The day came when the two brothers

The day came when the two brothers were to return before the Emperor. They were led into his presence. The Emperor was curious to hear what they had to say, but he roared with laughter at Dimitri's foolish answers. However, when it was Ivan's turn to speak, a frown spread over the Emperor's face. The poor brother's wise replies made him squirm, especially the last one, about
honesty, the most precious thing of all. The Emperor knew perfectly well that he had been dishonest in his dealings with the poor brother, for he had denied him justice. But he could not bear to admit it in front of his own counselors, so he angrily demanded:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันมาเมื่อสองพี่น้องได้กลับก่อนจักรพรรดิ พวกเขาได้นำเข้าสถิตอยู่ของพระองค์ จักรพรรดิคืออยากรู้อยากเห็นจะได้ยินสิ่งที่พวกเขาจะพูด แต่เขา roared กับเสียงหัวเราะที่ตอบโง่ของ Dimitri อย่างไรก็ตาม เมื่อของ Ivan เปิดพูด คิ้วราดหน้าของจักรพรรดิ ตอบฉลาดของพี่ชายจนทำให้เขา squirm โดยเฉพาะอย่างยิ่งล่าสุดได้ เกี่ยวกับ ความซื่อสัตย์ สิ่งล้ำค่าที่สุดของทั้งหมด จักรพรรดิรู้ดีอย่างที่เคยไม่ซื่อสัตย์กับพี่ชายดี สำหรับเขาได้ปฏิเสธเขายุติธรรม แต่เขาสามารถรับการยอมรับด้านหน้าของตัวเองปรึกษา เพื่อ angrily แค่:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันมาเมื่อพี่ชายสองคนกำลังจะกลับมาก่อนที่จักรพรรดิ พวกเขานำเข้ามาแสดงตนของเขา จักรพรรดิอยากรู้อยากเห็นที่จะได้ยินสิ่งที่พวกเขาจะพูด แต่เขาคำรามด้วยเสียงหัวเราะที่ตอบโง่ดิมิทรี แต่เมื่อได้มีการเปิดอีวานที่จะพูดขมวดแพร่กระจายทั่วใบหน้าของจักรพรรดิ ตอบกลับพี่ชายที่น่าสงสารที่ชาญฉลาดทำให้เขาดิ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนสุดท้ายที่เกี่ยวกับ
ความซื่อสัตย์สุจริตเป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุดของทั้งหมด จักรพรรดิรู้ว่าสมบูรณ์ดีว่าเขาได้รับไม่สุจริตในการติดต่อกับพี่ชายที่ไม่ดีสำหรับเขาเขาปฏิเสธความยุติธรรม แต่เขาไม่สามารถทนที่จะยอมรับมันในด้านหน้าของที่ปรึกษาของตัวเองเพื่อให้เขาโกรธเรียกร้อง:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันที่มาเมื่อสองพี่น้องกลับไปก่อนที่จักรพรรดิ ซึ่งนำลงในการแสดงตนของเขา พระราชาสงสัยจะได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูด แต่เขาคำรามด้วยเสียงหัวเราะที่ดิมิทรีโง่ตอบ อย่างไรก็ตาม , เมื่อมันถูกอีวานหันไปพูดหน้านิ่วแผ่กระจายไปทั่วใบหน้าของจักรพรรดิ ปัญญาหลวงพี่ตอบ ทำให้เขาสะดุ้ง โดยเฉพาะอันสุดท้าย เกี่ยวกับ
ความซื่อสัตย์สิ่งที่มีค่าที่สุดของทั้งหมด ฮ่องเต้ก็รู้นี่ ว่าเขาไม่ซื่อสัตย์ในการติดต่อของเขากับพี่ชายที่น่าสงสาร เขาปฏิเสธเขายุติธรรม แต่เขาไม่สามารถทนยอมรับมันต่อหน้าที่ปรึกษาของเขาเอง เขาจึงโกรธเรียกร้อง :