In 1966, when Sir Francis Chicheste

In 1966, when Sir Francis Chichester was 65 years old, he went in a small sailing boat called the Gipsy Moth. And he went alone. The trip took 226 days.
In this story Sir Francis tells about a storm that almost sank his boat.
Monday night was as black as it could be at sae. But I could make out the white tops of angry waves. They rose up high in the darkness. Then they came crashing down on the small boat. Water splashed all over me.
I was not feeling well, and I went down to my cabin. The boat was going up and down. It rolled from side to side. I could not stay in my feet. The boat was moving too much. My bed was the only safe place to be. So I lay down and put out the lights. At I fell asleep.
I think I work up when a great wave hit the boat. If not, I woke just as the boat started to roll. Everything sild to the side as the boat kept going over.
The boat is going to turn upside down, I thought. I was not afraid then. I just wondered what it would be like.
Then a lot of banging began. All my pots, pans, and bottles fell everywhere. They hit me on my head and arms.
It was so dark I could not see a thin. Was the boat on top of me? Would it turn all the way over? Then I was afraid.
Slowly the boat came back out of the water. It did not turn all the way over. I put out my hand and turned on the light above my bed. It worked. The light made me fell better.
Food and clothes were all over the room. Water covered the floor. I began to put thing awayy, but then I thought:Why am I doing this? The boat may roll over again.
Finally I said to myself: Leave everything as it is. Yoี must get some sleep.
I got back in my bed. It was completely wet. But that night I did not care. I lay down and fell asleep. I did not wake untill daylight.
The Gipsy Moth finished the rest of the trip around the world safely. But I'll never forget that fearful night at sea.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

In 1966, when Sir Francis Chichester was 65 years old, he went in a small sailing boat called the Gipsy Moth. And he went alone. The trip took 226 days.In this story Sir Francis tells about a storm that almost sank his boat.Monday night was as black as it could be at sae. But I could make out the white tops of angry waves. They rose up high in the darkness. Then they came crashing down on the small boat. Water splashed all over me.I was not feeling well, and I went down to my cabin. The boat was going up and down. It rolled from side to side. I could not stay in my feet. The boat was moving too much. My bed was the only safe place to be. So I lay down and put out the lights. At I fell asleep.I think I work up when a great wave hit the boat. If not, I woke just as the boat started to roll. Everything sild to the side as the boat kept going over.The boat is going to turn upside down, I thought. I was not afraid then. I just wondered what it would be like. Then a lot of banging began. All my pots, pans, and bottles fell everywhere. They hit me on my head and arms.It was so dark I could not see a thin. Was the boat on top of me? Would it turn all the way over? Then I was afraid.Slowly the boat came back out of the water. It did not turn all the way over. I put out my hand and turned on the light above my bed. It worked. The light made me fell better.Food and clothes were all over the room. Water covered the floor. I began to put thing awayy, but then I thought:Why am I doing this? The boat may roll over again.Finally I said to myself: Leave everything as it is. Yoy must get some sleep.I got back in my bed. It was completely wet. But that night I did not care. I lay down and fell asleep. I did not wake untill daylight.The Gipsy Moth finished the rest of the trip around the world safely. But I'll never forget that fearful night at sea.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1966 เมื่อเซอร์ฟรานซิสชิเชสเตอร์เป็น 65 ปีเขาไปในเรือใบเล็ก ๆ เรียกว่าผีเสื้อยิปซี และเขาก็อยู่คนเดียว การเดินทางใช้เวลา 226 วัน.
ในเรื่องเซอร์ฟรานซิสนี้จะบอกเกี่ยวกับพายุที่เกือบจะจมเรือของเขา.
คืนวันจันทร์เป็นสีดำเป็นมันอาจจะเป็นที่ SAE แต่ฉันจะทำให้ออกมาท็อปส์ซูสีขาวของคลื่นโกรธ พวกเขาลุกขึ้นสูงในความมืด แล้วพวกเขาก็ล้มลงมาบนเรือลำเล็ก ๆ น้ำกระเซ็นทั่วฉัน.
ฉันไม่ได้รู้สึกดีและผมก็ลงไปที่ห้องพักของฉัน เรือที่กำลังจะเกิดขึ้นและลง มันรีดจากทางด้านข้าง ฉันไม่สามารถอยู่ในเท้าของฉัน เรือกำลังจะย้ายไปมากเกินไป เตียงของฉันเป็นเพียงสถานที่ปลอดภัยจะ ดังนั้นผมจึงล้มตัวลงนอนและนำออกไฟ ที่ผมหลับ.
ฉันคิดว่าฉันทำงานขึ้นเมื่อคลื่นที่ดีตีเรือ ถ้าไม่ฉันตื่นเช่นเดียวกับเรือเริ่มต้นที่จะม้วน ทุกอย่าง Sild ไปด้านข้างเป็นเรือเก็บไปกว่า.
เรือกำลังจะพลิกคว่ำผมคิดว่า ผมก็ไม่กลัวแล้ว ผมแค่สงสัยว่ามันจะเป็นเช่น.
แล้วจำนวนมากของการต่อสู้เริ่ม หม้อทั้งหมดของฉัน, กระทะ, และขวดลดลงทุกที่ พวกเขาตีผมบนหัวของฉันและแขน.
มันมืดดังนั้นผมจึงไม่สามารถมองเห็นบาง เป็นเรือที่ด้านบนของฉัน? มันจะเปิดทุกทางมากกว่า? จากนั้นผมก็กลัว.
ช้าเรือกลับมาจากน้ำ มันไม่ได้เปิดตลอดทางเหนือ ฉันใส่มือของเราออกและเปิดไฟข้างเตียงของฉัน มันทำงาน แสงทำให้ฉันลดลงดีกว่า.
อาหารและเสื้อผ้าอยู่ทั่วทุกมุมห้อง น้ำปกคลุมพื้น ผมเริ่มที่จะนำสิ่งที่ awayy แต่แล้วฉันคิดว่าฉันกำลังทำเช่นนี้ทำไม . เรืออาจเกลือกกลิ้งอีกครั้ง
ในที่สุดผมก็พูดกับตัวเอง: ปล่อยให้ทุกอย่างที่มันเป็น yoy จะต้องได้รับการนอนหลับบาง.
ผมได้กลับมาอยู่ในเตียงของฉัน มันเป็นเปียกอย่างสมบูรณ์ แต่คืนนั้นผมไม่ได้ดูแล ผมล้มตัวลงนอนและหลับ ฉันไม่ตื่นกลางวันจนกว่า.
ผีเสื้อยิปซีเสร็จส่วนที่เหลือของการเดินทางทั่วโลกได้อย่างปลอดภัย แต่ผมจะไม่มีวันลืมคืนที่น่ากลัวในทะเล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 1966 เมื่อ Francis ชิคเชสเตอร์เป็น 65 ปี เขาไปในเรือเล็ก ๆที่เรียกว่าผีเสื้อยิปซี . เขาไปคนเดียว การเดินทางใช้เวลา 226 วัน
ในเรื่องนี้ เซอร์ ฟรานซิส บอกเกี่ยวกับพายุที่เกือบจมเรือของเขา .
คืนวันจันทร์เป็นสีดำ มันจะเซ แต่ผมก็ทำออกมาตัวขาวของคลื่นโกรธ พวกเขาลุกขึ้นสูงในความมืดแล้วพวกเขาก็มาล้มลงบนเรือขนาดเล็ก น้ำสาดไปทั่ว
ผมยังไม่ค่อยดี และฉันไปที่กระท่อมของผม เรือขึ้นและลง มันรีดจากทางด้านข้าง ผมไม่สามารถอยู่ในเท้าของฉัน เรือถูกย้ายมากเกินไป เตียงของฉันเป็นเพียงสถานที่ปลอดภัยเป็น ผมนอนลงแล้วเอาไฟ ตอนฉันหลับ ฉันคิดว่าฉันทำงาน
ขึ้นเมื่อคลื่นใหญ่ชนเรือถ้าไม่ ฉันก็แค่เป็นเรือเริ่มหมุน ทุกอย่างที่ซิลด์ไปด้านข้างเป็นเรือเก็บไป .
เรือจะคว่ำ ผมคิด ผมไม่กลัวแล้ว ผมก็แค่สงสัยว่ามันเป็นยังไง
แล้วมากการต่อสู้ก็เริ่มขึ้น ทั้งหมดหม้อ , กระทะและขวดล้มทุกที่ พวกเขาตีหัวผม และแขน .
มันมืดมาก ผมไม่อาจเห็นบาง เป็นเรือที่ด้านบนของชั้นมันจะเปิดมา ? แล้วฉันก็กลัว .
ช้าเรือก็กลับขึ้นมาจากน้ำ มันไม่ได้เปิดตลอด ฉันเอื้อมมือออกไป และเปิดไฟบนเตียงของฉัน มันได้ผล แสงทำให้ฉันตกดีกว่า .
อาหารและเสื้อผ้าอยู่ในห้อง น้ำครอบคลุมพื้น ฉันเริ่มใส่สิ่งที่ awayy แต่แล้วฉันคิดว่าทำไมฉันถึงทำแบบนี้ เรือจะกลิ้งอีก
สุดท้าย ผมบอกตัวเอง ปล่อยให้ everrrything เป็นเป็น แต่ต้องนอน .
ผมกลับมาในเตียงของฉัน มันเปียกไปหมดแล้ว แต่คืนนั้นผมไม่ได้ใส่ใจ ข้าพเจ้านอนลงและหลับไป ผมไม่ได้ตื่นมาตอนกลางวัน
ผีเสื้อยิปซีเสร็จส่วนที่เหลือของการเดินทางรอบโลกโดยปลอดภัย แต่ผมจะไม่ลืมที่น่ากลัวคืนที่ทะเล