบ ๆ วัดเซียวเปาที่เสร็จลง ด้วยตาของเขา: "วันในไตรมาสให้บริการเมื่อทำการเดาใจที่ถูกคนวางยาพิษในพระ จักรพรรดินี ฉันตระหนักว่า นิพจน์ของคุณผิดปกติ กุระ นางสนมตาบอดอาจได้บอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จู ยู โดยไม่พูดอะไรเลย เดินออกมาจากการศึกษาของจักรพรรดิ ภายใต้แสงสลัวของยามค่ำคืน เขาไปในทิศทางของการให้บริการรวมขั้นตอนของเขาแสนแสง เงียบไม่มีเสียงใดๆ เขาเดินเข้าไปในบ้านเสี่ยวเปาอยู่ในลาน โรยน้ำ อยู่ๆก็มีความอบอุ่นร่างกายใกล้จากด้านหลังของเขา เขาตกใจและอ้าปากจะกรีดร้อง แต่ interposed ด้วยมือซึ่งแน่นปกคลุมปากของเขาจู ยู นิ้วใกล้หูของเขาและพูดเบาๆ " ผมเอง " เขาเอานิ้วชี้นิ้วใกล้ชิดและใส่ไว้ในด้านหน้าของปาก ทำให้ท่าทางเงียบเสี่ยวเปาตามเขาไปข้างนอกสนามหญ้า ก็หลังจากไปไกลแล้วแสงจันทร์สว่างโลกด้วยชั้นของสีเงิน จู ยู ยืนอยู่ใต้แสงจันทร์ ขาวและสะอาด ท่าทางของเขาสูง ผมสีดำของเขาบินไปอย่างรวดเร็ว การปรากฏตัวของเขาที่งดงาม ถ้ารับอิทธิพลทางจิตวิญญาณในโลกเสี่ยวเปาก็เลยงงไปสักพักจู ยู ยกขึ้นดวงตาของเขาและยิ้ม : " คุณรู้เรื่องนี้ใช่มั้ย "เสี่ยวเปาก็ตกใจ " รู้เรื่องอะไร ? "" เรื่องเมียน้อย ตาบอด เป็นถึงจักรพรรดินีหม้ายต้องการทำร้ายเขาอีกครั้งและอีกครั้ง .เสี่ยวเปา แขวนไว้ที่หัวของเขา นิด ๆหน่อย ๆยากที่จะหายใจ ทำไมนายน้อย จู ยู คิดว่าผมรู้เหรอ ? "จู ยู เสี่ยวเปา ที่เงียบๆ วัดหันลงมา ด้วยตาของเขา : " วันนั้น ในการให้บริการลดลงเมื่อผมเดาว่าคนที่ใส่พิษเป็นจักรพรรดินีหม้าย ผมรู้ดีว่าสีหน้าเป็นปกติ ผมเชื่อว่า , นางสนมตาบอดอาจจะบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้ . "