In the Mekong region early approach

In the Mekong region early approaches to land use planning had many
similarities among the riparian countries, but with time developments
took different directions. These differences are mainly due to varying
degrees of administrative decentralisation, institutional responsibilities
and differing overall objectives for land use planning. In Cambodia and Laos, land use planning has been formalised and has become an integral
part of the overall planning system. In Cambodia, Commune Land Use
Plans are part of the decentralised development planning system and are
meanwhile elaborated by Commune Councils in all parts of the country.
In Laos, land use planning has a long history. In the early 1990s the Lao
Government started a nationwide ‘Land Use Planning/Land Allocation’
campaign. Even though results are questionable, land use planning is
well-known and accepted and reached widespread coverage in rural areas.
Recently, the approach has been further developed and participatory land
use planning at village and village cluster level is now a standard procedure
in land management. In Thailand land use planning started in the
1980s with a focus on watershed management and opium reduction. Since
then it has been expanded to many mountainous areas, particularly in the
North-West of the country, but has never become an institutionalised and
regulatory procedure. Elements of LUP have been introduced in the more
recent river basin plans. Vietnam started elaboration and regular updating
of land use master plans for all districts and provinces as part of the national
development planning approach. In the context of local watershed
management and community forestry, more participatory approaches
were introduced at commune level in the 1990s. At present, local LUP is
widely conducted in forested and mountainous areas, while the master
plans still take little account of this.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขงวิธีก่อนที่จะวางแผนการใช้ที่ดินมีหลาย
ความคล้ายคลึงกันในหมู่ประเทศริมฝั่ง แต่เวลาที่มีการพัฒนา
เอาทิศทางที่แตกต่าง ความแตกต่างเหล่านี้เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากการที่แตกต่างกัน
องศาของการกระจายอำนาจการบริหารสถาบันรับผิดชอบ
และวัตถุประสงค์โดยรวมที่แตกต่างกันในการวางแผนการใช้ที่ดิน ในประเทศกัมพูชาและลาววางแผนการใช้ที่ดินที่ได้รับอย่างเป็นทางการและได้กลายเป็นหนึ่ง
ส่วนหนึ่งของระบบการวางแผนโดยรวม ในประเทศกัมพูชาประชาคมการใช้ที่ดิน
การวางแผนเป็นส่วนหนึ่งของระบบการวางแผนการพัฒนาและมีการกระจายอำนาจ
เพิ่มเติมในขณะเดียวกันโดยคณะกรรมการชุมชนในทุกส่วนของประเทศ.
ในลาววางแผนการใช้ที่ดินมีประวัติศาสตร์อันยาวนาน ในช่วงปี 1990 ลาว
รัฐบาลเริ่มต้นทั่วประเทศ 'วางแผนการใช้ที่ดิน / ที่ดินจัดสรร'
แคมเปญ ถึงแม้ว่าผลที่น่าสงสัยวางแผนการใช้ที่ดินเป็นที่
รู้จักกันดีและได้รับการยอมรับถึงความคุ้มครองที่แพร่หลายในพื้นที่ชนบท.
เมื่อเร็ว ๆ นี้เป็นวิธีที่ได้รับการพัฒนาต่อไปและที่ดินแบบมีส่วนร่วม
ในการวางแผนการใช้งานที่หมู่บ้านและระดับกลุ่มหมู่บ้านในขณะนี้เป็นขั้นตอนมาตรฐาน
ในการจัดการที่ดิน . ในการวางแผนการใช้ที่ดินในประเทศไทยเริ่มต้นใน
ปี 1980 โดยมุ่งเน้นการจัดการลุ่มน้ำและการลดฝิ่น ตั้งแต่
นั้นมาก็มีการขยายไปยังพื้นที่ที่เป็นภูเขาเป็นจำนวนมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน
ทางตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศ แต่ไม่เคยได้กลายเป็นสถาบันและ
ขั้นตอนการกำกับดูแล องค์ประกอบของลับได้รับการแนะนำในการเพิ่มเติม
แผนลุ่มน้ำที่ผ่านมา เวียดนามเริ่มต้นรายละเอียดเพิ่มเติมและการปรับปรุงปกติ
ของการใช้ที่ดินแผนหลักสำหรับทุกอำเภอและจังหวัดเป็นส่วนหนึ่งของชาติ
วิธีการวางแผนการพัฒนา ในบริบทของลุ่มน้ำในท้องถิ่น
และการจัดการป่าชุมชนวิธีการมีส่วนร่วมมากขึ้น
ถูกนำมาใช้ในระดับจังหวัดในปี 1990 ปัจจุบันลับท้องถิ่น
ดำเนินการกันอย่างแพร่หลายในพื้นที่ป่าและภูเขาในขณะที่ต้นแบบ
แผนยังคงใช้บัญชีของเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในภูมิภาคลุ่มน้ำโขงต้นแนวทางการวางแผนใช้ที่ดินมีความคล้ายคลึงกันมาก
ในหมู่ประเทศชายฝั่ง แต่ด้วยเวลาการพัฒนา
เอาเส้นทางที่แตกต่างกัน ความแตกต่างเหล่านี้ส่วนใหญ่เนื่องจากการเปลี่ยนแปลง
องศาการบริหาร Decentralisation สถาบันความรับผิดชอบ
ต่างกันและวัตถุประสงค์โดยรวมสำหรับการวางแผนการใช้ที่ดิน ในกัมพูชาและลาวการวางแผนการใช้ที่ดินที่ได้รับ formalised และกลายเป็นส่วนหนึ่งของระบบการวางแผน
โดยรวม ในกัมพูชา แผนการใช้ที่ดิน
ชุมชนเป็นส่วนหนึ่งของ decentralised วางแผนพัฒนาระบบ และในขณะเดียวกัน elaborated โดยคณะกรรมการชุมชน

ทุกส่วนของประเทศ ลาว การวางแผนการใช้ที่ดิน มีประวัติยาวนาน ในช่วงต้นทศวรรษ 1990 ลาว
รัฐบาลเริ่มใช้แผน / การจัดสรรที่ดินทั่วประเทศขายที่ดิน '
' ถึงแม้ว่าผลน่าสงสัย การวางแผนการใช้ที่ดิน
เป็นที่รู้จักและยอมรับถึงความแพร่หลายในชนบท
เมื่อเร็ว ๆนี้ , วิธีการได้รับการพัฒนาต่อไปและการวางแผนการใช้ที่ดินแบบมีส่วนร่วมในระดับหมู่บ้านและกลุ่ม

หมู่บ้านเป็นขั้นตอนมาตรฐานในการจัดการที่ดินในประเทศไทยเริ่มต้นในการวางแผนการใช้ที่ดิน
1980 โดยมุ่งเน้นการจัดการลุ่มน้ำและการปลูกฝิ่น ตั้งแต่
แล้วมันได้รับการขยายพื้นที่ภูเขามาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน
ทางตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศ แต่ไม่เคยเป็น institutionalized
ขั้นตอนและกฎระเบียบ องค์ประกอบของหลุบได้รับการแนะนำในลุ่มน้ำมากกว่า
ล่าสุดแผนเวียดนามเริ่มละเอียดลออและปกติการปรับปรุง
ของแผนหลักใช้ที่ดินเขต และจังหวัดที่เป็นส่วนหนึ่งของการวางแผนแห่งชาติการพัฒนาวิธีการ ในบริบทของการบริหารจัดการลุ่มน้ำ
ท้องถิ่นและวนศาสตร์ชุมชนแบบมีส่วนร่วมมากขึ้น แนวทาง
ถูกแนะนำในระดับชุมชนในยุค ปัจจุบัน หลุบท้องถิ่นดำเนินการในพื้นที่ป่า
อย่างกว้างขวางและภูเขา ,ในขณะที่อาจารย์
แผนยังคงใช้บัญชีเพียงเล็กน้อยนี้